Read ბიბლია 2მეფ. 19 Bible Online

2მეფ. 19 - ბიბლია bible

2მეფ. 19

¹და შეატყობინეს იოაბს, ტირისო მეფე, აბესალომს გლოვობსო.

²და გლოვად გადაექცა იმ დღის გამარჯვების სიხარული მთელ ხალხს, რადგან გაიგო იმ დღეს ხალხმა, რომ წუხდა მეფე თავის შვილზე.

³და ფარულად მოიპარებოდა ქალაქში ხალხი იმ დღეს, როგორც მოიპარება ხოლმე ბრძოლის ველიდან უკუქცეული, შერცხვენილი ხალხი.

⁴და დაეფარა მეფეს სახე და ხმამაღლა მოთქვამდა: „შვილო, აბესალომ! შვილო, შვილო!“

⁵და მივიდა იაობი მეფესთან სახლში და უთხრა: „სირცხვილში ჩააგდე დღეს შენი მსახურნი, რომელთაც გადაგირჩინეს დღეს შენი ვაჟები, შენი ასულები, შენი ცოლები და ხარჭები.

⁶შენი მოძულენი შეგყვარებია და შენი მოყვარულნი შეგძულებია. დღეს აჩვენე, რომ არაფერს ნიშნავენ შენთვის სარდალნი და მსახურნი. ახლა ვიცი, თურმე გერჩია აბესალომი ცოცხალი გყოლოდა, ჩვენ კი ყველანი დავხოცილიყავით,

⁷ახლა ადექი და გადი, გაამხნევე შენი მსახურნი, რადგან, თუ არ გახვედი, უფალს ვფიცავ, ერთი კაციც არ შეგრჩება ამ ღამეს. და ეს უარესი იქნება იმ უბედურებათაგან, რაც სიყმაწვილიდან დღემდე შეგმთხვევია.“

⁸და ადგა მეფე და კარიბჭესთან დაჯდა. და აუწყეს მთელს ხალხს: „აჰა, კარიბჭესთან ზის მეფე.“ და მოდიოდა ხალხი მეფის წინაშე, ხოლო ისრაელიანები თავ-თავის კარვებში გაიქცა.

⁹ასე განსჯიდა მთელი ხალხი ისრაელის ყველა ტომში: „მეფემ გვიხსნა მტრების ხელიდან და გაგვათავისუფლა ფილისტიმელთაგან. ახლა კი, თავად გაექცა ქვეყნიდან აბესალომს.

¹⁰ხომ მოკვდა ბრძოლაში აბესალომი, რომელიც ვცხეთ ჩვენს მეფედ, ახლა რატომ არაფერს ამბობთ მეფის დასაბრუნებლად?“

¹¹მეფე დავითმა შეუთვალა ცადოკს და აბიათარს — მღვდლებს: „ასე უთხარით იუდას უხუცესებს: ‘რატომ აყოვნებთ მეფის დაბრუნებას მის სახლში, როცა მთელი ისრაელის სიტყვა უკვე მიუვიდა მეფეს თავის სახლში?

¹²ჩემი ძმები ხართ თქვენ, ჩემი ძვალი და ხორცი, და რატომღა აყოვნებთ მეფის დაბრუნებას თავის სახლში?’

¹³ყამასას უთხარით: ‘განა ჩემი ძვალი და ხორცი არა ხარ? ასე და ასე მიყოს ღმერთმა და უარესიც მომისართოს, თუ იოაბის ნაცვლად შენ არ გახდე ჩემი ჯარის სარდალი სამუდამოდ.’“

¹⁴ერთი კაცივით გადახარა დავითმა მთელი იუდას გული და მათაც შეუთვალეს მეფეს: „დაბრუნდი ყველა შენს მსახურთან ერთად.“

¹⁵და დაბრუნდა მეფე და მიადგა იორდანეს, ხოლო იუდაელნი მივიდნენ გილგალს, რომ მიგებებოდნენ მეფეს და იორდანეს გაღმიდან გადმოეყვანათ მეფე.

¹⁶შიმყი, გერას ძე, ბენიამინელი, რომელიც ბახურიმიდან იყო, სასწრაფოდ ჩამოვიდა იუდაელებთან ერთად მეფე დავითის მისაგებებლად.

¹⁷თან ახლდა ათასი ბენიამინიელი კაცი. ჩამოვიდა ციბაც, საულის სახლის მსახური, თავის თხუთმეტი შვილითა და ოცი მსახურითურთ, და გადმოლახეს იორდანე მეფის თვალწინ.

¹⁸და გავიდა გაღმა ტივი, რომ გადმოეყვანა მეფის სახლი და კეთილად მომსახურებოდნენ. და როცა გადმოლახა მეფემ იორდანე, შიმყი გერას ძე განერთხა მის წინაშე.

¹⁹და უთხრა მეფეს: „ნუ ჩამითვლის ჩემი ბატონი დანაშაულად, ნუ გაიხსენებ რომ დააშავა შენმა მსახურმა იმ დღეს, როცა იერუსალიმს ტოვებდა მეფე-ბატონი, და გულში ნუ ჩაიდებ ამას, მეფევ,

²⁰რადგან იცის შენმა მსახურმა, რომ შევცოდე. აჰა, პირველი მოვედი დღეს იოსების მთელი სახლიდან, რომ მივგებებოდი ჩემს მეფე-ბატონს.“

²¹და მიუგო აბიშაიმ ცერუიას ძემ და თქვა: „ნუთუ არ უნდა მოკვდეს შიმყი უფლის ცხებულის დაწყევლისათვის?“

²²და თქვა დავითმა: „რა საქმე მაქვს თქვენთან, ცერუიას ძენო, რომ კრიჭაში მიდგახართ დღეს? განა ვინმე შეიძლება მოკვდეს დღეს ისრაელში? განა მე არ ვიცი, რომ დღეს ისრაელის მეფე ვარ?“

²³და უთხრა მეფემ შიმყის: „არ მოკვდები.“ და შეჰფიცა მას მეფემ.

²⁴და ჩამოვიდა მეფიბოშეთიც, საულის ძე, მეფის მისაგებებლად. არც ფეხი დაუბანია, არც წვერ-ულვაში დაუვარცხნია და არც ტანისამოსი გაურეცხავს მეფის წასვლის დღიდან მისი მშვიდობით დაბრუნებამდე.

²⁵და როცა გავიდა იერუსალიმიდან მეფის მისაგებებლად, უთხრა მას მეფემ: „რატომ არ წამომყევი, მეფიბოშეთ?“

²⁶და თქვა: „მეფევ აბტონო! ჩემმა მსახურმა მომატყუა; ეუბნებოდა შენი მსახური: სახედარი შემიკაზმე, რომ შევჯდე და მეფეს გავყვე-მეთქი, რადგან კოჭლია შენი მსახური.

²⁷და ცილი დამწამა შენს მსახურს მეფე-ბატონთან. მაგრამ ღვთის ანგელოზივითაა მეფე-ბატონი. მიყავი, რაც გენებოს!

²⁸განა სიკვდილის ღირსი არ იყო მეფე-ბატონის წინაშე მამაჩემის მთელი სახლი? შენ კი მაინც შენს თანამეინახეებთან დასვი სუფრაზე შენი მსახური. ახლა რაღა უფლება მაქვს, მეფესთან ვჩიოდე?“

²⁹და უთხრა მეფემ: „რიღისთვის ლაპარაკობ ამას? ხომ ვბრძანე, შენ და ციბამ გაიყავით-მეთქი მიწები.“

³⁰და უთხრა მეფეს: „ყველაფერი წაიღოს, რაკიღა მშვიდობით დაბრუნდა მეფე-ბატონი თავის სახლში.“

³¹ბარზილაი გილყადელიც ჩამოვიდა როგელიმიდან და მეფესთან ერთად გადალახა იორდანე, რათა გაეცილებინა მეფე იორდანეს გაღმა.

³²ძალზე მოხუცი იყო ბარზილაი, ოთხმოცი წლის. ის არჩენდა მეფეს მახანაიმში ყოფნისას, რადგან ძალზე მდიდარი კაცი იყო.

³³და უთხრა მეფემ ბარზილაის: „წამომყევი და გარჩენ იერუსალიმში.“

³⁴და უთხრა ბარზილაიმ მეფეს: „კიდევ რამდენია ჩემი სიცოცხლის დღენი, რომ იერუსალიმში წავყვე მეფეს?

³⁵ოთხმოცი წლისა ვარ ახლა, განა შემიძლია ავისა და კარგის გარჩევა? რა გემო უნდა გაუგოს შენმა მსახურმა სასმელ-საჭმელს? განა კიდევ შემიძლია მგალობელთა მოსმენა? რატომ უნდა დავაწვე ტვირთად ჩემს მეფე-ბატონს?

³⁶კიდევ ცოტაზე გაჰყვება მეფეს შენი მსახური იორდანეს გაღმა. ასერიგად რისთვის მწყალობს მეფე?

³⁷უკან დააბრუნე შენი მსახური, რათა ჩემს ქალაქში, ჩემი დედ-მამის საფლავთან მოვკვდე. აჰა, შენი მსახური ქიმჰამი წამოგყვება მეფე-ბატონს და მოექეცი, როგორც გენებოს.“

³⁸უთხრა მეფემ: „წამომყვეს ქიმჰამი და ისე მოვექცევი, როგორც შენ გაგიხარდება, რასაც კი მომთხოვ, ყველაფერს აგისრულებ.“

³⁹და გავიდა მთელი ხალხი იორდანეს გაღმა, და გადავიდა მეფეც. და გადაკოცნა მეფემ ბარზილაი, დაემშვიდობა და ისიც დაბრუნდა თავის ქვეყანაში.

⁴⁰და გაემართა მეფე გილგალისკენ და თან წაჰყვა ქიმჰამიც. მთელი იუდა და ისრაელის ნახევარი აცილებდა მეფეს.

⁴¹და აჰა, მოვიდა მთელი ისრაელი მეფესთან და უთხრა მეფეს: „რატომ დაგისაკუთრეს ჩვენმა ძმებმა, იუდაელებმა, და გადაიყვანეს მეფე, მისი სახლი და დავითის მთელი ხალხი იორდანეს გაღმა?“

⁴²მიუგო მთელმა იუდამ ისრაელს: „იმიტომ, რომ ჩვენი ახლობელია მეფე. რად გაწუხებთ ეს ამბავი? განა ჩვენ მეფე გვარჩენს, განა მოუცია ჩვენთვის საჩუქრები?“

⁴³და მიუგო ისრაელმა იუდას და უთხრა: „ჩემია მეფის მეათედი წილი, დავითიც უფრო მეტად მე მეკუთვნის, ვიდრე შენ. რატომ დამამცირე? განა პირველმა მე არა ვთქვი სიტყვა ჩემი მეფის დასაბრუნებლად?“ ისრაელზე უფრო მტკიცედ ლაპარაკობდა იუდა.