Read ბიბლია 2მეფ. 22 Bible Online

2მეფ. 22 - ბიბლია bible

2მეფ. 22

¹და წარმოთქვა დავითმა უფლისადმი ამ გალობის სიტყვები, რა დღესაც იხსნა უფალმა იგი ყველა მისი მტრისა და საულის ხელიდან.

³ღმერთი კლდეა ჩემი, რომელსაც ვესავ. ფარია ჩემი და თავშესაფარი. ჩემო მხსნელო, შენ მიხსენი მოძალადისაგან!

⁴უფალს, დიდებულს, შევღაღადე და მტრებს გადავურჩი.

⁵მომაწყდნენ სიკვდილის ტალღები, დაღუპვის ნიაღვრებმა შემაშინეს.

⁶შავეთის ქსელები შემომეხლართა, სიკვდილის ბადეებმა მომიცვეს.

⁷ჩემს გასაჭირში შევღაღადე უფალს, ჩემს ღმერთს შევძახე, და ისმინა თავის სასახლეში ჩემი ხმა, და ჩემი ღაღადი მისწვდა მის ყურებს.

⁸და შებარბაცდა, შეტოკდა დედამიწა, ცათა საფუძველნი იძროდნენ და ირყეოდნენ, რადგან რისხვით აღეგზნო იგი.

⁹ავარდა კვამლი მისი ნესტოებიდან და შემჭმელი ცეცხლი მისი ბაგეებიდან, მისგან მუგუზლები აგიზგიზდნენ.

¹⁰და მოდრიკა ცანი და ჩამოვიდა, ღრუბელი მოექცა ფეხქვეშ.

¹¹და ამხედრდა ქერუბიმზე და გაფრინდა, და ქარის ფრთებზე გამოჩნდა.

¹²კარვად წყვდიადი მოიბურა, წყლის ჯურღმული და ცის ღრუბელი.

¹³მისი ბრწყინვალებით გიზგიზებენ ცეცხლის ნაკვერცხლები.

¹⁴და ციდან დაიქუხა უფალმა, და უზენაესმა ხმა გამოსცა.

¹⁵და ისრები გატყორცნა და მიმოიფანტა ჩემი მტრები, და იგრგვინა და გზა-კვალი აუბნია.

¹⁶და გამოჩნდა ზღვის ფსკერი, გაშიშვლდნენ სამყაროს საფუძველნი უფლის მუქარისგან, მისი რისხვის ქარისაგან.

¹⁷ხელი გადმოყო ზეგარდმო, ჩამჭიდა და წყლის მორევიდან ამომიყვანა.

¹⁸მიხსნა ძლიერი მტრისგან, ჩემს მოძულეთაგან,

¹⁹ჭირში ვიყავ. როცა დამეცნენ, მაგრამ უფალი იყო ჩემი საყრდენი.

²⁰ფართოზე გამიყვანა და მიხსნა, რადგან შემიტკბო მან.

²¹მომიზღო უფალმა ჩემი სიმართლისამებრ და ჩემი ხელების სიწმინდისამებრ გადამიხადა.

²²რადგან ვიცავდი უფლის გზას, და ჩემი ღმერთისათვის არ შემიცოდავს.

²³რადგან მისი მცნებები წინ მედო, და მისი წესებისთვის არ გადამიხვევია.

²⁴წრფელი ვიყავ მის მიმართ, და ცოდვას გავურბოდი.

²⁵და გადამიხადა უფალმა ჩემი სიმართლისაებრ, და სიწმინდისაებრ მის თვალში.

²⁶მოწყალესთან მოწყალეობ, წრფელ კაცთან წრფელობ.

²⁷უმწიკვლოსთან უმწიკვლო ხარ! და უკუღმართთან მისი ცბიერებისამებრ.

²⁸დაჩაგრულთა მხსნელი ხარ, და მედიდურებს მზერით აცამტვერებ.

²⁹რადგან, უფალო, ჩემი ლამპარი ხარ! უფალი ბნელს მინათებს.

³⁰რადგან შენით ურდოებს შევებმები, ჩემი ღმერთით გალავანს გადავევლები.

³¹წრფელია ღვთის გზა, წმიდაა უფლის სიტყვა, მის მოიმედეთა ფარია იგი,

³²რადგან სად არის სხვა ღმერთი, გარდა უფლისა? სად არის კლდე, გარდა ჩვენი ღვთისა?

³³ღმერთია ჩემი გამაძლიერებელი და გზის წრფელად წარმმართველი.

³⁴ირმის ფეხებს შემაბამს და ჩემს გორაკზე დამაყენებს.

³⁵საბრძოლველად გამიწრთვნის ხელებს, და მოჭიმავს სპილენძის მშვილდს ჩემი მკლავი.

³⁶ხსნის ფარს შენ მაძლევ, და შენი მოწყალება განმადიდებს.

³⁷შენ მიფართოებ ნაბიჯებს, და აღარ მეჩორთება კოჭები.

³⁸მტერს ვედევნები მოსასპობად, და არ ვბრუნდები, ვიდრე ბოლოს არ მოვუღებ.

³⁹ვსპობ და ვანადგურებ, და ვეღარ დგებიან, ჩემს ფეხებთან ეცემიან.

⁴⁰შენ შემომსარტყლავ ძალას საბრძოლველად, ჩემს წინაშე აჩოქებ ჩემს წინააღმდგომებს.

⁴¹მტრების ზურგს მაჩვენებ და ვაცამტვერებ ჩემს მოძულეებს.

⁴²აქეთ-იქით იხედებიან, მაგრამ არა ჩანს მხსნელი, უფლისაკენ — მაგრამ ხმას არ სცემს.

⁴³მიწის მტვერივით ვაცამტვერებ, ქუჩის გოროხივით ვამტვრევ და ვჯეგავ.

⁴⁴შენ მიხსნი ჩემი მეამბოხე ხალხისაგან, შენ მინახავ ერების მთავრად. ხალხი, რომელსაც არ ვიცნობდი, მემსახურება.

⁴⁵უცხო ხალხები მეპირფერებიან, როგორც კი მოესმებათ ჩემი, მემორჩილებიან.

⁴⁶უცხოთესლთ ღონე ეხდებათ, გარბიან თავიანთი სიმაგრეებიდან.

⁴⁷ცოცხალ არს უფალი, კურთხეულ არს კლდე ჩემი! ამაღლდეს ჩემი ღმერთი, კლდე ჩემი ხსნისა.

⁴⁸ღმერთი, ჩემი შურისმგებელი, ხალხების ჩემთვის დამმორჩილებელი;

⁴⁹მტრებისგან ჩემი გამრიდებელი, და ჩემს მოჯანყეებზე ჩემი ამამაღლებელი, მოძალადეთაგან ჩემი დამფარავი!

⁵⁰ამიტომ გადიდებ, შენ. უფალო, ხალხთა შორის, და შენს სახელს ვუგალობ.

⁵¹დიდი ხსნის მომტანი თავისი მეფისთვის, მწყალობელი თავისი ცხებულისათვის, დავითისთვის და მისი მოდგმისთვის უკუნისამდე.“