Read ბიბლია 2მეფ. 3 Bible Online

2მეფ. 3 - ბიბლია bible

2მეფ. 3

¹და იყო ხანგრძლივი განხეთქილება საულის სახლსა და დავითის სახლს შორის. დავითი უფროდაუფრო ძლიერდებოდა, ხოლო საულის სახლი უფროდაუფრო სუსტდებოდა.

²და შეეძინა დავითს ვაჟიშვილები ხებრონში: პირმშო — ყამნონი, იზრეყელელი ახინოყამისაგან,

³მისი მომდევნო — ქილეაბი, აბიგაილისგან, ქარმელელი ნაბალის ქვრივისაგან. მესამე — აბესალომი, მაყაქას შვილი, გეშურის მეფის, თალმაის, ასულისა,

⁴მეოთხე — ადონია, ხაგითის შვილი, მეხუთე — შეფატია, აბიტალის შვილი,

⁵მეექვსე — ითრეამი ეგლასგან — დავითის ცოლისა. ყველა ესენი ხებრონში შეეძინა დავითს.

⁶საულის სახლსა და დავითის სახლს შორის განხეთქილებისას აბნერს საულის სახლის მხარე ეჭირა.

⁷და ჰყავდა ხარჭა საულს, სახელად რიცფა, აიას ასული. და უთხრა აბნერს: „რატომ შეხვედი მამაჩემის ხარჭასთან?“

⁸და ძლიერ განრისხდა აბნერი იშბოშეთის სიტყვებზე და უთხრა: „განა მე ძაღლის თავი ვარ? იუდას რომ ვეწინააღმდეგები დღეს, სიკეთეს ვუკეთებ მამაშენის, საულის, სახლს, მის ძმებსა და მოყვასებს და არ ჩამიგდიხარ დავითის ხელში, ახლა ამ ქალთან ცოდვას მაბრალებ?

⁹ასე და ასე უყოს ღმერთმა აბნერს, და კიდევ უარესი მიუსართოს, თუ ისე არ მოვიქცე, როგორც დავითს შეჰპირდა უფალი:

¹⁰მეფობას წავართმევო საულის სახლს და დავადგენ დავითის ტახტს ისრაელზე და იუდაზე დანიდან ვიდრე ბეერ-შებაყამდე.“

¹¹და სიტყვა ვეღარ შეუბრუნა აბნერს, რადგან ეშინოდა მისი.

¹²და გაუგზავნა აბნერმა თავისგან მოციქულები დავითს, და დააბარა ეკითხათ: „ვისია ეს ქვეყანა?“ და კიდევ ეთქვათ: „შეკარი კავშირი ჩემთან და აჰა, ჩემი ხელი შენთან იქნება, რომ მოგიმხროს მთელი ისრაელი.“

¹³და თქვა: „კეთილი, შევკრავ შენთან კავშირს, ოღონდ ერთსა გთხოვ, ჩემს სახეს ვერ იხილავ, თუ მიქალი, საულის ასული, არ მოგიყვანია ჩემთან, როცა ჩემს სანახავად მოხვალ.“

¹⁴და გაუგზავნა მოციქულები დავითმა იშბოშეთს, საულის ძეს, და შეუთვალა: „მომეცი ჩემი ცოლი მიქალი, რომელიც ასი წინადაუცვეთელი ფილისტიმელით დავწინდე.“

¹⁵და გაგზავნა იშბოშეთმა და წამოიყვანა მიქალი ქმრისგან, ფალტიელისგან, ლაიშის ძისგან.

¹⁶და წამოჰყვა ქმარი ქალს და ტირილით მოაცილებდა ბახურიმამდე. აქ უთხრა აბნერმა: „წადი, გაბრუნდი.“ და ისიც გაბრუნდა.

¹⁷და დაელაპარაკა აბნერი ისრაელის უხუცესებს და უთხრა: „გუშინაც, გუშინწინაც გინდოდათ დავითი მეფედ,

¹⁸ახლა გააკეთეთ, რადგან უბრძანა უფალმა დავითს: ‘ჩემი მსახურის, დავითის, ხელით უნდა ვიხსნა ჩემი ერი, ისრაელი, ფილისტიმელთა ხელიდან და ყველა მტრის ხელიდან.’“

¹⁹ამასვე ელაპარაკა აბნერი ბენიამინელთაც. და მერე დავითთან წავიდა ხებრონში, რომ ეთქვა მისთვის, რაც სურდა ისრაელს და ბენიამინის მთელს სახლს.

²⁰და მივიდა აბნერი დავითთან ხებრონს, თან ოცი კაცი ახლდა. და ლხინი გაუმართა დავითმა აბნერს და მის კაცებს.

²¹და უთხრა აბნერმა დავითს: „წავალ და შევუკრებ ჩემს ბატონ მეფეს მთელს ისრაელს, ისინი აღთქმას დაგიდებენ და ყველაზე იმეფებ შენს ნებაზე.“ და გაისტუმრა დავითმა აბნერი და ისიც წავიდა მშვიდობით.

²²ამ დროს დაბრუნდნენ სათარეშოდ გასული დავითის მსახურნი და იოაბი და დიდძალი ნადავლი მოიტანეს თან. აბნერი არ იყო დავითთან ხებრონში, რადგან გაგზავნილი ჰყავდა დავითს, და ისიც წავიდა მშვიდობით.

²³მოვიდნენ იოაბი და მასთან მყოფი მთელი ლაშქარი და აცნობეს იოაბს: „მოვიდა აბნერ ნერის ძე მეფესთან, გაისტუმრა იგი მეფემ და ისიც წავიდა მშვიდობით.“

²⁴და მივიდა იოაბი მეფესთან და უთხრა: „ეს რა ჰქენი? აბნერი მოსულა შენთან, შენ კი გაგიშვია და ისიც წასულა თავის ნებაზე.

²⁵ხომ იცნობ აბნერ ნერის ძეს? შენს მოსატყუებლად მოვიდა, რომ გაიგოს შენი გამოსვლა და შესვლა და ყველაფერი ნახოს, რასაც აკეთებ.“

²⁶და გამოვიდა იოაბი დავითისგან, და კაცები დაადევნა აბნერს და სირას ჭიდან დააბრუნა იგი, ისე რომ არაფერი გაუგია დავითს.

²⁷და როცა დაბრუნდა აბნერი ხებრონს, გაიხმო იგი იოაბმა კარიბჭის შიგნით, ვითომც განმარტოვებით საუბარი სურდა მასთან, და მუცელში ჩასცა მახვილი. და მოკვდა ყასაელის, იოაბის ძმის, სისხლის საზღაურად.

²⁸და როცა გაიგო, მერე დავითმა თქვა: „უბრალონი ვართ მე და ჩემი სამეფო უფლის წინაშე უკუნისამდე აბნერ ნერის ძის სისხლში.

²⁹დაატყდეს იგი იოაბის თავს და მამამისის სახლს! ნუმც გამოლეულა იოაბის სახლში სისხლმდინარი, კეთროვანი, ხელყავარჯნიანი, მახვილით განგმირული, პურს დანატრებული!“

³⁰ხოლო იოაბმა და აბიშაიმ, მისმა ძმამ, იმის გამო მოუსწრაფეს სიცოცხლე აბნერს, რომ მან მოკლა მათი ძმა ყასაელი ბრძოლაში, გაბაონთან.

³¹და უთხრა დავითმა იოაბს და მასთან მყოფ მთელ ხალხს; „შემოიგლიჯეთ სამოსელი, შემოირტყით ჯვალო და დაიტირეთ აბნერი.“ მეფე დავითი თავად მიჰყვებოდა კუბოს.

³²დამარხეს აბნერი ხებრონში და ხმამაღლა ტიროდა მეფე აბნერის საფლავზე, ტიროდა მთელი ხალხი.

³³და იგლოვა მეფემ აბნერი და თქვა: „განა სამარცხვინო სიკვდილით უნდა მომკვდარიყო აბნერი?

³⁴ხელი შეკრული არა გქონია, დაეცი, როგორც ბოროტმოქმედთა ხელით ეცემიან.“ და კიდევ უფრო მეტად ატირდა ხალხი.

³⁵ჯერ კიდევ დღე იყო, რომ მოდიოდა ხალხი და პურს სთავაზობდა დავითს. იფიცეავდა დავითი და ამბობდა: „ასე და ასე მიყოს ღმერთმა და უარესიც მომისართოს, თუ მზის ჩასვლამდე ვიგემო პური ან სხვა რამე.“

³⁶და მაშინ ყველაფერს მიხვდა მთელი ხალხი და მოეწონათ ეს ისევე, როგორც ყველაფერი მოსწონდათ, რასაც მეფე აკეთებდა.

³⁷და გაიგო მთელმა ხალხმა და მთელმა ისრაელმა ამ დღეს, რომ უბრალო იყო მეფე აბნერ ნერის ძის მკვლელობაში.

³⁸და უთხრა მეფემ თავის მსახურთ: „იცით თუ არა, როგორი სარდალი და დიდი ვაჟკაცი დაეცა დღეს ისრაელში?

³⁹მე დღეს ჯერაც სუსტი ვარ, თუმცა ცხებული მეფე ვარ. ეს ხალხი კი, ცერუიას შვილები, ჩემზე ძლიერნი არიან: მიუზღოს უფალმა ბოროტმოქმედს მისი ბოროტების წილ!“