Read ბიბლია 2მეფ. 7 Bible Online

2მეფ. 7 - ბიბლია bible

2მეფ. 7

¹როგორც კი დაიწყო მეფემ ცხოვრება თავის სახლში და მოასვენა იგი უფალმა გარშემო მტრებისგან,

²მაშინ უთხრა მეფემ ნათან წინასწარმეტყველს: „შეხედე, მე კედარის სახლში ვცხოვრობ, ღვთის კიდობანი კი სავანის ქვეშაა.“

³და უთხრა ნათანმა მეფეს: „გააკეთე ყველაფერი, რაც გულში გაქვს, რადგან შენთან არის უფალი.“

⁴და იმ ღამით იყო, რომ ჩაესმა ნათანს უფლის სიტყვა:

⁵„წადი და უთხარი ჩემს მსახურს დავითს: ასე ამბობს-თქო უფალი; განა შენ უნდა ამიშენო სახლი ჩემს სამყოფლად?

⁶მე ხომ არ დავმკვიდრებულვარ სახლში იმ დროიდან, რაც ისრაელის ძენი ეგვიპტიდან გამოვიყვანე, დღევანდლამდე, მუდამ კარავში და სავანეში ვიმყოფებოდი მგზავრობისას.

⁷აბა, ოდესმე თუ მითქვამს ისრაელის ძეთა შორის მოარულს ისრაელის რომელიმე ტომისთვის, ვისთვისაც ჩემი ერის, ისრაელის, მწყემსობა მიბრძანებია, კედარის სახლს რატომ არ მიშენებთ-მეთქი?

⁸ახლა ასე უთხარი ჩემს მსახურს დავითს, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: ‘ცხვრის ფარიდან, წამოგიყვანე, რომ ჩემი ერის, ისრაელის, წინამძღოლი ყოფილიყავი.

⁹ყველგან შენთან ვიყავი, სადაც კი გივლია, და მინადგურებია შენი მტრები შენს წინაშე, და განმიდიდებია შენი სახელი, მსგავსად დიადთა სახელისა ამ ქვეყანაზე.

¹⁰და ადგილს დავუდგენ ჩემს ერს, ისრაელს, და დავაფუძნებ მას, და იცხოვრებს იგი მშვიდად თავის ადგილზე, და მეტად აღარ შეშფოთდება, და ბოროტმოქმედნი აღარ შეაჭირვებენ მას უწინდებურად,

¹¹მას შემდეგ, რაც მსაჯულები დავუყენე ჩემს ხალხს, ისრაელს, მოსვენებული მყავხარ ყველა მტრისგან. უფალი გაუწყებს შენ, რომ სახლს აგიშენებს უფალი.

¹²და როცა დრო მოგივა და შენს მამებთან განისვენებ, მე აღვადგენ შენს შემდგომად შენს თესლს, რომელიც შენი საზარდულიდან გამოვა, და მის მეფობას განვამტკიცებ.

¹³და ის ააშენებს სახლს ჩემი სახელისათვის და მე დავამტკიცებ მისი მეფობის ტახტს უკუნისამდე.

¹⁴მე მამა ვიქნები მისთვის, ის კი შვილი იქნება ჩემთვის. თუ შესცოდავს, გავწკეპლავ კაცთა წესით და ვცემ ადამიანთა ჩვეულებით.

¹⁵და არ წაერთმევა მას ჩემი წყალობა, როგორც წავართვი საულს, რომელიც ჩამოგაცილე შენი სახის წინაშე.

¹⁶და მტკიცედ იდგება შენი სახლი და შენი სამეფო უკუნისამდე ჩემი სახის წინაშე. მყარი იქნება შენი ტახტი უკუნისამდე.’“

¹⁷თანახმად ამ სიტყვებისა და ამ ხილვისა ელაპარაკა ნათანი დავითს.

¹⁸და მივიდა დავით მეფე და დადგა უფლის წინაშე და თქვა: „ვინა ვარ მე, უფალო, ჩემო უფალო, და რა არის ჩემი სახლი, რომ ასე განმადიდე!

¹⁹ესეც გემცირა თვალში, ჩემო უფალო, უფალო; და წინასწარ ილაპარაკე შენი მსახურის სახლზე. ადამის ძეთა წესია ეს, უფალო ჩემო, უფალო.

²⁰და კიდევ რა უნდა გითხრას დავითმა? შენ თავად იცნობ შენს მსახურს, უფალო, ჩემო უფალო!

²¹შენი სიტყვისათვის და შენი გულის თანახმად სჩადიხარ ამ სიდიადეს და ამცნობ შენს მსახურს.

²²ამიტომაც დიდი ხარ შენ, უფალო ჩემო, უფალო! რადგან არავინაა შენი მსგავსი. არ არის ღმერთი შენს გარდა, ყველაფრის თანახმად, რაც ჩვენი ყურით მოვისმინეთ.

²³თუ არის ამქვეყნად თუნდაც ერთი ხალხი შენი ერის, ისრაელის, მსგავსი, რომელსაც მოევლინა ღმერთი, რომ თავისთვის გამოესყიდა იგი, რომ ექცია თავის ერად, რომ სახელოვანი გაეხადა და ჩაედინა დიადი და საშინელი ამბები შენი ქვეყნისთვის ერის წინაშე, რომელიც გამოისყიდე ეგვიპტისგან, ხალხებისგან და ღმერთებისგან?

²⁴შენ განამტკიცე შენთვის შენი ერი ისრაელი, რომ შენი ერი ყოფილიყო უკუნისამდე და შენ, უფალო, მათი ღმერთი ყოფილიყავი!

²⁵ახლა უკუნისამდე განამტკიცე, უფალო, ღმერთო, ეგ სიტყვა, შენს მსახურზე და მის სახლზე რომ ბრძანე, აღასრულე, როგორც ნაბრძანები გაქვს.

²⁶იდიდოს შენმა სახელმა უკუნისამდე, რათა თქვან: ‘ცაბაოთ უფალი ღმერთია ისრაელზე!’ მტკიცე იყოს შენს წინაშე შენი მსახურის, დავითის, სახლი!

²⁷რადგან შენ იყავი, ცაბაოთ უფალო, ისრაელის ღმერთო, რომ გამოუცხადე შენს მსახურს, სახლს აგიშენებო, ამიტომაც გაუწია გულმა შენს მსახურს ასეთი ლოცვით ელოცა შენს მიმართ.

²⁸ახლა, უფალო ჩემო, ღმერთი ხარ შენ და შენი სიტყვები ჭეშმარიტია, და შენი მსახურისათვის ეს სიკეთე გაქვს გამოცხადებული.

²⁹ახლა ინებე და აკურთხე შენი მსახურის სახლი, რომ საუკუნოდ შენს წინაშე იყოს, რადგან ეს შენ წარმოთქვი, უფალო ჩემო! იკურთხოს შენი კურთხევით შენი მსახურის სახლი საუკუნოდ!“