Read ბიბლია 3მეფ. 1 Bible Online

3მეფ. 1 - ბიბლია bible

3მეფ. 1

¹მოხუცდა მეფე დავითი, ხანში შევიდა, ახურავდნენ სამოსლებს, მაგრამ ვერ თბებოდა.

²და უთხრეს მისმა მსახურებმა: „გამოუძებნონ ჩვენს მეფე-ბატონს ახალგაზრდა ქალწული ქალი, რომ წარდგეს მეფის წინაშე და მოუაროს მას და გვერდში დაუწვეს. მაშინ გათბება ჩვენი ბატონი მეფე.“

³და დაუწყეს ძებნა ლამაზ ყმაწვილ ქალს მთელს ისრაელში და იპოვნეს აბიშაგ შუნამელი და მიჰგვარეს იგი მეფეს.

⁴ძალზე ლამაზი იყო ყმაწვილი ქალი და გახდა იგი მეფის მომვლელი და ემსახურებოდა მას, მაგრამ მეფეს არ შეუცვნია ის.

⁵გამედიდურდა ადონია, ხაგითის ძე, და ასე ამბობდა: „მე უნდა ვიმეფო!“ გაიჩინა ეტლები და მხედრები. და ორმოცდაათი მალემსრბოლი.

⁶და არ უსაყვედურია მამამისს, ასე რატომ იქცევიო? თანაც თვალტანადი ყმაწვილი იყო ადონია. აბესალომის შემდეგ ეყოლა იგი დედამისს.

⁷იოაბთან, ცერუიას ძესთან, და აბითარ მღვდელთან ჰქონდა საქმე დაჭერილი და ისინი ეხმარებოდნენ ადონიას.

⁸ცადოკ მღვდელი, ბენაია იეჰოიადაყის ძე, ნათან წინასწარმეტყველი, შიმყი, რეყი, და დავითის მოყმენი მხარს არ უჭერდნენ ადონიას.

⁹და დახოცა ადონიამ ცხვრები, ხარები, ნასუქალი მოზვრები ზოხელეთის ქვასთან, ყენ-როგელის მახლობლად რომ არის, და მოიწვია თავისი ძმები, უფლისწულები, და იუდაელი კაცები, მეფის მსახურნი,

¹⁰ხოლო ნათან წინასწარმეტყველი, ბენაია, და ის მოყმენი, და სოლომონი, თავისი ძმა, არ მოიწვია.

¹¹და უთხრა ნათანმა ბათ-შებაყს, სოლომონის დედას: „გაიგე, რომ გამეფდა ადონია, ხაგითის შვილი, ჩვენმა ბატონმა დავითმა კი არაფერი იცის?

¹²ახლა, მოდი, ერთ რამეს გირჩევ: უშველე თავს და სოლომონს, შენს შვილს.

¹³წადი, შედი დავით მეფესთან და უთხარი: ‘განა შენ არ იყავი, მეფე-ბატონო, რომ შემომფიცე შენს მხევალს: შენი ვაჟი სოლომონი იმეფებსო ჩემს შემდეგ, ის დაჯდებაო ჩემს ტახტზე? მაშ, რატომ გამეფდა ადონია?’

¹⁴და აჰა, ვიდრე შენ მეფესთან ლაპარაკში იქნები, მეც შემოვალ და სიტყვას შეგაწევ.“

¹⁵და შევიდა ბათ-შებაყი მეფესთან ოთახში. ძალზე მოხუცი იყო მეფე და აბიშაგ შუნამელი უვლიდა მეფეს.

¹⁶თავი დახარა ბათ-შებაყმა და თაყვანისცა მეფეს. და უთხრა მეფემ: „რა გინდა?“

¹⁷და უთხრა: „ჩემო მეფე-ბატონო, ხომ შეჰფიცე შენს მხევალს უფლის, შენი ღმერთის, სახელით: სოლომონი, შენი ვაჟი, გამეფდებაო ჩემს შემდეგ და დაჯდებაო ჩემს ტახტზე?

¹⁸ახლა, აჰა, ადონია, შენ კი, მეფე-ბატონო, არაფერი გაგიგია.

¹⁹მრავლად დახოცა ხარები, ნასუქალი მოზვრები და ცხვრები, და მოიწვია ყველა უფლისწული, ხოლო აბიათარ მღვდელი, მხედართმთავარი იოაბი, შენი მსახური სოლომონი არ მოუწვევია.

²⁰შენ კი, ჩემო ბატონო, მეფე ხარ, და შენსკენაა მთელი ისრაელის თვალი, რომ გამოუცხადო, თუ ვინ ავა ჩემი მეფე-ბატონის ტახტზე შენს შემდეგ.

²¹თორემ როცა განისვენებს მეფე-ბატონი მამა-პაპასთან, დამნაშავენი გამოვალთ მე და ჩემი შვილი სოლომონი.“

²²და აჰა, ვიდრე ელაპარაკებოდა მეფეს, ნათან წინასწარმეტყველიც მოვიდა.

²³მოახსენეს მეფეს: „აჰა, ნათან წინასწარმეტყველი“. შევიდა მეფესთან და მდაბლად თაყვანისცა მეფეს.

²⁴და თქვა ნათანმა: „მეფე-ბატონო! შენ თქვი, ადონია გამეფდესო ჩემს შემდეგ და დაჯდესო ჩემს ტახტზე?

²⁵რადგან ჩამოვიდა დღეს, მრავლად დახოცა ხარები, მოზვრები და ცხვრები, და მოიწვია ყველა უფლისწული, ჯარის სარდლები, აბიათარ მღვდელი. ახლა იქ არიან და ჭამენ და სვამენ მის წინაშე. გაჰყვირიან: ‘იცოცხლოს მეფე ადონიამ!’

²⁶არ მივუწვევივარ არც მე, შენი მსახური, არც ცადოკ მღვდელი, არც ბენაია იეჰოიადაყის ძე, და არც სოლომონი, შენი მსახური.

²⁷თუ მეფე-ბატონისგან მოდის ეს ბრძანება, რატომ არ გამაგებინე შენს მსახურს, ვინ დაჯდებოდა მეფე-ბატონის ტახტზე მის შემდეგ?“

²⁸და მიუგო მეფე დავითმა და უთხრა: „ბათ-შებაყს დამიძახეთ!“ და შევიდა იგი მეფესთან და წარუდგა მეფეს.

²⁹და დაიფიცა მეფემ და თქვა: „მოწმე იყოს უფალი, რომელმაც მიხსნა ყველა გაჭირვებიდან,

³⁰რომ როგორც შემოგფიცე უფლის, ისრაელის ღვთის, სახელით, შენი ვაჟი სოლომონი გამეფდება-მეთქი ჩემს შემდეგ და ის დაჯდება-მეთქი ჩემს ტახტზე ჩემს ნაცვლად, ასე გავაკეთებ დღეს“.

³¹და მიწამდე დახარა თავი ბათ-შებაყმა, და თაყვანისცა მეფეს და უთხრა: „იცოცხლოს ჩემმა პატრონმა, მეფე დავითმა, საუკუნოდ.“

³²და თქვა მეფე დავითმა: „დამიძახეთ ცადოკ მღვდელს, ნათან წინასწარმეტყველს, და ბენაია იეჰოიადაყის ძეს“. და ისინიც წარდგნენ მეფის წინაშე.

³³და უთხრა მათ მეფემ: „იახლეთ თქვენი ბატონის მსახურნი, შესვით ჩემი შვილი სოლომონი ჩემს ჯორზე და გიხონში ჩაიყვანეთ.

³⁴და იქ სცხონ იგი ისრაელის მეფედ ცადოკ მღვდელმა და ნათან წინასწარმეტყველმა. და ჰკარით ბუკს და გამოაცხადეთ: ‘იცოცხლოს მეფე სოლომონმა!’

³⁵და ამოჰყევით მას, მოვა და დაჯდება ჩემს ტახტზე და იმეფებს ჩემს ნაცვლად. ის დავნიშნე მე ისრაელისა და იუდას მთავრად“.

³⁶და მიუგო ბენაია იეოჰოიადაყის ძემ მეფეს და უთხრა: „ჭეშმარიტად! — ასევე თქვას უფალმა, ჩემი მეფე-ბატონის ღმერთმა.

³⁷და როგორც ჩემს მეფე-ბატონთან იყო უფალი, ასევე იყოს სოლომონთანაც. ჩემი მეფე-ბატონის დავითის ტახტზე მეტად აღამაღლოს მისი ტახტი.“

³⁸და ჩავიდნენ ცადოკ მღვდელი, ნათან წინასწარმეტყველი, ბენაია, იეჰოიადაყის ძე, ქერეთელნი და ფერეთელნი, შესვეს სოლომონ მეფე დავითის ჯორზე და გიხონისკენ წაიყვანეს.

³⁹და გამოიტანა ცადოკ მღვდელმა კარვიდან რქით ზეთი და სცხო სოლომონს. და ჰკრეს ბუკს და თქვა მთელმა ხალხმა: „იცოცხლოს მეფე სოლომონმა!“

⁴⁰და უკან ამოჰყვა მთელი ხალხი სოლომონს, და სტვირებს უკრავდა ხალხი და ხარობდა დიდი სიხარულით, მიწა ირყეოდა მათი ყიჟინისაგან.

⁴¹ის იყო მორჩნენ პურობას ადონია და მისი სტუმრები, რომ მოესმათ ეს ყიჟინა. და გაიგონა იოაბმა ბუკის ხმა და თქვა: „რამ აახმაურა ქალაქი?“

⁴²ჯერ ისევ ლაპარაკობდა და აჰა, მოვიდა იონათანი, აბიათარ მღვდლის შვილი. და თქვა ადონიამ, „მოდი, რადგან ვაჟკაცი კაცი ხარ და კარგი ამბავი მოგაქვს“.

⁴³და მიუგო იოანათანმა ადონიას და უთხრა: „ვაგლახ! სოლომონი გაამეფა ჩვენმა ბატონმა, დავით მეფემ.

⁴⁴და გააყოლა მას მეფემ ცადოკ მღვდელი, ნათან წინასწარმეტყველი, ბენაია იეჰოიადაყის ძე, ქრეთელები და ფერეთელები და შესვეს იგი მეფის ჯორზე,

⁴⁵და მეფედ სცხეს გიხონში ცადოკ მღვდელმა და ნათან წინასწარმეტყველმა; და გამხიარულებულნი ამოვიდნენ იქიდან და შეიძრა ქალაქი. ეს ხმა იყო, თქვენ რომ გაიგონეთ.

⁴⁶უკვე ზის სოლომონი სამეფო ტახტზე.

⁴⁷და მივიდნენ კიდეც და მიულოცეს მეფის მსახურებმა ჩვენს ბატონს, დავით მეფეს, და უთხრეს: ‘შენს სახელზე მეტად შეამკოს უფალმა სოლომონის სახელი და შენს ტახტზე მეტად განადიდოს მისი ტახტი’. და ქედი მოიხარა საწოლზე მეფემ.

⁴⁸ასე თქვა კიდეც მეფემ: ‘კურთხეულია უფალი, ღმერთი ისრაელისა, რომელმაც მომცა თვალხილულს ჩემი ტახტის მემკვიდრე და თვალით მახილვინა.’“

⁴⁹და შეეშინდათ ადონიას სტუმრებს, წამოიშალნენ და თავ-თავისი გზით წავიდნენ.

⁵⁰ხოლო ადონიამ სოლომონის შიშით სამსხვერპლოს მიაშურა და მოეჭიდა მის რქებს.

⁵¹და შეატყობინეს სოლომონს: „აჰა, შეეშინდა ადონიას მეფე სოლომონის, და სამსხვერპლოს რქებს მოეჭიდა და ამბობს: ‘შემომფიცოს დღეს მეფე სოლომონმა, რომ მახვილით არ მოკლავს თავის მსახურს’“.

⁵²და თქვა სოლომონმა: „თუ წრფელად მოიქცევა, მისი თმის ერთი ღერიც არ დავარდება მიწაზე, მაგრამ თუ მზაკვრობა გაივლო გულში, მოკვდება.“

⁵³და გაგზავნა სოლომონმა ხალხი და ჩამოიყვანეს იგი სამსხვერპლოდან. მივიდა და თაყვანისცა მეფე სოლომონს; და უთხრა სოლომონმა: „წადი შენს სახლში.“