Read ბიბლია 3მეფ. 22 Bible Online

3მეფ. 22 - ბიბლია bible

3მეფ. 22

¹ისე გავიდა სამი წელი, რომ არ მომხდარა ომი არამსა და ისრაელს შორის.

²მესამე წელს ჩავიდა იოშაფატი, იუდას მეფე, წავიდა ისრაელის მეფესთან.

³და უთხრა ისრაელის მეფემ თავის მსახურთ: „ხომ იცით, რომ ჩვენია გილყადის რამოთი? ჩვენ კი არც ვფიქრობთ, გამოვტაცოთ იგი ხელიდან არამის მეფეს.“

⁴და უთხრა იოშაფატს: „წამომყვები გილყადის რამოთისათვის საბრძოლველად?“ და უთხრა იოშაფატმა ისრაელის მეფეს: „რამ გაგვყო მე და შენ, რამ გაყო ჩემი ხალხი და შენი ხალხი, ჩემი ცხენები და შენი ცხენები?“

⁵და უთხრა იოშაფატმა ისრაელის მეფეს: „აბა, დაეკითხე დღეს უფლის სიტყვას.“

⁶და შეკრიბა ისრაელის მეფემ წინასწარმეტყველნი — ოთხასამდე კაცი, და უთხრა მათ: „გავილაშქრო გილყადის რამოთზე, თუ თავი შევიკავო?“ და თქვეს: „გაილაშქრე, მეფეს ჩაუგდებს ხელში უფალი.“

⁷და თქვა იოშაფატმა: „ხომ არ არის აქ სადმე კიდევ უფლის წინასწარმეტყველი, რომ მისი საშუალებით ვკითხოთ უფალს?“

⁸და უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: „კიდევ არის ერთი კაცი, რომელსაც შეგვიძლია ვაკითხვინოთ უფლისათვის, მაგრამ მძულს იგი, რადგან სასიკეთოს არ წინასწარმეტყველებს ჩემზე, არამედ მხოლოდ ცუდს. მიქაიეჰუ იმლას ძეა“. და თქვა იოშაფატმა: „ნუ ამბობს ასე, მეფევ.“

⁹და უხმო ისრაელის მეფემ ერთ-ერთ კარისკაცს და უთხრა: „სასწრაფოდ მომგვარე მიქაიეჰუ იმლას ძე.“

¹⁰ისრაელის მეფე და იუდას მეფე იოშაფატი შესამოსლით შემოსილნი ისხდნენ თავ-თავის სავარძლებში კალოზე, სამარიის კარიბჭესთან, და წინასწარმეტყველნი წინასწარმეტყველებდნენ მათ წინაშე.

¹¹და გაიკეთა ციდკიაჰუ ქენაყანას ძემ რკინის რქები და თქვა: „ასე ამბობს უფალი: ‘ამით ურქენ არამს და ბოლოს მოვუღებ.’“

¹²ყველა წინასწარმეტყველი ამასვე წინასწარმეტყველებდა: „მიუხდი გილყადის რამოთს და გაიმარჯვებ, მეფის ხელში ჩააგდებს უფალი.“

¹³ასე ეუბნებოდა მიქაიეჰუს მის დასაძახებლად გაგზავნილი მოციქული: „აჰა, მეფის სასიკეთოს ამბობენ ერთხმად წინასწარმეტყველნი. შეეთანხმოს შენი სიტყვებიც მათ სიტყვებს. შენცა თქვი სასიკეთო.“

¹⁴და თქვა მიქაიეჰუმ: „უფალს ვფიცავ, რომ იმას ვიტყვი, რასაც უფალი მიბრძანებს“.

¹⁵და მივიდა მეფესთან, და უთხრა მეფემ: „მიქაიეჰუ, გავილაშქროთ გილყადის რამოთზე თუ თავი შევიკავოთ?“ და უთხრა: „გაილაშქრე და გაიმარჯვებ, მეფის ხელში ჩააგდებს უფალი.“

¹⁶და უთხრა მეფემ: „რამდენჯერ უნდა დაგაფიცო, მხოლოდ სიმართლე მელაპარაკე-მეთქი უფლის სახელით?“

¹⁷და თქვა: „ვიხილე მთელი ისრაელი, უმწყემსო ფარასავით მიმოფანტულიყო მთებზე. და თქვა უფალმა: ‘პატრონი არ ჰყავთ, მშვიდობით დაბრუნდნენ თავ-თავის სახლებში’“.

¹⁸და უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: „ხომ გეუბნებოდი, სასიკეთოს არ იწინასწარმეტყველებს-მეთქი ჩემზე, არამედ მხოლოდ ცუდს.“

¹⁹და თქვა [მიქაიაჰუმ]: „აბა, ისმინე უფლის სიტყვა: ვიხილე, თავის ტახტზე იჯდა უფალი და ცათა მთელი მხედრობა ედგა გვერდში, მარჯვნივ და მარცხნივ.

²⁰და თქვა უფალმა: ‘ვინ გაიტყუებს ახაბს, რომ გაილაშქროს და დაეცეს გილყადის რამოთში?’ ერთი ამას ამბობდა, მეორე — იმას.

²¹და გამოვიდა სული და წარუდგა უფალს და თქვა: ‘მე გავიტყუებ.’ ჰკითხა უფალმა: ‘რითი?’

²²და თქვა: ‘გავალ და სიცრუის სულად ვიქცევი ყველა მისი წინასწარმეტყველის ბაგეში’. და თქვა [უფალმა]: ‘გაიტყუებ და კიდეც გამოგივა; წადი, ასე გააკეთე.’

²³აჰა, სიცრუის სული ჩაუდგა ახლა უფალმა ბაგეებში ამ შენს წინასწარმეტყველებს, უფალს კი ცუდი აქვს ნათქვამი შენზე.“

²⁴და მიეჭრა ციდკიაჰუ ქენაყანას ძე და ლოყაში გაარტყა მიქაიეჰუს, და თქვა: „როგორ მოხდა, რომ გვერდი ამიარა უფლის სულმა და შენში მეტყველებს?“

²⁵და თქვა მიქაიეჰუმ: „კარგი, მაშინ დაინახავ, ოთახიდან ოთახში რომ დაიწყებს სირბილს დასამალავად.“

²⁶და თქვა ისრაელის მეფემ: „შეიპყარი მიქაიეჰუ და მიჰგვარე ამონს, ქალაქის თავს, და უფლისწულ იოაშს,

²⁷და უთხარი: ასე ამბობს-თქო მეფე: ‘დილეგში ჩააგდეთ ეს კაცი და აჭამეთ სიმწრის პური და ასვით სიმწრის წყალი, ვიდრე მშვიდობით მოვბრუნდებოდე.’“

²⁸და თქვა მიქაიეჰუმ: „თუ მშვიდობით დაბრუნდი, უფალს არ ულაპარაკია ჩემი პირით.“ და თქვა: „მისმინეთ ყველამ, ხალხნო!“

²⁹და წავიდნენ ისრაელის მეფე და იოშაფატი, იუდას მეფე, გილყადის რამოთზე.

³⁰და უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: „გადავიცვამ და ისე გავალ საბრძოლველად. შენ შენი სამოსელი გეცვას.“ და გადაიცვა ისრაელის მეფემ და გავიდა საბრძოლველად.

³¹და უბრძანა არამის მეფემ ეტლების მეთაურებს, ოცდათორმეტ კაცს, ვინც ჰყავდა: „ნუ შეებრძოლებით ნურც მცირეს, ნურც დიდს, მხოლოდ ისრაელის მეფეს შეებრძოლეთ.“

³²როცა დაინახეს ეტლების მეთაურებმა იოშაფატი, იფიქრეს, ეს არისო ისრაელის მეფე, და მისკენ გაეშურნენ, რომ შებრძოლებოდნენ. და იყვირა იოშაფატმა.

³³როცა მიხვდნენ ეტლების მეთაურები, რომ არ იყო იგი ისრაელის მეფე, გაერიდნენ მას.

³⁴ალალბედზე მოზიდა მშვილდი ვიღაც კაცმა და ჯაჭვის პერანგის ნაწიბურთან დაჭრა ისრაელის მეფე. და უთხრა თავის მეეტლეს: „გატრიალდი და მებრძოლებიდან გამიყვანე, რადგან დაჭრილი ვარ“.

³⁵გახურდა ომი იმ დღეს. და ეტლზე იდგა ისრაელის მეფე არამელთა პირისპირ და მოკვდა საღამო ხანს. და წვეთავდა სისხლი ჭრილობიდან ეტლის ძარაში.

³⁶და გავარდა ხმა ბანაკში მზის ჩასვლისას: „ყველა თავის ქალაქისკენ, ყველა თავის ქვეყნისკენ!“

³⁷და მოკვდა მეფე და წაასვენეს სამარიას, და დამარხეს მეფე სამარიაში.

³⁸და გარეცხეს ეტლი სამარიის ტბორზე, და ლოკავდნენ ძაღლები მის სისხლს, რომელიც სიძვის დიაცებმა ჩამორეცხეს, უფლის სიტყვისამებრ, როგორც ნაბრძანები ჰქონდა უფალს.

³⁹ახაბის დანარჩენი საქმენი, ყველაფერი, რაც გააკეთა, სპილოსძვლის სახლი, რომელიც ააშენა, ქალაქები, რომელნიც გააშენა, ისრაელის მეფეთა მატიანეშია ჩაწერილი.

⁴⁰და განისვენა ახაბმა თავის მამა-პაპასთან და გამეფდა ახაზიაჰუ, მისი ძე, მის ნაცვლად.

⁴¹იოშაფატ ასას ძე გამეფდა იუდაზე ახაბის, ისრაელის მეფის, მეოთხე წელს.

⁴²ოცდათხუთმეტი წლისა იყო იოშაფატი, როცა გამეფდა, და ოცდახუთ წელს მეფობდა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ყაზუბა შილხის ასული.

⁴³ყველაფერში მამამისის გზას ადგა იგი, არ უხვევდა მისგან, და სწორს აკეთებდა უფლის თვალში.

⁴⁴ოღონდ გორაკები არ იყო გაუქმებული, ხალხი ჯერ კიდევ გორაკებზე სწირავდა მსხვერპლს და აკმევდა.

⁴⁵ზავი ჰქონდა იოშაფატს ისრაელის მეფესთან.

⁴⁶იოშაფატის დანარჩენი საქმენი, მისი გმირობა, რაც ჩაიდინა, და როგორ იბრძოდა, იუდას მეფეთა მატიანეშია ჩაწერილი.

⁴⁷მემრუშე კაცთა ნატამალნი, მისი მამის ასას დრომდე რომ იყვნენ დარჩენილნი, აღგავა მიწის პირისაგან.

⁴⁸მეფე არ იყო ედომში, მხოლოდ მეფის დანიშნული ზედამხედველი იყო.

⁴⁹ათი თარშიშული ხომალდი ააგო იოშაფატმა ოფირიდან ოქროს მოსატანად, მაგრამ არ მიუღწევიათ, რადგან ყეციონ-გაბერში დაილეწა ხომალდები.

⁵⁰მაშინ უთხრა ახაზია ახაბის ძემ იოშაფატს: „იარონ ჩემმა მსახურებმა შენს მსახურებთან ერთად ხომალდებით.“ და არ დაეთანხმა იოშაფატი.

⁵¹და განისვენა იოშაფატმა თავის მამებთან და დაიმარხა თავისი მამა-პაპის გვერდით დავითის, მამამისის, ქალაქში და გამეფდა იორამი, მისი ძე, მის ნაცვლად.

⁵²ახაზია ახაბის ძე გამეფდა ისრაელზე სამარიაში იოშაფატის იუდას მეფის, მეჩვიდმეტე წელს და იმეფა ისრაელზე ორი წელი.

⁵³ბოროტს აკეთებდა უფლის თვალში, და დადიოდა მამამისის გზაზე და დედამისის გზაზე, და იერობყამ ნაბატის ძის გზაზე, რომელმაც აცთუნა ისრაელი.

⁵⁴და ემსახურებოდა ბაყალს და თაყვანს სცემდა მას, და განარისხა უფალი, ისრაელის ღმერთი, როგორც მამამისი აკეთებდა.