Read ბიბლია 4მეფ. 18 Bible Online

4მეფ. 18 - ბიბლია bible

4მეფ. 18

¹ისრაელის მეფის, ჰოშეაყ ელას ძის მესამე წელს გამეფდა ხიზკია, ახაზის ძე, იუდას მეფე.

²ოცდახუთი წლისა იყო, როცა გამეფდა და ოცდაცხრა წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო აბი, ზაქარიას ასული.

³სწორს აკეთებდა იგი უფლის თვალში, როგორც დავითი, მამამისი, აკეთებდა.

⁴მან გააუქმა გორაკები და დალეწა სვეტები, და აჩეხა აშერა და დაამტვრია სპილენძის გველი, მოსეს გაკეთებული, რადგან იმ დრომდე საკმეველს უკმევდნენ მას ისრაელის ძენი და ნეხუშთანს უწოდებდნენ.

⁵უფალს, ისრაელის ღმერთს, ესავდა იგი. და არც მანამდე ყოფილა მისი მსგავსი იუდას მეფეთა შორის და არც მის მერე იქნება.

⁶და მიეწება იგი უფალს, და არ განდგომია მას, და იცავდა მის მცნებას, მოსეს რომ ამცნო უფალმა.

⁷და უფალი იყო მასთან და, სადაც კი წავიდოდა, ყველგან გონივრულად იქცეოდა. და განუდგა იგი აშურის მეფეს, აღარ დაემორჩილა.

⁸მან დაამარცხა ფილისტიმელები ღაზამდე და მისი მხარე საყარაულო გოდლიდან ციხე-ქალაქამდე.

⁹მეფე ხიზკიაჰუს მეოთხე წელს, ეს იყო, ისრაელის მეფის ჰოშეაყ ელას ძის მეშვიდე წელი, წამოვიდა სამარიაზე აშურის მეფე შალმანესერი და ალყა შემოარტყა მას.

¹⁰და სამი წლის ბოლოს აიღო იგი, ხიზკიას მეექვსე წელს, ესე იგი, ისრაელის მეფის, ჰოშეაყის, მეცხრე წელს, აღებული იქნა სამარია.

¹¹და გადაასახლა აშურის მეფემ ისრაელი აშურში და დაასახლა ხალახში და ხაბორზე, გოზანის მდინარეზე, და მიდიის ქალაქებში.

¹²იმის გამო, რომ არ ისმინეს უფლის, მათი ღვთის, ხმა, დაარღვიეს მისი აღთქმა, ყველაფერი, რაც უბრძანა მათ მოსემ, უფლის მსახურმა, არც ისმენდნენ და არც ასრულებდნენ.

¹³ხიზკიას მეთოთხმეტე წელს შეუტია აშურის მეფე სანხერიბმა იუდას ყველა ციხე-ქალაქს და ხელთ იგდო ისინი.

¹⁴და შეუთვალა ხიზკიამ, იუდას მეფემ, აშურის მეფეს ლაქიშში: „დამნაშავე ვარ, გაბრუნდი ჩემგან. რასაც დამაკისრებ, ვიტვირთავ.“ და დააკისრა აშურის მეფემ ხიზკიას, იუდას მეფეს, სამასი ქანქარი ვერცხლი და ოცდაათი ქანქარი ოქრო.

¹⁵და გასცა ხიზკიამ მთელი ვერცხლი, რაც კი უფლის სახლში და მეფის სახლის საგანძურებში იპოვებოდა.

¹⁶იმ ხანად შემოაძრო ხიზკიამ უფლის ტაძრის კარებს და სვეტებს ოქრო, რომლითაც თავად ხიზკიამ, იუდას მეფემ, მოჭედა ისინი, და მისცა აშურის მეფეს.

¹⁷და გაგზავნა აშურის მეფემ ლაქიშიდან თართანი, რაბსარისი და რაბშაკე დიდძალი ჯარით მეფე ხიზკიაჰუსთან იერუსალიმში. და წავიდნენ და მივიდნენ იერუსალიმში და დადგნენ ზემო ტბორის არხთან, მრეცხავთა მინდვრის გზაზე რომ არის.

¹⁸და დაუძახეს მეფეს და გამოვიდნენ სასახლის მოურავი ელიაკიმ ხილკიაჰუს ძე, შებნა მწერალი და იოახ ასაფის ძე — მემატიანე.

¹⁹და უთხრა მათ რაბშაკემ: „უთხარით ხიზკიაჰუს: ‘ასე ამბობს დიდი მეფე: რისი იმედი გაქვს, ასე რომ დაიმედებულხარ?

²⁰ფუჭ სიტყვებს ლაპარაკობ. თათბირი და სიმამაცე უნდა ბრძოლას. შენ კი რისი იმედით განმიდექი?

²¹დანდობიხარ მაგ გადამტვრეულ ლერწამს, ეგვიპტეს, რომელსაც, თუ კაცი დაეყრდნობა, ხელში შეერჭობა და გაუხვრეტს. ასეთია ფარაონი, ეგვიპტის მეფე, ყველასათვის, ვისაც კი მისი იმედი აქვს.

²²რომ მეუბნებით, უფლის, ჩვენი ღმერთის, იმედი გვაქვსო, ეს ის ღმერთი ხომ არ არის, რომლის გორაკები და სამსხვერპლოები ხიზკიაჰუმ გააუქმა და უთხრა იუდას და იერუსალიმს: ამ სამსხვერპლოსთან ეცითო თაყვანი იერუსალიმს?

²³ახლა მოდი, და დაუზავდი ჩემს ბატონს, აშურის მეფეს. ათას ცხენს მე მოგცემ, თუ მხედრებს იშოვი მათთვის.

²⁴როგორ გააბრუნებ ერთ მოხელესაც კი ჩემი ბატონის უმცირეს მსახურთაგან, როცა ეგვიპტის ეტლების და ცხენების იმედზე ხარ?

²⁵მერედა, განა უფლის ნების გარეშე მოვადექი ამ ადგილს გასანადგურებლად? უფალმა მიბრძანა: ‘შეუტიე მაგ ქვეყანას და გაანადგურე.’“

²⁶უთხრეს ელიაკიმ ხილკიაჰუს ძემ, შებნამ და იოახმა რაბშაკეს: „ელაპარაკე შენს მსახურს არამის ენაზე, რადგან გვესმის. იუდაურად ნუ გველაპარაკები ამ ხალხის გასაგონად, გალავანზე რომ არიან.“

²⁷და უთხრა მათ რაბშაკემ: „მხოლოდ შენს ბატონთან და შენთან სალაპარაკოდ როდი გამომგზავნა ჩემმა ბატონმა, არამედ მაგ ხალხთანაც, გალავანზე რომ დამსხდარა, რომ თქვენთან ერთად ჭამოს თავისი განავალი და სვას თავისი შარდი.“

²⁸და დადგა რაბშაკე და ხმამაღლა გაჰყვირა იუდაურად და თქვა: „ისმინეთ სიტყვა, დიდი მეფისა, აშურის მეფისა!

²⁹ასე ამბობს მეფე: არ შეგაცდინოთ ხიზკიაჰუმ, რადგან ვერ გიხსნით იგი ჩემი ხელიდან.

³⁰ნუ გაიმედებთ ხიზკიაჰუ: გვიხსნის უფალი და არ ჩაუგდებს ამ ქალაქს აშურის მეფესო.

³¹ნუ უსმენთ ხიზკიაჰუს, რადგან ასე ამბობს აშურის მეფე: ‘დამიზავდით და გადმოდით ჩემს მხარეზე. ჭამოს თითოეულმა თავისი ყურძენი და ლეღვი, და სვას თავისი ჭის წყალი,

³²სანამ მოვიდოდე და წაგიყვანდეთ თქვენი ქვეყნისნაირ ქვეყანაში, პურისა და ღვინის ქვეყანაში, ყანებისა და ვენახების ქვეყანაში, ზეთისხილისა და თაფლის ქვეყანაში, იცოცხლებთ და არ დაიხოცებით. ნუ უსმენთ ხიზკიაჰუს, რადგან გაცთუნებთ, რომ გეუბნებათ, უფალი გვიხსნისო.

³³როდის უხსნიათ ღმერთებს თავისი ქვეყნები აშურის მეფის ხელიდან?

³⁴სად არიან ხამათისა და არფადის ღმერთები? სად არიან სეფარვაიმის, ჰენაყისა და ყივას ღმერთები? თუ იხსნეს სამარია ჩემი ხელიდან?

³⁵რომელმა ღმერთმა იხსნა ამ ქვეყნის ღმერთებს შორის თავისი ქვეყანა ჩემი ხელიდან, რომ უფალმა იხსნას იერუსალიმი ჩემი ხელიდან?’“

³⁶და დუმდა ხალხი და პასუხს არ აძლევდა, რადგან მეფისაგან ჰქონდათ ნაბრძანები, არ გაეცათ პასუხი.

³⁷და მივიდნენ ელიაკიმ ხილკიას ძე — სასახლის მოურავი, შებნა მწერალი და იოახ ასაფის ძე, — მემატიანე, ხიზკიაჰუსთან შემოხეული ტანისამოსით და მოახსენეს მას მეფე რაბშაკეს სიტყვები.