Read ბიბლია 4მეფ. 19 Bible Online

4მეფ. 19 - ბიბლია bible

4მეფ. 19

¹როცა გაიგონა ხიზკიაჰუმ, ტანსაცმელი შემოიხია, ჯვალოთი შეიმოსა და უფლის სახლში მივიდა.

²და გაგზავნა ელიაკიმი, სასახლის მოურავი, შებნა მწერალი და ძაძებით მოსილი მღვდელმთავრები წინასწარმეტყველ ესაისთან, ამოცის ძესთან.

³და უთხრეს: „ასე ამბობს ხიზკიაჰუ: ‘გაჭირვების, სასჯელისა და შერცხვენის დღე არის ეს დღე, რადგან საშოს კარს არიან მომდგარი ბავშვები, მაგრამ არ არის შობის ძალა.

⁴ეგებ ისმინოს უფალმა, შენმა ღმერთმა, სიტყვები რაბშაკესი, აშურის მეფემ, მისმა ბატონმა, რომ გამოგზავნა, რათა დაემცირებინა ცოცხალი ღმერთი და ეგინებინა სიტყვებით, რომლებიც ისმინა უფალმა, შენმა ღმერთმა. აღავლინე ლოცვა დარჩენილთათვის, ვინც კი არიან ცოცხლები.’“

⁵და მივიდნენ მეფე ხიზკიაჰუს მსახურნი ესაიასთან.

⁶და უთხრა მათ ესაიამ: „ასე უთხარით თქვენს ბატონს: ‘ასე ამბობს უფალი: ნუ გეშინიათ მოსმენილი სიტყვებისა, რითაც მლანძღავდნენ აშურის მეფის მსახურნი.

⁷მოვუვლენ სულს და მოისმენს ამბავს და თავის ქვეყანაში გაბრუნდება. და მისსავე ქვეყანაში მახვილით დავცემ.’“

⁸და დაბრუნდა რაბშაკე და აჰა, ლიბნას ეომება აშურის მეფე, რადგან გაიგო, რომ ლაქიშიდან დაიძრა იგი.

⁹თირჰაკაზე, ქუშის მეფეზეც, გაიგო. უთხრეს: „აჰა, შენთან საომრად გამოვიდა.“ და ისევ გაუგზავნა მოციქულები ხიზკიაჰუს და დააბარა მათ:

¹⁰„ასე უთხარით ხიზკიაჰუს, იუდას მეფეს: ‘არ შეგაცდინოს შენმა ღმერთმა, რომლის იმედიც გაქვს, რომ ფიქრობ, არ ჩავარდებაო იერუსალიმი აშურის მეფის ხელში.

¹¹ხომ გსმენია, რა უყო აშურის მეფემ ყველა ქვეყანას, როგორ ააოხრა ისინი. შენ რა გიხსნის?

¹²აბა, თუ უხსნიათ ღმერთებს თავისი ხალხი, რომლებსაც მუსრი გაავლეს ჩემმა მამებმა: გოზანი, რეცეფი, ყედენიანები, თელასარში რომ არიან?

¹³სად არიან ხამათის მეფე, არფადის მეფე, სეფარვაიმ-ქალაქის, ჰენაყისა და ყივას მეფე?’“

¹⁴და გამოართვა ხიზკიაჰუმ წერილი მოციქულს, და წაიკითხა, და ავიდა უფლის სახლში და უფლის წინაშე გაშალა წერილი.

¹⁵და ილოცა ხიზკიაჰუმ უფლის წინაშე და თქვა: „უფალო, ღმერთო ისრაელისა, ქერუბიმებზე ამხედრებულო! შენა ხარ ერთადერთი ღმერთი ქვეყნიერების ყველა სამეფოსი, შენი შექმნილია ცა და მიწა.

¹⁶ყური მოაპყარ, უფალო, და ისმინე; თვალი გაახილე და დაინახე, ისმინე სანხერიბის სიტყვები, ცოცხალი ღვთის საგინებლად რომ შემოთვალა.

¹⁷მართალია, უფალო, მოაოხრეს აშურის მეფეებმა ხალხები და მათი ქვეყნები,

¹⁸და ცეცხლს მისცეს მათი ღმერთები და გაანადგურეს, რადგან ღმერთები კი არ ყოფილან ისინი, არამედ ხისგან და ქვისგან ადამიანის ხელით ნაკეთები საგნები იყო.

¹⁹აწ გვიხსენ, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მისი ხელიდან, რათა გაიგოს ქვეყნიერების ყველა სამეფომ, რომ შენ ხარ უფალი, ერთადერთი ღმერთი.“

²⁰და შეუთვალა ესაია ამოცის ძემ ხიზკიაჰუს: „ასე ამბობს უფალი, ღმერთი ისრაელისა: შევიწყნარე, რასაც მევედრებოდი აშურის მეფის, სანხერიბის, წინააღმდეგ.

²¹ეს არის, სიტყვა, რომელიც უფალმა ბრძანა მის წინააღმდეგ: ‘დაგცინის, გამასხრებს ქალწული, თავს აქნევს შენს უკან ასული იერუსალიმისა.

²²ვის ლანძღავდი, ვის აგინებდი? ვისზე აღიმაღლე ხმა? და ვისზე შემართე მედიდურად თვალი? ისრაელის წმიდაზე!

²³შენი მოციქულების პირით ლანძღავდი უფალს და ამბობდი: ჩემი უამრავი ეტლით ავედი მთის წვერზე, ლიბანის ფერდზე, და გავჩეხე მაღალი ნაძვები, რჩეული ნაძვები, და შევაღწიე მის უკიდურეს სამყოფელში, მის უღრან ტევრში,

²⁴და ამოვთხარე და შევსვი უცხო წყალი, საკუთარი ფეხის ტერფებით ამოვაშრე ეგვიპტის მდინარეები.

²⁵ნუთუ არ გსმენია, რომ ეს ძველთაგანვე გავამზადე? რომ წინა დღეებში გაწყვიტე? ახლაღა მოვაწიე, რომ ნანგრევებად ქცეულიყვნენ ციხე-ქალაქები.

²⁶მათი მცხოვრებნი დაძაბუნდნენ, და შეშინდნენ და სირცხვილში არიან, მინდვრის ბალახივით შეიქმნენ, მწვანე ჯეჯილივით, ბანზე მოდებული ხავსივით, შეღერებამდე დაშაშრული თავთავივით.

²⁷ვიცი, როგორ ზიხარ, როგორ გამოდიხარ როგორ მედიდგულები.

²⁸იმის გამო, რომ გამიდიდგულდი და მოსწვდა ნესტოებში რგოლს გაგიყრი და პირში ლაგამს ამოგდებ, იმავე გზით დაგაბრუნებ,

²⁹და ეს გქონდეს ნიშნად: ამ წელიწადს ნაგერალი ჭამეთ, მეორე წელიწადს — ველურად გაზრდილი, მესამე წელიწადს თესეთ და მოიმკეთ, და ჩაყარეთ ვაზი და ჭამეთ ნაყოფი.

³⁰კვლავ გაიდგამს ქვემოთ ფესვს იუდას სახლის გადარჩენილი ნატამალი და მაღლა გამოიღებს ნაყოფს.

³¹რადგან იერუსალიმიდან გამოვა ნარჩომი, და ნატამალი — სიონის მთიდან. ცაბაოთ უფლის შური აღასრულებს ამას.

³²ამიტომაც ამბობს უფალი აშურის მეფეზე: ვერ შევა ამ ქალაქში, ისარს ვერ შეისვრის, ვერ მიეჭრება ფარმომარჯვებული და მიწაყრილს წინ ვერ აღუმართავს.

³³უკან გაბრუნდება იმავე გზით, რომლითაც მოვიდა. და ვერ შევა ამ ქალაქში,’ — ამბობს უფალი, —

³⁴‘მე დავიფარავ ამ ქალაქს, რომ ვიხსნა იგი ჩემთვის და დავითისთვის, ჩემი მსახურისთვის.“

³⁵იმ ღამით იყო, რომ გავიდა უფლის ანგელოზი და მუსრი გაავლო აშურის ბანაკში ასოთხმოცდახუთი ათას კაცს. და ადგნენ დილით, და აჰა, მკვდარი იყო ყველა.

³⁶და აიყარა, და წავიდა, და გაბრუნდა სანხერიბი, აშურის მეფე, და ცხოვრობდა ნინევეში.

³⁷ერთხელ, როცა ლოცულობდა თავისი ღმერთის, ნისროქის სახლში, მახვილით მოკლეს იგი ადრამელებმა და შარეცერმა, მისმა შვილებმა, და არარატის ქვეყანას შეაფარეს თავი. მის ნაცვლად მისი ძე, ესარხადონი გამეფდა.