Read ბიბლია 4მეფ. 4 Bible Online

4მეფ. 4 - ბიბლია bible

4მეფ. 4

¹ერთმა ქალმა, რომელიღაც წინასწარმეტყველის ცოლმა, ტირილით შეჰღაღადა ელისეს: „მოკვდა ჩემი ქმარი, შენი მსახური, და შენ იცი, ღვთისმოშიში იყო შენი მსახური. და მოვიდა მევახშე და ჩემი ორივე ბავშვი მონებად მიჰყავს.“

²და უთხრა ელისემ: „რა გიყო? მითხარი, რა გაქვს სახლში?“ და თქვა: „სახლში არაფერი აქვს შენს მხევალს, გარდა მცირეოდენი ზეთისა.“

³და უთხრა: „წადი და ჭურჭელი ინათხოვრე ყველა მეზობლისაგან, ცარიელი ჭურჭელი. ბევრი დააგროვე.

⁴მერე მოდი, ჩაიკეტეთ სახლში შენ და შენი შვილები და აავსე ყველა ეს ჭურჭელი. სავსე გვერდზე გადადგი.“

⁵და წავიდა ქალი და ჩაიკეტა სახლში თავის შვილებიანად. ისინი აწვდიდნენ, თვითონ ასხამდა.

⁶და როცა ჭურჭლები აივსო, უთხრა ვაჟიშვილს: „კიდევ მომაწოდე ჭურჭელი.“ და უთხრა: „არ არის მეტი ჭურჭელი.“ და შეწყდა ზეთიც.

⁷და მივიდა და უამბო ღვთისკაცს. და უთხრა მან: „წადი, გაყიდე ზეთი და გაისტუმრე ვალი. და დანარჩენით თავი ირჩინეთ შენ და შენმა შვილებმა.“

⁸ერთ დღესაც შუნემში გაიარა ელისემ. და ცხოვრობდა იქ ერთი მდიდარი ქალი, რომელმაც პურის საჭმელად მიიწვია იგი. და რამდენჯერაც არ ჩაივლიდა, ყოველთვის შეუხვევდა ხოლმე იქ პურის საჭმელად.

⁹და უთხრა ქალმა თავის ქმარს: „ნამდვილად ვიცი, რომ წმიდაა ღვთისკაცი, აქეთ რომ დადის ხოლმე.

¹⁰მოვუწყოთ მცირე ოთახი ზემოთვალში, დავუდგათ იქ საწოლი, ტაბლა, სკამი და ლამპარი. და, როცა ჩვენთან გამოივლის, იქ შევიდეს.“

¹¹ერთ დღესაც გამოიარა მათთან, და შევიდა ზემოთვალში და დაწვა.

¹²და უთხრა ელისემ გეხაზის, თავის მსახურ ბიჭს: „დაუძახე ამ შუნემელ ქალს“, მანაც დაუძახა და ეახლა ქალი.

¹³და უთხრა ელისემ მსახურ ბიჭს: „უთხარი მაგას: ‘აჰა, დიდად ზრუნავ-თქო ჩვენზე, რა შემიძლია, რომ გაგიკეთო? იქნებ ველაპარაკო შენზე მეფეს ან მხედართმთავარს?’“ და მიუგო ქალმა: „არა, ჩემს ხალხში ვცხოვრობ.“

¹⁴და თქვა: „მაინც რა გავუკეთო?“ და თქვა გეხაზიმ: „მართლა, შვილი არა ჰყავს და ქმარი კი მოხუცია.“

¹⁵და თქვა: „დაუძახე.“ და დაუძახა და კართან დადგა ქალი.

¹⁶და თქვა: „გაის ამ დროს ჩახუტებული გეყოლება ვაჟიშვილი.“ და თქვა ქალმა: „არა, ჩემო ბატონო, ღვთისკაცო, ნუ მატყუებ შენს მხევალს.“

¹⁷და დაორსულდა ის ქალი და წლის სწორზე შვა ძე, როგორც ნათქვამი ჰქონდა მისთვის ელისეს.

¹⁸და გაიზარდა ბავშვი და ერთ დღესაც წავიდა მამამისთან, მომკელებთან.

¹⁹და უთხრა მამას: „ვაი! ვაი, თავი!“ და უთხრა კაცმა მსახურ ბიჭს: „დედას წაუყვანე!“

²⁰და წაიყვანა და მიუყვანა დედას, იჯდა მის მუხლებზე შუადღემდე და მოკვდა.

²¹და ავიდა ქალი ზემოთვალში და ღვთისკაცის საწოლში ჩააწვინა ბავშვი, კარი გამოიკეტა და გარეთ გავიდა.

²²და დაუძახა ქმარს და უთხრა: „გამომიგზავნე ერთი ვინმე მსახური და ერთი ვირი, ღვთისკაცთან გავიქცევი და ისევ მოვბრუნდები.“

²³და უთხრა: „რისთვის მიდიხარ მასთან? დღეს ხომ არც ახალმთავრობაა და არც შაბათი.“ თქვა ქალმა: „შენ დადუმდი.“

²⁴და შეკაზმა ქალმა ვირი და უთხრა მსახურ ბიჭს: „წინ წაუძეხი და იარე. და გზად ნუ გამაჩერებ, თუ მე არ გიბრძანო.“

²⁵და გაემგზავრნენ, და მივიდნენ ღვთისკაცთან, ქარმელის მთაზე. და როცა შორიდან მოჰკრა თვალი ქალს ღვთისკაცმა, უთხრა გეხაზის, თავის მსახურს: „აგერ, ის შუნემელი ქალი.

²⁶აბა, გაიქეცი, მიეგებე და ჰკითხე: ‘როგორ ხარ, როგორ არის შენი ქმარი, როგორ გყავს შვილი.’“ და თქვა ქალმა: „მშვიდობით.“

²⁷და მივიდა ქალი ღვთისკაცის მთაზე და ფეხებში მოეჭიდა. მივარდა გეხაზი, რომ მოეშორებინა, მაგრამ ღვთისკაცმა უთხრა: „თავი დაანებე, რადგან სული აქვს გამწარებული, ღმერთმა კი დამიმალა და არ გამოუცხადებია ჩემთვის.“

²⁸და თქვა ქალმა: „განა მითხოვნია შვილი ჩემი ბატონისათვის? ხომ ვეუბნებოდი: ტყუილად ნუ დამპირდები-მეთქი“?

²⁹და უთხრა გეხაზის: „სარტყელი შემოირტყი წელზე, ჩემი არგანი დაიჭირე ხელში და წადი. შემხვედრს არავის მიესალმო, და, თუ ვინმე მოგესალმა, პასუხი არ გასცე და სახეზე დაადე ბავშვს ეს ჩემი არგანი.“

³⁰და თქვა ყმაწვილის დედამ: „უფალს და შენს თავს გეფიცები, თავს არ დაგანებებ.“ და ადგა ღვთისკაცი და გაჰყვა ქალს.

³¹მათზე წინ მივიდა გეხაზი და სახეზე არგანი დაადო ბავშვს. არ ისმოდა ხმა და ჩამიჩუმი. და უკან გაბრუნდა მის შესახვედრად და მოახსენა: „არ იღვიძებს ბავშვი.“

³²და შევიდა სახლში ელისე და აჰა, მკვდარი წევს ბავშვი მის საწოლზე.

³³და შევიდა, გამოიკეტა კარი და ილოცა უფლისადმი.

³⁴და ზემოდან დააწვა ბავშვს. პირი პირზე დაადო, თვალი თვალზე, ხელის მტევნები ხელის მტევნებზე და განერთხა მის ზემოდან. და გათბა ბავშვის სხეული.

³⁵ერთი გაიარ-გამოიარა სახლში და კვლავ განერთხა ბავშვს ზემოდან. შვიდჯერ დააცემინა ბავშვმა და გაახილა თვალი.

³⁶და დაუძახა გეხაზის და უთხრა: „დაუძახე იმ შუნემელს“. და დაუძახა. და მივიდა მასთან ქალი და უთხრა ელისემ: „წაიყვანე შენი შვილი.“

³⁷და მივარდა, ფეხებში ჩაუვარდა და მდაბლად თაყვანისცა. და აიყვანა თავისი შვილი და გავიდა.

³⁸და დაბრუნდა ელისე გილგალს. შიმშილობა იყო იმ ქვეყანაში. წინ დაუსხდნენ წინასწარმეტყველთა ძენი. და უთხრა მსახურ ბიჭს: „დადგი დიდი ქვაბი და კერძი მოუხარშე წინასწარმეტყველთა ძეთ.“

³⁹და გავიდა ერთი მათგანი მინდორში მწვანილის მოსაკრეფად, იპოვა ველური ხვიარა და დაკრიფა მთელი კალთა ველური ნაყოფი. და მოვიდა და ჩააჭრა შეჭამადის ქვაბში, რადგან არ იცოდნენ.

⁴⁰და დაუსხეს კაცებს საჭმელად. და როცა ჭამდნენ შეჭამადს, იყვირეს და თქვეს: „სიკვდილია ქვაბში, ღვთისკაცო!“ და ვეღარ შეჭამეს.

⁴¹და თქვა: „მომეცით ფქვილი.“ ჩაყარა ქვაბში და თქვა: „დაუსხი ხალხს, ჭამონ“. ცუდი აღარაფერი იყო დარჩენილი ქვაბში.

⁴²და მოვიდა ვიღაც კაცი ბაყალ-შალიშადან და მოუტანა ღვთისკაცს პირველმოწეული პური: ოცი ქერის პური და ნედლი თავთავი გუდით. და თქვა ელისემ: „მიეცი ხალხს, შეჭამონ.“

⁴³და თქვა მისმა მსახურმა: „ეს რა უნდა გაუხდეს ამ ას კაცს?“ და უთხრა: „მიეცი ხალხს, ჭამონ, რადგან ასე ამბობს უფალი: ‘შეჭამენ და კიდეც მორჩებათ.’“

⁴⁴და მისცა. ჭამეს და კიდეც მორჩათ, უფლის სიტყვისამებრ.