Read ბიბლია ნეემ. 4 Bible Online

ნეემ. 4 - ბიბლია bible

ნეემ. 4

¹და როცა სანბალატმა გაიგო, რომ კედელს ვაშენებთ, გაცხარდა და ძალიან განრისხდა და მასხრად აიგდო იუდაელები.

²თავისი ძმებისა და სამარიის ლაშქრის წინაშე თქვა: „რას შვრებიან ეს საცოდავი იუდაელები? ნუთუ მისცემენ ამის უფლებას? ნუთუ მსხვერპლს შესწირვენ? ნუთუ ოდესმე მოათავებენ სამუშაოს? ნუთუ ქვებს გააცოცხლებენ მტვერ-ბუქის გროვებიდან, რომლებიც დამწვარია?“

³და ტობია ყამონელმა, რომელიც იყო მასთან, თქვა: „აშენონ რაც უნდათ. იმაზე ერთი მელა რომ შედგეს, ისიც კი დააქცევს მათ ქვის კედელს.“

⁴ისმინე, ღმერთო ჩვენო, რადგან მოძულებული შევიქენით! მათი დაცინვა მათვე მიუბრუნე, და მიეცი ისინი საკიცხელად თავიანთი ტყვეობის ქვეყანაში!

⁵და ნუ დაფარავ მათ დანაშაულს; და შენს წინაშე ნუ წაიშლება მათი ცოდვა, რადგან შეურაცხყოფდნენ ისინი მშენებლებს.

⁶და ავაშენეთ ქალაქის კედელი, და შეიკრა მთელი კედელი მისი სიმაღლის ნახევრამდე, და ჰქონდა ხალხს საქმის გულმოდგინება.

⁷და როცა გაიგეს სანბალატმა და ტობიამ, და არაბებმა, და ყამონელებმა, და აშდოდელებმა, რომ გრძელდებოდა იერუსალიმის კედლების აღდგენა და მისი ბზარების გამთელება, ძალიან გაცხარდნენ.

⁸და ყველანი შეითქვნენ, რათა საბრძოლველად მოსულიყვნენ იერუსალიმში და არეულობა ჩამოეგდოთ მასში.

⁹და ვლოცულობდით ჩვენი ღვთის მიმართ, და დაცვა გვეყენა მათ წინააღგმდეგ დღე და ღამე.

¹⁰და თქვა იუდამ: „ძალა გამოეცალა ტვირთის მზიდავს, მტვერ-ბუქი კი ბევრია; ჩვენ ვეღარ ავაშენებთ კედელს.“

¹¹და თქვეს ჩვენმა მტრებმა: „ვერ გაიგებენ და ვერ დაინახავენ, ვიდრე მათ შორის არ გავჩნდებით, მუსრს არ გავავლებთ და არ შევაჩერებთ სამუშაოს.“

¹²და როცა მათ ახლოს მცხოვრები იუდაელები მოვიდნენ, ბარემ ათჯერ მაინც, გვითხრეს: ყოველი მხრიდან დაგვესხმიანო თავს.

¹³და დავაყენე ხალხი დაცემულ ადგილებში, კედლის მიღმა, მოშიშვლებულ ადგილებში, და დავაყენე ხალხი საგვარეულოთა მიხედვით, თავიანთი მახვილებით, შუბებითა და მშვილდებით.

¹⁴და შევხედე, ავდექი და ვუთხარი დიდებულებს და მოხელეებს და დანარჩენ ხალხს: „ნუ გეშინიათ მათი, გაიხსენეთ უფალი, დიდი და საშინელი, და იბრძოლეთ თქვენი ძმების, თქვენი ძეების და ასულების, თქვენი ცოლების და სახლ-კარის გულისათვის.“

¹⁵და როგორც კი ჩვენმა მტრებმა გაიგეს, რომ ჩვენ ვიცით მათი ამბავი და, რომ ღმერთმა ჩაშალა მათი განზრახვა, ყველანი დავბრუნდით კედელთან, თითოეული თავის საქმეზე.

¹⁶და იმ დღიდან მოყოლებული, ჩემი ჭაბუკების ნახევარი საქმეს აკეთებდა და მეორე ნახევარს ხელში შუბები, ფარები, მშვილდები ეჭირათ და აბჯარი ემოსათ. მთავრები კი იდგნენ იუდას სახლის უკან.

¹⁷კედლის მშენებლები აშენებდნენ, მზიდავები ტვირთს ეზიდებოდნენ; ცალი ხელით საქმეს აკეთებდნენ და ცალით იარაღი ეჭირათ.

¹⁸და თითოეულ მშენებელს წელზე მახვილი ერტყა და ისე აშენებდა. მესაყვირე გვერდში მყავდა.

¹⁹და ვუთხარი დიდებულებს, მოხელეებს და დანარჩენ ხალხს: „საქმე დიდია და ვრცელი, ჩვენ კი კედელზე ვართ შემოფანტულნი, ერთმანეთისგან მოშორებით.

²⁰ამიტომ საიდანაც საყვირის ხმა გაიგონოთ, იქ მოგროვდით ჩვენთან. ჩვენი ღმერთი იბრძოლებს ჩვენთვის!“

²¹ასე ვაკეთებდით საქმეს; ნახევარს კი განთიადიდან ვარსკვლავთა ამოსვლამდე შუბი ეჭირა.

²²მაშინ იყო, რომ ვუთხარი ხალხს: „თითოეულმა თავისი მსახურით ღამე იერუსალიმში გაათიოს. ისე რომ, ღამით მცველი იქნება ჩვენთვის, დღისით კი მუშაკი.“

²³და არც მე და არც ჩემი ძმები, არც ჩემი მსახურნი, არც მცველები, თან რომ დამყვებოდნენ, ტანსაცმელს არ ვიხდიდით; თითოეულს ხელში ეჭირა თავისი მახვილი, მაშინაც კი, როდესაც წყალზე მიდიოდა.