Read ბიბლია მეორე ეზრა 4 Bible Online

მეორე ეზრა 4 - ბიბლია bible

მეორე ეზრა 4

¹მაშინ დაიწყო მეორემ, მეფის მძლეთა-მძლეობას რომ ამტკიცებდა:

²ო, კაცნო, განა მძლეთა-მძლენი არ არიან მიწისა და ზღვის მპყრობელნი, ისევე, როგორც ყოველივე იმისა, რაც არის მათში?

³მეფე კი ყველაზე უმეტესია და უზენაესი, მეფე ბატონობს და მბრძანებლობს მათზე, რასაც უნდა იმას უბრძანებს და ყველანი ემორჩილებიან მას.

⁴ერთმანეთს დაერიეთო, რომ ბრძანოს, დაუყოვნებლივ ასრულებენ მის ბრძანებას; მტრის წინააღმდეგ საბრძოლველად რომ წარგზავნოს ხალხი, წავლენ და მიწასთან გაასწორებენ მთებს, გალავნებს და ციხე-კოშკებს.

⁵მუსრავენ და იმუსრებიან, მეფის სიტყვას კი არ გადავლენ; თუ გაიმარჯვეს, მეფესთან მიაქვთ ნადავლიც და სხვა დანარჩენიც.

⁶ხოლო ვინც საომრად და საბრძოლველად არ მიდის, მიწას ამუშავებს; თესლს რომ ჩაჰყრიან, მომკილს კვლავ მეფეს მიართმევენ, და ერთმანეთს აიძულებენ ღალა აძლიონ მას.

⁷მხოლოდ მეფეს შეუძლია ბრძანოს მოკალითო და კლავენ; ბრძანოს განუტევეთო და განუტევებენ;

⁸ბრძანებს სცემეთო, სცემენ, ბრძანებს ააოხრეთო, ააოხრებენ, ბრძანებს ააშენეთო, ააშენებენ;

⁹თუ ბრძანა მოჭერითო, მოჭრიან, ხოლო თუ დარგვა ბრძანა, დარგავენ.

¹⁰მეფეს ემორჩილება მთელი მისი ხალხიცა და ჯარიც.

¹¹ეგეც არ იყოს, მხარ-თეძოზე წამოწოლილი მეფე ნებივრობს, ჭამს, სვამს და სძინავს, ხალხი კი გარს შემოსჯარვია და დარაჯად უდგას; ვერავინ მიატოვებს, რომ თავის საქმეს მიხედოს, და ვერც მის ნებას გადავა.

¹²ო, კაცნო, მაშ, განა ყველაზე ძლიერი არ არის მეფე, რაკი ყველა უსიტყვოდ ემორჩილება მას?“ ესა თქვა მეორემ და დადუმდა.

¹³ხოლო მესამემ, ქალებისა და ჭეშმარიტების მძლეთა-მძლეობას რომ ამტკიცებდა, — ეს ზერუბაბელი იყო — ასე დაიწყო:

¹⁴„ო, კაცნო, ხომ დიდია მეფე და მძლეთა-მძლეა ღვინო?! მაგრამ ვინ მძლავრობს, ან ვინ მბრძანებლობს მათზე, თუ არა ქალი?

¹⁵სწორედ ქალი შობს მეფესაც და ზღვისა თუ ხმელეთის ყველა მბრძანებელსაც.

¹⁶ქალები შობენ და ძუძუს აწოვებენ ვაზის მრგველთაც, საიდანაც წურავენ ღვინოს.

¹⁷ისინი ქსოვენ კაცთა სამოსს და ბრწყინვალებით ამკობენ მათ; არ ძალუძს კაცს უქალოდ ყოფნა.

¹⁸ოქრო-ვერცხლი და ნაირ-ნაირი სამკაულიც რომ შეაგროვოს და მერე თვალი მოჰკრას ლამაზსა და მომხიბლავ ქალს,

¹⁹მიატოვებს ყველაფერს და მისკენ მიდრკება; პირდაღებული შეჰყურებს და ის ურჩევნია ოქრო-ვერცხლსაც და ყოველგვარ განძეულობასაც.

²⁰მშობელ მამასაც მიატოვებს, თავის სამშობლო მხარესაც და ცოლს მიეწებება.

²¹სული ელევა ცოლზე, აღარც დედ-მამა ახსოვს და აღარც თავისი ქვეყანა.

²²მაშ, იცოდეთ, რომ ქალები მბრძანებლობენ თქვენზე. განა მთელ თქვენს ნაშრომ-ნაჭირნახულევს ცოლებთან არ მიარბენინებთ და მათ არ მიართმევთ?

²³აიღებს კაცი მახვილს და შარა გზაზე გამოდის საძარცვავად და საპარავად; სამეკობროდ დაცურავს ზღვასა და მდინარეებზე.

²⁴ლომსაც გადაეყრება ხოლმე და წყვდიადში დაბორიალობს; რასაც კი ხელთ იგდებს, მოიპარავს და მოიტაცებს, მაშინვე გულისსწორს მიურბენინებს.

²⁵კაცს ცოლი ურჩევნია დედ-მამას.

²⁶ვინ მოსთვლის რამდენს დაუკარგავს გონება ქალის გამო და მისი გადამკიდე მონად ქცეულა.

²⁷რამდენს წაუგია თავი, შემცდარა და ცოდვაში ჩაუდგამს ფეხი ქალის გამოისობით.

²⁸ნუთუ ახლაც არ გჯერათ ჩემი? ხომ დიდია მეფე თავისი ძალმოსილებით? ხომ ყველას აშინებს მასთან მიახლოება?

²⁹მაგრამ მე მინახავს ის და აპამე, სახელგანთქმული ბარტაკეს ასული, მეფის ხარჭა, მხარმარჯვნივ რომ უჯდა,

³⁰გვირგვინს მოხდიდა მეფეს და თავზე იდგამდა, მარცხენა ხელით კი წკიპურტსა სცემდა ღაწვზე.

³¹მეფე კი მაინც პირდაღებული შეჰყურებდა: თუ ქალი გაუღიმებდა, მასაც სახე ებადრებოდა, ხოლო თუ წარბს შეიკრავდა, მეფე ეფერებოდა და თავს ევლებოდა, რომ მისი გული მოეგო.

³²ო, კაცნო, განა მძლეთა-მძლე არ არის ყოველივე ამის მოქმედი ქალი?“

³³მაშინ მეფემ და დიდებულებმა ერთმანეთს გადახედეს.

³⁴მან კი ჭეშმარიტებაზე დაიწყო ლაპარაკი: „ო, კაცნო, განა მძლეთა-მძლე არ არის ქალი? დიდია მიწა და მაღალია ცა, ხოლო მზე — სწრაფად მსრბოლი, რადგანაც ერთ დღეში გარს შემოუვლის ზეცას და კვლავ თავის ადგილს დაუბრუნდება.

³⁵განა დიდი არ არის ამის მოქმედი? მაგრამ ჭეშმარიტება ყველაზე უდიდესია და უძლიერესი.

³⁶ჭეშმარიტებას უხმობს მთელი ქვეყანა და ზეცა აკურთხებს მას, ყველაფერი ძრწის და ცახცახებს მის წინაშე და არავითარი უსამართლობა არ არის მასში.

³⁷უსამართლოა ღვინო, უსამართლოა მეფე, უსამართლოა ქალი, უსამართლოა ყველა ძეხორციელი და ყოველი საქმე მათი; უცხოა მათთვის სიმართლე და ყველანი წარწყმდებიან თავიანთი უსამართლობით.

³⁸ჭეშმარიტება კი წარუვალია და მძლავრობს სამარადისოდ, ცოცხალი და ძლევამოსილი უკუნითი უკუნისამდე.

³⁹მისთვის უცხოა მიდგომა თუ მიკერძოება, არამედ ყველაფერს სიმართლით იქმს, ყოველივე უსამართლოსა და უკეთურს გარიდებული; ყველასთვის მოსაწონია მისი საქმენი და მის სამართალში არა არის რა უსამართლო.

⁴⁰ის თვითონაა ძალა და მეუფება, ხელმწიფება და სიდიადე ყოველი საუკუნისა, კურთხეულია ჭეშმარიტების ღმერთი“.

⁴¹ამის მეტი არა უთქვამს რა. მაშინ მთელმა ხალხმა დაიბუბუნა: „დიადი და მძლეთა-მძლეა ჭეშმარიტება!“

⁴²მეფემ კი უთხრა: „ითხოვე, რაც გსურს; დაწერილზე მეტიც რომ იყოს, მოგეცემა, ვინაიდან ყველაზე ბრძენი აღმოჩნდი; ამიტომაც ჩემს გვერდით იჯდები და ჩემს ნათესავად იწოდები“.

⁴³ხოლო მან უთხრა მეფეს: „გაიხსენე აღთქმა, რომელიც დადე იმ დღეს, როდესაც ტახტზე დაჯექი, რომ ააშენებდი იერუსალიმს

⁴⁴და დააბრუნებდი იერუსალიმიდან წამოღებულ მთელ ჭურჭელს, რომელიც გადაარჩია კვიროსმა, როდესაც ფიცი დადო, რომ ააოხრებდა ბაბილონს და ყველაფერს უკან დააბრუნებდა.

⁴⁵აკი შენც დაიფიცე, რომ აღადგენდი ტაძარს, რომელიც ცეცხლს მისცეს ედომელებმა, როდესაც იუდა დარბეულ იქნა ქალდეველთაგან.

⁴⁶ახლა სწორედ ამასა გთხოვ და გევედრები, მეფე-ბატონო — ესაა შენი სიდიადე — დიახ, გევედრები, აღასრულო აღთქმა, რომლის აღსრულებაც შენივე ბაგით აღუთქვი ცათა მეუფეს“.

⁴⁷მაშინ წამოდგა მეფე დარიოსი, აკოცა და წერილები მიუწერა ყველა მმართველისა და მხარეთა გამგებლის, ყველა მხედართმთავრისა და სატრაპისთვის გადასაცემად, რათა გაეშვათ ისიც და ყველა, ვინც მასთან ერთად მიდიოდა იერუსალიმის აღსადგენად.

⁴⁸კოილე-სირიისა და ფინიკიის ყველა გამგებელს და ლიბანში მყოფთ კი მისწერა, რომ ლიბანიდან მოეზიდათ კედარის ხე-ტყე და იმ მასალით აეშენებინათ ქალაქი.

⁴⁹სწერდა გაეთავისუფლებინათ ყველა იუდაელი, ვინც მისი სამეფოდან იუდაში აპირებდა წასვლას, რათა არცერთი ხელისუფალი, მხარეთა გამგებელი თუ სატრაპი არ მისდგომოდა მათ კარს,

⁵⁰არამედ მთელი მხარე, რომელსაც ფლობდნენ, გაეთავისუფლებინათ ხარკისაგან, ხოლო იდუმეელებს დაეტოვებინათ იუდაელთა სოფლები, სადაც ისინი პარპაშობდნენ.

⁵¹გარდა ამისა, ტაძრის აღსადგენად ყოველწლიურად მიეცათ ოცი ტალანტი, ვიდრე არ დასრულდებოდა აღდგენა.

⁵²ხოლო სამსხვერპლოზე მისატანი ყოველდღიური სრულადდასაწველისათვის დაწესებული ჩვიდმეტის გარდა ყოველწლიურად მიეცათ სხვა ათი ტალანტი.

⁵³ამასთანავე, გაეთავისუფლებინათ ყველა, ვინც ბაბილონიდან მიდიოდა ქალაქის ასაშენებლად, თვითონაც, მათი შვილებიც და ყველა მიმავალი მღვდელიც.

⁵⁴სწერდა აგრეთვე სახსრებისა და სამღვდელო სამოსისათვის, რომლითაც უნდა აღესრულებინათ მღვდელმსახურება.

⁵⁵ბრძანებდა ლევიანებისთვისაც მიეცათ სახსარი მანამდე, სანამ არ აღდგებოდა ტაძარი და დასრულდებოდა იერუსალიმის მშენებლობა.

⁵⁶ქალაქის ყველა მცველისთვისაც ეძლიათ კუთვნილი ჯამაგირი და სანოვაგე.

⁵⁷დააბრუნა ყველა ჭურჭელი, კვიროსმა რომ გაიტანა ბაბილონიდან; და ყოველივე ის, რისი გაკეთებაც ბრძანა კვიროსმა, მისი ბრძანებითაც უნდა აღესრულებინათ და იერუსალიმს წარეგზავნათ.

⁵⁸და როცა გამოვიდა ჭაბუკი, პირით იერუსალიმისაკენ მდგარმა ზეცად აღაპყრო თვალი, მადლი შესწირა ცათა მეუფეს და თქვა:

⁵⁹„შენია ძლევა, შენია სიბრძნე, შენია დიდება, ხოლო მე მონა ვარ შენი.

⁶⁰კურთხეული ხარ, რომელმაც მომეცი სიბრძნე; მადლობას გწირავ, ჩვენი მამა-პაპის უფალო“.

⁶¹წაიღო წერილები, ბაბილონს ჩავიდა და ყველა თავის მოძმეს ახარა.

⁶²და ადიდეს თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი, რომ დაიხსნა ისინი და წასვლის ნება მისცათ,

⁶³რათა აღედგინათ იერუსალიმი და ტაძარი, რომელსაც უფლის სახელი ეწოდა. და ზეიმობდნენ საკრავებით და სიხარულით მთელი შვიდი დღე.