Read ბიბლია ტობითი 1 Bible Online

ტობითი 1 - ბიბლია bible

ტობითი 1

¹წიგნი ტობითის ამბავთა, ტობიელის ძისა, ყანანიელის, ყადუელის, გებაელის შთამომავლისა, ყასიელის საგვარეულოდან, ნეფთალის ტომიდან,

²რომელიც აშურელთა მეფის შალმანესერის დროს ტყვედ იქნა წაყვანილი თიშბედან, კედეშ ნაფთალის მარჯვნივ რომ მდებარეობს, გალილეაში, აშერის ზემოთ.

³მე, ტობითი, მთელი ჩემი სიცოცხლის მანძილზე ჭეშმარიტების გზას ვადექი; ბევრი სიკეთე მიქნია ჩემი მოძმეებისა და ჩემი ხალხისათვის, ჩემთან ერთად რომ წამოვიდა აშურელთა ქვეყნად, ნინევეში.

⁴ჩემი სიჭაბუკისას, როცა ჩემს ქვეყანაში, იერუსალიმის მიწაზე ვცხოვრობდი, ჩემი წინაპრის — ნეფთალის მთელი ტომი შორს იყო იერუსალიმის სახლიდან, რომელიც ამოირჩია ისრაელის ყველა ტომმა, რათა იქ შეეწირათ მსხვერპლი; იქვე იკურთხა ტაძარიც უზენაესის დასავანებლად და აშენდა ყველა მომავალი თაობისათვის.

⁵როგორც ყველა განდგომილი ტომი ბაყალს მსხვერპლად სწირავდა ხბოს, ისე ჩემი წინაპრის — ნეფთალის — სახლიც.

⁶მარტო მე დავდიოდი ხშირად იერუსალიმში დღესასწაულებზე, როგორც დაუწესდა მთელს ისრაელს საუკუნო ბრძანებით, მომქონდა ნათავარნი, მოსავლის მეათედი და პირველი ნაპარსი.

⁷ყოველივე ამას ვუძღვნიდი მღვდლებს, აარონის შთამომავალთ, საკურთხევლისათვის; ყოველგვარი ნაყოფის მეათედს იერუსალიმში მომსახურე ლევიანებს ვაძლევდი, მეორე მეათედს კი ვყიდდი და მივდიოდი, რომ ყოველწლიურად დამეხარჯა იერუსალიმში.

⁸მესამე მეათედს კი ვაძლევდი, ვისაც ეგებოდა, როგორც მიანდერძა დებორამ, მამაჩემის დედამ, რადგანაც მამის სიკვდილის შემდეგ ობოლი დავრჩი.

⁹როცა დავვაჟკაცდი, ცოლად შევირთე ხანა, მამაჩემის საგვარეულოდან, და შემეძინა მისგან ტობია.

¹⁰ტყვედ რომ ვიყავი ნინევეში, ყველა ჩემი მოძმე და თვისტომი წარმართთა პურს ჭამდა.

¹¹მე კი სულს ვუფრთხილდებოდი და არ ვჭამდი,

¹²რადგანაც მახსოვდა ღმერთი მთელი ჩემი სულით.

¹³უზენაესმა მადლი და წყალობა მომაგო შალმანესერის წინაშე, და გავხდი მისი სოვდაგარი.

¹⁴მიდიას გავემგზავრე და გაბაელს, გაბრიას ძმას, მივაბარე რაგესში ათი ტალანტი ვერცხლი.

¹⁵შალმანესერის სიკვდილის შემდეგ მის ნაცვლად გამეფდა მისი ძე სანხერიბი, ვის დროსაც მგზავრობა სახიფათო შეიქნა და ვერავინ ბედავდა მიდიაში გამგზავრებას.

¹⁶შალმანესერის მეფობისას მოწყალებას არ ვაკლებდი ჩემს თანამოძმეებს.

¹⁷ჩემს პურს ვუყოფდი მშივრებს და მოსასხამს — შიშველ-ტიტველთ; და თუ რომელიმე ჩემი თვისტომის გვამს ნინევეს გალავანს გარეთ გადაგდებულს ვნახავდი, მალულად ვაბარებდი მიწას.

¹⁸მალულად ვმარხავდი იმათაც, ვისაც ხოცავდა მეფე სანხერიბი, როცა გაქცეულნი უკანვე ბრუნდებოდნენ იუდეიდან; დახოცვით კი ბევრს ხოცავდა გაცოფებული; მერე ეძებდა მეფე გვამებს და ვერ პოულობდა.

¹⁹ერთი ნინეველი მეფეს ეახლა და დამასმინა, რომ მე ვმარხავდი გვამებს; მაშინვე დავიმალე, ხოლო როცა გავიგე, რომ მოსაკლავად მეძებდნენ, შეშინებული გავიქეცი ქალაქიდან.

²⁰დაიტაცეს მთელი ჩემი ავლადიდება და აღარაფერი დამრჩა გარდა ხანასი, ჩემი ცოლისა, და ტობიასი, ჩემი ძისა.

²¹ორმოცდაათი დღეც არ გასულა, რომ სანხერიბი მისმა ორმა ვაჟმა მოკლა, რომლებიც არარატის მთისკენ გაიქცნენ, ხოლო სანხერიბის ნაცვლად მისი ძე ესარხადონი გამეფდა, რომელმაც ჩემს ძმისწულს, ახიკარ ანაელს, მთელი თავისი ხაზინისა და სამეფოს გამგებლობა მიანდო.

²²ახიკარმა მიშუამდგომლა და ნინევეში დავბრუნდი. ახიკარი კი იყო ღვინის მწდე, ბეჭდის მცველი, სახლის მნე და ხაზინადარი. და დაადგინა იგი ესარხადონმა მეორე კაცად; ჩემი ძმისწული იყო იგი.