Read ბიბლია ტობითი 12 Bible Online

ტობითი 12 - ბიბლია bible

ტობითი 12

¹უხმო ტობითმა ტობიას, თავის ძეს, და უთხრა: „გადაუხადე, შვილო, გასამრჯელო შენს მეგზურს; მეტიც ეკუთვნის.“

²მან კი მიუგო: „არ ვიზარალებ, მამაჩემო, იმის ნახევარიც რომ მივცე, რაც მოვიტანე.

³აკი უმსნელი მომიყვანა შენთან, ცოლი განმიკურნა, ვერცხლი მომიტანა და შენც გიწამლა.“

⁴და თქვა ბერიკაცმა: „ღირსია!“

⁵უხმო ანგელოზს და უთხრა: „აიღე ყოველივე იმის ნახევარი, რაც მოიტანე და წადი მშვიდობით.“

⁶მაშინ ანგელოზმა ცალკე გაიხმო ისინი და უთხრა: „აკურთხეთ ღმერთი და ადიდეთ იგი, აღიარეთ მისი სიდიადე ყველა სულდგმულის წინაშე, თქვენთან ერთად რომ შექმნა მან. რა სჯობია ღმერთის კურთხევას და მისი სახელის განდიდებას; მოწიწებით გააცხადეთ უფლის საქმენი და ნუ დაიზარებთ მის ქება-დიდებას.

⁷სასახელოა მეფის საიდუმლოს შენახვა, ღვთის საქმეთა გაცხადება კი — საქებარი. ქმენით სიკეთე და ბოროტება ვერ შეგეხებათ.

⁸სიკეთეა ლოცვა მარხვით, მოწყალებითა და სამართლიანობით. უმჯობესია მცირედი სამართლიანობით, ვიდრე მრავალი უსამართლობით. უმჯობესია მოწყალების გაღება, ვიდრე ოქროს დაუნჯება.

⁹მოწყალება ხომ სიკვდილისაგან იხსნის კაცს და ყოველგვარი ცოდვისაგან განწმედს. მოწყალების გამღებნი და სიმართლის მყოფელნი სიცოცხლით აღივსებიან.

¹⁰ხოლო ცოდვილნი თავიანთი თავის მტრები არიან.

¹¹არას დაგიმალავთ: აკი გითხარით, სასახელოა-მეთქი მეფის საიდუმლოს შენახვა, ღმერთის საქმეთა გაცხადება კი — საქებარი.

¹²როცა ლოცულობდით შენ და შენი რძალი სარა, მე აღვავლინე თქვენი ლოცვის ხსოვნა წმიდის წინაშე. და როდესაც მკვდრებს მარხავდი, მაშინაც შენი თანამდგომი ვიყავი.

¹³როცა შენ არ დაიზარე, ადექი და მიატოვე შენი სუფრა, რათა მკვდრის გასაპატიოსნებლად წასულიყავი, არ გამოჰპარვია ჩემს თვალს შენი სიქველე, არამედ მხარში გედექი.

¹⁴ახლა კი მომავლინა ღმერთმა, რათა განგკურნოთ შენცა და შენი რძალი სარაც.

¹⁵მე ვარ რაფაელი, ერთ-ერთი იმ შვიდ წმიდა ანგელოზთაგან, რომელნიც აღავლენენ წმიდათა ლოცვებს და ამაღლდებიან წმიდის დიდების წინაშე.“

¹⁶შეძრწუნდნენ ორივენი და პირქვე დაემხნენ, რადგანაც შიშმა შეიპყრო ისინი.

¹⁷და უთხრა რაფაელმა მათ: „ნუ გეშინიათ, მშვიდობას ჰპოვებთ. აკურთხეთ ღმერთი უკუნისამდე.

¹⁸რადგანაც ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ — ჩვენი ღვთის ნებით. ამიტომაც აკურთხეთ იგი უკუნისამდე.

¹⁹ყოველდღე ვიყავი თქვენს დასანახად, მაგრამ არც მისვამს და არც მიჭამია, მხოლოდ ხილვითა მხედავდით.

²⁰ახლა კი მადლს სწირავდეთ ღმერთს, რადგანაც ავდივარ იმასთან, ვინც მომავლინა. წიგნში ჩაწერეთ ყველაფერი, რაც თავს გადაგხდათ.“

²¹წამოდგნენ და მეტად აღარ უნახავთ იგი.

²²აღიარებდნენ ღვთის საქმეს, დიადსა და საოცარს, თუ როგორ იხილეს უფლის ანგელოზი.