Read ბიბლია ტობითი 3 Bible Online

ტობითი 3 - ბიბლია bible

ტობითი 3

¹დამწუხრებული ავტირდი, გულდამდუღრული ვლოცულობდი და ვამბობდი:

²„მართალი ხარ, უფალო, ყოველი შენი საქმე და ყველა შენი გზა მოწყალებაა და ჭეშმარიტება. ჭეშმარიტი და მართალი მსჯავრითა სჯი უკუნისამდე.

³გამიხსენე და მომხედე. ნუ დამსჯი ჩემი ცოდვებისა და მამა-პაპათა უგუნურებისათვის, რითაც კი გცოდეს,

⁴რაკიღა ყურად არ იღეს შენი მცნებები, და ამიტომაც საძარცვავად, დასატყვევებლად და სასიკვდილოდ გაგვწირე და საიგავოდ გაგვხადე ხალხების თვალში, რომელთა შორისაც ვართ გაფანტულნი.

⁵ახლა კი ღირსი ვარ იმისა, რომ მომაგო მთელი შენი სასჯელი მამა-პაპათა ცოდვების გამო, რადგანაც არ დავიცავით შენი მცნებები და არც სიმართლით გვივლია შენს წინაშე.

⁶მაშ, როგორც გნებავს, ისე დამსაჯე: ბრძანე, სული ამომხდეს და მიწად ვიქცე, რადგანაც სიკვდილი მიჯობს სიცოცხლეს, ვინაიდან ვისმინე უსამართლო საყვედური და დიდია ჩემი მწუხარება. ბრძანე, რომ გავთავისუფლდე ამ სიმძიმილისაგან და განვისვენო საუკუნო ადგილას. ნუ იბრუნებ პირს ჩემგან“.

⁷მოხდა ისე, რომ იმავე დღეს, მიდიის ეკბატანაში რეღუელის ასული სარაც ყვედრებით აავსეს მამამისის მხევლებმა.

⁸შვიდი ქმრისათვის გაეყოლებინათ, მაგრამ ასმოდეუსი, ბოროტი სული, მანამდე ხოცავდა მათ, ვიდრე ცოლთან დაწვებოდნენ. ამიტომაც გმობდნენ მხევლები: „ნუთუ არა გრცხვენია, რომ ამდენი ქმარი მოაშთვე? უკვე შვიდი გყავდა და ერთის სახელითაც ვერ იწოდე.

⁹ჩვენ რაღას გვერჩი? რაკი ისინი დაიხოცნენ, შენც მათ მიჰყევი; ნურასოდეს გვენახოს ნურც შენი ძე და ნურც ასული“.

¹⁰ამის გაგონებაზე ისე დამწუხრდა, რომ თავის მოკვლა დააპირა, მაგრამ დაფიქრდა: ერთადერთი ვყავარ მამაჩემს და ეს რომ ჩავიდინო, მთელი სიცოცხლე საყვედრებლად ექნება და სიბერე ჯოჯოხეთურ სატანჯველად გადაექცევაო.

¹¹სარკმელთან მივიდა, ილოცა და თქვა: „კურთხეული ხარ, უფალო, ღმერთო ჩემო, კურთხეულია შენი წმიდა სახელი და დიდებამოსილი აწ და მარადის; გაკურთხებდეს შენი ყოველი საქმე საუკუნოდ.

¹²და ახლა შენსკენ მომიპყრია, უფალო, ჩემი თვალი და პირი.

¹³გემუდარები, დამიხსნა ამ წუთისოფლისაგან, რომ ეს საყვედურები აღარ ვისმინო.

¹⁴შენ იცი, უფალო, რომ არასოდეს კაცთან არ შემიცოდავს,

¹⁵არ შემიბღალავს ჩემი სახელი, და არც სახელი მამაჩემისა ჩემი ტყვეობის ქვეყანაში. ერთადერთი ვყავარ მამაჩემს, და არა ჰყავს მას ვაჟიშვილი, რომ მისი მემკვიდრე იყოს, არც ღვიძლი ძმა თუ ძმისწული, რომ მის საცოლედ შემენახა თავი. უკვე შვიდი ქმარი მომიკვდა; მაშ, რისთვისღა ვიცოცხლო? და თუ სასიკვდილოდ არ მიმეტებ, მომხედე და შემიწყალე, რომ ამ ყვედრებას აღარ ვისმენდე“.

¹⁶შეწყნარებულ იქნა ორივეს ლოცვა ღმერთის დიდების წინაშე.

¹⁷და მოავლინა ღმერთმა რაფაელი, რათა განეკურნა ორივე: ლიბრისაგან დაეხსნა ტობითი და მისი ძის — ტობიასთვის — მიეცა სარა, რეღუელის ასული, ასმოდეუსი კი შეებოჭა, რადგანაც ტობიას უნდა ხვდომოდა წილად სარას დამკვიდრება. ის იყო, უკან დაბრუნებული ტობითი შევიდა თავის სახლში, რომ იმავდროულად სარაც ჩამოვიდა თავისი ზემოთვალიდან.