Read ბიბლია ტობითი 4 Bible Online

ტობითი 4 - ბიბლია bible

ტობითი 4

¹იმ დღეს გაახსენდა ტობითს ვერცხლი, გაბაელისთვის რომ მიებარებინა მიდიის რაგეში.

²და გულში თქვა: „მე სიკვდილს ვნატრობ; რად არ მოვუხმო ჩემს ძეს — ტობიას, და ვიდრე ცოცხალი ვარ, რად არ ვაუწყო იმ ვერცხლის ამბავი?“

³მართლაც უხმო და უთხრა: „როცა მოვკვდები, შვილო, დამმარხე; ნუ მიატოვებ დედას და პატივი ეცი მთელი სიცოცხლის მანძილზე; სადარდელს ნურას გაუჩენ.

⁴გახსოვდეს, შვილო, რამდენი ჭირი უნახავს შენს გამო, როცა ჯერ კიდევ მუცლით დაგატარებდა. როცა მოკვდება, ჩემს გვერდით დამარხე — ერთ საფლავში.

⁵ყოველდღე გახსოვდეს, შვილო, უფალი, ღმერთი ჩვენი; ნუ შესცოდავ და ნუ გადახვალ მის მცნებებს; სამართლიანი იყავი მთელი შენი სიცოცხლის მანძილზე და ნუ ივლი უსამართლობის გზით.

⁶რადგანაც სამართლიანობის მიმდევარს კეთილად წარგემართება საქმე.

⁷სიმართლის ყველა მოქმედს მიეცი მოწყალება შენი საბადებლიდან და ნუ ინანებს შენი თვალი მოწყალების გაღებისას; პირს ნუ იბრუნებ უპოვართაგან, რათა შენგანაც არ იბრუნოს პირი ღმერთმა.

⁸რაც ბლომადა გაქვს, იქიდან გაეცი მოწყალება,

⁹რადგანაც ჭირის დღისათვის იუნჯებ სიკეთეს;

¹⁰ვინაიდან მოწყალება სიკვდილისაგან გიხსნის და ბნელს განგარიდებს.

¹¹კეთილი ნიჭია მოწყალება ყველასათვის, ვინც უზენაესის წინაშე გაიღებს მას.

¹²ერიდე, შვილო, ყოველნაირ სიძვას. ქალი შენი მამა-პაპის მოდგმისა მოიყვანე და ნუ შეირთავ უცხო ტომისას, ვინც არ ეკუთვნის მამაშენის სჯულს, რადგანაც წინასწარმეტყველთა შვილები ვართ. გახსოვდეს, შვილო, რომ ჩვენს მამებს: ნოეს, აბრაამს, ისაკს, იაკობს, ყველას მოძმეთა მოდგმიდან მოჰყავდათ ცოლები, ამიტომაც კურთხეულ იქნენ თავიანთ შვილებში და მათი მოდგმა დაიმკვიდრებს ქვეყანას.

¹³გიყვარდეს, შვილო, შენი მოძმენი და ნუ აღზევდები გულით ძმების წინაშე; შენი ერის ძეთა და ასულთა ნაშიერთაგან მოიყვანე ქალი. ქედმაღლობას დაღუპვა და არეულობა მოსდევს, დაუდევრობას კი — სიღატაკე და გაჩანაგება, რადგანაც დაუდევრობა შიმშილის დედაა.

¹⁴გასამრჯელოს ნუ დაუგვიანებ მუშას, არამედ მაშინვე მიეცი: თუკი ღმერთს ემსახურები, უკანვე დაგიბრუნდება. გულისყური მიაყოლე, შვილო, ყველა შენს საქმეს და ჭკუით მოზომე ყველა ნაბიჯი.

¹⁵რაცა გძაგს, იმას სხვას ნუ შეამთხვევ. ღვინოს სათრობად ნუ მიეძალები და სიმთვრალეს გზაში თანამგზავრად ნუ წაიტანებ.

¹⁶უწილადე პური მშიერ-მწყურვალს და მოსასხამი — შიშველ-ტიტველს; ყოველივე იქიდან, რაც ბლომადა გაქვს, მოწყალება გაეცი, და ნუ ინანებს შენი თვალი, მოწყალებას რომ გასცემ.

¹⁷მართალთა საფლავებზე ჩამოარიგე პური და ცოდვილთათვის ნურას გაიმეტებ.

¹⁸რჩევა სთხოვე ყველა გონიერს და ნუ უგულებელჰყოფ სასარგებლო რჩევას.

¹⁹მარადჟამ აკურთხებდე უფალ ღმერთს და შესთხოვდე, რომ წრფელი იყოს ყოველი შენი გზა, ხოლო ყოველი ზრახვა და საქმე — კეთილად წარმართული. რადგან თავისით ვერავინ მიაღწევს რასმე, არამედ ყველას თვით უფალი ანიჭებს ყოველ სიკეთეს და ამდაბლებს იმას, ვის დამდაბლებასაც ინებებს. მაშ, დაიხსომე, შვილო, ჩემი შეგონებანი და ნუ ამოიშლი მათ გულიდან.

²⁰ახლა კი შემდეგს გაუწყებ: მიდიის რაგეში ათი ტალანტი ვერცხლი მივაბარე გაბაელს, გაბრიას ძეს.

²¹ასე, რომ, ნუ გეშინია, შვილო, ნუ გგონია, რომ გავღატაკდით; დიდი ქონების პატრონი ხარ, თუკი ღვთის შიში გექნება, თუ განირიდებ ყოველგვარ ცოდვას და მოწიწებით მოიქცევი უფლის წინაშე“.