Read ბიბლია ივდითი 7 Bible Online

ივდითი 7 - ბიბლია bible

ივდითი 7

¹მეორე დღეს უბრძანა ჰოლოფერნემ მთელ თავის ლაშქარს და ყველა თავის მოკავშირეს ბეთულიასაკენ დაძრულიყვნენ, ხელთ ეგდოთ მთის კალთები და ომი დაეწყოთ ისრაელის ძეთა წინააღმდეგ.

²იმავე დღეს დაიძრა ყველა მისი მხნე მეომარი: ჰოლოფერნეს ლაშქარი ასსამოცდაათი ათასი ქვეითისა და თორმეტი ათასი მხედრისა-გან შედგებოდა, თუ არ ჩავთვლით მებარგულეებ-სა და მათ მხლებლებს, რომლებსაც სათვალავი არ ჰქონდათ.

³ბეთულიას მახლობლად, ხევში მოწანწკარე წყაროსთან, დასცეს ბანაკი, რომელიც სიგანით დოთაინიდან ბალბაიმამდე, სიგრძით კი ბეთულიადან ეშდრელონის გასწვრივ მდებარე კიყამონამდე გადაიჭიმა.

⁴მათი სიმრავლის დანახვამ თავზარი დასცა ისრაელიანებს, და თვითოეულმა მათგანმა თავის მეგობარს უთხრა: „ახლა კი მოასწორებენ მთელ მიწას, ვერც მაღალი მთები, ვერც ხევები და ვერც ბორცვები ვერ გაუძლებენ მათ სიმძიმეს.“

⁵თვითოეულმა თავისი საბრძოლო იარაღი აიღო, კოშკებზე ცეცხლი დაანთეს და მთელი ის ღამე დარაჯად იდგნენ.

⁶მეორე დღეს ჰოლოფერნემ მთელი თავისი მხედრობა გამოიყვანა ისრაელის ძეთა წინაშე, რომლებიც ბეთულიაში იყვნენ.

⁷დაზვერა მათი ქალაქის მისადგომები, მოიარა და დაიკავა მათი წყაროები, მოლაშქრეთა რაზმი ჩააყენა იქ და თავისი ხალხისაკენ გაბრუნდა.

⁸ეახლნენ მას ესავის ძეთა მთავრები, მოაბის ტომის თავკაცნი, ზღვისპირელთა სარდლები და უთხრეს:

⁹„ყურად იღე, მბრძანებელო, ჩვენი სიტყვა, რათა ზიანი არ განიცადოს შენმა ლაშქარმა.

¹⁰ეს ხალხი, ისრაელიანნი, თავისი იარაღის იმედად კი არაა, არამედ — მაღალი მთებისა, სადაც ისინი სახლობენ. ადვილი საქმე როდია თხემზე მოექცე მათ.

¹¹ასე რომ, მბრძანებელო, ჩვეული საბრძოლო წყობით ნუ შეერკინები მათ და ერთი კაციც არ დაეცემა შენი ლაშქრიდან.

¹²აქ, შენს ბანაკში დარჩი, რათა გაუფრთხილდე შენი ლაშქრის ყველა მეომარს, შენმა მონებმა კი დაიკაონ წყაროს წყალი, მთის ძირიდან რომ გამოდის.

¹³რადგანაც იქიდან იღებს წყალს ბეთულიას ყოველი მკვიდრი; წყურვილი მოუღებთ ბოლოს და ჩაგაბარებენ თავიანთ ქალაქს. ჩვენ კი, ჩვენი ხალხითურთ, მთაგრეხილის ახლომდებარე მწვერვალებზე ავალთ და სათვალთვალოდ დავბანაკდებით იქ, რათა ვერავინ შეძლოს ქალაქიდან გასვლა.

¹⁴ვიდრე მახვილით მივწვდებოდეთ, შიმშილით ამოწყდებიან და ჭერეხივით დაეყრებიან თავიანთი ქალაქის ქუჩებში.

¹⁵ძვირად დაუსვამ მათ თავხედობას, რომ აგიჯანყდნენ და მშვიდობიანად არ შეგეგებნენ.“

¹⁶ჭკუაში დაუჯდა ეს სიტყვები ჰოლოფერნეს და მის მონა-მორჩილთაც; ბრძანა, ისე ემოქმედათ, როგორც ურჩიეს.

¹⁷და დაიძრა ყამონის ძეთა რაზმი და მათთან ერთად აშურის ძეთა ხუთი ასეული, ხევში დაბანაკდნენ და დაიკავეს ისრაელის ძეთა წყაროს წყლები.

¹⁸ესავის და ყამონის ძენი მთის თხემზე დაბანაკდნენ, დოთანის გასწვრივ. ზოგი მათგანი სამხრეთით და აღმოსავლეთით — აკრაბასაკენ გაგზავნეს, ქუსის მახლობლად რომ მდებარეობს, მოხმურის ხევთან. აშურელთა დანარჩენი ლაშქარი კი დაბლობზე დაბანაკდა და მთელი მიწის პირი დააბნელა; სათვალავი არა ჰქონდა მათ კარვებსა და საბარგულებს; ურიცხვნი იყვნენ ისინი.

¹⁹ისრაელიანებმა შეჰღაღადეს თავიანთ უფალ ღმერთს, რადგანაც მხნეობამ უმტყუნათ, ვინაიდან გარს შემორტყმოდათ ურიცხვი მტერი და თავს ვერ დააღწევდნენ ალყას.

²⁰ოცდათოთხმეტი დღის მანძილზე გარს ადგათ აშურელთა მთელი ლაშქარი — ქვეითნი, ეტლები და მხედრები. ბეთულიელებს წყლის წვეთი აღარ დარჩათ ჭურჭლებში.

²¹დაცარიელდა წყალსაცავები, ასე რომ წყლის სმით ერთ დღესაც ვეღარ იჯერებდნენ გულს, რადგანაც არწყვით ეძლეოდა თითოეულს წყალი.

²²სასო მიხდოდათ მათ ცოლ-შვილს, გული მისდიოდათ მწყურვალ ქალებს და ჭაბუკებს, ქალაქის ქუჩებში და ბჭეებქვეშ ეცემოდნენ ძალ-ღონე გამოლეულნი.

²³მთელმა ქალაქმა — კაცებმა, ქალებმა და ბავშვებმა ქალაქის მთავრებთან მოიყარა თავი; ხმამაღლა გაჰყვიროდნენ და უხუცესებს ეუბნებოდნენ:

²⁴„ღმერთი იყოს ჩვენი და თქვენი მსაჯული; დიდი უსამართლობა ჩაიდინეთ ჩვენს მიმართ, რომ არ დაუზავდით აშურელებს.

²⁵ახლა კი აღარაა ჩვენი საშველი: ღმერთმა ჩაგვყარა მათ ხელში, რომ წყურვილითა და საშინელი ტანჯვა-წამებით მოგვიღონ ბოლო.

²⁶მაშ, უხმეთ და ასაოხრებლად ჩააბარეთ ჩვენი ქალაქი ჰოლოფერნეს და მთელ მის ლაშქარს.

²⁷გვიჯობს მათი ნადავლი გავხდეთ: მართალია, მტერი დაგვიმონებს, მაგრამ ცოცხლები მაინც დავრჩებით და ჩვენი თვალით აღარ ვიხილავთ, როგორ იხოცებიან ჩვენი ყრმები და როგორ ღაფავს სულს ჩვენი ცოლ-შვილი.

²⁸მოწმედ მოვუხმობთ თქვენს წინაშე ზეცას და მიწას, ჩვენს ღმერთსა და წინაპრების უფალს, რომელიც გვსჯის ჩვენი და ჩვენი მამა-პაპის ცოდვების გამო, რათა არ მოგვექცეს ამ სიტყვების თანახმად დღევანდელ დღეს!“

²⁹ატყდა ერთი გოდება საკრებულოში და ყველამ ერთხმად შეჰღაღადა უფალ ღმერთს.

³⁰და უთხრა ყუზიამ მათ: „დამშვიდდით, ძმებო, ხუთ დღესაც მოვითმინოთ; ამ ხანში თავის წყალობას მოგვივლენს უფალი ღმერთი და არ გაგვწირავს საბოლოოდ.

³¹მაგრამ თუ ამ ხუთ დღეშიაც აღარ დაგვადგა საშველი, მაშინ მოვიქცევი თქვენი სიტყვისამებრ!“

³²გაისტუმრა ხალხი თავის ბანაკში და მათაც მიაშურეს თავიანთი ქალაქის გალავანსა და კოშკებს, ცოლ-შვილი კი თავ-თავიანთ სახლებში გაგზავნეს. და სუფევდა დიდი მწუხარება ქალაქში.