Read ბიბლია ივდითი 8 Bible Online

ივდითი 8 - ბიბლია bible

ივდითი 8

¹მოესმა ეს ამბავი იმხანად ივდითს, მერარის ასულს, ოქსის, იოსების, ოზიელის, ანანიას, გედეონის, რაფაინის, აქიტობის, ელიას, ხელკიას, ელიაბის, ნათანაელის, სალამიელის, სარასადეს, ისრაელის შთამომავალს.

²მისი ქმარი მანასე მისივე გვარისა და ტომისა იყო; პურის მკისას დალია სული.

³ყანაში ძნის მკონავებს რომ ადგა თავს, დაისიცხა, ლოგინად ჩავარდა და აღესრულა ბეთულიაში, თავის მშობლიურ ქალაქში. თავისი მამა-პაპის გვერდით დაკრძალეს, დოთანსა და ბალყამონს შორის მდებარე ველზე.

⁴სამი წელი და ოთხი თვე გლოვობდა თავის სახლში დაქვრივებული ივდითი.

⁵კარავი გაიკეთა საცხოვრებელი სახლის თავზე, წელზე ძაძა მოირტყა და სამგლოვიარო ტანისამოსი ჩაიცვა.

⁶მარხულობდა თავისი ქვრივობის ყოველ დღეს, პარასკევისა და შაბათის, ახალმთვარობის წინა დღესა და თვით ახალ მთვარობის, ისრაელის სახლის სადღესასწაულო და საზეიმო დღეების გარდა.

⁷ისეთი მომხიბლავი იყო, რომ თვალს ვერ მოსწყვეტდი. მანასემ, მისმა ქმარმა, ოქრო-ვერცხლი, მსახურები და მხევლები, ყანები და საქონელი დაუტოვა და ისიც პატრონობდა ყოველივე ამას.

⁸აუგს ვერავინ იტყოდა მასზე, რადგანაც ძალზე ღვთისმოშიში იყო.

⁹გაიგო, რა სიტყვები ეკადრებინა ხალხს მთავრისათვის, რადგანაც სულმოკლეობა მოსძა-ლებოდათ უწყლობის გამო; ისიც გაიგო, რაც ყუზიას ეთქვა და შეეფიცა კიდეც ხალხისთვის: ხუთ დღეში ქალაქს აშურელებს ჩავაბარებო.

¹⁰გაგზავნა თავისი მოახლე, მთელი მისი ავლადიდების ზედამხედველი, ყუზიას, ქაბრისისა და ქარმისის, ქალაქის უხუცესთა დასაძახებლად.

¹¹და როცა მოვიდნენ, ამ სიტყვებით მიმართა მათ: მისმინეთ, ბეთულიის მკვიდრთა მთავარნო! უსამართლოა თქვენი სიტყვა, იმ დღეს ხალხის წინაშე რომ წარმოგითქვამთ და ფიცითაც დაგიმტკიცებიათ, რაც ღმერთსა და თქვენს შორის თქვით: ჩვენს მტრებს ჩავაბარებთ ქალაქს, თუ ღმერთმა თავისი წყალობა არ მოგვივლინაო.

¹²თქვენ ვინა ხართ, დღევანდელ დღეს გამოცდას რომ უპირებთ ღმერთს და მის ადგილას აყენებთ თავს ადამის ძეთა შორის?

¹³ყოვლისმპყრობელ უფალს გამოსცდით, მაგრამ ვერაფერს მიხვდებით უკუნისამდე.

¹⁴ადამიანის გულის სიღრმეს ვერ ჩასწდომიხართ და მისი გონების სიტყვები ვერ გაგიგიათ, მაშ, როგორღა შეიცნობთ ყოველივე ამის შემქმნელ ღმერთს? როგორღა მისწვდებით მის აზრს, ან როგორ მიხვდებით მის ზრახვას? ნუ, ძმებო, ნუ განარისხებთ ჩვენს უფალ ღმერთს.

¹⁵რადგან თუ ამ ხუთ დღეში არ ისურვა ჩვენი შეწევნა, ნება მისია, მაშინ დაგვიცავს, როცა ინებებს, ანდა ჩვენი მტრების თვალწინ მოგვიღებს ბოლოს.

¹⁶ასე რომ, წინასწარ ნუ განსჯით ღვთის ნებას, რადგანაც ღმერთი კაცი როდია, რომ დავემუქროთ, ან ადამის ძე, რომ განვსაჯოთ.

¹⁷ამიტომაც ველოდით ხსნას მისგან, მწედ ვუხმოთ და შეისმენს ჩვენს ხმას, თუკი ინებებს.

¹⁸რადგანაც დღეს უკვე აღარავინაა ჩვენს თაობაში, არც გვარი, არც ტომი, არც ხალხი და არც ქალაქი, უწინდებურად რომ ემსახურებოდნენ ხელთქმნილ კერპებს.

¹⁹რისთვისაც ჩვენი მამა-პაპანი მახვილისა და ძარცვა-გლეჯის მსხვერპლნი შეიქნენ და დაეცნენ დიდი დაცემით ჩვენი მოსისხლე მტრების წინაშე.

²⁰ჩვენ კი არა გვწამს სხვა ღმერთი, გარდა უფლისა, და ამიტომაც იმედი გვაქვს, რომ ხელს არ აგვაღებს არც ჩვენ და არც ჩვენს მოდგმას.

²¹რადგანაც ჩვენი დაპყრობა მთელი იუდას დაპყრობას ნიშნავს, გაიძარცვება ჩვენი ტაძრები და უფალი ჩვენს სისხლს მოჰკითხავს მათ უწმიდურებას.

²²ჩვენი მოძმეების გაწყვეტას, ქვეყნის დაპყრობას და ჩვენი სამკვიდრებლის გაპარტახებას ჩვენს თავზევე მოაქცევს იმ ხალხებს შორის, რომლებსაც დავემონებით. საგმობნი და საგინებელნი შევიქნებით ჩვენი დამმონებლების თვალში.

²³რადგანაც მონობით ვერ მოვიხვეჭთ წყალობას, არამედ აუგად გვიქცევს მას უფალი ღმერთი ჩვენი.

²⁴მაშ, ძმებო, ვუჩვენოთ ჩვენს მოყვასთ, რომ ჩვენზეა დამოკიდებული მათი სიცოცხლე, ჩვენზე დგას ყველა საწმიდარი, უფლის სახლი და სამსხვერპლო.

²⁵ამიტომ მადლი შევწიროთ უფალ ღმერთს ჩვენსას, გამოცდას რომ გვიწყობს, როგორც ჩვენს მამა-პაპას ცდიდა.

²⁶გაიხსენეთ, რა უყო აბრაამს, როგორ გამოსცადა ისააკი, ან რა გადახდა თავს იაკობს შუამდინარეთში, დედის ძმის, ლაბანის ცხვრებს რომ მწყემსავდა.

²⁷როგორც ისინი არ გამოუტარებია ცეცხლში, რათა მათ გულებში ჩაეხედა, ისე ჩვენც არ განგვიკითხავს, არამედ ჭკუის სასწავლად გვსჯის უფალი თავისიანებს.

²⁸ყუზიამ უთხრა: ყველაფერი რაც თქვი, კეთილი გულით იყო ნათქვამი, და არც არავინ ეწინააღმდეგება ჩემს სიტყვას.

²⁹რადგან მხოლოდ დღეს როდი გაცხადებულა შენი სიბრძნე, არამედ შენი სიცოცხლის დასაბამიდან იცის ხალხმა შენი გამჭრიახობა და კეთილშობილება შენი გულისა.

³⁰მაგრამ ხალხი გაწამდა წყურვილისაგან და გვაიძულა ისე მოვქცეულიყავით, როგორც ველაპარაკეთ, და ფიცი დაგვედო, რომელსაც ჩვენ არ გადავალთ.

³¹მაშ, ილოცე ჩვენთვის, რადგანაც ღვთისმოსავი ქალი ხარ, და უფალი მოგვივლენს წვიმას, რათა ავავსოთ ჩვენი წყალსაცავები და წყურვილით არ დავიხოცოთ.

³²და უთხრა მათ ივდითმა: ყური მიგდეთ, იმნაირ საქმეს ვიზამ, რომ თაობებიდან თაობებს გადაეცემა მთელს ჩვენს მოდგმაში.

³³ამაღამ კარიპჭესთან დადექით, მე კი ჩემს მოახლესთან ერთად გავალ და იმ ხუთ დღეში, რომელთა გასრულების შემდეგაც გადაგიწყვეტიათ მტერს ჩააბაროთ ჩვენი ქალაქი, უფალი ჩემი ხელით შეეწევა ისრაელს.

³⁴ჩემს საქმეს ნუ გამოიძიებთ, მაინც არაფერს გეტყვით, ვიდრე არ აღსრულდება ის, რის ჩადენასაც ვაპირებ.

³⁵და უთხრეს მას ყუზიამ და მთავრებმა: მშვიდობით გევლოს, ღმერთი იყოს შენი მფარველი, რათა შური იძიო ჩვენს მტრებზე.

³⁶გამოვიდნენ მისი კარვიდან და თავიანთ სანგრებისაკენ გასწიეს.