Read ბიბლია იობ. 14 Bible Online

იობ. 14 - ბიბლია bible

იობ. 14

¹„ადამიანი, ქალის ნაშობი, დღემოკლეა და სავსეა ურვით.

²ყვავილივით იფურჩქნება და ჭკნება, ჩრდილივით გარბის და კვალს არ ტოვებს.

³და მაინც თვალს აპყრობ მას და სამსაჯავროში მიგყავარ შენთან?

⁴ვინ შექმნის წმიდას უწმიდურისგან? არავინ!

⁵თუ მისი დღეები განსაზღვრულია, თუ მისი თვეების რიცხვი შენს ხელთაა, თუ სამანი დაუდე მას და ვერ გადავა,

⁶დაეხსენი, მოისვენოს, ვიდრე დღიურ მუშასავით

⁷რადგან ხესაც აქვს იმედი, რომ თუ მოჭრიან, კვლავ განახლდება, აყვავდება და ყლორტები არ მოაკლდება.

⁸თუ ფესვი მიწაში დაუბერდა და ღერო მტვერში ჩაუკვდა,

⁹წყლის სუნზე კვლავ აყვავდება და ნერგივით ყლორტებს გამოიყრის.

¹⁰და კაცი კვდება და უძლურდება, სულს განუტევებს ადამიანი და სადღა არის?

¹¹გაედინება წყალი ზღვიდან, და მდინარე იწრიტება და შრება,

¹²და კაციც დაწვება და ვეღარ ადგება. ვერ გაიღვიძებენ, ვიდრე არ გაქრება ზეცა, და ძილისგან ვერ გამოფხიზლდებიან.

¹³ნეტავ შავეთში დაგემალე, დაგეფარე, ვიდრე დაცხრებოდა შენი რისხვა, დრო დაგენიშნა ჩემთვის და შემდეგ გაგხსენებოდი.

¹⁴როცა მოკვდება კაცი, განა გაცოცხლდება? მთელი ჩემი კვეთების დღეებს დავიცდიდი, ვიდრე არ დადგებოდა ჩემი ფერისცვალება.

¹⁵დამიძახებდი და გამოგეპასუხებოდი. მოგენატრებოდა შენს ხელთა ქმნილება,

¹⁶რადგან ახლა ნაბიჯებს მითვლი, მაგრამ ჩემს ცოდვებს არ უთვალთვალებ.

¹⁷ჩაბეჭდილია გრაგნილში ჩემი დანაშაული, და ჩემს ბრალს შენ წარხოცავ.

¹⁸მაგრამ ჩამოქცეული მთა იშლება და კლდე ცურდება თავისი ადგილიდან,

¹⁹ქვებს აცამტვერებს წყალი, მისი ნიაღვარი მიწას წალეკავს. შენც ასევე წარხოცავ კაცის იმედს.

²⁰სძლევ მას სამუდამოდ და ის მიდის, სახეს შეუცვლი და გაუშვებ.

²¹პატივში იქნებიან მისი შვილები, მან კი არ იცის. დამცირდებიან ისინი, ის კი ვერ მიხვდება.

²²მაგრამ თავისი ხორცი სტკივა, და იგი თავის თავს გლოვობს!“