Read ბიბლია იობ. 9 Bible Online

იობ. 9 - ბიბლია bible

იობ. 9

¹და მიუგო იობმა და თქვა:

²„ჭეშმარიტად ვიცი, რომ ასეა, რა გაამართლებს კაცს ღვთის წინაშე?

³ვინმეს რომ ღმერთთან კამათი მოენდომებინა, ათასში ერთზეც ვერ გასცემდა პასუხს.

⁴გულით ბრძენია და ძალით ძლიერი, ვინ გაჯიუტებია მას და გადარჩენილა?

⁵მთებს ისე უცვლის ადგილს, რომ მათ არც იციან. იგი ამხობს მათ თავისი რისხვით,

⁶ატორტმანებს დედამიწას თავისი ადგილიდან და მისი სვეტები ირყევიან.

⁷უბრძანებს მზეს და არ აღმოხდება, და ვარსკვლავებს ასვამს ბეჭედს.

⁸მარტო თვითონ ჭიმავს ზეცას და ზღვის ტალღებზე დადის.

⁹იგია შემოქმედი დიდი დათვისა, ორიონისა, ხომლისა და სამხრეთის პალატებისა.

¹⁰იგი ქმნის გამოუკვლეველ დიდებულებას და ურიცხვ საკვირველებას.

¹¹აჰა, გადაივლის ჩემს თავზე და ვერ ვხედავ, ჩაივლის და ვერ ვამჩნევ მას.

¹²აჰა, იტაცებს და ვინ არის დამკავებელი? ვინ ეტყვის: რას აკეთებო?

¹³ღმერთი არ შეაბრუნებს თავის რისხვას, რაჰაბის შემწენი მის ქვეშ ემხობიან.

¹⁴როგორ უნდა შევეპასუხო მას, როგორ უნდა შევურჩიო ჩემი სიტყვები?

¹⁵მართალიც რომ ვიყო, არ შევეპასუხები მას, ჩემს მსაჯულს შევევედრები.

¹⁶თუ მას მოვუხმობდი და პასუხს გამცემდა, არ დავიჯერებდი, რომ მან ისმინა ჩემი ხმა.

¹⁷გრიგალივით მლეწავს და ტყუილუბრალოდ მიმრავლებს ჭრილობებს.

¹⁸სულს არ მათქმევინებს, არამედ

¹⁹თუ ძალის ამბავია, აჰა, ის ძლიერია, და თუ სამართლის ამბავია, ვინ მოჰკითხავს პასუხს?

²⁰მართალი რომც ვიყო, ჩემივე პირი მე გამამტყუნებს, უმწიკვლო რომც ვიყო, მაინც ბრალს დამდებს.

²¹უმწიკვლო ვარ, მაგრამ არად ვაგდებ ჩემს თავს: სიცოცხლე მომძულდა.

²²სულერთია, ამიტომ ვამბობ: უმწიკვლოსა და ურჯულოს ერთნაირად კლავს იგი.

²³როცა მისი მათრახი უცაბედად კლავს, იგი დასცინის უბრალოთა განსაცდელს.

²⁴დედამიწა ურჯულოთა ხელშია ჩავარდნილი, ის უფარავს სახეებს მის მსაჯულებს. თუ ის არ არის, მაშ ვინღაა?

²⁵და ჩემი დღეები მალემსრბოლის უსწრაფესია, მიექანე, არანაირ სიკეთეს არ ხედავენ.

²⁶მიჰქრიან ლერწმის ნავებივით, არწივივით, თავის მსხვერპლს რომ აცხრება.

²⁷თუ ვიტყვი: დავივიწყებ ჩემს საჩივარს, მოვეშვები პირქუშობას და გავმხნევდები,

²⁸მაშინებს ყველა ჩემი სატკივარი, ვიცი, რომ არ გამამართლებ.

²⁹მე გავმტყუნდები! ამაოდ რად უნდა გავისარჯო?

³⁰თუნდაც თოვლის წყლით განვიბანო თავი, და აბრეშუმზე შევიწმინდო ხელები,

³¹მაშინაც წუმპეში ჩამძირავდი და ჩემსავე სამოსელს შევზიზღდებოდი.

³²რადგან ის ჩემსავით ადამიანი კი არ არის, რომ პასუხი გავცე და სამსჯავროში ერთად წავიდეთ.

³³არ არის ჩვენს შორის შუამავალი, რომ ორივეს დაგვადოს თავისი ხელი.

³⁴განმარიდოს თავისი კვერთხი, და მისი შიში ნუ შემაძრწუნებს!

³⁵მაშინ ვილაპარაკებდი და არ შემეშინდებოდა, რადგან მე ასე არა ვარ ჩემს თავთან.“