Read ბიბლია ფსალმ. 77 Bible Online

ფსალმ. 77 - ბიბლია bible

ფსალმ. 77

¹მოძღვრება; ასაფისა. ისმინე, ჩემო ხალხო, ჩემი რჯული; ყური მიაპყარით ჩემთა ბაგეთა ნათქვამს.

²ისმინეთ, იგავებისთვის გავხსნი პირს, ავამეტყველებ გამოცანებს დასაბამისა.

³რაც მოვისმინეთ და გავიგეთ, და ჩვენმა მამებმა რაც გვიამბეს,

⁴არ დავუმალავთ მათ შვილებს, მომავალ თაობას ვუამბობთ უფლის ქება-დიდებას და მის ძლიერებას, და მის სასწაულებს, რაც მოიმოქმედა.

⁵დაუდგინა წესდება იაკობს და რჯული დაუდო ისრაელს, რაც დაუწესა ჩვენს მამებს საუწყებლად მათთა შვილთათვის;

⁶რათა შეიტყოს მომავლმა თაობამ, შვილებმა, რომელნიც დაიბადებიან, ვინძლო ადგნენ და გაუცხადონ თავიანთ შვილებს.

⁷და დაამყარონ ღმერთზე თავიანთი იმედი, და არ დაივიწყონ ღმერთის საქმენი, და დაიცვან მისი აღთქმანი

⁸და არ ემსგავსონ თავიანთ მამებს, გულარძნილთა და ურჩთა თაობას, თაობას, რომ არ აწაღმართა გული თავისი და ურწმუნო ჰყო უფლის მიმართ თავისი სული.

⁹ძენი ეფრემისა აღჭურვილნი უკუიქცნენ ბრძოლის დღეს.

¹⁰მათ არ დაიცვეს აღთქმა უფლისა და მის მცნებაზე სიარული აღარ ისურვეს.

¹¹საქმენი მისი დაივიწყეს და სასწაული, მათ რომ მოუვლინა.

¹²მათი მამების თვალწინ მოიმოქმედა ეგვიპტის ქვეყანაში, ცოყანის ველზე.

¹³გააპო ზღვა და შიგ გაატარა ისინი, და კედელივით წამომართა წყლები,

¹⁴და უძღოდა დღისით ღრუბლით და მთელი ღამე — ცეცხლის შუქით.

¹⁵გააპო კლდენი უდაბნოში და დაარწყულა ვით უფსკრულის წყალსატევიდან.

¹⁶გამოადინა ნაკადები კლდიდან და წამოვიდნენ წყლები მდინარეებივით.

¹⁷ისინი კი განაგრძობდნენ შეცოდებას მის მიმართ, აბრაზებდნენ უზენაესს უდაბნოში.

¹⁸ცდიდნენ ღმერთს თავიანთ გულში, როს ხორაგეულს მოითხოვდნენ თავის სულისათვის.

¹⁹და ლაპარაკობდნენ ღმერთზე, ამბობდნენ: „შეიძლებს ღმერთი უდაბნოში ტაბლის გამართვას?

²⁰აჰა, კლდეს დაჰკრა და გადმოსკდა წყალი და გადმოინთხა ნაკადები. პურის მოცემაც თუ ძალუძს? ხორცს თუ მოუმზადებს თავის ხალხს?“

²¹ამიტომაც, მოისმინა უფალმა და განრისხდა, და მოედო ცეცხლი იაკობს, და რისხვა ისრაელზე აღზევდა,

²²რადგან არ დაუჯერეს ღმერთს და მის შველას არ მიენდნენ.

²³და უბრძანა ღრუბლებს მაღლიდან, და გახსნა ცათა ბჭეები;

²⁴და გადმოაწვიმა მათზე მანანა საზრდოდ, და ციური პური მისცა მათ.

²⁵ანგელოზთა პურს ჭამდა კაცი; საზრდოს უგზავნიდა მათ მაძღრისად.

²⁶აღძრა აღმოსავლეთის ქარი ზეცაზე და წარმართა თავისი ძალით სამხრეთის ქარი,

²⁷და აწვიმა მათზე ხორცი, ვითარცა მიწა-მტვერი, და ვითრაცა ზღვის ქვიშა — ფრთოსანი ფრინველი.

²⁸და ჩამოყარა მათი ბანაკის სიახლოვეს, მათი საცხოვრისების გარშემო.

²⁹ჭამეს და გაძღნენ მეტისმეტად, და შეუსრულა სურვილი მათი.

³⁰ჯერ არ მოყირჭებოდათ სურვილი, საჭმელი კიდევ პირში ჰქონდათ,

³¹რომ ღვთის რისხვა აღიძრა მათზე და ამოხოცა სხვებზე მსუქნები, და ჩააჩოქა რჩეულები ისრაელისა.

³²მაინც შესცოდეს კიდევ და არ ირწმუნეს მისი სასწაულები.

³³და დაასრულა ვითარცა ამაოება მათი დღეები და მათი წლები — ძრწოლით.

³⁴როცა ხოცავდა, მაშინ ეძებდნენ მას და კვლავ ბრუნდებოდნენ ღმერთისაკენ.

³⁵და იხსენებდნენ, რომ ღმერთი მათი სიმაგრეა, და უზენაესი ღმერთი მათი მხსნელია.

³⁶და ელაქუცებოდნენ მას პირით, და ენით ეცრუებოდნენ მას;

³⁷რადგან არ იყო მათი გული წრფელი მასთან და არც მის აღთქმას ერწმუნებოდნენ.

³⁸და ის — გულმოწყალე — შეუნდობს ცოდვას და არ მოსპობს, მრავალჯერ უკუაგდებს თავის რისხვას და არ აღაგზნებს მთელ თავის გულისწყრომას.

³⁹რადგან ახსოვდა, რომ ხორციელნი არიან ისინი, ქარი, რომელიც ჩაიქროლებს და აღარ დაბრუნდება.

⁴⁰რამდენჯერ გაჯიუტდნენ უდაბნოში, განარისხეს იგი უკაცრიელ ადგილას.

⁴¹და ცდიდნენ უფალს ისევ და ისევ, და შეურაცხყოფდნენ ისრაელის სიწმიდეს.

⁴²არ გაიხსენეს ხელი მისი, დღეების, როცა დაიხსნა ისინი მტრისაგან;

⁴³როცა მოიმოქმედა ეგვიპტეში თავისი სასწაულები, და საოცრებანი ცოყანის ველზე;

⁴⁴როცა გადააქცია სისხლად მდინარეები და ნაკადები მათი, რომ ვეღარ ესვათ.

⁴⁵მიუსია მათ მწერი, და — მყვარი, რომ დაეღუპათ ისინი.

⁴⁶და მისცა მუხლუხოს მათი მოსავალი, და მათი ნაჯაფი — კალიას;

⁴⁷სეტყვით მოსრა ვენახი მათი, და ლეღვიანები მათნი — თრთვილით;

⁴⁸და მისცა სეტყვას მათი პირუტყვი, და ხორშაკ ქარებს — ჯოგები მათი;

⁴⁹მიავლინა მათთან თავისი რისხვის ალი, მრისხანება, მძვინვარება და გაჭირვება, როს წარმოგზავნა უკეთური ანგელოზები;

⁵⁰გზა გაუკვალა თავის რისხვას, არ დაინდო სიკვდილისაგან მათი სული და მათი ცხოველები ჭირს მისცა;

⁵¹განგმირა ყოველი პირმშო ეგვიპტეში, პირველშობილნი — ქამის კარვებში.

⁵²ცხვარივით გაირეკა თავისი ერი და უდაბნოში, როგორც ფარას, ისე წარუძღვა.

⁵³ფხიზლად უძღოდა მათ და არ ეშინოდათ, ხოლო მათი მტრები ზღვამ დაფარა.

⁵⁴მოიყვანა თავის წმიდა საზღვარზე, მთაზე, რომელიც მოიხელთა მისმა მარჯვენამ.

⁵⁵განდევნა მათი გულისათვის ხალხები და გაუნაწილა მათი მიწები სამკვიდრებლად, და დაასახლა მათს კარვებში ისრაელის ტომები.

⁵⁶კვლავ გამოსცადეს და გაუჯიუტდნენ უზენაეს ღმერთს, და მისი მცნებანი არ დაიცვეს.

⁵⁷უკან იხევდნენ და ღალატობდნენ თავიანთი უკან ბრუნდებოდნენ

⁵⁸განარისხეს იგი თავიანთი სამსხვერპლოებით და თავიანთი კერპებით გამოაღვიძეს მისი შური.

⁵⁹მოისმინა ღმერთმა და განრისხდა და მეტისმეტად შეიძულა ისრაელი.

⁶⁰და მიატოვა შილოს სავანე, კარავი, სადაც ადამიანებთან ერთად იყო დამკვიდრებული.

⁶¹და მისცა ტყვედ სიმაგრე თვისი და დიდება თვისი — მტრის ხელთ.

⁶²და გასწირა მახვილისათვის თავისი ხალხი და თავის მემკვიდრეობაზე განრისხდა.

⁶³მისი ჭაბუკები ცეცხლმა შეჭამა, და მისმა ქალწულებმა ვერ მოისმინეს საქორწილო სიმღერა.

⁶⁴მისი მღვდლები ხმლით დაეცნენ, და მათმა ქვრივებმა ვერ დაიტირეს.

⁶⁵და გაიღვიძა უფალმა, ვითარცა მძინარემ, როგორც დევგმირმა, ღვინისაგან გამოფხიზლებულმა.

⁶⁶და განგმირა მისი მტრები ზურგში, სამუდამო სირცხვილი მიანიჭა მათ.

⁶⁷დაიწუნა იოსების კარავი და ეფრემის ტომი არ ამოირჩია.

⁶⁸ამოირჩია ტომი იუდასი, მთა სიონისა, რომელიც უყვარს.

⁶⁹მოაწყო ცასავით თავისი ტაძარი, დედამიწასავით, რომელიც სამუდამოდ დააფუძნა.

⁷⁰ამოირჩია დავითი, თავისი მონა და წამოიყვანა ის ცხვრის ფარებიდან.

⁷¹ცხვარს დასდევდა, და წამოიყვანა ის, რათა ემწყემსა იაკობი — თავისი ერი — და ისრაელი, თავისი წილხვედრი.

⁷²და მწყემსა ისინი ერთგულებით და თავისი მარჯვე ხელით უძღოდა მათ.