Read ბიბლია იგავ. 14 Bible Online

იგავ. 14 - ბიბლია bible

იგავ. 14

¹ბრძენი ქალი აშენებს თავის სახლს, სულელი კი ანგრევს მას საკუთარი ხელით.

²სწორად მავალს ეშინია უფლისა, თავისი გზის გამმრუდებელი კი გმობს მას.

³სულელის პირში მედიდურობის წკეპლაა, ბრძენებს კი მათი ბაგენი იცავენ.

⁴სადაც ხარები არ არიან, იქ ცარიელია ბაგა, ბევრი მოსავალი კი ხარის ძალითაა.

⁵სარწმუნო მოწმე არ იცრუებს, ცრუ მოწმე კი ტყუილებს აღმოისუნქავს.

⁶თავქარიანი სიბრძნეს ეძიებს და ვერ პოულობს, გონიერისათვის კი ცოდნა ადვილია.

⁷განერიდე ბრიყვ კაცს, რადგან ვერ იპოვნი ცოდნის ბაგეთ.

⁸გონიერის სიბრძნე თავისი გზის გაგნებაა, ბრიყვთა სისულელე კი — ცდომა.

⁹სულელნი იცინიან დანაშულზე, წრფელთა შორის კი — კეთილი ნებაა.

¹⁰გულმა იცის თვისი სულის სიმწარე და მის სიხარულს არ ინაწილებს უცხო.

¹¹უკეთურთა სახლი განადგურდება, წრფელთა კარავი კი აყვავდება.

¹²არის გზა, რომელიც სწორად ჩანს კაცის წინაშე, მისი ბოლო კი სიკვდილის გზებია.

¹³სიცილის დროსაც სტკივა გულს, მხიარულებით ბოლოვდება სევდაც.

¹⁴თავისი გზებით ძღება გარყვნილი გული, კეთილი კაცი კი მათ განერიდება.

¹⁵გულუბრყვილოს სწამს ყოველი სიტყვა, გონიერი კი აკვირდება თავის ნაბიჯს.

¹⁶ბრძენი ფრთხილობს და გაურბის ბოროტს, ბრიყვი კი თავგასული და თავდაჯერებულია.

¹⁷გულფიცხი სისულელეს ჩაიდენს, ავისმზრახველი კაცი შეძულებულია.

¹⁸გულუბრყვილონი სისულელეს იწილადებენ, გონიერნი კი ცოდნით გვირგვინდებიან.

¹⁹ბოროტნი კეთილთა წინაშე დაიჩოქებენ, უკეთურნი კი — მართლის კარიბჭეებთან.

²⁰ღარიბი თვისი მოყვასისთვისაც საძულველია, მდიდრის მოყვარული კი მრავალია.

²¹თავისი მოყვასის მოძულე სცოდავს, ღარიბთა მოწყალე კი ნეტარია.

²²განა ბოროტის განმზრახველნი არ ცდუნდებიან? მაგრამ წყალობა და ჭეშმარიტება აქვთ კეთილის განმზრახველთ.

²³ყოველ გარჯაშია მატება, ბაგეთა ამაო სიტყვისაგან — მხოლოდ დანაკლისი.

²⁴ბრძენთა გვირგვინი მათი სიმდიდრეა, ბრიყვთა სისულელე კი სისულელეა.

²⁵სარწმუნო მოწმე სულებს გადაარჩენს, ტყუილის აღმომსუნთქველი კი მოღალატეა.

²⁶უფლის შიშში ძლიერია რწმენა და მის შვილებს ექნებათ თავშესაფარი.

²⁷უფლის შიში სიცოცხლის წყაროა, რათა განერიდოს სიკვდილის მახეს.

²⁸ერის სიმრავლე მეფის დიდებაა, უხალხობა კი — მთავრის დაქცევა.

²⁹სულგრძელი დიდად გონიერია, სულმოკლე კი სისულელეს ამჟღავნებს.

³⁰ხორცის სიცოცხლეა მშვიდი გული და ძვალთა ხრწნა — შური.

³¹გლახაკის მჩაგვრელი გმობს თავის გამჩენს, ღატაკის შემწყალე კი მისი პატივისმცემელია.

³²მისივე ბოროტებით დაემხობა უკეთური, მართალი კი სიკვდილშიც თავშესაფარს ჰპოვებს.

³³გონიერის გულში სიბრძნე განისვენებს, და ბრიყვთა შორის არ იპოვება.

³⁴სიმართლე აღაზევებს ერს, ხალხთა სირცხვილი კი მათი ცოდვაა.

³⁵მეფის წყალობა — გონიერ მონას, მისი წყრომა კი — სირცხვილეულს.