Read ბიბლია იგავ. 17 Bible Online

იგავ. 17 - ბიბლია bible

იგავ. 17

¹სჯობს ნაჭერი ხმელი პურისა მშვიდობასთან ერთად დაკლული საქონლით სავსე სახლსა და შუღლს.

²გონიერი მსახური იბატონებს შემარცხვენელ შვილზე, და ძმებს შორის გაინაწილებს სამკვიდრებელს.

³სახმილი ვერცხლისათვისაა და ბრძმედი ოქროსათვის, გულებს კი უფალი გამოსცდის.

⁴ბოროტმოქმედი უსამართლოს ბაგეს უგდებს ყურს, ცრუ უსმენს უხამს ენას.

⁵ღარიბის აბუჩად ამგდები თავის გამჩენს გმობს. მოყვასის უბედურების მოხარული ვერ გაექცევა სასჯელს.

⁶შვილთაშვილი მოხუცთა გვირგვინია და შვილთა დიდება — მათი მამებისა.

⁷არ უხდება არამზადას ყოყოჩური ენა, მით უფრო, კეთილშობილს — ცრუ ენა.

⁸ძვირფასი ქვა ქრთამია მისი მფლობელის თვალში, საითაც კი მიმართავს იგი, მიაღწევს წარმატებას.

⁹დანაშაულის დამფარველი სიყვარულს ეძებს, ხოლო ვინც მეგობრის დანაშაულს შეახსენებს, ის მეგობრებს აშორებს.

¹⁰მხილება უფრო მოქმედებს გონიერზე, ვიდრე ბრიყვზე ასი დარტყმა.

¹¹მეამბოხე მხოლოდ ბოროტს ეძებს, მაგრამ სასტიკი ანგელოზი მიევლინება მას.

¹²სჯობს ბელდაკარგული დათვი შეხვდეს კაცს, ვიდრე ბრიყვი თავისი სისულელით.

¹³ვინც ბოროტს მიუზღავს კეთილის წილ, მის სახლს არ მოშორდება ბოროტება.

¹⁴წყლის გამოხეთქვა შუღლის დასაწყისია. შეწყვიტე დავა, ვიდრე აღიგზნებოდეს.

¹⁵უკეთურის გამამართლებელი და მართლის გამამტყუნებელი — ორივენი საძაგელია უფლის წინაშე.

¹⁶რისთვისაა ქონება ბრიყვის ხელთ? სიბრძნის შესაძენად, როდესაც არაა გაგება?

¹⁷ყოველთვის უყვარხარ მოყვასს, ძმა კი გასაჭირისთვის არის შობილი.

¹⁸უჭკუო ადამიანი ხელს ურტყამს, თავდებად დგება თავისი მოყვასის გულისათვის.

¹⁹ვისაც ჩხუბი უყვარს, დანაშაული უყვარს, ვინც მაღლა სწევს თავის კარს, დამტვრევას ეძიებს.

²⁰გულმრუდი ვერ ჰპოვებს კეთილს და ენით უკუღმართი უბედურებაში ჩავარდება.

²¹ვინც ბრიყვს შობს, ისევ თავის ჭირად, და ვერ ხარობს არამზადის მამა.

²²მხიარული გული ხელს უწყობს კურნებას, ხოლო დავრდომილი სული ძვალს ახმობს.

²³ქრთამს უბიდან იღებს უკეთური, რათა გაამრუდოს სიმართლის გზები.

²⁴გონიერის სახის წინ სიბრძნეა, ბრიყვის თვალნი კი მიწის კიდეზეა.

²⁵ბრიყვი შვილი მამის ჯავრია და თავისი მშობლის მწუხარება.

²⁶მართლის დასჯა არ არის კარგი, მით უფრო კეთილშობილთა ცემა სიწრფელისთვის.

²⁷ცოდნის მცოდნელი თავისი ნათქვამის მომჭირნეა და თავშეკავებულია გონიერი კაცი.

²⁸თვით სულელიც დუმილისას ბრძნად ჩაითვლება, თავისი ბაგის დამხშველი კი — გონიერად.