Read ბიბლია ეკლ. 2 Bible Online

ეკლ. 2 - ბიბლია bible

ეკლ. 2

¹ვუთხარი მე ჩემს თავს: „მოდი, გამოგცდი მხიარულებაში, რომ ვიპოვო, რა არის კარგი!“ და ესეც ამაოება იყო.

²სიცილზე ვთქვი: „სისულელეა!“ და მხიარულებაზე: „რის მაქნისია?“

³ვეცადე ღვინით აღმეგზნო ჩემი სხეული, თუმცა ჩემი გული სიბრძნით წარმმართავდა, და სისულელეს მივდევდი, სანამ არ ვიხილე, თუ რა არის კარგი ადამიანისთვის, რასაც ის აკეთებს ცის ქვეშ თავისი სიცოცხლის დათვლილ დღეებში.

⁴წამოვიწყე დიდი საქმენი: ავიშენე სახლები და ჩავყარე ჩემთვის ვენახები;

⁵მოვაწყვე ჩემთვის ბაღნი და წალკოტნი და დავრგე მათში ყოველგვარი ხეხილი.

⁶ავიშენე ტბორები ხეთა ასაყვავებლად და ბაღნარის მოსარწყავად.

⁷შევიძინე მრავალი მონა და მხევალი, და შინ დაბადებული მონაც მრავლად მყავდა. ასევე ძროხაც და ცხვარიც უფრო მეტი მყავდა, ვიდრე ყველას, ვინც ჩემზე წინ ცხოვრობდა იერუსალიმში.

⁸შევაგროვე ჩემთვის ვერცხლიც და ოქროც, და მეფეთა და ოლქთა საგანძური. შევიძინე ჩემთვის მომღერალი კაცნი და ქალნი, ასევე ადამიანთა სიამენი — ხარჭანი მრავალნი.

⁹და განვდიდდი მე და გადავაჭარბე ყველას, ვინც ჩემზე წინ იყო იერუსალიმში, და ჩემი სიბრძნეც მეხმარებოდა.

¹⁰და რასაც ჩემი თვალები ითხოვდნენ, არაფერზე არ ვეუბნებოდი უარს, არავითარი სიხარულისაგან არ ვიკავებდი თავს, რადგან ხარობდა ჩემი გული მთელი ჩემი შრომისაგან და ეს იყო ჩემი წილი მთელი ჩემი შრომისაგან.

¹¹შემდეგ დავაკვირდი ყველა ჩემს საქმეს, რომელიც ჩემმა ხელებმა გააკეთეს, და ნაშრომს, შრომით რომ გავაკეთე: და ყოველივე ამაოება და ქარის დევნა იყო და სარგებელი ვერაფერი ვპოვე მზის ქვეშ.

¹²და შემდეგ დავიწყე განსჯა სიბრძნისა, სიბრიყვისა და სისულელისა. რა შეუძლია გააკეთოს მან, ვინც მეფის შემდეგ მოვა? მხოლოდ ის, რაც უკვე გაკეთებულია.

¹³და დავინახე, რომ უპირატესობა აქვს სიბრძნეს სიბრიყვესთან, როგორც სინათლეს აქვს უპირატესობა სიბნელესთან.

¹⁴ბრძენის თვალები მის თავშია, ბრიყვი კი სიბნელეში დადის. მაგრამ ისიც შევიტყვე, რომ ერთი ხვედრი ეწევათ მათ ყველას.

¹⁵და ვთქვი მე ჩემს გულში: „რაც ბრიყვს შეემთხვევა, მეც შემემთხვევა და რიღასთვის ვიყავი ბრძენი?“ და ვთქვი ჩემს გულში, რომ ესეც ამაოებაა,

¹⁶რადგან როგორც ბრიყვს არ დაიხსომებს არავინ, ისე არ ინახება საუკუნოდ ბრძენის ხსენება, და მომავალ დღეებში ყველაფერი დავიწყებას მიეცემა. და როგორ ერთნაირად კვდებიან ბრიყვი და ბრძენი?

¹⁷და შემძულდა ცხოვრება, რადგან შრომა მზის ქვეშ წუხილი იყო ჩემთვის, რადგან ყოველივე ამაოება და ქარის დევნაა!

¹⁸და შემძულდა მე მთელი ჩემი ნაშრომი, რაც ვიშრომე მზის ქვეშ, რადგან ვუტოვებ მას ადამიანს, ჩემს შემდეგ რომ იქნება.

¹⁹და ვინ იცის, ბრძენი იქნება ის თუ ბრიყვი, ვინც დაეპატრონება მთელ ჩემს ნაშრომს, ჩემი შრომითა და სიბრძნით რომ მოვიპოვე მზის ქვეშ. ესეც ამაოებაა!

²⁰და შევაქციე მე ზურგი უიმედოდ მთელს იმ ნაშრომს, რაც ვიშრომე მზის ქვეშ.

²¹რადგან ხდება, რომ ადამიანი შრომობს სიბრძნით, ცოდნით და ნიჭით, და აძლევს წილად ადამიანს, რომელსაც ამაზე არ უშრომია. და ესეც ამაოება და დიდი ბოროტებაა!

²²რადგან რა რჩება ადამიანს მთელი მისი შრომისაგან და თვისი გულისსწრაფვისაგან, მზის ქვეშ რომ შრომობს იგი?

²³მთელი მისი დღეები სალმობაა და მისი საქმე — მწუხარება; ღამითაც კი არ აქვს მოსვენება მის გულს. ესეც ამაოებაა.

²⁴განა უკეთესი არ არის ადამიანისათვის, რომ ჭამოს და სვას და უჩვენოს კეთილი თავის სულს თავისი შრომით? ესეც ვიხილე მე, რადგან ესეც ღვთის ხელიდანაა.

²⁵რადგან ვინ შეჭამს და ვინ დატკბება მის გარეშე?

²⁶რადგან ადამიანს, რომელიც კეთილია მის წინაშე, მისცა მან სიბრძნე, ცოდნა და სიხარული. და მისცა მას საზრუნავი — შეკრიბოს და მოაგროვოს, რომ მისცეს კეთილს უფლის წინაშე. ესეც ამაოება და ქარის დევნაა.