Read ბიბლია სიბრძნე სოლომონისა 17 Bible Online

სიბრძნე სოლომონისა 17 - ბიბლია bible

სიბრძნე სოლომონისა 17

¹დიდია და გონებამიუწვდენელი შენი ყოველი მსჯავრი, ამიტომაც შეცდნენ უწრთვნელი სულები.

²უსჯულონი, რომელთაც შენი წმიდა ერის დამონება მოიწადინეს, ბნელეთის პატიმრები და გრძელი ღამის ტყვეები იყვნენ, კარჩაკეტილნი და მარადიული განგებისაგან ლტოლვილნი.

³რაკიღა ცდილობდნენ დავიწყების მრუმე საბურველქვეშ მიმალულიყვნენ თავიანთ იდუმალ ცოდვებთან ერთად, საშინელი აჩრდილებით თავზარდაცემულნი და შეძრწუნებულნი აქეთ-იქით მიმოიფანტნენ.

⁴თვით ყველაზე ბნელმა მღვიმემაც, რომელსაც თავი შეაფარეს, ვერ იხსნა ისინი შიშისაგან, რადგანაც საზარელი გნიასით შეძრწუნებულთ ყველგან პირქუში მოჩვენებანი ელანდებოდათ.

⁵ვერავითარი ძალა ცეცხლისა ვერ ასხივებდა ნათელს და არც ვარსკვლავთა ციმციმს შეეძლო ამ შემზარავი ღამის ნათება.

⁶მხოლოდ თავისით დაგზნებულ და თავზარდამცემ კოცონთა ალი თუ უნათებდათ წყვდიადს; და უხილავი აჩრდილებით შეძრწუნებულთ კიდევ უფრო საზარლად ეჩვენებოდათ ხილული.

⁷გაცუდდა მაცთური ძალა ჯადოქრობისა და სასაცილო შეიქნა სიბრძნით თავმოწონება.

⁸რადგან მათ, ვინც შიშის და ძრწოლის განდევნას აღუთქვამდა ტანჯულ სულებს, თავად შეჰყროდათ სამარცხვინო შიშის სენი.

⁹ვერავითარ საშინელებასაც რომ ვერ შეეკრთო ისინი, ნადირთა შლიგინითა და ქვეწარმავალთა სისინით დევნილნი შიშისაგან იხოცებოდნენ და იმასაც კი ვერ ბედავდნენ, რომ თვალი გაესწორებინათ ჰაერისათვის, რომელსაც ვერსად წაუვა კაცი.

¹⁰რადგანაც თავისივე მოწმობით განსჯილი ბოროტება მხდალია და სინიდისით ქენჯნილს ყოველწამს საშინელება ელანდება.

¹¹ვინაიდან შიში სხვა არა არის რა, გარდა იმისა, რომ გონება აღარ შეეწევა მოშიშს.

¹²რაც უფრო ნაკლებია შინაგანად ამ შემწეობის იმედი, მით უფრო შეუცნობელი ჩანს ტანჯვის მიზეზი.

¹³აუტანელი ჯოჯოხეთის უფსკრულიდან გამოსული ამ ჭეშმარიტად გაუსაძლისი ღამით, ჩვეულებრივ რომ ეძინათ,

¹⁴ხან თავზარდამცემი აჩრდილები ელანდებოდათ, ხან კი სულიერი უმწეობით სასომიხდილნი ბორგავდნენ იმის გამო, რომ უეცარი და მოულოდნელი შიშისზარი დაატყდათ თავს.

¹⁵ასე რომ, ვინც სად იყო, იქვე დაეცა და რკინით შეუჭედელ დილეგში ამოყო თავი.

¹⁶მიწისმუშა, მწყემსი თუ უდაბნოში მოსაქმე, ანაზდეულად გათანგული, თავის გარდუვალ ხვედრს დაემორჩილა, რადგანაც ყველა წყვდიადის ერთი დაუხსნელი ჯაჭვით იყო შეკრული,

¹⁷ქარის წივილი თუ ხშირ ფოთლებში მიმალული ჩიტუნების ტკბილი ჭიკჭიკი, მოვარდნილი წყლის მძვინვარება თუ დაგორებულ ლოდთა გრუხუნი,

¹⁸ნადირთა უხილავი შლიგინი, მძვინვარე მხეცთა ღრიალი თუ მთის მღვიმეებში მოგუგუნე ექო — ყოველივე ეს თავზარს სცემდა შიშით გათანგულთ.

¹⁹მთელი სამყარო მოელვარე ნათელს მოეცვა და შეუფერხებლად საქმიანობდა;

²⁰მხოლოდ მათ თავზე ჩამოწოლილიყო პირქუში ღამე, სახება წყვდიადისა, რომელსაც უნდა შთაენთქა ისინი, თუმცა თავიანთი თავისთვის თვითონვე იყვნენ წყვდიადზე უფრო მძიმენი.