Read ბიბლია ეს. 37 Bible Online

ეს. 37 - ბიბლია bible

ეს. 37

¹და როდესაც მოისმინა ეს მეფე ხიზკიაჰუმ, მაშინ შემოიხია თავისი ტანსაცმელი, და ძაძით შეიმოსა და მივიდა უფლის ტაძარში.

²და გაგზავნა ელიაკიმი, რომელიც სასახლეზე იყო დადგენილი, და შებნა მწერალი და მღვდელთა უხუცესნი, ძაძით დაფარულნი, წინასწარმეტყველ ესაიასთან, ამოცის ძესთან.

³და უთხრეს მას: „ასე თქვა ხიზკიაჰუმ: ‘უბედურების, დასჯისა და შეგინების დღეა ეს დღე, რადგან ყრმებმა მოაღწიეს საშომდე და ძალა არაა შობისა.

⁴იქნებ მოისმინოს შენმა უფალმა ღმერთმა რაბშაკეს სიტყვები, რომელიც მისმა ბატონმა აშურის მეფემ გამოგზავნა ცოცხალი ღმერთის საგინებლად და დასაჯოს იმ სიტყვების გამო, რომელიც მოისმინა შენმა უფალმა ღმერთმა. აღავლინე ლოცვა დარჩენილთათვის, ვინც აქ არიან.“

⁵მივიდნენ მეფე ხიზკიაჰუს წარგზავნილნი ესაიასთან,

⁶და უთხრა მათ ესაიამ: „ასე უთხარით თქვენს ბატონს: ასე თქვა უფალმა: ‘ნუ გეშინია ამ სიტყვებისა, რომლებიც მოისმინე, რითაც მე მლანძღავდნენ აშურის მეფის მსახურნი.

⁷აჰა, მე ჩავდებ მასში სულს და შეიტყობს ამბავს და დაბრუნდება თავის ქვეყანაში, და მახვილით დავცემ მის ქვეყანაში.“

⁸დაბრუნდა რაბშაკე და ჰპოვა აშურის მეფე ლიბნასთან მებრძოლი, რადგან შეიტყო, რომ ლაქიშიდან აყრილიყო.

⁹შეიტყო თირჰაკაზე, ეთიოპიის მეფეზე, „გამოვიდა შენთან საბრძოლველად.“ ისმინა და გაგზავნა მაცნენი ხიზკიაჰუსთან სათქმელად:

¹⁰„ასე უთხარით ხიზკიაჰუს, იუდას მეფეს: ‘ნუ გაცდუნებს შენი ღმერთი, რომლის იმედიც გაქვს, რომ გეუბნება: ‘არ გადაეცემა იერუსალიმი აშურის მეფის ხელთ!’

¹¹აჰა, შენ შეიტყვე, რაც აშურის მეფეებმა გაუკეთეს მთელ ქვეყნებს, რომ დაამხეს ისინი, და შენ გადარჩები?

¹²თუ იხსნეს ისინი ღმერთებმა იმ ხალხებისა, რომლებიც ჩემმა მამებმა ააოხრეს? გოზანი და ხარანი, და რეცეფი და ძენი ედენისა, თელასარში რომ იყვნენ?

¹³სად არის ხამათის მეფე და არფადის მეფე, ქალაქ სეფარვაიმის, ჰენაყის და ყივას მეფე?“

¹⁴და აიღო ხიზკიაჰუმ წერილი მაცნეთა ხელიდან და წაიკითხა. ავიდა უფლის ტაძარში და გაშალა იგი ხიზკიაჰუმ უფლის წინაშე.

¹⁵და ასე ევედრებოდა ხიზკიაჰუ უფალს:

¹⁶„უფალო ცაბაოთ, ღმერთო ისრაელისა, მჯდომო ქერუბიმებზე! მარტო შენა ხარ ღმერთი ქვეყნის ყველა სამეფოსი, შენ შექმენი ცა და ქვეყანა.

¹⁷დახარე, უფალო, შენი ყური და მოისმინე. გაახილე, უფალო, შენი თვალი და ისმინე ყოველი სიტყვა სანხერიბისა, რომელმაც გამოგზავნა ცოცხალი ღმერთის საგინებლად.

¹⁸მართალია, უფალო, აშურის მეფეებმა გაატიალეს ყველა ხალხი და მათი ქვეყანა;

¹⁹ცეცხლს მისცეს მათი ღმერთები, რადგანაც ღმერთები არ არიან ისინი, არამედ ადამიანის ნახელავი, ხე და ქვა, და მოსპეს კიდეც ისინი.

²⁰და ახლა, ჩვენო უფალო ღმერთო, გვიხსენ ჩვენ მისი ხელიდან და შეიტყობს ქვეყნის ყველა სამეფო, რომ მარტო შენა ხარ უფალი.“

²¹და გაგზავნა ესაია ამოცის ძემ ხიზკიაჰუსთან სათქმელად: „ასე თქვა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა: ‘პასუხად იმისა, რასაც მევედრებოდი სანხერიბზე, აშურის მეფეზე,

²²აჰა, სიტყვა, რომელიც წარმოსთქვა უფალმა მასზე: აბუჩად აგიგდო შენ, დაგცინა შენ, ქალწულო, ასულო სიონისა! შენს უკან თავი გააქნია, ასულო იერუსალიმისა.

²³ვინ ძრახე და ვის აგინე შენ? და ვისზე აიმაღლე ხმა და მაღლა ააპყარ შენი თვალი? ისრაელის წმიდაზე!

²⁴შენი მონების ხელით აგინებდი უფალს და თქვი: ‘ლიბანის კალთებზე და მოვჭერი მისი მაღალი კედრები, მისი რჩეული კვიპაროსები. მივაღწიე მისი სიმაღლის ბოლომდე, მის ნაყოფიერ ტყემდე.

²⁵ამოვთხარე და დავლიე წყალი და ჩემი ფეხის ნაბიჯებით ამოვაშრე ეგვიპტის ყველა მდინარე.’

²⁶განა არ გსმენია? ადრიდანვე ვქმენ ეს, ძველთაგანვე დავსახე ეს. ახლა კი მოვაწევ ამას, რათა გამაგრებული ქალაქები ნანგრევების გროვად იქცეს.

²⁷და მისი უძლური მცხოვრებნი შეცბუნდნენ და შერცხვნენ, გახდნენ როგორც მინდვრის ბალახი და მწვანე მოლი, როგორც ერდოს ხავსი, როგორც მწიფობამდე დახრუკული თავთავი.

²⁸შენი დაჯდომა და შენი გამოსვლა და შენი მოსვლა ვიცი მე, და შენი დრტვინვა ჩემს წინააღმდეგ.

²⁹რადგან შენმა დრტვინვამ ჩემს წინააღმდეგ და შენმა ხმაურმა ამოაღწია ჩემს ყურამდე; გაგიყრი ჩემს ხარტუკს ცხვირში და ჩემს ლაგამს — ყბებში, და დაგაბრუნებ იმ გზით, რომლითაც მოხვედი.

³⁰და ეს იქნება, ნიშნად შენთვის: იჭამოს ამ წელს ნაგერალი და მეორე წელს — თავისით ამოსული, მესამე წელს კი დათესეთ და მომკეთ, გააშენეთ ვენახები და ჭამეთ მათი ნაყოფი.

³¹იუდას სახლის გადარჩენილი ნატამალი ისევ ჩაუშვებს დაბლა ფესვს და ნაყოფს გამოიღებს მაღლა.

³²რადგან იერუსალიმიდან გამოვა ნატამალი და გადარჩენილი — სიონის მთიდან, უფალ ცაბაოთის შური იქმს ამას.

³³ამიტომ ასე თქვა უფალმა აშურის მეფეზე: არ ამოვა ის ამ ქალაქში და არ ისვრის აქ ისარს, არ მიადგება მას ფარით და არ დაყრის მის წინააღმდეგ მიწაყრილს.

³⁴იმავე გზით, რომლითაც მოვიდა, გაბრუნდება, არ მოვა ამ ქალაქში სიტყვა უფლისა.

³⁵მე დავიცავ ამ ქალაქს, რათა ვიხსნა ის ჩემი გულისათვის და ჩემი მსახურის, დავითის გულისათვის.“

³⁶გამოვიდა უფლის ანგელოზი და დასცა აშურელთა ბანაკში ას ოთხმოცდახუთი ათასი მებრძოლი. ადგნენ დილით და აჰა, ნახეს, რომ მკვდარი გვამები არიან ყველანი.

³⁷აიყარა და წავიდა სანხერიბი, აშურის მეფე და ცხოვრობდა ნინევეში.

³⁸და ერთხელ, როდესაც თაყვანს სცემდა ნისროქს, თავის ღმერთს, მის სახლში, ადრამელექმა და შარეცერმა, მისმა ძეებმა, დასცეს ის მახვილით, და გაიქცნენ არარატის ქვეყანაში და გამეფდა ასარხადონი, მისი ძე, მის ნაცვლად.