Read ბიბლია ეს. 42 Bible Online

ეს. 42 - ბიბლია bible

ეს. 42

¹„აი ჩემი მორჩილი, რომელიც მიჭირავს მე, ჩემი რჩეული, რომელიც სურს ჩემს გულს. დავდე მე მასზე ჩემი სული, სამართალს გაუჩენს იგი ხალხებს.

²არ იყვირებს და არ აღიმაღლებს, თავის ხმას ქუჩაში არ ასმენინებს.

³გაჟეჟილ ლერწამს არ გადატეხს და მბჟუტავ პატრუქს არ ჩააქრობს, ჭეშმარიტებით გამოიტანს განაჩენს.

⁴სასოს არ წარიკვეთს და არც გატყდება, სანამ არ დაამყარებს ქვეყნად სამართალს. მის რჯულს კუნძულები დაელოდებიან.“

⁵ასე თქვა უფალმა ღმერთმა, რომელმაც შექმნა ცანი და გადაჭიმა ისინი, დააგო დედამიწა მისი აღმონაცენითურთ, მისცა სუნთქვა ხალხს, მასზე მოარულს.

⁶„მე, უფალმა მოგიწოდე სიმართლეში და ხელს ჩაგჭიდებ და შეგინახავ, გაქცევ შენ ბრმათათვის თვალის ასახილად, აღთქმად, ხალხების სინათლედ,

⁷რათა აახილო ბრმა თვალები, პატიმართა გამოსაყვანად სატუსაღოდან, საპატიმროდან — ბნელეთში მსხდომთა.“

⁸„მე უფალი ვარ, ეს არის ჩემი სახელი. არ მივცემ ჩემს დიდებას სხვას და ჩემს ქებას — კერპებს.

⁹პირვანდელნი, აჰა, ახდა, ახალთ მე გაგიცხადებთ, სანამ აღმოცენდება, გაუწყებთ.“

¹⁰უმღერეთ უფალს ახალი სიმღერა, ქება შეასხით მას ქვეყნის კიდიდან, ზღვაში ჩასულებმა და მისმა სისავსემ, კუნძულებმა და მათმა მცხოვრებლებმა.

¹¹აღავლინონ ხმა უდაბნომ და მისმა ქალაქებმა, სოფლებმა, სადაც კედარი მკვიდრობს, იგალობონ კლდის მცხოვრებთა, და მთის მწვერვალიდან იკიჟინონ.

¹²დიდება მიაგებონ უფალს და მისი ქება კუნძულებზე აუწყონ.

¹³უფალი ბუმბერაზივით გამოვა, ბრძოლის კაცივით აღძრავს შურს, შემოსძახებს და დასცემს საბრძოლო ყიჟინას, თავის მტრებს დასძლევს.

¹⁴„დიდხანს ვდუმდი, ჩუმად ვიყავ, ვითმენდი; ახლა მშობიარესავით ვიკივლებ, ამოვისუნთქავ და ჩავისუნთქავ ერთბაშად.

¹⁵გავატიალებ მთებსა და ბორცვებს და მთელ ბალახს გავახმობ, მდინარეებს კუნძულებად ვაქცევ, ტბებს კი ამოვაშრობ.

¹⁶ვატარებ ბრმებს გზით, რომელიც არ იცოდნენ, მათთვის უცნობი ბილიკებით წავიყვან, მათ წინაშე სიბნელეს სინათლედ ვაქცევ და ოღრო-ჩოღროებს — ვაკეებად. ეს არის საქმენი, რომელთაც გავაკეთებ და არ მივატოვებ.“

¹⁷უკან დაიხევენ, სირცხვილით შერცხვებიან ქანდაკებაზე დაიმედებულნი, რომელნიც ეუბნებიან ჩამოსხმულ კერპს: „თქვენა ხართ ჩვენი ღმერთები.“

¹⁸ყრუებო, ისმინეთ! და ბრმებო, შეხედეთ, რომ დაინახოთ.

¹⁹ვინ არის ბრმა, თუ არა ჩემი მორჩილი, და ყრუ — ჩემს მაცნესავით, რომელსაც მე ვგზავნი? ვინ არის ბრმა სრულყოფილივით, და ბრმა უფლის მორჩილივით?

²⁰შენ ბევრი გინახავს, მაგრამ არ შეგინახავს, ღია გაქვს ყურნი, მაგრამ ვერ ისმენ.

²¹უფალმა ინება თავისი სიმართლისათვის განედიდებინა და დიდებულეყო რჯული;

²²მაგრამ ეს გაძარცული და გაქურდული ხალხია, ყველანი ქვაბულებში არიან შეკრულნი და ხაროებში დამალულნი; გაძარცვულნი იყვნენ და არ იყო მშველელი, გაქურდული იყვნენ და არავინ იყო მთქმელი: ‘დაუბრუნეთ!’

²³თქვენგან ვინ დაუგდებს ყურს ამას, ვინ შეისმენს და გაიგონებს მომავალზე?

²⁴ვინ მისცა იაკობი გასაქურდად, განა უფალმა არა, რომელსაც შევცოდეთ? და არ ისურვეს მისი გზით სიარული, და მისი მოძღვრება არ ისმინეს?

²⁵და გადმოღვარა მასზე და ომის სასტიკება, და ცეცხლი შემოუნთო ირგვლივ. მაგრამ ვერ მიხვდა და სწვავდა მას, გულისხმაში ვერ ჩავარდნილიყო.