Read ბიბლია იერ. 2 Bible Online

იერ. 2 - ბიბლია bible

იერ. 2

¹და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი ასე:

²„წადი და გამოაცხადე იერუსალიმის გასაგონად: ‘ასე თქვა უფალმა: მე მახსოვს შენი კეთილგანწყობილება ჩემდამი შენს სიყმაწვილეში; შენი ჩემდამი სიყვარული, როდესაც პატარძალი იყავი; უკან რომ მომდევდი უდაბნოში, დაუთესავ ქვეყანაში.

³უფლის წმიდა იყო ისრაელი, პირველნაყოფი მისი მოსავლისა; ყველა მისი შემჭმელი დადანაშაულდება, უბედურება მიეწევა მათ!“ — სიტყვა უფლისა.

⁴ისმინეთ სიტყვა უფლისა, იაკობის სახლო და ისრაელის სახლის ყველა საგვარეულოვ,

⁵ასე თქვა უფალმა: „რა უსამართლობა ჰპოვეს თქვენმა მამებმა ჩემში, რომ გამშორდნენ მე და მისდიეს ამაოებას და გახდნენ ამაონი?

⁶და არ თქვეს: ‘სად არის უფალი, რომელმაც გამოგვიყვანა ჩვენ ეგვიპტის ქვეყნიდან? გვატარებდა ჩვენ უდაბნოში, მოშიშვლებულ და თხრილებიან ქვეყანაში, ურწყულ და აჩრდილთა ქვეყანაში, ქვეყანაში, სადაც არავის არ გაუვლია და სადაც არავინ სახლობს?’

⁷და მოგიყვანეთ ნაყოფიერ ქვეყანაში, რათა გეჭამათ მისი ნაყოფი და მისი დოვლათი. მოხვედით და შებილწეთ ჩემი ქვეყანა და ჩემი სამკვიდრებელი სისაძაგლედ აქციეთ.

⁸მღვდლები არ კითხულობდნენ: ‘სად არის უფალი?’ და რჯულის დამჭერნი არ მიცნობდნენ მე, და მწყემსნი დანაშაულს ჩადიოდნენ ჩემს წინააღმდეგ, წინასწარმეტყველნი ბაყალის სახელით წინასწარმეტყველებდნენ და ურგებებს ედევნებოდნენ.

⁹ამიტომ კიდევ დაგიწყებთ დავას თქვენ,“ — სიტყვა უფლისა, — „და თქვენს შვილთაშვილებსაც დავუწყებ დავას.

¹⁰რადგან დაიარეთ ქითიმელთა კუნძულები და ნახეთ და კედარში გაგზავნეთ, და ყურადღებით დააკვირდით და ნახეთ — ყოფილა კი ამის მსგავსი?

¹¹განა გადაცვალა რომელიმე ხალხმა თავისი ღმერთები? თუმცა ისინი არ არიან ღმერთები. ჩემმა ხალხმა კი გადაცვალა თვისი დიდება ურგებში.

¹²გაიკვირვეთ ეს, ცანო, და შეძრწუნდით, აოხრდით ფრიად,“ — სიტყვა უფლისა. —

¹³„რადგან ორი სიბოროტე ჩაიდინა ჩემმა ერმა: მე, ცოცხალი წყლის წყარო, დამტოვეს, რათა თავიანთთვის ამოეკვეთათ ჭები, დაბზარული ჭები, რომლებიც ვერ დააკავებენ წყალს.

¹⁴მონაა ისრაელი, თუ მონის სახლშია დაბადებული, რატომ იქცა იგი ნადავლად?

¹⁵მასზე ღრიალებდნენ ლომის ბოკვერნი, გამოსცემდნენ თავიანთ ხმას და უდაბურად აქციეს მისი ქვეყანა, მისი ქალაქები გადამწვარი და უკაცრიელია.

¹⁶ნოფის და თახფანესეს ძეებმაც დაგიმსხვრიეს შენ კეფა.

¹⁷განა იმის გამო არ დაგემართა ეს, რომ მიატოვე შენი უფალი, შენი ღმერთი იმ დროს, როდესაც გზაზე მიჰყავდი?

¹⁸ახლა კი, რა გინდა შენ ეგვიპტის გზაზე? ნილოსის წყლის დალევა? რა გინდა აშურის გზაზე? ევფრატის წყლის დალევა?

¹⁹შენი ბოროტმოქმედება დაგსჯის შენ და შენი განდგომილებანი გამხილებს შენ. გაიგებ და დაინახავ, რა ცუდი და მწარეა, რომ დატოვე უფალი, შენი ღმერთი, და შიში არ გაქვს ჩემს წინაშე!“ — სიტყვა უფლისა, ყოვლადძლიერი ღმერთისა. —

²⁰„რადგან ძველთაგან დალეწე შენი უღელი, დაწყვიტე შენი ბორკილები და თქვი: ‘არ ვემსახურები მეტად კერპებს,’ მაგრამ ყოველ მაღალ ბორცვზე და ყოველი ამწვანებული ხის ქვეშ მეძავივით წვებოდი.

²¹მე კი დაგრგე, როგორც რჩეული ვაზი, როგორც ჭეშმარიტი თესლი, და როგორ გადამექეცი ველურ, უცხო რტოდ!

²²ამიტომ კიდევაც რომ გაირეცხო გვარჯილით და მრავლად იხმარო შენ ნაცარტუტა, ლაქად დარჩება შენი ურჯულოება ჩემს წინაშე!“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

²³„როგორ იტყვი: ‘არ შევბილწულვარ, არ მივლია ბაყალთა კვალზე?’ შეხედე შენს გზას ხეობაში, შეიგნე რა ჰქენი შენ, მარდო აქლემო, მოწანწალევ შენს გზებზე.

²⁴უდაბნოსთან შეჩვეულ კანჯარს, თავისი სულის ვნებით რომ ისუნთქავს ჰაერს, ვინ მოაბრუნებს მისი ავხორცობიდან? ყოველი მისი მძებნელი არ დაიღლება, იპოვნის მის თვეში.

²⁵დაიცავი შენი ფეხები ფეხშიშვლობისგან და შენი ყელი — წყურვილისაგან. მაგრამ შენ თქვი: ‘უიმედოა! რადგან მიყვარს უცხონი და ვივლი მათ კვალზე.’

²⁶როგორც ქურდია შერცხვენილი, როცა წაასწრებენ, ისე შერცხვება ისრაელის სახლი, ისინი, მათი მეფენი, მათი მთავარნი და მათი მღვდლები და მათი წინასწარმეტყველნი,

²⁷რომლებიც ეუბნებიან ხეს: ‘შენ მამა ხარ ჩემი!’ და ქვას: ‘შენ მშობე მე!’ რადგან ზურგი მაქციეს მე და არა პირი, ხოლო თავიანთი უბედურობის დროს ამბობენ: ‘ადექი და გვიხსენი ჩვენ!’

²⁸სად არიან შენი ღმერთები, რომლებიც გაიკეთე შენთვის? ადგნენ, აბა, თუ გიხსნიან შენი უბედურების ჟამს, რადგან შენი ქალაქების რიცხვისამებრ იყვნენ შენი ღმერთები, იუდა!

²⁹რატომ დაობთ ჩემთან? თქვენ ყველამ ჩაიდინეთ დანაშაული ჩემს წინაშე,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

³⁰„ამაოდ ვცემდი თქვენს ძეთ, დარიგება არ მიიღეს. თქვენმა მახვილმა, როგორც მომსპობმა ლომმა, შეჭამა თქვენი წინასწარმეტყველნი.

³¹თაობავ, შეიგნე უფლის სიტყვა. უდაბნო ვიყავი ისრაელისათვის თუ წყვდიადის ქვეყანა? რატომ თქვა ჩემმა ერმა: ‘დაგშორდით შენ, აღარ მოვალთ შენთან?’

³²განა დაივიწყებს ქალწული თავის მორთულობას? პატარძალი — თავის ბაფთებს? ჩემმა ხალხმა კი დამივიწყა მე — დღეებს არა აქვს რიცხვი.

³³რა კარგად მართავ შენს გზას სიყვარულის ძებნაში! ამიტომ თვით ბოროტთაც ასწავლე შენი გზები.

³⁴შენი სამოსელის კალთებზეც იქნა ნაპოვნი უდანაშაულო ღატაკთა სულების სისხლი; ხვრელებში არ გიპოვნია შენ ისინი, მაგრამ ყოველივე ამასთან ერთად,

³⁵შენ თქვი: ‘რადგან უდანაშაულო ვარ, მიიქცა მისი რისხვა ჩემგან!’ მაგრამ აჰა, მე გაგასამართლებ შენ შენი ნათქვამის გამო: ‘არ შემიცოდავს!’

³⁶როგორ ამცირებ შენს თავს, შენს გზას რომ იცვლი. ეგვიპტისგანაც შერცხვები შენ, როგორც აშურისაგან შერცხვი.

³⁷მისგანაც გამოხვალ შენ და ხელები თავზე გექნება შემოწყობილი, რადგან მოიძულა უფალმა შენი იმედები და არ გექნება მათთან წარმატება.