Read ბიბლია იერ. 4 Bible Online

იერ. 4 - ბიბლია bible

იერ. 4

¹„თუ მობრუნდები, ისრაელ,“ — სიტყვა უფლისა, — „ჩემსკენ მობრუნდები, და თუ მომაშორებ შენს სისაძაგლეებს, მაშინ აღარ იხეტიალებ.

²და თუ დაიფიცებ: ‘როგორც ცოცხალია უფალი!’ ჭეშმარიტებაში, სამართალსა და სიმართლეში, მაშინ იკურთხებიან მასში ხალხები და მასშივე იქნებიან ქებულნი.“

³რადგან ასე უთხრა უფალმა იუდას კაცებს და იერუსალიმს: „მოხანით თქვენთვის ანეული და ნუ დათესავთ ეკალთა შორის.

⁴წინადაიცვითეთ უფლისათვის და მოიცილეთ წინადაუცვეთლობა თქვენი გულისა, იუდას კაცებო და იერუსალიმის მკვიდრნო, ცეცხლივით არ გამოვიდეს ჩემი გულისწყრომა და არ აგიზგიზდეს ჩაუქრობლად თქვენი ბოროტი ნამოქმედარის გამო.“

⁵აუწყეთ იუდაში და იერუსალიმში: „გამოაცხადეთ და თქვით, აახმიანეთ საყვირი ქვეყანაში, იყვირეთ მთელი ხმით და თქვით: შეგროვდით და წავიდეთ გამაგრებულ ქალაქებში.

⁶‘სიონისკენ!’ აღმართეთ ალამი. გაიქეცით, ნუ გაჩერდებით, რადგან უბედურება და დიდი დაღუპვა მომაქვს ჩრდილოეთიდან.“

⁷ლომი გამოვიდა თავისი ტევრიდან, და ხალხების მომსპობი დაიძრა, გამოვიდა თავისი ადგილიდან, რათა გაატიალოს შენი ქვეყანა. აოხრდება შენი ქალაქები, გაუკაცრიელდება.

⁸ამის გამო შემოირტყით ძაძა, იგლოვეთ და იქვითინეთ: „რადგან უფლის რისხვის ალი არ მიქცეულა ჩვენგან.“

⁹„და იქნება იმ დღეს,“ — სიტყვა უფლისა, — „ჩაკვდება მეფის გული და მთავართა გული, და შეძრწუნდებიან მღვდლები და წინასწარმეტყველნი გაოცდებიან.

¹⁰და ვთქვი მე: ‘ოი, უფალო ღმერთო! მართლაც შენ მოატყუე ეს ხალხი და იერუსალიმი, რომ უთხარი: ‘მშვიდობა გექნებათ თქვენ!’ მახვილი კი მისწვდა მათ სულს.’

¹¹იმ დროს ნათქვამი იქნება ამ ერისა და იერუსალიმის მიმართ: ‘მწველი ქარი მოდის უდაბნოს ხრიოკ მაღლობებიდან ჩემი ერის ასულის გზაზე — არც გასანიავებლად და არც გასაწმედად.’“

¹²ქარი, ამათზე ძლიერი, მოვა ჩემთან. ახლა მეც წარმოვთქვამ განაჩენს მათზე.

¹³აჰა, ღრუბელივით ამოვა იგი და ქარიშხალივით მისი ეტლები. არწივებზე სწრაფნი არიან მისი ცხენები, ვაი ჩვენ, რადგან გავიძარცვეთ.“

¹⁴გაირეცხე ბოროტისაგან შენი გული, იერუსალიმო, რათა გადარჩე. როდემდე იბუდებენ შენში შენი ბოროტეული ზრახვანი.

¹⁵რადგან ხმა აუწყებს დანიდან და უბედურებას აცხადებს ეფრემის მთიდან.

¹⁶შეახსენეთ ხალხებს, აჰა, გამოაცხადეთ, ალყის შემომრტყმელნი მოდიან შორეული ქვეყნიდან და თავიანთი ხმით აყრუებენ იუდას ქალაქებს.

¹⁷‘როგორც ველის მცველნი, მის წინააღმდეგ არიან ირგვლივ, რადგან მე აღმიდგა,’ სიტყვა უფლისა.

¹⁸შენმა გზამ და შენმა საქმეებმა მოგიტანა შენ ესენი, ეს არის შენი ბოროტება, რარიგ მწარეა, რადგან მიაღწია შენს გულამდე.

¹⁹შიგანი ჩემი, შიგანი ჩემი! მე ვკანკალებ! მტკივა ჩემი გულის კედლები, მიკვნესის გული! არ დავდუმდები, რადგან საყვირის ხმა მესმის, სულო ჩემო, საბრძოლო ყიჟინა!

²⁰უბედურება უბედურებას მოსდევს, რადგან გაიძარცვა მთელი ქვეყანა, უცებ გაიძარცვა ჩემი კარვები, წამში — ჩემი ფარდები.

²¹როდემდე უნდა ვუყურებდე ალამს, მესმოდეს რქის საყვირის ხმა?

²²რადგან სულელია ჩემი ხალხი, მე არ მიცნობს, ბრიყვი შვილები არიან ისინი. უგნურნი არიან ისინი, მაგრამ ბრძენნი — საბოროტოდ, სიკეთის გაკეთება არ იციან.

²³ვუყურებ ქვეყანას და აჰა, უსახურია და უდაბური, ცას — და არ არის მისგან ნათელი.

²⁴ვუყურებ მთებს და აჰა, ირყევიან ისინი და ზანზარებს ყველა ბორცვი.

²⁵ვუყურებ და აჰა, ადამიანი აღარ არის და ცის ყველა ფრინველი გაფრინდა,

²⁶ვუყურებ და აჰა, ნაყოფიერი მხარე უდაბნოდ იქცა და ყველა მისი ქალაქი გაცამტვერდა უფლის წინაშე, მისი რისხვის ალის წინაშე.

²⁷რადგან ასე თქვა უფალმა: ‘მთელი ქვეყანა გაუკაცრიელდება, მაგრამ ბოლომდე არ მოვსპობ.

²⁸ამაზე იგლოვებს ქვეყანა და მაღლა ცა დაბნელდება, რადგან მე წარმოვთქვი, მე ჩავიფიქრე არ ვინანებ და არ დავიხევ მისგან.

²⁹მხედართა და მშვილდოსანთა ხმაზე გარბის მთელი ქალაქი, შევიდნენ უღრანებში და ავიდნენ კლდეებზე, მთელი ქალაქი მიტოვებულია და კაციშვილი არ ცხოვრობს მასში.“

³⁰შენ კი, გაძარცვულო, რას გააკეთებ? თუმცა ჩაიცმევ მეწამულს, თუმცა შეიმკობი ოქროს სამკაულებით, თუმცა გაიფართოვებ შენს თვალებს საგრემლით, ამაოდ ლამაზდები — შეგიზიზღეს საყვარლებმა, შენს სულს ეძიებენ.

³¹რადგან ხმა მესმა, თითქოს მშობიარე ქალისა, კივილი პირველად მშობიარისა, ხმა სიონის ასულისა. ქვითინით გაიწვდის ის თავის ხელებს: ‘ვაიმე, დაიღალა ჩემი სული მკვლელების წინაშე!’“