Read ბიბლია იერ. 7 Bible Online

იერ. 7 - ბიბლია bible

იერ. 7

¹სიტყვა უფლისა, რომელიც ესმა იერემიას:

²„დადექი უფლის სახლის კარიბჭეში და დაიძახე იქ ეს სიტყვა და თქვი: ისმინეთ უფლის სიტყვა, ყველა იუდაელო, შემომსვლელნო ამ კარიბჭეებში, რომ თაყვანი სცეთ უფალს.

³ასე ამბობს უფალი ცაბაოთი, ისრაელის ღმერთი: გამოასწორეთ თქვენი გზები და თქვენი მოქმედებანი და დაგასახლებთ ამ ადგილზე.

⁴ნუ ხართ დანდობილნი ცრუ სიტყვებზე, რომ ამბობენ: უფლის ტაძარია, უფლის ტაძარია, უფლის ტაძარია ეს!

⁵მაგრამ თუ გამოასწორებთ თქვენს გზებსა და თქვენს მოქმედებებს, თუ იქმთ სამართალს კაცსა და მის მოყვასს შორის,

⁶მწირს, ობოლსა და ქვრივს არ დაჩაგრავთ და უდანაშაულო სისხლს არ დაღვრით ამ ადგილზე, და თუ სხვა ღმერთებს არ გამოედევნებით თქვენს საუბედუროდ,

⁷მაშინ დაგასახლებთ ამ ადგილზე, ქვეყანაში, რომელიც მე მივეცი თქვენს მამებს უკუნითი უკუნისამდე.

⁸აჰა, თქვენ დანდობილი ხართ ცრუ, უსარგებლო სიტყვებზე.

⁹როგორ! იპარავთ, კლავთ, მრუშობთ, ტყუილად იფიცებთ, ბაყალს უკმევთ და სხვა ღმერთებს მისდევთ, რომელთაც არ იცნობთ.

¹⁰და მერე მოდიხართ და დგებით ჩემს წინაშე ამ სახლში, ჩემი სახელით რომ იწოდება, და ამბობთ: ‘გადავრჩით!’ რათა ისევ ჩაიდინოთ ყოველივე ეს სისაძაგლე?

¹¹ავაზაკთა ბუნაგად იქცა თქვენს თვალში ეს სახლი, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება! აჰა, მეც ვხედავ!“ — სიტყვა უფლისა. —

¹²„წადით ჩემს ადგილზე, რომელიც შილოშია, იქ, სადაც პირველად დავავანე ჩემი სახელი, და ნახეთ, რა გავუკეთე მას ჩემი ერის, ისრაელის, ბოროტმოქმედების გამო.

¹³ახლა კი, რადგან თქვენ ჩაიდინეთ ყველა ეს საქმე,“ — სიტყვა უფლისა, — „მე კი გეუბნებოდით თქვენ განთიადიდან, გელაპარაკებოდით და არ გესმოდათ, გიხმობდით და არ მპასუხობდით,

¹⁴ისევე მოვექცევი სახლს, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება და რომელზეც თქვენა ხართ დანდობილნი, და იმ ადგილს, რომელიც მე მოგეცით თქვენ და თქვენს მამებს, როგორც მოვექეცი შილოს;

¹⁵და მოგისვრით თქვენ ჩემი პირიდან, როგორც მოვისროლე თქვენი ყოველი ძმა, ეფრემის ყველა თესლი.

¹⁶შენ კი, ნუ ილოცებ ამ ხალხისათვის და ნუ აამაღლებ მათთვის ვედრებასა და ლოცვას, და ნუ შემეხვეწები, რადგან არ მოგისმენ.

¹⁷განა ვერ ხედავ, რას აკეთებენ ისინი იუდას ქალაქებსა და იერუსალიმის ქუჩებში?

¹⁸შვილები ხეებს აგროვებენ, მამები კი ცეცხლს აჩაღებენ; ქალები ცომს ზელენ, რომ დაამზადონ კვერები ცის დედოფლის საპატივცემოდ და ღვრიან შესაწირავს სხვა ღმერთებისათვის, რათა გამაბრაზონ მე.

¹⁹მაგრამ მე მაბრაზებენ ისინი,“ — სიტყვა უფლისა, — „თუ თავიანთ თავს — შესარცხვენად?

²⁰ამიტომ ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: „აჰა, ჩემი რისხვა და ჩემი გულისწყრომა გადმოინთხევა ამ ადგილზე, ადამიანზე და საქონელზე, მინდვრის ხეზე და მიწის ნაყოფზე; და გაღვივდება და არ ჩაქრება.“

²¹ასე თქვა უფალმა ცაბაოთმა, ისრაელის ღმერთმა: „თქვენი სრულადდასაწველი მსხვერპლები დაუმატეთ თქვენს მსხვერპლებს და ჭამეთ ხორცი.

²²რადგან მე არ ვეუბნებოდი თქვენს მამებს და არ ვუბრძანებდი მათ ეგვიპტის ქვეყნიდან მათი გამოყვანის დღეს სრულადდასაწველისა და მსხვერპლის გამო,

²³არამედ მხოლოდ ეს სიტყვა ვუბრძანე მათ, ასე: ‘გაიგონეთ ჩემი სიტყვა და ვიქნები თქვენი ღმერთი, და თქვენ იქნებით ჩემი ერი და ივლით ყველა იმ გზით, რომელსაც გიბრძანებთ თქვენ, რომ სასიკეთო იყოს თქვენთვის.’

²⁴მაგრამ მათ არ გაიგონეს და არ დამიგდეს ყური და იარეს თავიანთი გონებით, თავიანთი ბოროტი გულის შეუპოვრობით, და უკან იყვნენ და არა წინ.

²⁵იმ დღიდან, როდესაც თქვენი მამები გამოვიდნენ ეგვიპტის ქვეყნიდან, დღემდე გიგზავნიდით ჩემს მსახურთ, წინასწარმეტყველთ; განთიადიდან ვგზავნიდი მათ.

²⁶მაგრამ არ მისმინეს მე და არ დამიგდეს ყური, და გაიმაგრეს კისერი და თავიანთ მამებზე უარესად იქცეოდნენ.

²⁷შენ კი ეტყვი მათ ყველა ამ სიტყვას, მაგრამ არ მოგისმენენ; მოუხმობ მათ და არ გიპასუხებენ.

²⁸უთხარი მათ: ‘ესაა ხალხი, რომელმაც არ ისმინა უფლის, მისი ღმერთის ხმა და არ მიიღო დარიგება; დაიკარგა ჭეშმარიტება და ამოიკვეთა მათი ბაგეებიდან.

²⁹შეიჭერი თმები და გადაყარე და აამაღლე ხრიოკ მაღლობებზე მოთქმა, რადგან უფალმა მოიძულა და დატოვა მისი წყრომის თაობა.

³⁰რადგან იუდას ძენი ბოროტს სჩადიან ჩემს თვალწინ,“ — სიტყვა უფლისა, — „თავიანთი სისაძაგლენი დააწყვეს სახლში, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება, რათა შებილწონ.

³¹და ააშენეს გორაკები თოფეთისა, რომელიც ბენ-ჰინომის ჭალაშია, რათა დაეწვათ ცეცხლში თავიანთი ძენი და ასულნი, რაც არ მიბრძანებია და არც გამივლია გულში.

³²ამიტომ მოდიან დღეები,“ — სიტყვა უფლისა, — „და აღარ იტყვიან მეტად თოფეთს და ბენ-ჰინომის ჭალას, არამედ მკვლელობის ჭალას და დამარხავენ თოფეთში უადგილობის გამო.

³³და იქნება ამ ხალხის გვამები ცის ფრინველთა და ქვეყნის ცხოველთა საჭმელად, და აღარავინ იქნება მათი დამფრთხობი.

³⁴და შევწყვეტ მე იუდას ქალაქებსა და იერუსალიმის ქუჩებში მხიარულების ხმას და ლხინის ხმას, ნეფის ხმას და პატარძლის ხმას, რადგან უდაბნოდ იქცევა ეს ქვეყანა.