Read ბიბლია იერ. 8 Bible Online

იერ. 8 - ბიბლია bible

იერ. 8

¹„იმ დროს,“ — სიტყვა უფლისა, — „ამოიღებენ მათი საფლავებიდან იუდას მეფეთა და მის მთავართა, მის მღვდელთა, მის წინასწარმეტყველთა და იერუსალიმის მცხოვრებთა ძვლებს.

²და მიმოფანტავენ მათ მზისა და მთვარისა და ცის მთელი მხედრობის წინ, რომლებიც უყვარდათ მათ და რომლებსაც ემსახურებოდნენ, და რომელთაც უკან მისდევდნენ, და რომელთაც ეძებდნენ და რომელთაც თაყვანს სცემდნენ; არ აიკრიფებიან ისინი და არ დაიმარხებიან. ნაგვად იქნებიან მიწის პირზე.

³და ყველა დანარჩენნი, ამ ბოროტი მოდგმიდან დარჩენილნი ყველა ადგილებზე, სადაც მე გავყრი მათ, სიკვდილს ამჯობინებენ სიცოცხლეს,“ — სიტყვა უფალ ცაბაოთისა. —

⁴„და ეტყვი მათ: ‘ასე ამბობს უფალი: ნუთუ დაეცემიან და ვერ ადგებიან, განდგომილნი არ მოიქცევიან?

⁵რატომ გამიდგა ეს ერი, იერუსალიმი, გამუდმებული განდგომით? ჩაჭიდებულნი არიან სიცრუეს და უარს ამბობენ მოქცევაზე.

⁶ყური მივუგდე და მოვისმინე: სიმართლეს არ ლაპარაკობენ, არავინ ნანობს თავის ბოროტებას. ამბობენ: რა გავაკეთე? თითოეული სირბილით ბრუნდება თავის გზაზე, როგორც ცხენი ისწრაფის ომში.

⁷ცაში ყარყატმაც კი იცის თავისი ვადები, და გვრიტი და მერცხალი და წერო იცავენ თავიანთი მოსვლის ჟამს, ჩემმა ერმა კი არ იცის უფლის სამართალი.

⁸როგორ ამბობთ: ბრძენნი ვართ ჩვენ და უფლის რჯული ჩვენთანაა? მაგრამ აჰა, გააყალბა ის მწიგნობართა ცრუ კალამმა.

⁹შერცხვნენ ბრძენნი, შეძრწუნდნენ და შეპყრობილ იქნენ. აჰა, მოიძულეს მათ უფლის სიტყვა და რაღაა მათი სიბრძნე?

¹⁰ამიტომ მათ ცოლებს სხვებს გადავცემ, მათ ყანებს — უცხო მემკვიდრეებს, რადგან პატარიდან დიდამდე ყველანი ანგარნი არიან, წინასწარმეტყველიდან მღვდლამდე ყველანი ტყუილის მოქმედნი არიან.

¹¹და იოლად კურნავენ ჩემი ერის ასულის ჭრილობას, რომ ამბობენ: ‘მშვიდობა, მშვიდობა!’ მაგრამ არაა მშვიდობა.

¹²არ რცხვენიათ, სისაძაგლე რომ ჩაიდინეს, არც რცხვენიათ, არც აუგი იციან. ამიტომ დაეცემიან ისინი დაცემულთა შორის; იმ დროს, როდესაც მოვიკითხავ მათ, დაეცემიან ისინი,“ — ამბობს უფალი. —

¹³„საბოლოოდ გავანადგურებ მათ,“ — სიტყვა უფლისა, — „ყურძენი არ იქნება ვაზზე და ლეღვი არ იქნება ლეღვის ხეზე, და ფოთოლი დაჭკნება და, რაც მივეცი მათ, გამოეცლებათ.“

¹⁴„რატომ ვსხედვართ? შეიკრიბეთ და წავიდეთ გამაგრებულ ქალაქებში და იქ დავიღუპოთ, რადგან უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, დაგვღუპა ჩვენ და გვასვა ჩვენ შხამიანი წყალი, რადგან შევცოდეთ უფალს.

¹⁵იმედი გვქონდა მშვიდობისა და არ არის სიკეთე, განკურნების ჟამისა და აჰა, საშინელება.

¹⁶დანიდან ისმის მისი ცხენების ფშვინვა, მის ულაყთა ჭიხვინის ხმისაგან მთელი დედამიწა ზანზარებს. და მოდიან ისინი და ჭამენ ქვეყანას და მის სისავსეს, ქალაქსა და მასში მცხოვრებთ.

¹⁷რადგან მე მოგივლენთ გველებს, ასპიტებს, რომელთა წინააღმდეგაც არ არის შელოცვა, და დაგკბენენ თქვენ.“ — სიტყვა უფლისა. —

¹⁸„ვცდილობ დავძლიო სევდა, წუხს ჩემი გული.

¹⁹აჰა, მე მესმის ჩემი ერის ასულის ქვითინის ხმა შორეული ქვეყნიდან: განა არ არის უფალი სიონში? განა არც მისი მეფეა იქ? რატომ გამაბრაზეს თავიანთი კერპებით, უცხო ქვეყნის არარაობით?

²⁰გავიდა მკა, მიილია ზაფხული, ჩვენ კი არა ვართ გადარჩენილნი.

²¹ჩემი ერის ასულის შემუსვრით მეც შევიმუსრე, დავბნელდი, შიშმა შემიპყრო.

²²განა არ არის მალამო გილყადში? ან მკურნალი არ არის იქ? აბა, რატომ არ არის ჩემი ერის ასულის განკურნება?“