Read ბიბლია იერ. 9 Bible Online

იერ. 9 - ბიბლია bible

იერ. 9

¹„ო, ნეტავ, ჩემი თავი წყალი იყოს და ჩემი თვალი ცრემლის წყარო! ვიტირებდი მე დღე და ღამე ჩემი ერის ასულის განსაკურნებლად!

²ო, ნეტავ, უდაბნოში თავშესაფარი მქონდეს მგზავრთათვის! დავტოვებდი ჩემს ერს და წავიდოდი მათგან, რადგან ყველანი მრუშები არიან, მოღალატეთა კრებული.

³ჭიმავენ თავიანთ ენას, თავიანთ ცრუ მშვილდს, და სიმართლისათვის კი არ გამაგრდნენ ქვეყანაზე, არამედ ბოროტებიდან ბოროტებაზე გადადიან და არ მცნობენ,“ — სიტყვა უფლისა. —

⁴„მოერიდეთ თითოეული თავის მოყვასს და ნურც ერთ ძმას ნუ ენდობით, რადგან ყოველი ძმა მზაკვრობს და ყოველი მოყვასი ცილისწამებას ავრცელებს.

⁵და ყოველი თავის მოყვასს დასცინის და სიმართლეს არ ლაპარაკობენ, მიაჩვიეს თავიანთი ენა სიცრუის ლაპარაკს, გადაიღალენ უსამართლობით.

⁶შენი საჯდომი სიცრუეშია, სიცრუის გამო უარს ამბობენ ჩემს ცნობაზე,“ — სიტყვა უფლისა.

⁷ამიტომ ასე თქვა უფალმა ცაბაოთმა: „აჰა, მე გამოვადნობ და გამოვცდი მათ, სხვა რა ვქნა ჩემი ერის ასულისთვის?

⁸მათი ენა ბასრი ისარია, მზაკვრობას ლაპარაკობს, პირით მშვიდობას ეუბნებიან თავიანთ მოყვასს, გულში კი მახეს უგებენ.

⁹ამათ გამო არ დავსაჯო ისინი?“ — სიტყვა უფლისა, — „ასეთ ხალხებზე არ იძიებს შურს ჩემი სული?

¹⁰მთებზე ავამაღლებ ტირილს და ქვითინს და უდაბნოს საძოვრებზე — მოთქმას, რადგან აოხრდნენ ისინი უგამვლელოდ და არ ისმის სამწყსოს ხმა, ცის ფრინველიდან საქონლამდე დაიფანტნენ, წავიდნენ.

¹¹და გავხდი იერუსალიმს ქვის გროვად, ტურების ბუნაგად და იუდას ქალაქებს გავხდი უდაბურს, უკაცრიელს.“

¹²ვინ არის ის ბრძენი კაცი, რომ ეს გაიგოს? და ვის ელაპარაკა უფლის ბაგე, რომ გამოაცხადოს, თუ რისთვის დაიღუპა ქვეყანა, აოხრდა, როგორც უდაბნო, არავინ არის იქ გამვლელი.

¹³და თქვა უფალმა: „რადგან დატოვეს ჩემი რჯული, რომელიც მე მივეცი მათ და არ შეისმინეს ჩემი ხმა, და არ გაჰყვნენ მას,

¹⁴და დადიოდნენ თავიანთი გულის შეუპოვრობისა და ბაყალების კვალზე, როგორც მათმა მამებმა ასწავლეს მათ.

¹⁵ამიტომ ასე თქვა უფალმა ცაბაოთმა, ისრაელის ღმერთმა: „მე ვაჭმევ მათ, ამ ერს, აბზინდას და ვასმევ მათ შხამიან წყალს.

¹⁶და გავფანტავ მათ ხალხებში, რომლებსაც არ იცნობდნენ ისინი და არც მათი მამები, და მახვილს მივადევნებ უკან, სანამ არ ამოვწყვეტ.“

¹⁷ასე თქვა უფალმა ცაბაოთმა: „დაუკვირდით და მოუხმეთ მოტირალთ, რომ მოვიდნენ, და გაგზავნეთ ბრძენ ქალებთან, რომ ისინიც მოვიდნენ.

¹⁸იჩქარონ და აამაღლონ ჩვენზე მოთქმა, რომ ჩამოგვცვივდეს თვალებიდან ცრემლები და ჩვენი ქუთუთოებიდან წყალმა ჩამოწვეთოს.

¹⁹რადგან მოთქმის ხმა ისმის სიონიდან: ‘როგორ გავტიალდით, შევრცხვით მეტისმეტად! უნდა დავტოვეთ ქვეყანა, რადგან გამოგვყარეს ჩვენი საცხოვრებლებიდან!“

²⁰აბა, ისმინეთ, ქალებო, სიტყვა უფლისა, ყურად იღეთ სიტყვა მისი პირისა და ასწავლეთ თქვენს ასულთ მოთქმა და ერთმანეთს — გოდება:

²¹„რადგან ამოვიდა სიკვდილი ჩვენს სარკმლებზე, შემოვიდა ჩვენს სასახლეებში, რათა მოსპოს ბავშვები ქუჩაში და ჭაბუკნი მოედნებზე.

²²თქვი: ასეთია სიტყვა უფლისა: ‘დაეყრებიან ადამიანთა გვამები, როგორც ნაკელი ყანაში და როგორც ძნა მომკელის უკან, და არავინ იქნება ამკრეფი.’“

²³ასე თქვა უფალმა: „თავს ნუ შეიქებს ბრძენი თავისი სიბრძნით და თავს ნუ შეიქებს ძლიერი თავისი ძალით, და თავს ნუ შეიქებს მდიდარი თავისი სიმდიდრით.

²⁴არამედ მაქებელმა იმითი შეიქოს თავი, რომ მიხვდა და მიცნობს მე, რადგან მე, უფალი, ვიქმ წყალობას, სამართალსა და სიმართლეს ქვეყანაზე, რადგან ეს არის ჩემთვის სასურველი!“ — სიტყვა უფლისა. —

²⁵„აჰა, დღეები მოდის,“ — სიტყვა უფლისა, — „და დავსჯი მე ყველა ჩუჩით წინადაუცვეთელს:

²⁶ეგვიპტესა და იუდას, ედომსა და ყამონის ძეთ, მოაბსა და ყველა თმაშეკრეჭილს, რომელნიც უდაბნოში ცხოვრობენ, რადგან ყველა ეს ხალხი წინადაუცვეთელია, მთელი ისრაელის სახლი კი გულით არის წინადაუცვეთელი.“