Read ბიბლია გოდ. 2 Bible Online

გოდ. 2 - ბიბლია bible

გოდ. 2

¹როგორ მოქუფრა უფალმა თავისი რისხვით სიონის ასული, ზეციდან მიწაზე დააგდო ისრაელის მშვენება და არ გაიხსენა თავისი კვარცხლბეკი თავისი რისხვის დღეს.

²შეუბრალებლად მოსპო უფალმა იაკობის ყველა საცხოვრებელი, თავისი წყრომით დაანგრია იუდას ასულის ციხე-სიმაგრენი, მიწაზე დასცა, შებღალა სამეფო და მისი მთავარნი.

³შემუსრა თავისი გულისწყრომის რისხვით ყოველი რქა ისრაელისა, მტრის წინ უკან დააბრუნა თავისი მარჯვენა და გააღვივა იაკობში, როგორც ცეცხლის ალი, ირგვლივ ყველაფრის შემჭმელი.

⁴მოზიდა თავისი მშვილდი, როგორც მტერმა, აღმართულია მარჯვენა, როგორც მომხდურისა და დახოცა ყველა თვალის საამური, სიონის ასულის კარავში გადმოღვარა თავისი გულისწყრომა, როგორც ცეცხლი.

⁵გახდა უფალი, როგორც მტერი, მოსპო ისრაელი, მოსპო მისი ყველა სასახლე, დაანგრია მისი ციხე-სიმაგრენი და გაამრავლა იუდას ასულის გლოვა და ტირილი.

⁶ბაღივით გაძარცვა თავისი კარავი, ააოხრა თავისი შესაკრებელი ადგილი, დაავიწყა უფალმა სიონში დღესასწაული და შაბათი, და მოიძულა თავისი წყრომის რისხვით მეფე და მთავარი.

⁷მიატოვა უფალმა თავისი სამსხვერპლო, მოიძულა თავისი ტაძარი, მტრის ხელთ გადასცა თავის სასახლეთა გალავნები, ხმა გამოსცეს უფლის სახლში, როგორც დღესასწაულის დღეს.

⁸განიზრახა უფალმა სიონის ასულის გალავანთა დანგრევა, გაიწვდინა საბელი, არ შეაბრუნა ხელი მოსპობისაგან, და გლოვა დასცა მიწაყრილს და გალავანს, ერთად შეიმუსრენ ისინი.

⁹მიწაში ჩაიძირნენ მისი კარიბჭენი, მოსპო და დალეწა მისი ურდულნი, გაფანტა მისი მეფე და მისი მთავარნი უცხო ხალხებში, არაა რჯული, ვერც მისი წინასწარმეტყველნი პოულობენ წინასწარხილვას უფლისაგან.

¹⁰მდუმარედ სხედან მიწაზე სიონის ასულის უხუცესნი, მტვერი წაიყარეს თავზე, ძაძები შემოირტყეს; მიწისკენ დახარეს თავები იერუსალიმის ქალწულებმა.

¹¹დამებინდა ცრემლებით თვალები, ამიდუღდა სული, მიწაზე იღვრება ჩემი გული ჩემი ერის ასულის უბედურების გამო, როდესაც ბავშვებსა და ჩვილებს გული მისდით შიმშილით ქალაქის მოედნებზე.

¹²ეტყვიან თავიანთ დედებს „სად არის პური და ღვინო?“ როდესაც გული მისდით ქალაქის ქუჩებში ვით მძიმედ დაჭრილს, როცა სულს ღვრიან დედის მკერდზე.

¹³რა დავამოწმო შენზე, ვის შეგადარო, იერუსალიმის ასულო? ვის მიგამსგავსო, რომ განუგეშო, ქალწულო, სიონის ასულო, რადგან ზღვასავით დიდია შენი უბედურება? ვინ განგკურნავს შენ?

¹⁴შენი წინასწარმეტყველნი შენთვის წინასწარ ხედავდნენ ამაოს და ტყუილს, და არ ამხელდნენ შენს ურჯულოებას, რათა მოებრუნებინათ შენი ტყვეობა და წინასწარ ხედავდნენ შენთვის ამაო და მაცდუნებელ განგებებს.

¹⁵ტაშს უკრავდნენ გამვლელნი შენზე ყველა გზაზე, უსტვენდნენ და თავს აქნევდნენ იერუსალიმის ასულზე: „ნუთუ ეს არის ის ქალაქი, რომელზეც ამბობდნენ: სრულყოფილი მშვენება და შვებაა მთელი ქვეყნისა?“

¹⁶დააღო შენზე პირი ყველა შენმა მტერმა, უსტვენენ და კბილს აკრაჭუნებენ, ამბობენ: „გადავყლაპეთ ჩვენ იგი, ნამდვილად ეს დღეა, რომელსაც ველოდით, ვიპოვეთ, ვიხილეთ!“

¹⁷აღასრულა უფალმა, რაც განიზრახა, აახდინა თავისი ნათქვამი, რომელიც ბრძანა ძველთაგანვე, დაანგრია და არ შეიბრალა, და გაახარა შენზე მტერი, აღამაღლა შენს მოწინააღმდეგეთა რქა.

¹⁸მათი გული უფალს შეჰკივის, სიონის ასულის გალავანო, ჩამოადინე ცრემლები მდინარესავით დილით და ღამით; ნუ მისცემ შენს თავს მოსვენებას, ნუ შეწყდება ცრემლი შენი თვალის გუგაზე.

¹⁹ადექი, შეჰღაღადე ღამით საგუშაგოს დასაწყისში, წყალივით გადმოღვარე შენი გული უფლის წინაშე. მისკენ აღმართე შენი ხელები შენს ჩვილთა სიცოცხლისთვის, შიმშილისაგან სულს რომ ღაფავენ ყოველი ქუჩის თავში.

²⁰დაინახე, უფალო, და შეხედე, ვისთვის გააკეთე ასე? განა ყოფილა რომ ქალები ჭამდნენ ნაყოფს თავიანთი მუცლისას, ჩვილებს, მათ მიერ გამოზრდილთ? განა ყოფილა, რომ უფლის ტაძარში კლავდნენ მღვდელსა და წინასწარმეტყველს?

²¹ქუჩებში წვანან ყმაწვილი და უხუცესი, ჩემი ქალწულნი და ჩემი ჭაბუკნი მახვილით დაეცნენ, შენი რისხვის დღეს დახოცე ისინი, შეუბრალებლად ამოხოცე.

²²როგორც დღესასწაულის დღეს, მოუხმე ყოველი მხრიდან ჩემს დამაფრთხობელთ და არ იყო უფლის რისხვის დღეს არც გაქცეული და გადარჩენილი. ვისაც სათუთად ვუვლიდი და გამოვზარდე, ჩემმა მტერმა გაანადგურა.