Read ბიბლია ბარუქ წინასწარმეტყველი 2 Bible Online

ბარუქ წინასწარმეტყველი 2 - ბიბლია bible

ბარუქ წინასწარმეტყველი 2

¹და ღმერთმა აღასრულა თავისი სიტყვა, რომელიც წარმოსთქვა ჩვენს წინააღმდეგ, ისევე, როგორც ისრაელის ქვეყნის მსაჯულთა, ჩვენს მეფეთა და მთავართა, ყველა ისრაელიანისა თუ იუდაელის წინააღმდეგ.

²მთელ ცისქვეშეთში არ მომხდარა ის, რაც მან მოახდინა იერუსალიმში, თანახმად იმისა, რაც სწერია მოსეს სჯულში:

³ზოგი თავისი ძის ხორცს დაუწყებს ჭამას, ზოგი კი — თავისი ასულისასო.

⁴და დაუმონა ისინი ყველა ქვეყანას, რომელიც გარს გვარტყია, საგინებლად და სარბევად მისცა ყველა ჩვენს მეზობელ ერს, რომელთა შორისაც მიმოფანტა ისინი.

⁵ასე რომ, კი არ ავმაღლდით, არამედ დავმდაბლდით, რადგანაც ვცოდეთ ჩვენი უფალი ღმერთის წინაშე და არ შევისმინეთ მისი ხმა.

⁶სიმართლე ჩვენი უფლისა და ღმერთის ხელთაა, ჩვენ კი პირშერცხვენილნი ვართ, როგორც დღეს — ჩვენი მამები.

⁷ყველა ის უბედურება, რაც უფლის მიერ გვეუწყა, ერთიანად დაგვატყდა თავზე.

⁸არ ვლოცულობდით უფალი ღმერთის წინაშე, რათა თითოეული ჩვენგანი მიექცია მისი უკეთური გულის ზრახვისგან.

⁹უფალი ფხიზლად დარაჯობდა ყველა ამ უბედურებას და ბოლოს თავს დაგვატეხა ისინი, რადგანაც მართალია იგი ყველაფერში, რაც გვამცნო ჩვენ.

¹⁰მაგრამ ჩვენ ყურად არ ვიღეთ მისი ხმა, რომ გვევლო მისი მცნებებისამებრ, რომლებიც წესად დარგო ჩვენს წინაშე.

¹¹და ახლა, უფალო ღმერთო ისრაელისა, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანე შენი ერი მტკიცე ხელით, ნიშნებით და სასწაულებით, დიადი ძალითა და შემართული მკლავით, და თვითონვე შეჰქმენი შენი სახელი, როგორც დღევანდელ დღეს,

¹²შეგცოდეთ, მკრეხელურად და უსამართლოდ მოვიქეცით, უფალო ღმერთო ჩვენო, ყველა შენი მცნების წინააღმდეგ.

¹³გვაშორე შენი რისხვა, რადგანაც ცოტანიღა დავრჩით იმ ხალხებს შორის, რომლებშიაც მიმოგვფანტე ჩვენ.

¹⁴შეისმინე, უფალო, ჩვენი ლოცვა-ვედრება, გვიხსენი შენთვის და შეგვიწყალე იმათ წინაშე, რომლებმაც აგვყარეს და გადაგვასახლეს.

¹⁵რათა შეიგნოს მთელმა ქვეყანამ, რომ შენა ხარ უფალი ღმერთი ჩვენი და შენი სახელით იწოდება ისრაელი და მისი მოდგმა.

¹⁶მოგვხედე, უფალო, შენი წმიდა სახლიდან და გაგვიხსენე; მოგვაპყარ ყური, უფალო, და გვისმინე;

¹⁷გაახილე თვალი, უფალო, და გვიხილე, რადგანაც ქვესკნელის მკვიდრნი, სული რომ აღარ უდგათ სხეულში, დიდებასა და სამართალს ვერ მოგაგებენ,

¹⁸არამედ ამდენი უბედურებით შეძრწუნებული სული, დათრგუნული და დაბეჩევებული რომ დაიარება, სული მჭმუნვარე, დამშეული და ეული, — აი, ვინ მოგაგებს, უფალო, დიდებასა და სიმართლეს.

¹⁹ასე რომ, ჩვენი მამა-პაპისა და ჩვენი მეფეების სიმართლეს როდი ემყარება ჩვენი ლოცვა-ვედრება შენდა მომართ, უფალო ღმერთო ჩვენო.

²⁰რადგანაც შენ მოგვივლინე შენი რისხვა და მძვინვარება, როგორც ბრძანე შენივე მონა-მორჩილთა — წინასწარმეტყველთა პირით:

²¹ამას ბრძანებს უფალი: ქედმოდრეკილნი ემსახურეთ ბაბილონის მეფეს, და დამკვიდრდებით მიწაზე, რომელიც მივეცი თქვენს მამა-პაპას.

²²ხოლო თუ არ შეისმენთ უფლის ხმას და არ ემსახურებით ბაბილონის მეფეს,

²³იმდენს ვიზამ, რომ აღარ ისმოდეს იერუსალიმსა და მის შემოგარენში ლხენისა და სიხარულის ხმა, არც ხმა სასიძოსი და სასძლოსი, და ადამიანის ჭაჭანებაც აღარ იყოს მთელ ქვეყანაში.

²⁴მაგრამ ჩვენ ყურად არ ვიღეთ შენი ხმა, რომელიც გვეუბნებოდა, ვყოფილიყავით ბაბილონის მეფის მსახურნი, და აღასრულე შენი სიტყვები, წარმოთქმულნი შენივე მონა-მირჩილ წინასწარმეტყველთა პირით: ამოიყრებაო საფლავებიდან თქვენი მეფეებისა და თქვენი მამა-პაპის ძვლები.

²⁵და, აი, ახლა ყრიან ისინი დღის ხვატსა და ღამის სიცივეში; აღსრულებით კი საშინელი ტანჯვა-წამებით, შიმშილით, მახვილითა და განდევნით აღესრულნენ.

²⁶დაუტევე სახლი, რომელიც იწოდა შენი სახელით, როგორც ვხედავთ დღევანდელ დღეს, — ისრაელის სახლისა და იუდას სახლის უკეთურების გამო.

²⁷და მოგვექეცი, უფალო, მთელი შენი სიკეთითა და მთელი შენი გულმოწყალებით,

²⁸როგორც თქვი შენი მონა-მორჩილის მოსეს მეშვეობით იმ დღეს, როცა უბრძანე მას დაეწერა შენი სჯული ისრაელის ძეთა წინაშე:

²⁹‘თუ არ შეისმენთ ჩემს ხმას, ეს ურიცხვი და უთვალავი სიმრავლე ერისა უბადრუკად იქცევა იმ ხალხებში, რომელთა შორისაც მიმოვფანტავ მას.

³⁰ვიცი, რომ არ შეისმენს ჩემსას, რადგანაც ურჩი ერია; მაგრამ ბოლოს მაინც ჩაიხედავენ გულში თავიანთი გადასახლების მიწაზე,

³¹და მიხვდებიან, რომ მე ვარ მათი უფალი ღმერთი; და მივცემ მათ გულს და სასმენელს, რათა ისმინონ.

³²და მადიდებენ თავიანთი გადასახლების მიწაზე და ახსენებენ ჩემს სახელს.

³³მიიქცევიან ურჩობისა და თავიანთ ბოროტ საქმეთაგან, რადგანაც გაიხსენებენ გზას თავიანთი მამა-პაპისას, რომელთაც სცოდეს უფლის წინაშე.

³⁴და დავაბრუნებ მათ მიწაზე, რომელიც აღთქმით მივეცი მათ მამა-პაპას — აბრაამს, ისააკს და იაკობს, და დაეუფლებიან მას, და გავამრავლებ და აღარ შემცირდება მათი რიცხვი.

³⁵და დავუდებ მათ საუკუნო აღთქმას, რომ ვიქნები მათი ღმერთი, ხოლო ისინი იქნებიან ჩემი ერი, და აღარ ავყრი ჩემს ხალხს, ისრაელს, იმ ქვეყნიდან, რომელიც მივეცი მას’.