Read ბიბლია ეზეკ. 16 Bible Online

ეზეკ. 16 - ბიბლია bible

ეზეკ. 16

²„ძეო კაცისავ! აუწყე იერუსალიმს მისი სისაძაგლენი.

³და თქვი: ‘ასე უთხრა უფალმა ღმერთმა იერუსალიმს: წარმოშობა შენი და სამშობლო შენი ქანაანის ქვეყნიდანაა. მამაშენი ამორეველია და დედაშენი — ხეთელი.

⁴აჰა, შენი დაბადება: შენი დაბადების დღეს ჭიპი არ მოუჭრიათ შენთვის და წყლით არ განბანილხარ გასასუფთავებლად, და მარილით არ გაუხეხიხართ და სახვევებში არ გახვეულხარ.

⁵არავის თვალს არ შებრალებიხარ, რათა გაეკეთებინათ შენთვის ერთი ამათგანი სამოწყალოდ, და ეგდე მინდორში შენი სულის ზიზღში შენი დაბადების დღეს.

⁶და მე ჩაგიარე შენ და დაგინახე, ჩაფლული იყავი შენს სისხლში, და მე გითხარი შენს სისხლში მყოფს: ‘იცოცხლე!’

⁷სიმრავლე, როგორც მინდვრის მცენარეს, მოგეც შენ, და გახდი ძვირფასი სამკაულივით! და დაგაჩნდა ძუძუები და სრულყოფას მიაღწიეს, თმა მოგეზარდა, შენ კი შიშველ-ტიტველი იყავი.

⁸და მე ჩაგიარე შენ და დაგინახე, და აჰა, შენი ასაკი სიყვარულის ასაკი იყო. და გადაგაფარე ჩემი კალთა და დავფარე შენი სიშიშვლე. შემოგფიცე და აღთქმაში შემოვედი შენთან,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — „და გახდი ჩემი.

⁹და დაგბანე წყლით, და ჩამოგრეცხე სისხლი და გცხე ზეთი.

¹⁰შეგმოსე ნაქარგი ქსოვილით და ჩაგაცვი ფეხზე ტარსიკონის ფეხსამოსი. და შემოგარტყი ბისონი და დაგფარე აბრეშუმით.

¹¹შეგამკე სამკაულებით და გაგიკეთე სამაჯურები ხელებზე და ყელსაბამი ყელზე.

¹²გაგიკეთე რგოლი ცხვირზე და საყურეები ყურებზე და მშვენიერი გვირგვინი დაგადგი თავზე.

¹³და იმკობოდი ოქროთი და ვერცხლით. შენი სამოსელი ბისონი, აბრეშუმი და ნაქარგი ქსოვილი იყო. გამტკიცულ ფქვილს, თაფლსა და ზეთს ჭამდი. და დიდად, დიდად გალამაზდი და მიაღწიე მეფობას.

¹⁴და სახელი გაგივარდა ხალხებში შენი მშვენების გამო, რადგან სრულყოფილია იგი ჩემი დიდებულებით, რომელიც მე დავდე შენზე.“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

¹⁵„და შენ მიენდე შენს სილამაზეს და მეძაობდი შენი სახელით, და გადააღვარე შენი სიძვა ყველა გამვლელს, ვინც იქნებოდა.

¹⁶აიღე შენი სამოსელიდან და ააჭრელე შენთვის გორაკები და მეძაობდი მასზე, რის მსგავსიც არ ყოფილა და არც იქნება.

¹⁷აიღე შენი მშვენიერი ნივთები ჩემი ოქროდან და ჩემი ვერცხლიდან, რომელიც მე მოგეცი შენ, და გაიკეთე მამაკაცთა გამოსახულებანი და მეძაობდი მათთან.

¹⁸აიღე სამოსელი შენი ნაქარგი ქსოვილისა და ჩააცვი მათ და ჩემი ზეთი და საკმეველი მოგქონდა მათ წინაშე.

¹⁹და ჩემი პური, რომელიც მე მოგეცი შენ, ფქვილი და ზეთი და თაფლი, რომელსაც მე გაჭმევდი, მიგქონდა მათ წინაშე კეთილსურნელოვან საყნოსავად!“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

²⁰„და აიყვანე შენი ძენი და შენი ასულნი, რომელიც მიშობე მე, და მსხვერპლად შესწირე კერპებს საჭმელად, თითქოს მცირე ყოფილიყო შენი მეძაობა.

²¹და კლავდი ჩემს ძეთ და გადასცემდი მათ ცეცხლში გასატარებლად.

²²და მთელ შენს სისაძაგლესა და სიძვობაში არ გაგხსენებია შენი სიყმაწვილის დღეები, როდესაც შიშველ-ტატველი შენს სისხლში გორაობდი.

²³და ყველა შენი ბოროტმოქმედების შემდეგ იყო — ვაი, ვაი შენ!“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, —

²⁴„რომ აიშენე საკერპო და გორაკი გაიკეთე ყველა ქუჩაზე.

²⁵ყოველი გზის დასაწყისში ააშენე შენი გორაკი და არცხვენდი შენს სილამაზეს, გაუშლიდი შენს ფეხებს ყველა გამვლელს და ამრავლებდი შენს სიძვას.

²⁶და მეძაობდი ეგვიპტის ძეებთან, შენს დიდხორციან მეზობლებთან, და ამრავლებდი შენს სიძვას ჩემს გასაწყრომად.

²⁷და აჰა, მოვიღერე ხელი შენზე და შეგიმცირე წილი. გადაგეცი შენს მოძულეთა ნებას, ფილისტიმელ ასულთ, რომელთაც რცხვენოდათ შენი გარყვნილი გზისა.

²⁸და მეძაობდი აშურის ძეებთან გაუმაძღრობის გამო, მეძაობდი მათთან და ვერ გაძეხი.

²⁹და გაამრავლე შენი სიძვანი ქანაანის ქვეყნიდან ქალდეველთა ქვეყნამდე და ვერ გაძეხი.

³⁰როგორ გიდნებოდა გული,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — „როდესაც სჩადიოდი ყოველივე ამას, ურცხვი მეძავი ქალის საქმეს.

³¹როდესაც აშენებდი შენს საკერპოს ყველა ქუჩის დასაწყისში და აკეთებდი შენს გორაკს ყველა ქუჩაში, მაშინ შენ არ იყავი მეძავივით, დასცინოდი სიძვის გასამრჯელოს.

³²მრუშო ცოლო, თავისი ქმრის ნაცვლად უცხოებს რომ იღებ!

³³ყველა მეძავს აძლევენ საჩუქარს, შენ კი შენს საჩუქრებს აძლევდი ყველა შენს საყვარელს და ქრთამავდი, რომ მოსულიყვნენ შენთან ყოველი მხრიდან და ესიძვათ შენთან.

³⁴და შენს სიძვაში ქალთა საპირისპიროდ იქცევი: შენ კი არ გედევნებიან სამეძაოდ, შენ აძლევ საჩუქრებს, შენ არ გეძლევა საჩუქრები. პირუკუ იქცევი.

³⁵ამიტომ, მეძავო, ისმინე სიტყვა უფლისა.

³⁶ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: რადგან გადმოღვარე შენი უწმიდურება და ახდილ იქნა შენი სიშიშვლე შენს სიძვაში შენს საყვარლებთან და შენი სისაძაგლის ყველა კერპთან, და შენს ძეთა სისხლის გამო, რომელიც მიეცი მათ,

³⁷ამიტომ მე შევკრებ შენს ყველა საყვარელს, რომლებთანაც შენ ტკბებოდი და ყველას, ვინც შენ გიყვარდა, ყველას, ვინც შენ გძულდა, მე შევკრებ მათ შენს წინააღმდეგ ყოველი მხრიდან და ავხდი შენს სიშიშვლეს მათ წინაშე და დაინახავენ მთელ შენს სიშიშვლეს.

³⁸და მე განგსჯი შენ მრუშთა და სისხლისმღვრელთა სამართლით და მიგცემ შენ სისხლიან რისხვასა და შურს.

³⁹და მე მიგცემ შენ მათ ხელთ და დაანგრევენ შენს საკერპოს და დალეწავენ შენს მაღლობებს, და გაგხდიან სამოსელს და წაიღებენ შენს ჭურჭელს, შენს სამკაულებს და დაგტოვებენ შიშველ-ტიტველს.

⁴⁰და შეაგროვებენ შენს წინააღმდეგ ბრბოს და ჩაგქოლავენ ქვით და დაგჩეხავენ თავიანთი მახვილებით.

⁴¹და გადასწვავენ შენს სახლებს ცეცხლით, და დაგდებენ მსჯავრს მრავალი ქალის თვალწინ, და მე შევწყვეტ შენს მეძაობას და საჩუქრებსაც აღარ გაიღებ.

⁴²დავაცხრობ ჩემს რისხვას შენზე და მოგშორდება ჩემი შური, და დავწყნარდები და აღარ განვრისხდები მეტად.

⁴³იმის გამო, რომ არ გაიხსენე შენი სიყმაწვილის დღეები და მაჯავრებდი ყოველივე ამით, მეც შენს საქციელს შენ თავზე მოვაწევ,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — „რათა აღარ ჩაიდინო ეს გარყვნილება ყოველივე შენი სისაძაგლის შემდეგ.

⁴⁴და ყოველი მეიგავე იტყვის შენზე იგავს: ‘რაც დედაა, ის შვილია.’

⁴⁵დედაშენის შვილი ხარ შენ, რომელსაც ეზიზღებოდა თავისი ქმარი და მისი ძენი, შენ და ხარ შენი დებისა, რომელთაც ეზიზღებოდათ თავიანთი ქმრები და მათი ძენი. თქვენი დედა ხეთელია და თქვენი მამა ამორეველი.

⁴⁶შენი უფროსი და სამარიაა, ის და მისი ასულნი შენს მარცხნივ ცხოვრობენ და შენზე უმცროსი, შენს მარჯვნივ რომ ცხოვრობს, სოდომია თავის ასულებთან ერთად.

⁴⁷იმათი გზებით არ დადიოდი შენ და არც მათი სისაძაგლის მსგავსი ჩაგიდენია, რადგან მცირე იყო შენთვის, არამედ მათზე უზნეოდ იქცეოდი შენს ყველა გზაზე.

⁴⁸ცოცხალი ვარ მე,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — „განა აკეთებდნენ სოდომი, შენი და, ის და მისი ასულნი იმას, რასაც შენ და შენი ასულნი აკეთებდით?

⁴⁹აჰა, ეს იყო ურჯულოება სოდომისა, შენი დისა — სიამაყე, პურით სიმაძღრე და სრული სიმშვიდე ჰქონდა მას და მის ასულთ, ღარიბსა და მათხოვარს კი ხელს არ აშველებდნენ.

⁵⁰და გადიდგულდნენ და სჩადიოდნენ სისაძაგლეს ჩემს წინაშე, და მე უარვყავი ისინი, როცა ეს დავინახე.

⁵¹სამარიას შენი ცოდვების ნახევარიც არ შეუცოდავს. გაამრავლე შენი სისაძაგლენი მათზე მეტად და ამართლებდი შენს დებს შენი ყველა სისაძაგლით, რომელსაც შენ სჩადიოდი.

⁵²შენც ატარე შენი სირცხვილი, რომ კიცხავდი შენს დებს შენი ცოდვების გამო, რომლითაც შეიბილწე შენ მათზე მეტად. ისინი შენზე მართლები არიან; მაშ შერცხვი და ატარე შენი სირცხვილი, რომ ამართლებდი შენს დებს.

⁵³და დავაბრუნებ მე მათ ტყვეებს, სოდომისა და მის ასულთა ტყვეებს, სამარიისა და მის ასულთა ტყვეებს, და შენს ტყვეებსაც მათ შორის,

⁵⁴რათა ატარო შენი სირცხვილი და გრცხვენოდეს ყველაფრის, რაც გააკეთე მათ სანუგეშებლად.

⁵⁵და შენი დები, სოდომი და მისი ასულნი, დაუბრუნდებიან თავიანთ პირვანდელს, სამარია და მისი ასულნი დაუბრუნდებიან თავიანთ პირვანდელს, შენც და შენი ასულნიც დაუბრუნდებით თქვენს პირვანდელს.

⁵⁶განა არ იყო სოდომი, შენი და, სალაპარაკო შენს პირში შენი სიამაყის დღეებში?

⁵⁷სანამ ჯერ კიდევ არ იყო გამომჟღავნებული შენი ბოროტმოქმედებანი, როგორც შენი შერცხვენის დღეებში, არამის ასულთა და მის ირგვლივ მყოფ, ფილისტიმელ ასულთა წინაშე, რომელთაც ყოველმხრივ მოგიძულეს შენ.

⁵⁸შენი გარყვნილება და შენი სისაძაგლე ატარე ახლა!“ — სიტყვა უფლისა.

⁵⁹რადგან ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: „და მეც ისე მოგექცევი, როგორც შენ მოიქეცი, როდესაც აბუჩად აიგდე ფიცი აღთქმის დარღვევით.

⁶⁰გავიხსენებ მე ჩემს აღთქმას შენთან, შენი სიყმაწვილის დროინდელს, და აღვადგენ შენთან მარადიულ აღთქმას.

⁶¹და გაიხსენებ შენს გზებს და შეგრცხვება, როცა შენს უფროს დებს და შენს უმცროსებს მიიღებ და მე მოგცემ შენ ასულებად მათ, მაგრამ არა შენი აღთქმით.

⁶²და მე აღვადგენ ჩემს აღთქმას შენთან და მიხვდები, რომ მე ვარ უფალი,

⁶³რათა გაიხსენო და შეგრცხვეს და აღარ გქონდეს შენ მეტად გასახსნელი პირი შენი სირცხვილის გამო, როდესაც მოგიტევებ ყოველივეს, რაც გააკეთე.“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა.