Read ბიბლია ეზეკ. 17 Bible Online

ეზეკ. 17 - ბიბლია bible

ეზეკ. 17

¹და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი:

²„ძეო კაცისავ! გამოიცანი გამოცანა და უთხარი იგავი ისრაელის ხალხს.

³და თქვი: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: დიდი არწივი, დიდფრთებიანი, გრძელნაკრტენიანი, ხშირბუმბულიანი, რომლის ბუმბულიც ნაირფერი იყო, მოვიდა ლიბანში და წაიღო კენწერო კედრისა.

⁴მოწყვიტა მისი მთავარი ყლორტი და წაიღო ქანაანის ქვეყანაში, მოვაჭრეთა ქალაქში დადო ის.

⁵და აიღო იმ ქვეყნის თესლი და ჩადო დათესილ მინდორში, მოათავსა დიდ წყლებზე, როგორც ტირიფს რგავენ.

⁶აღმოცენდა იგი და შეიქნა განტოტილი ვაზი, დაბალი ტანისა, მისი ლერწები მისკენ იყო მიმართული და მისი ფესვებიც მის ქვეშ იყო, და შეიქნა ვაზი და წარმოქმნა ტოტები და გაუშვა რტოები.

⁷და იყო ერთი დიდი არწივი, დიდფრთებიანი და ხშირბუმბულიანი და ამ ვაზმა მიმართა თავისი ფესვები მისკენ და თავისი ლერწები მისკენ გაიშვირა, რათა მას მოერწყა იგი მისი ნარგავის კვალიდან.

⁸კარგ მინდორზე, დიდ წყლებთან იყო იგი დარგული, რომ გაეკეთებინა ტოტები და გამოეღო ნაყოფი, რომ ყოფილიყო საუცხოო ვაზი.’

⁹უთხარი: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: აღორძინდები? განა მის ფესვებს არ ამოგლეჯს და მის ნაყოფს არ მოწყვეტს და არ გახმება იგი? ყველა ფოთოლი, რომელიც მასზე იზრდება, გახმება და არ იქნება საჭირო დიდი ძალა და მრავალი ხალხი, რათა აღმოფხვრან იგი მისი ფესვებითურთ.

¹⁰და აჰა, დარგულია, მაგრამ აღორძინდება? განა როცა შეეხება მას აღმოსავლეთის ქარი, გახმობით არ გახმება კვალზე, სადაც აყვავდა?’“

¹¹და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი:

¹²„უთხარი მეამბოხე სახლს: ‘განა არ იცით რას ნიშნავს ეს?’ უთხარი: ‘აჰა, მოვიდა ბაბილონის მეფე იერუსალიმს და წაიყვანა მისი მეფე და მისი მთავარნი, და მოიყვანა ისინი თავისთან ბაბილონში.

¹³და შემდეგ წაიყვანა სამეფო თესლიდან და დადო მასთან აღთქმა და დაადებინა მას ფიცი, და დიდებულნი ქვეყნისა წაიყვანა,

¹⁴რათა ყოფილიყო სამეფო დამდაბლებული და არ ამაღლებულიყო, მაგრამ დაეცვა მასთან კავშირი და გაეძლო.

¹⁵ხოლო ის აღუდგა მას, გაგზავნა თავისი წარგზავნილები ეგვიპტეში, რათა მიეცათ მისთვის ცხენები და ბევრი ხალხი, მაგრამ წარმატება ექნება? განა გადარჩება ამის გამკეთებელი? მან ხომ დაარღვია აღთქმა, და გადარჩება?

¹⁶ცოცხალი ვარ მე,“ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — „მისი გამმეფებელი მეფის ადგილსამყოფელში, რომლის ფიციც აბუჩად აიგდო და რომელთანაც დაარღვია თავისი აღთქმა, თუ იმასთან არ მოკვდეს ბაბილონში!

¹⁷დიდი ლაშქრითა და დიდძალი კრებულით არ შეეწევა მას ფარაონი ამ ომში, როდესაც დაიყრება მიწაყრილი და აშენდება ციხე-სიმაგრე მრავალი სულის დასაღუპავად.

¹⁸აბუჩად აიგდო ფიცი აღთქმის დასარღვევად და აჰა, მისცა თავისი ხელი და ყოველივე ეს გააკეთა მან: ვერ გადარჩება.’“

¹⁹ამიტომ ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: „ცოცხალი ვარ მე, ჩემს ფიცს, რომელიც აბუჩად აიგდო, და ჩემს აღთქმას, რომელიც დაარღვია, მოვაქცევ მის თავზე.

²⁰და გავშლი მასზე ჩემს ბადეს და დაჭერილ იქნება ჩემს სათხეველში, და მოვიყვან მას ბაბილონში, და განვსჯი მას იქ მისი მუხთლობის გამო, რომლითაც მიმუხთლა მე.

²¹და ყველა მისგან გაქცეული მისი ყველა რაზმიდან მახვილით დაეცემიან და დარჩენილნი ყველა ქარისკენ განიფანტებიან. და მიხვდებით, რომ მე, უფალმა ვთქვი ეს.“

²²ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: „და მე თვითონ მოვტეხ მაღალი კედრის კენწეროდან, მისი ზედა ყლორტებიდან მოვწყვეტ ნედლ ტოტს და მე თავად დავრგავ მაღალ და ციცაბო მთაზე.

²³ისრაელის უმაღლეს მთაზე დავრგავ მას და გაუშვებს ტოტებს და გამოიღებს ნაყოფს, და გახდება დიდებული კედარი, და მის ქვეშ დაბინავდება ყველა ჩიტი, ყველა ფრთოსანი მის შტოთა ჩრდილში დაბინავდება.

²⁴და გაიგებს ყველა მინდვრის ხე, რომ მე, უფალი, ვადაბლებ მაღალ ხეს, ვამაღლებ დაბალ ხეს, ვახმობ ნედლ ხეს და ვაყვავებ გამხმარ ხეს. მე, უფალმა ვთქვი და გავაკეთებ!’“