Read ბიბლია ეზეკ. 20 Bible Online

ეზეკ. 20 - ბიბლია bible

ეზეკ. 20

¹და იყო მეშვიდე წელს, მეხუთე თვის მეათე დღეს, რომ მოვიდნენ კაცები ისრაელის უხუცესთაგან უფლის საკითხავად და დასხდნენ ჩემს წინ.

²და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი:

³„ძეო კაცისავ! ილაპარაკე ისრაელის უხუცესებთან და უთხარი მათ: ‘ასე თქვა უფალმა, ღმერთმა: ჩემს საკითხავად მოხვედით თქვენ. ცოცხალი ვარ მე, თუ გაკითხვინეთ!’ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

⁴„განსჯი მათ? განსჯი, ძეო კაცისავ? მათი მამების სისაძაგლენი აუწყე მათ.

⁵და უთხარი მათ: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: იმ დღეს, როდესაც მე ამოვარჩიე ისრაელი და ავუწიე ჩემი ხელი იაკობის სახლის თესლს და გამოვეცხადე მათ ეგვიპტის ქვეყანაში და ავუწიე მათ ჩემი ხელი, ვუთხარი: მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი.

⁶იმ დღეს ავუწიე მათ ჩემი ხელი ფიცით, რომ გავიყვანდი მათ ეგვიპტის ქვეყნიდან იმ ქვეყანაში, რომელიც გამოვძებნე მათთვის — ქვეყანა მადინებელი რძისა და თაფლისა. ის ყველა ქვეყანაზე მშვენიერია.

⁷და ვუთხარი მათ: ყოველმა თქვენგანმა განაგდოს თავის თვალის სისაძაგლეები და ეგვიპტის კერპებით ნუ შეიბილწებით. მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი.

⁸მაგრამ ისინი აღმიდგნენ მე და არ უნდოდათ ჩემი მოსმენა. არც ერთმა არ განაგდო თავის თვალის სისაძაგლეები და ეგვიპტის კერპები არ მიატოვა, და მე ჩავითქვი, გადმომეღვარა ჩემი რისხვა და დამესრულებინა ჩემი წყრომა მათზე შიგ ეგვიპტის ქვეყანაში.

⁹მაგრამ მე ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისათვის, რათა არ შებღალულიყო იმ ხალხების თვალში, რომელთა შორისაც ისინი იმყოფებოდნენ, რომელთა თვალწინაც გამოვუცხადე მათ, რომ გამოვიყვანდი მათ ეგვიპტის ქვეყნიდან.

¹⁰და მე გამოვიყვანე ისინი ეგვიპტის ქვეყნიდან და მივიყვანე უდაბნოში.

¹¹და მივეცი მათ ჩემი წესები და ჩემი სამართალი გამოვუცხადე მათ, რათა შეესრულებინა ისინი ადამიანს და ეცოცხლა მათით.

¹²და ჩემი შაბათებიც მივეცი მათ, რათა ყოფილიყვნენ ნიშნად ჩემსა და მათ შორის, რათა ცოდნოდათ, რომ მე ვარ უფალი, მათი განმწმედელი.

¹³მაგრამ ისრაელის სახლი აღმიდგა მე უდაბნოში, ჩემი წესებისამებრ არ იარეს და ჩემი სამართალი შეიზიზღეს, რომელიც უნდა შეესრულებინა ადამიანს და ეცოცხლა მით. და ჩემი შაბათები შებღალეს მეტისმეტად. და მე ჩავითქვი, გადმომეღვარა მათზე უდაბნოში ჩემი რისხვა, რათა ამომეწყვიტა ისინი.

¹⁴მაგრამ ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისათვის, რათა არ შებღალულიყო იმ ხალხების თვალში, რომელთა თვალწინაც გამოვიყვანე ისინი.

¹⁵ავუწიე კიდეც ჩემი ხელი უდაბნოში, რომ არ მივიყვანდი მათ იმ ქვეყანაში, რომელიც მივეცი, მადინებელში რძისა და თაფლისა. ის ყველა ქვეყანაზე მშვენიერია.

¹⁶რადგან შეიზიზღეს ჩემი სამართალი და ჩემი წესებით არ იარეს და შებღალეს ჩემი შაბათები, რადგან კერპებს მისდევდა უკან მათი გულები.

¹⁷მაგრამ შეიბრალა ისინი ჩემმა თვალმა დასაღუპად და არ მოვსპე ისინი უდაბნოში.

¹⁸და მე ვუთხარი მათ ძეთ: თქვენი მამების წესებით არ იაროთ, მათი სამართალი არ დაიცვათ და მათი კერპებით არ შეიბილწოთ.

¹⁹მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, ჩემი წესებით იარეთ და ჩემი სამართალი დაიცავით და შეასრულეთ ის.

²⁰ჩემი შაბათები წმიდა ჰყავით და იქნება ისინი ნიშნად ჩემსა და თქვენს შორის, რათა იცოდეთ, რომ მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი.

²¹მაგრამ აღმიდგნენ მე ძენი, ჩემი წესებით არ იარეს და ჩემი სამართალი არ დაიცვეს, არ შეასრულეს ისინი, რომელთა შესრულებით ადამიანს უნდა ეცოცხლა. ჩემი შაბათები შებღალეს და ჩავითქვი, გადმომეღვარა მათზე ჩემი რისხვა, დამესრულებინა მათზე ჩემი წყრომა უდაბნოში.

²²მაგრამ მე დავიფიცე და ვმოქმედებდი ჩემი სახელის გულისათვის, რათა არ შებღალულიყო იგი იმ ხალხების თვალში, რომელთა თვალწინაც გამოვიყვანე ისინი.

²³თავად მეც ავუწიე მათ ხელი უდაბნოში, რომ გავფანტავდი მათ ხალხებში და გავაბნევდი ქვეყნებში.

²⁴რადგან ჩემი სამართალი არ შეასრულეს და ჩემი წესები შეიზიზღეს, ჩემი შაბათები შებღალეს და თავიანთი მამების კერპების უკან იყო მათი თვალი.

²⁵და თავად მეც მივეცი მათ ცუდი წესები და სამართალნი, რითაც ვერ იცოცხლებენ,

²⁶და უწმიდურად გამოვაცხადე ისინი თავიანთი შესაწირავებით, საშოს ყოველი გამღების ცეცხლში გატარებით, რათა გაუკაცრიელებულიყვნენ, რათა გაეგოთ, რომ მე ვარ უფალი.

²⁷ამიტომ ელაპარაკე ისრაელის სახლს, ძეო კაცისავ! და უთხარი მათ: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: კიდევ ამით მლანძღავდნენ მე თქვენი მამები, მუხთლობით მუხთლობდნენ ჩემს მიმართ.

²⁸და მოვიყვანე ქვეყანაში, რომელზეც ავწიე ხელი, რომ მივცემდი მათ, და მათ დაინახეს ყოველი მაღალი ბორცვი და ყოველი ხშირტოტიანი ხე და სწირავდნენ იქ თავიანთ მსხვერპლს, და მაჯავრებდნენ იქ თავიანთი მსხვერპლით და დებდნენ იქ თავიანთ საყნოსავ კეთილსურნელებას და უღვრიდნენ იქ თავიანთ საღვრელს.

²⁹და მე ვუთხარი მათ: რა არის ის გორაკი, სადაც თქვენ დადიხართ?’ გორაკი სახელად ეწოდება მას ამ დღემდე.

³⁰და ამიტომ უთხარი ისრაელის სახლს: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: განა თქვენი მამების გზით არ ბილწობთ და მათი სისაძაგლის კვალდაკვალ არ სიძვობთ?

³¹და თქვენი შესაწირავების მოტანით, თქვენს ძეთა ცეცხლში გატარებით არ იბილწებით მთელი თქვენი კერპებითურთ დღემდე? და მე გაკითხვინებთ თავს, ისრაელის სახლო? ცოცხალი ვარ მე!’ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — ‘არ გაკითხვინებთ თავს.

³²და რაც თქვენ გუნებაში მოგივიდათ, არ იქნება, რომ ამბობთ: ‘ვიქნებით სხვა ხალხებივით, სხვა ქვეყნების ტომებივით ვემსახურებით ხესა და ქვას!“

³³‘ცოცხალი ვარ მე!’ — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — ‘ძლიერი ხელითა და გაწვდილი მკლავით და გადმოღვრილი რისხვით არ ვიმეფებ თქვენზე,

³⁴გამოგიყვანთ ხალხებიდან და შეგკრებთ ქვეყნებიდან, სადაც განიფანტეთ ძლიერი ხელით და გაწვდილი მკლავით და გადმოღვრილი რისხვით,

³⁵და მიგიყვანთ ხალხების უდაბნოში და განგსჯით იქ პირისპირ.

³⁶როგორც განვსაჯე თქვენი მამები ეგვიპტის ქვეყნის უდაბნოში, ასევე განგსჯით თქვენ!’ — სიტყვა უფალი ღმერთისა. —

³⁷‘და გაგატარებთ კვერთხის ქვეშ და მოგიყვანთ აღთქმის ბორკილებით.

³⁸და გამოვყოფ თქვენგან მეამბოხეებს და დამნაშავეთ ჩემს წინაშე. მათი საცხოვრებელი ქვეყნიდან გამოვიყვან მათ, მაგრამ ისრაელის მიწაზე ვერ მივლენ. და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი!’

³⁹და თქვენ, სახლო ისრაელისა, ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: ‘თითოეული თავის კერპთან წავიდეს და ემსახუროს მას, და მერე, თუ არ მომისმენთ, ჩემს წმიდა სახელს მეტად ვეღარ შებღალავთ თქვენი საჩუქრებითა და თქვენი კერპებით.

⁴⁰რადგან, ჩემს წმიდა მთაზე, ისრაელის მაღალ მთაზე’, — სიტყვა უფალი ღმერთისა, — ‘იქ მემსახურებით მთელი სახლი ისრაელისა — ყველანი ქვეყანაზე. იქ მოვისურვებ მათ და იქ მოვითხოვ თქვენს შეწირულობებს და პირველნაყოფს თქვენი მოსავლისა ყველა თქვენი სიწმიდითურთ.

⁴¹საყნოსავ კეთილსურნელებად შეგიწყნარებთ თქვენ, როდესაც გამოგიყვანთ ხალხებიდან და შეგკრებთ ქვეყნებიდან, რომლებშიც გაიფანტეთ, და წმიდად გამოვცხადდები თქვენში ხალხების თვალწინ.

⁴²და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი, როდესაც მიგიყვანთ თქვენ ისრაელის მიწაზე, ქვეყანაში, რომელზეც ავწიე ჩემი ხელი, რომ მივცემდი მას თქვენს მამებს!

⁴³და გაიხსენებთ იქ თქვენს გზებს და ყველა თქვენს ნამოქმედარს, რომლითაც შეიბილწეთ, და შეგძაგდებათ თქვენი თავი ყველა იმ სიბოროტის გამო, რაც ჩაიდინეთ.

⁴⁴და მიხვდებით, რომ მე ვარ უფალი, როდესაც მოგექცევით ჩემი სახელის გულისათვის, არა თქვენი ბოროტი გზებისა და თქვენი შერყვნილი ნამოქმედარისამებრ, ისრაელის სახლო!’ — სიტყვა უფალი ღმერთისა.

⁴⁵და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი:

⁴⁶„ძეო კაცისავ! მიმართე შენი პირი თემანის გზისაკენ და უქადაგე სამხრეთს და უწინასწარმეტყველე სამხრეთის ველის ტყეს.

⁴⁷და უთხარი სამხრეთის ტყეს: ‘ისმინე სიტყვა უფლისა. ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: ცეცხლს შეგინთებ და შეჭამს შენში ყველა ნედლსა და ყველა გამხმარ ხეს. არ ჩაქრება აალებული ალი და დაიხრუკება მასში მთელი ზედაპირი სამხრეთიდან ჩრდილოეთამდე.

⁴⁸და იხილავს ყოველი ხორციელი, რომ მე, უფალმა გავაღვივე ის და არ ჩაქრება!’“

⁴⁹და ვთქვი მე: „ოჰ, უფალო, ღმერთო, ისინი კითხულობენ ჩემზე: იგავებს ხომ არ ამბობსო?“