Read ბიბლია ეზეკ. 24 Bible Online

ეზეკ. 24 - ბიბლია bible

ეზეკ. 24

¹და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი მეცხრე წელს, მეათე თვის მეათე დღეს:

²„ძეო კაცისავ! ჩაიწერე შენთვის ამ დღის სახელი, სწორედ ამ დღისა; ამ დღეს მოადგა ბაბილონის მეფე იერუსალიმს,

³და თქვი იგავი მეამბოხე სახლზე და უთხარი მათ: ‘ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: შემოდგი ქვაბი ცეცხლზე, შემოდგი და ჩაასხი მასში წყალი.

⁴ნაჭრებად ჩაყარე მასში, ყველა კარგი ნაჭერი, ბარკალი და ბეჭი, რჩეული ძვლებით გაავსე.

⁵რჩეული ცხვარი აიღე და ეს ძვლები შეუკეთე მის ქვეშ, აადუღე, რომ ძვლებიც მოიხარშოს მასში.’

⁶ამიტომ ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: ‘ვაი სისხლიან ქალაქს! ქვაბი, რომლის ჭუჭყიც არის მასში და მისი ჭუჭყი არ გადის მისგან, ნაჭერ-ნაჭერ ამოიღეთ, აურჩევლად, არ ყრილა მასზე წილი.

⁷რადგან მისი სისხლი მის შიგნით იყო. ურწყულ კლდეზე დადო ის, არ დაღვარა მიწაზე, რათა მტვრით დაეფარა იგი,

⁸რათა გამოეღვიძებინა რისხვა შურის საძიებლად. მე დავდე მისი სისხლი ურწყულ კლდეზე, რათა არ დაფარულიყო.’

⁹ამიტომ ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: ‘ვაი სისხლიან ქალაქს! მეც გავადიდებ კოცონს,

¹⁰გაამრავლე ხეები, დაანთე ცეცხლი, ჩახარშე ხორცი, აურიე ნახარში და ძვლებიც ჩაიწვება.

¹¹და დადგი იგი მის ნაკვერცხალზე ცარიელი, რათა გაცხელდეს და მისი სპილენძიც გავარვარდეს, რომ გადნეს მის შიგნით მისი სიბილწე, მოთავდეს მისი ჭუჭყი.

¹²ძალა გამოილია და არ გამოვიდა მისგან მისი ბევრი ჭუჭყი, ცეცხლში იყოს მისი ჭუჭყი.

¹³შენს სიბილწეშია გარყვნილება, რადგან მე გწმედდი შენ და არ განიწმიდე შენი სიბილწისაგან, აღარ განიწმიდები მეტად, სანამ არ დავაცხრობ ჩემს რისხვას შენზე.

¹⁴მე, უფალმა, ვთქვი, მოვა და გავაკეთებ, არ შევცვლი და არ შევიბრალებ და არ ვინანებ. შენი გზებისა და შენი ნამოქმედარისამებრ განგსჯი შენ!“ — სიტყვა ღმერთისა.

¹⁵და იყო სიტყვა უფლისა ჩემდამი:

¹⁶„ძეო კაცისავ! ერთი დარტყმით წავიყვან შენგან შენი თვალის სასურველს. მაგრამ არ დაიჩივლო და არ იტირო, და ცრემლი არ წამოგივიდეს.

¹⁷ამოიხვნეშე მდუმარედ, მკვდრებს გლოვას ნუ გაუმართავ, შენი თავსაბურავი შემოიხვიე და ფეხსაცმელი ჩაიცვი ფეხზე, და ულვაშს ნუ დაიფარავ და კაცთა პურს ნუ შეჭამ.“

¹⁸ველაპარაკე ხალხს დილით და მოკვდა ჩემი ცოლი ღამით. და გავაკეთე დილით, როგორც მქონდა ნაბრძანები.

¹⁹და მითხრა მე ხალხმა: ‘ნუთუ არ გვეტყვი, რა არის ეს ჩვენთვის, რასაც შენ აკეთებ?’“

²⁰და მე ვუთხარი მათ: „სიტყვა უფლისა იყო ჩემდამი:

²¹‘უთხარი ისრაელის სახლს, ასე თქვა უფალმა ღმერთმა: აჰა, მე ვბღალავ ჩემს საწმიდარს, თქვენი ძალის სიამაყეს, თქვენი თვალების სასურველს და თქვენი სულის სალხენელს. თქვენი ძენი და თქვენი ასულნი, რომელნიც მიატოვეთ თქვენ, მახვილით დაეცემიან.

²²და მოიქცევით ისე, როგორც მე მოვიქეცი. ულვაშს არ დაიფარავთ და კაცთა პურს არ შეჭამთ,

²³და საბურველი უნდა გქონდეთ თავზე და ფეხსაცმელი — ფეხზე. ნუ დაიჩივლებთ და ნუ იტირებთ. და დალპებით თქვენს ურჯულოებაში და შეუღრენთ ერთმანეთს.

²⁴და იქნება ეზეკიელი თქვენთვის მაგალითად ყველაფერში: რაც გააკეთა, თქვენც ასე გააკეთებთ. და მიხვდებით მისი მოსვლისას, რომ მე ვარ უფალი!’

²⁵და შენ, ძეო კაცისავ! განა იმ დღეს არ წავართმევ მათ ძალას, მათი სამკაულის სიხარულს, სასურველს მათი თვალებისა და უძვირფასესს მათი სულისა, მათ ძეს და მათ ასულს?

²⁶და იმ დღეს არ მოვა შენთან გადარჩენილი, რათა ყურში ჩაგასმინოს ამბავი?

²⁷იმ დღეს გაგეხსნება პირი გადარჩენილის დანახვისას და ილაპარაკებ, და აღარ დამუნჯდები მეტად, და იქნება მათთვის სასწაულად და მიხვდებიან, რომ მე ვარ უფალი!’“