Read ბიბლია დან. 4 Bible Online

დან. 4 - ბიბლია bible

დან. 4

¹„მეფე ნაბუქოდონოსორი ყველა ხალხებს, ტომებს, ენებსა და მთელი დედამიწის ზურგზე მცხოვრებთ: „მშვიდობა გაგიმრავლდეთ!“

²ნიშნები და სასწაულები, რომელნიც მაღალმა ღმერთმა ჩემზე მოახდინა, კეთილად მიმაჩნია, გაცხადებულ იქნას.

³რაოდენ დიდია მისი ნიშნები, რაოდენ ძლიერია მისი სასწაულები! მისი სამეფო საუკუნო სამეფოა, მისი ხელმწიფება კი თაობიდან თაობაშია!

⁴მე, ნაბუქოდონოსორი, მშვიდად ვიყავი ჩემს სახლში და ვყვაოდი ჩემს სასახლეში.

⁵ვნახე სიზმარი, რომელმაც თავზარი დამცა. ფიქრებმა და ჩემი თავის ხილვებმა შემაძრწუნეს ჩემს სარეცელზე.

⁶განკარგულება გავეცი, რომ ჩემთან მოეყვანათ ყველა ბაბილონელი ბრძენკაცი, რომ აეხსნათ სიზმარი.

⁷მაშინ მოვიდნენ ჯადოქრები, შემლოცველნი, ქალდეველნი და გრძნეულები. მოვუყევი სიზმარი, მაგრამ ვერ შეძლეს მისი ახსნა.

⁸ბოლოს მოვიდა დანიელი, რომელსაც ჩემი ღმერთის სახელისამებრ ბელტეშაცარი ერქვა და რომელშიც წმიდა ღმერთების სულია. და ვუამბე მას სიზმარი და ვუთხარი:

⁹‘ბელტეშაცარ, მოგვთა მთავარო! ვიცი, შენში წმიდა ღმერთების სულია და არანაირი საიდუმლო არ არის შენთვის საძნელო. აჰა, ხილვები ჩემი სიზმრისა, მე რომ ვნახე, და მითხარი მისი ახსნა.

¹⁰ჩემი თავის ხილვები ჩემს სარეცელზე ასეთი იყო: ვხედავ, აჰა, დედამიწის შუაში ხე დგას, დიდი სიმაღლისა.

¹¹გაიზარდა ეს ხე და გამაგრდა. მისი კენწერო ცას მისწვდა და დედამიწის ყველა კუთხიდან მოჩანდა.

¹²ფოთლები მშვენიერი ჰქონდა და ნაყოფი მასზე ყველასათვის იყო საზრდო, მინდვრის მხეცები მის ძირას პოულობდნენ ჩრდილს და მის ტოტებში ცის ფრინველები ბუდობდნენ და მისგან საზრდოობდა ყოველი ხორციელი.

¹³ვნახე ჩემი თავის ნახილვებში, ჩემს

¹⁴მან ომახიანად დაიძახა და თქვა: მოჭერით ეგ ხე, აკაფეთ ტოტები, დააცალეთ ფოთლები, გააბნიეთ მისი ნაყოფი. გაეცალონ მის ძირს მხეცები, ფრინველები — მის ტოტებს!

¹⁵ოღონდ მისი მთავარი ფესვი მიწაში ჩატოვეთ, რკინის და სპილენძის ბორკილებში, მინდვრის ბალახებს შორის. ზეცის ცვარ-ნამით ირწყვებოდეს იგი და მხეცებთან ერთად მიწის ბალახში ჰქონდეს წილი.

¹⁶კაცის გული გამოეცვლება და მხეცის გული მიეცემა. შვიდი წელიწადი გადაუვლის მას.

¹⁷ეს სასჯელი არის მღვიძარეთა ბრძანებით, და წმიდათა სიტყვით რათა ცოცხლებმა იცოდნენ, რომ უზენაესი ხელმწიფებს კაცთა სამეფოზე, ვისაც უნდა, იმას აძლევს მას და კაცთაგან ყველაზე დამცირებულს აღაზევებს მასზე.

¹⁸ეს სიზმარი ვნახე მე, ნაბუქოდონოსორმა. შენ კი, ბელტეშაცარ, უნდა ამიხსნა იგი, რადგან ჩემს სამეფოში არც ერთ ბრძენს არ შეუძლია მისი ახსნა, შენ კი შეგიძლია, რადგან შენშია წმიდა ღმერთების სული.’“

¹⁹მაშინ დანიელი, რომლის სახელია ბელტეშაცარი, ერთხანს თავზარდაცემული იყო და ფაქრები აშფოთებდა. მიუგო მეფემ და უთხრა: „ბელტეშაცარ, ნუ გაშფოთებს ეს სიზმარი და მისი ახსნა.“ მიუგო ბელტეშაცარმა და უთხრა: „ჩემო ბატონო, შენს მოძულეთ ეს სიზმარი და შენს მტრებს მისი ახსნა.

²⁰ის ხე, რომელიც შენ ნახე, რომ იზრდებოდა, მაგრდებოდა, კენწეროთი ცას სწვდებოდა და მთელ დედამიწაზე რომ მოჩანდა,

²¹მშვენიერი ფოთლები, მრავალი ნაყოფი და ყველასათვის საზრდო რომ ჰქონდა, რომლის ქვეშაც ველის მხეცები იყვნენ და რომლის ტოტებზეც ცის ფრინველები ბუდობდნენ,

²²ეს შენა ხარ, მეფეო, განდიდებული და განმტკიცებული. შენი სიდიადე გაიზარდა და ცას მისწვდა, შენი ხელისუფლება კი დედამიწის კიდეებს.

²³მეფემ რომ მღვიძარი და წმიდა იხილა, რომელიც ზეციდან ჩამოეშვა და თქვა: მოჭერით და აჩეხეთ, ოღონდ მისი მთავარი ფესვი მიწაში ჩატოვეთ რკინისა და სპილენძის ბორკილებში, მინდვრის ბალახებს შორის, ზეცის ცვარ-ნამით ირწყვებოდეს და მინდვრის მხეცებთან ჰქონდეს წილი, ვიდრე შვიდი წელიწადი არ გადაუვლისო,

²⁴ესაა მისი ახსნა, მეფეო, და ეს არის უზენაესის ბრძანება, რომელიც ჩემს მეფე-ბატონს დაატყდება თავს.

²⁵მოიკვეთები კაცთაგან და მინდვრის მხეცებთან იქნება შენი ბინა; ხარების მსგავსად ბალახს გაჭმევენ. ზეცის ცვარ-ნამით დასველდები და შვიდი ჟამი გადაივლის შენს თავზე, ვიდრე მიხვდებოდე, რომ უზენაესი ხელმწიფებს კაცთა სამეფოზე და ვისაც უნდა იმას აძლევს.

²⁶ხოლო ხის მთავარი ფესვის დატოვება რომ იყო ნაბრძანები, ეს იმას ნიშნავს, რომ შენი სამეფო შეგრჩება, როცა შეიცნობ, რომ ცა ხელმწიფებს.

²⁷ამიტომ, მეფეო, მოსაწონი იყოს შენთვის ჩემი რჩევა და შენი ცოდვები სიმართლით ჩამოიცილე, შენი უსამართლობანი კი — ღარიბებისადმი გულმოწყალეობით. ვინძლო გახანგრძლივდეს შენი სიმშვიდე.“

²⁸ახდა ყოველივე ეს მეფე ნაბუქოდონოსორზე.

²⁹თორმეტი თვის შემდეგ, ბაბილონის სამეფო სასახლეში სეირნობისას,

³⁰ალაპარაკდა მეფე და თქვა: „ეს ის დიდებული ბაბილონი არ არის, რომელიც სამეფო სახლად ავაშენე ჩემი ხელმწიფების ძალით, ჩემი სიდიადის საქებრად?“

³¹მეფეს ჯერ კიდევ პირზე ჰქონდა სიტყვა, რომ ზეციდან ხმა ჩამოისმა: „შენ გეუბნებიან, მეფე ნაბუქოდონოსორ, გაგშორდა სამეფო.

³²მოიკვეთები კაცთაგან, მინდვრის მხეცებთან გექნება ბინა, ხარების მსგავსად ბალახს გაჭმევენ და შვიდი ჟამი გადაივლის შენს თავზე, ვიდრე გაიგებდე, რომ უზენაესი ხელმწიფებს კაცთა სამეფოზე და ვისაც უნდა, იმას აძლევს.“

³³მყისვე აღსრულდა ნაბუქოდონოსორზე ეს განაჩენი. მოკვეთეს იგი კაცთაგან. ხარების მსგავსად ბალახის ჭამა დაიწყო. მისი სხეული ზეცის ცვარ-ნამით სველდებოდა, სანამ თმები არწივის ბუმბულივით არ გაეზარდა, ფრჩხილები კი — ფრინველის კლანჭებივით.

³⁴„ის დღეები რომ ჩამოთავდა, თვალები ზეცას მივაპყარ მე, ნაბუქოდონოსორმა, და გონება დამიბრუნდა. ვაკურთხე უზენაესი, ვაქე და ვადიდე მარადცოცხალი, რომლის ხელმწიფებაც სამარადისო ხელმწიფებაა და მისი სამეფო თაობიდან თაობაშია.

³⁵დედამიწის ყველა მკვიდრი არაფრად ითვლება. თავის ნებაზე იქცევა, როგორც ზეცის მხედრობაში, ისევე ქვეყნის მკვიდრებში, მის ხელს წინ ვერავინ აღუდგება და ვერ ეტყვის: ამას რას შვრებიო?

³⁶მაშინ დამიბრუნდა გონება, ჩემი სამეფოს სადიდებლად დამიბრუნდა ჩემი დიდება და ჩემი უწინდელი სახე. მაშინ მომძებნეს ჩემმა მრჩევლებმა და დიდებულებმა და კვლავ დადგენილი ვიქენ ჩემს სამეფოზე და ჩემი სიდიადე უფრო მეტად მომესართა.

³⁷ახლა მე, ნაბუქოდონოსორი, ვაქებ, აღვამაღლებ და ვადიდებ ზეციერ მეფეს, რომლის ყოველი საქმე ჭეშმარიტია და გზები — სამართლიანი, რომელსაც ძალუძს დაამდაბლოს ამაყად მავალნი.“