Read ბიბლია რიცხ. 11 Bible Online

რიცხ. 11 - ბიბლია bible

რიცხ. 11

¹და ხალხი დრტვინავდა ბოროტად უფლის გასაგონად. და ისმინა უფალმა და აინთო მისი რისხვა, და მოეკიდა მათ ცეცხლი უფლისა, და შთანთქა ბანაკის კიდე.

²და შეჰღაღადა ხალხმა მოსეს; და ილოცა მოსემ უფლის მიმართ და დაცხრა ცეცხლი.

³და უწოდეს სახელი იმ ადგილს თაბყერა, რადგან მოეკიდა მათ ცეცხლი უფლისა.

⁴და ბრბო, მათ შორის მყოფი, გულისთქმამ შეიპყრო; და მათთან ერთად ატირდნენ ისრაელის ძენიც და თქვეს: „ვინ გვაჭმევს ჩვენ ხორცს?

⁵გვახსოვს თევზი, მუქთად რომ ვჭამდით ეგვიპტეში, აგრეთვე კიტრები და ნესვები, და პრასი, ხახვი და ნიორი.

⁶და ახლა ჩვენი სული ჩამოხმა, არაფერია მანანის გარდა ჩვენს თვალწინ.“

⁷და მანანა იყო ქინძის თესლივით და ფისის ფერისა იყო.

⁸და დაეხეტებოდა ხალხი და აგროვებდა მას, და ფქვავდა დოლაბზე, ან ნაყავდა ფილით, და ხარშავდა ქვაბში, და აკეთებდნენ მისგან კვერებს. და იყო მისი გემო, როგორც გემო ზეთიანი კვერისა.

⁹და როცა ნამი ეცემოდა ბანაკს ღამღამობით, მანანაც ზედ დასდიოდა.

¹⁰და ისმინა მოსემ, რომ ტირის ხალხი თავიანთ საგვარეულოებში, თითოეული თავისი კარვის შესასვლელთან. და აინთო რისხვა უფლისა ფრიად, და მოსეს თვალში ეს სამწუხაროდ ჩანდა.

¹¹და უთხრა მოსემ უფალს: „რად უბოროტე შენს მსახურს, რად ვერ ვპოვე წყალობა შენს თვალში, ამ ხალხის ტვირთი რომ ამკიდე?

¹²მე ხომ არ მიტარებია მთელი ეს ხალხი მუცლით, მე ხომ არ გამიჩენია, რომ მეუბნები: ‘წაიყვანე იგი შენი უბით, როგორც დაჰყავს გამზრდელს ჩვილი, იმ ქვეყანაში, რომელიც ფიცით აღუთქვი შენ მის მამებს’?

¹³სადა მაქვს მე ხორცი, რომ მივცე მთელ ამ ხალხს? რადგან შემომტირიან და ამბობენ: ‘მოგვეცი ჩვენ ხორცი, რომ ვჭამოთ’.

¹⁴არ ძალმიძს მე მარტოს მთელი ამ ხალხის ტარება, რადგან მძიმეა ეს ჩემთვის.

¹⁵და თუ ასე მექცევი, ბარემ მომკალი, თუ შენს თვალში წყალობა მიპოვნია, რათა არ ვუყურო ჩემს გასაჭირს.“

¹⁶და უთხრა უფალმა მოსეს: „შემიკრიბე სამოცდაათი კაცი ისრაელის უხუცესთაგან, რომელთაც შენ იცნობ, რომ ისინი არიან უხუცესები ხალხისა და მისი ზედამდგომნი, და მიიყვანე ისინი საკრებულო კარავთან, რათა იქ წარდგნენ ისინი შენთან ერთად.

¹⁷და ჩამოვალ და ვილაპარაკებ იქ შენთან, და ავიღებ ნაწილს იმ სულისაგან, რომელიც შენზეა, და მათზე მოვავლენ, რათა ატარონ შენთან ერთად ტვირთი ხალხისა, და მარტო შენ არ ატარო.

¹⁸და ხალხს უთხარი: „განიწმიდეთ ხვალისათვის და შეჭამთ ხორცს, რადგან ტიროდით უფლის გასაგონად და ამბობდით: ‘ვინ გვაჭმევს ხორცს? რა კარგად ვიყავით ეგვიპტეში.’“ და მოგცემთ უფალი თქვენ ხორცს და შეჭამთ.

¹⁹და არა ერთ დღეს ჭამთ თქვენ, და არა ორ დღეს და არა ხუთ დღეს, და არა ათ დღეს, და არა ოც დღეს,

²⁰არამედ მთელ თვეს, სანამ თქვენი ცხვირიდან არ გადმოანთხევთ და არ შეგეზიზღებათ, რადგან შეიძულეთ უფალი, რომელიც თქვენს შორისაა, და ტიროდით მის წინაშე და ამბობდით: ‘რისთვის გამოვედით ეგვიპტიდან?’“

²¹და თქვა მოსემ: „ექვსასი ათასი ქვეითია ამ ხალხში, რომელთა შორისაც მე ვიმყოფები, და შენ ამბობ: ‘მე მივცემ მათ ხორცს და სჭამენ ისინი მთელ თვეს’.

²²იქნებ მთელი ცხვარი და ძროხა დაიკლას მათთვის, რომ ეყოთ? ან იქნებ მთელი ზღვის თევზი მოგროვდეს, რომ ეყოთ მათ?“

²³და უთხრა უფალმა მოსეს: „განა მოკლეა ხელი უფლისა? ახლა იხილავ, აგისრულდება ჩემი სიტყვა, თუ არა.“

²⁴და გამოვიდა მოსე და მოუთხრო ხალხს სიტყვები უფლისა, და შეკრიბა სამოცდაათი კაცი ხალხის უხუცესთაგან, და დააყენა ისინი კარავთან.

²⁵და ჩამოვიდა უფალი ღრუბლით, და ელაპარაკა მას და აიღო ნაწილი მისი სულისაგან, რომელიც იყო მასზე, და მოჰფინა იგი სამოცდაათ უხუცეს კაცს. და როცა დაივანა მათზე სულმა, იწყეს წინასწარმეტყველება, მაგრამ მეტი აღარ გაუგრძელებიათ.

²⁶და დარჩა ორი კაცი ბანაკში. სახელი ერთისა იყო ელდადი, სახელი მეორისა — მედადი. და დაივანა მათზე სულმა, და ისინი ჩაწერილთაგან იყვნენ, მაგრამ არ გასულან კარავთან. და წინასწარმეტყველებდნენ ბანაკში.

²⁷და მოირბინა ერთმა ჭაბუკმა, და აუწყა მოსეს, და უთხრა: „ილდადი და მედადი წინასწარმეტყველებენ ბანაკში.“

²⁸და მიუგო იესომ, ნავეს ძემ, რომელიც მოსეს მსახური იყო სიყრმიდან, და უთხრა: „ბატონო ჩემო, მოსე! დააყენე ისინი.“

²⁹და უთხრა მას მოსემ: „ხომ არ ეჭვიანობ ჩემს გამო? ნეტავ უფლის მთელი ხალხი წინასწარმეტყველი იყოს, და უფალი თავის სულს მათაც მოჰფენდეს.“

³⁰და დაბრუნდნენ მოსე და ისრაელის უხუცესნი ბანაკში.

³¹და ამოვარდა ქარი უფლისაგან, და მორეკა მწყერი ზღვიდან, და დაყარა იგი ბანაკთან ერთი დღის სავალ გზაზე იქით და ერთი დღის სავალ გზაზე აქეთ, ბანაკის ირგვლივ, თითქმის ორი წყრთის სიმაღლეზე მიწის პირიდან.

³²და ადგა ხალხი და აგროვა მწყერი მთელ იმ დღეს და მთელ ღამეს, და მთელ მეორე დღეს. ვინც ცოტას აგროვებდა, მან ათი ხომერი შეაგროვა. და შემოიწყვეს თავისთვის ისინი ბანაკის გარშემო.

³³ხორცი ჯერ კიდევ კბილებში ჰქონდათ, ჯერ არ დაეღეჭათ, და უფლის რისხვა აინთო ხალხზე, და მოსრა უფალმა ხალხი ფრიად დიდი წყლულით.

³⁴და უწოდეს სახელი იმ ადგილს კიბროთ-ჰათაავა, რადგან იქ დაასაფლავეს სულწასული ხალხი.

³⁵კიბროთ-ჰათაავადან დაიძრა ხალხი ხაცეროთისაკენ. და იყვნენ ხაცეროთში.