Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 11 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 11 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 11

¹ეგვიპტის მეფემ შეკრიბა მრავალრიცხოვანი ლაშქარი, როგორც ქვიშა ზღვის პირას, აგრეთვე მრავალი ხომალდი და შეეცადა ვერაგულად ჩაეგდო ხელში და თავისი სამეფოსთვის შეეერთებინა ალექსანდრეს სამეფო.

²მშვიდობის სიტყვით გაემართა სირიისაკენ; ქალაქები კარს უღებდნენ და წინ ეგებებოდნენ, რადგანაც ალექსანდრეს ებრძანებინა ისე დახვედროდნენ, როგორც მის სიმამრს.

³მაგრამ პტოლემეოსი ქალაქში შესვლისთანავე თავის მეომრებს აყენებდა მცველებად.

⁴აშდოდს რომ მიუახლოვდა, უჩვენეს დაგონის გადამწვარი ტაძარი, აოხრებული აშდოდი და მისი გაუდაბურებული გარეუბნები, ბრძოლაში დაჩეხილი და დანახშირებული გვამები, გროვებად რომ დაეხვავებინათ გზაზე.

⁵უამბეს მეფეს, რაც მოიმოქმედა იონათანმა, რათა ბრალი დაედოთ მისთვის, მაგრამ დუმდა მეფე.

⁶იაფოსთან დიდი პატივით შეეგება იონათანი მეფეს, ერთმანეთი მოიკითხეს და იქ გაათენეს.

⁷იონათანმა მიაცილა მეფე მდინარემდე, რომელსაც ჰქვია ელევთეროსი, და იერუსალიმს გაბრუნდა.

⁸მეფე პტოლემეოსმა კი ხელთ იგდო სანაპირო ქალაქები ზღვისპირა სელევკიამდე და ბოროტს განიზრახავდა ალექსანდრეს წინააღმდეგ.

⁹ელჩები გაუგზავნა მეფე დემეტრიოსს და შეუთვალა: „მოდი და კავშირით შევეკრათ ერთმანეთს; შენ მოგცემ ჩემს ასულს, ალექსანდრეს რომ ჰყავს ცოლად, და გამეფდები მამაშენის სამეფოში.

¹⁰ვნანობ, რომ მას მივეცი ჩემი ასული, რადგანაც ჩემი მოკვლა სურდა.“

¹¹ცილს სწამებდა, რადგანაც თვითონ უნდოდა ხელში ჩაეგდო მისი სამეფო.

¹²წაართვა მას თავისი ქალი და მისცა ის დემეტრიოსს; გაუუცხოვდა ალექსანდრეს და ცხადი გახდა მათი მტრობა.

¹³შევიდა პტოლემეოსი ანტიოქიაში და ორი გვირგვინი დაიდგა თავზე — ეგვიპტისა და აზიისა.

¹⁴ალექსანდრე კი კილიკიაში იყო იმ ხანად, რადგანაც განერიდა იქაურობას.

¹⁵გაიგო ეს ალექსანდრემ და გაემართა მასთან საომრად. პტოლემეოსმაც გამოილაშქრა, ძლიერი ხელით დაუხვდა წინ და უკუაქცია იგი.

¹⁶ალექსანდრე არაბეთში გაიქცა, რომ იქ შეეფარებინა თავი; მეფე პტოლემეოსი კი აღზევდა.

¹⁷არაბმა ზაბდიელმა თავი მოჰკვეთა ალექსანდრეს და პტოლემეოსს გაუგზავნა იგი.

¹⁸მაგრამ მესამე დღეს მეფე პტოლემეოსი მოკვდა, ხოლო მისი მეციხოვნენი იქაურებმა ამოხოცეს.

¹⁹და გამეფდა დემეტრიოსი ასსამოცდამეშვიდე წელს.

²⁰მაშინ იონათანმა შეჰყარა იუდაელნი, რომ იერუსალიმის ციხე აეღოთ, და უამრავი საომარი მანქანა დააყენა მის წინ.

²¹მაგრამ თავიანთი ხალხის მოძულენი და უსჯულონი ეახლნენ მეფეს და შეატყობინეს, იონათანმა ციხეს ალყა შემოარტყაო.

²²ეს რომ გაიგო, განრისხდა მეფე, სასწარაფოდ აღიძრა, პტოლემაისისაკენ გაემართა და იონათანს მისწერა, ციხისათვის ალყა მოეხსნა და დაუყოვნებლივ შეხვედროდა პტოლემაისში მოსალაპარაკებლად.

²³მაგრამ ეს რომ გაიგო იონათანმა, ბრძანა, კვლავაც განეგრძოთ ალყა, აირჩია რამდენიმე კაცი ისრაელის უხუცესთა და მღვდელმთავართაგან და არ დაერიდა საფრთხეს.

²⁴აიღო ოქრო-ვერცხლი, სამოსი და დიდძალი ძვირფასი ძღვენი, პტოლემაისში ეახლა მეფეს და ჰპოვა მადლი მის წინაშე.

²⁵და, თუმცა ზოგიერთმა უსჯულომ ისრაელიდან დაასმინა იგი,

²⁶მეფე მაინც ისე მოექცა, როგორც ექცეოდნენ მისი წინამორბედნი, და აღაზევა იგი ყველა თავისი მეგობრის წინაშე.

²⁷დაუმტკიცა მას მღვდელმთავრობა და ყველა სხვა პატივი, რაც უწინ ჰქონდა, და შერაცხა იგი თავის უახლოეს მეგობართა შორის.

²⁸და სთხოვა იონათანმა მეფეს, ხარკისაგან გაეთავისუფლებინა იუდა და სამი ოლქი სამარიასთან ერთად; და აღუთქვა მას სამასი ტალანტი.

²⁹დაეთანხმა მეფე და ყოველივე ამის შესახებ შემდეგი შინაარსის წერილი მისწერა იონათანს:

³⁰„მეფე დემეტრიოსი მოკითხვას უთვლის ძმას იონათანს და იუდაელ ხალხს: გიხაროდეთ!

³¹ასლი წერილისა, რომელიც ლასთენესს, ჩვენს ნათესავს, მივწერეთ თქვენს შესახებ, თქვენც გაახლეთ, რათა იცოდეთ:

³²‘მეფე დემეტრიოსი მოკითხვას უთვლის ლასთენესს, მამას: გიხაროდეს!

³³იუდაელ ხალხს, ჩვენს მეგობრებს, ერთგულად რომ ასრულებენ ჩვენს წინაშე ნაკისრ ვალდებულებებს, გადავწყვიტეთ სიკეთე ვუყოთ ჩვენდამი კეთილგანწყობილების სანაცვლოდ.

³⁴ვუმტკიცებთ მათ იუდას მთელ მიწა-წყალს, სამ ოლქს — აფაირემას, ლიდას და რათამინს, იუდას რომ მიუერთდა სამარიიდან; ყველას, ვინც მსხვერპლს სწირავს იერუსალიმში, ვათავისუფლებთ გადასახადისგან, რომელსაც უწინ ყოველწლიურად იღებდა მეფე მიწისა და ხეთა ნაყოფის სახით;

³⁵ამიერიდან მათვე ვაკუთვნებთ ყოველივე დანარჩენსაც, რაც გვერგებოდა, როგორც მეათედები თუ სხვადასხვა გადასახადი, მლაშე ტბისა თუ გვირგვინის ხარკი; დიახ, ყველაფერს ვაკუთვნებთ მათ.

³⁶და ამათგან არაფერი არ შეიცვლება აწ და მარადის.

³⁷მაშ, ეცადეთ გადაიღოთ ამისი ასლი და გაუგზავნეთ იონათანს, რათა დაიდოს თვალსაჩინო ადგილას წმიდა მთაზე.’“

³⁸როცა დაინახა მეფე დემეტრიოსმა, რომ ქვეყანამ ქედი მოიხარა მის წინაშე და აღარავინ უწევდა წინააღმდეგობას, დაითხოვა მთელი თავისი ლაშქარი და ყველა მათგანი თავ-თავიანთ ქვეყანაში გაისტუმრა, უცხოელ მოლაშქრეთა გარდა, რომელიც უცხო ხალხების კუნძულებიდან დაიქირავა, რისთვისაც მთელი მამა-პაპეული ლაშქარი მტრობდა მას.

³⁹ტრიფონმა, ალექსანდრეს ერთ-ერთმა უწინდელმა მომხრეთაგანმა, დაინახა, რომ მთელი ლაშქარი გულაღრენილი იყო დემეტრიოსზე, და არაბ იმალკვესაკენ გასწია, რომელიც ზრდიდა ანტიოქოსს, ალექსანდრეს მცირეწლოვან ვაჟს.

⁴⁰და სთხოვა, მისთვის მიეცა ბავშვი, რათა გაემეფებინა მამამისის ნაცვლად. მერე უამბო ყველაფერი, რაც ჩაიდინა დემეტრიოსმა და როგორ სძულდა იგი მის ლაშქარს. და დიდხანს დარჩა იქ.

⁴¹შეუთვალა იონათანმა მეფე დემეტრიოსს, გაეყვანა იერუსალიმის ციხესა და სხვა სიმაგრეებში ჩაყენებული მეციხოვნეები, რადგანაც თავს ესხმოდნენ ისრაელს.

⁴²დემეტრიოსმა პასუხად შეუთვალა იონათანს: „არა მარტო ამას ვიზამ შენთვის და შენი ხალხისთვის, არამედ დიდ პატივსაც მოგაგებთ შენც და შენს ხალხსაც, როგორც კი ხელსაყრელ დროს ვიპოვი.

⁴³ახლა კი სწორად მოიქცევი, თუ საომრად მომაშველებ ხალხს, რადგანაც განმიდგა მთელი ჩემი ლაშქარი.“

⁴⁴იონათანმა სამი ათასი მხნე მეომარი აახლა ანტიოქიაში. წარუდგნენ მეფეს და გაიხარა მეფემ მათი მოსვლით.

⁴⁵ასოციათასამდე მოქალაქე შეიკრიბა შუა ქალაქში და მეფის მოკვლა სურდათ.

⁴⁶მაგრამ მეფემ სასახლეს შეაფარა თავი, მოქალაქეებმა კი ქალაქის ქუჩები დაიკავეს და ბრძოლა დაიწყეს.

⁴⁷მაშინ მეფემ იუდაელებს უხმო დასახმარებლად; ისინიც დაუყოვნებლივ ეახლნენ, მერე ქალაქში მიმოიფანტნენ და იმ დღეს მუსრი გაავლეს ასი ათასამდე კაცს.

⁴⁸გადაწვეს ქალაქი, დიდძალი ნადავლი მოხვეტეს იმ დღეს და იხსნეს მეფე.

⁴⁹როდესაც მოქალაქეებმა დაინახეს, რომ იუდაელებმა ქალაქი აიღეს, როგორც სურდათ, სულით დაეცნენ და თხოვნით მიმართეს მეფეს, შეევედრნენ და შეჰღაღადეს:

⁵⁰„მოგვიტევე, დაე, იუდაელნი ნუღარ დაგვესხმიან თავს ნურც ჩვენ და ნურც ქალაქს.“

⁵¹იარაღი დაყარეს და ზავი დადეს. განითქვა იუდაელთა სახელი მეფისა და ყველა მისი ქვეშევრდომის წინაშე და დიდძალი ნადავლით დაბრუნდნენ იერუსალიმში.

⁵²დაბრძანდა მეფე დემეტრიოსი თავის სამეფო ტახტზე და დაწყნარდა ქვეყანა მის წინაშე.

⁵³მაგრამ ყველაფერში გვიმტყუნა, რაც აღგვითქვა, გაიუცხოვა იონათანი, სიკეთის სანაცვლო არ მიაგო, და დიდად შეურაცხყო იგი.

⁵⁴ამის შემდეგ დაბრუნდა ტრიფონი ყრმა ანტიოქოსთან ერთად; გამეფდა ანტიოქოსი და თავზე გვირგვინი დაიდგა.

⁵⁵ეახლნენ დემეტრიოსის მიერ დათხოვილი ჯარები და გაილაშქრა მის წინააღმდეგ. დემეტრიოსი დამარცხდა და უკუიქცა.

⁵⁶გამოიყვანა ტრიფონმა სპილოები და დაეუფლა ანტიოქიას.

⁵⁷მისწერა ყრმა ანტიოქოსმა იონათანს: „დამიდგენიხარ მღვდელმთავრად და ოთხი ოლქის გამგებლად და მეფის მეგობართა შორის შემირაცხიხარ.“

⁵⁸გაუგზავნა მას ოქროს თასები და ძვირფასი ჭურჭელი და უფლება მისცა ოქროს თასით ესვა და ძოწეულით მოსილს ოქროს ბალთა ეტარებინა.

⁵⁹ხოლო მისი ძმა სიმონი სარდლად დანიშნა ტვიროსის კიდიდან ეგვიპტის საზღვრებამდე.

⁶⁰გამოვიდა იონათანი და დაიარა მდინარის გაღმა მდებარე ქალაქები, და მხარდასაჭერად შემოკრბა მის ირგვლივ სირიის მთელი ლაშქარი. აშქელონს ჩავიდა და პატივით შეეგებნენ მოქალაქენი.

⁶¹იქიდან ღაზასაკენ დაიძრა, მაგრამ ღაზელები ჩაიკეტნენ; მაშინ ალყა შემოარტყა ქალაქს, გადაწვა მისი შემოგარენი და დაარბია ისინი.

⁶²შეევედრნენ იონათანს ღაზელები, და მანაც შეიწყალა ისინი, მძევლებად აიყვანა და იერუსალიმში გაგზავნა მათი მთავრების შვილები; და დამასკომდე მოვლო ქვეყანა.

⁶³გაიგო იონათანმა, რომ დემეტრიოსის სარდლები მის გადასაყენებლად დიდძალი ლაშქრით წამოსულიყვნენ კადეშისაკენ, გალილეაში.

⁶⁴და თვითონვე დაუხვდა მათ, ხოლო მისი ძმა სიმონი თავის ქვეყანაში დატოვა.

⁶⁵დაბანაკდა სიმონი ბეთ-ცურთან, დიდხანს ადგა გარს და ალყაში მოიმწყვდია იგი.

⁶⁶დაზავება სთხოვეს და ისიც დათანხმდა, მაგრამ შემდეგ გამოყარა მოქალაქენი, აიღო ქალაქი და დაცვა ჩააყენა.

⁶⁷ხოლო იონათანი და მისი მოლაშქრენი გენესარეთის წყალთან დაბანაკდნენ და დილაადრიან ველზე განლაგდნენ.

⁶⁸და, აი, უცხოთესლთა ლაშქარი შეეგება ველზე; ნაწილი მთებში ჩაესაფრებინათ, თვითონ კი პირისპირ შეებნენ.

⁶⁹ჩასაფრებულნიც გამოვიდნენ საფრებიდან და ბრძოლაში ჩაებნენ.

⁷⁰ვინც თან ახლდა იონათანს, ყველა გაიქცა, ერთიც კი აღარ დარჩენილა, გარდა მატათიასი, აბესალომის ძისა, და იუდასი, ხალფის ძისა, მის რაზმებს რომ სარდლობდნენ.

⁷¹შემოიხია იონათანმა ტანსაცმელი, თავზე მტვერი გადაიყარა და ილოცა.

⁷²მერე კვლავ ბრძოლაში ჩაება, დაამარცხა და უკუაქცია ისინი.

⁷³ეს რომ დაინახეს, მისი გაქცეული მოლაშქრეები უკან მობრუნდნენ, კადეშამდე, თვით მათ ბანაკამდე მისდიეს მტერს და იქ შეჩერდნენ.

⁷⁴და დაეცა იმ დღეს უცხოთესლთაგან სამი ათასამდე კაცი, იონათანი კი იერუსალიმს დაბრუნდა.