Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 13 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 13 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 13

¹გაიგო სიმონმა, რომ ტრიფონს შეუკრებია მრავალრიცხოვანი ლაშქარი იუდას ქვეყანაზე გასალაშქრებლად და მის გასანადგურებლად.

²როდესაც დაინახა, რომ ხალხი დამფრთხალი და თავზარდაცემული იყო, იერუსალიმს წავიდა და შეკრიბა მოქალაქენი.

³გაამხნევა ისინი და ასე მიმართა მათ: „ხომ მოგეხსენებათ, რაც მე, ჩემს ძმებსა და მამაჩემის სახლს გაგვიკეთებია სჯულისა და სამსხვერპლოსათვის; ომებიც გახსოვთ და ძნელბედობანიც, ჩვენს მიერ გადატანილი.

⁴ამიტომაც დაიღუპა ყველა ჩემი ძმა ისრაელისთვის; ერთიღა დავრჩი.

⁵ახლა კი ღმერთმა ნუ ქნას, რომ ამ საშინელი განსაცდელის ჟამს თავი დავზოგო, რადგანაც, აბა, რითი ვჯობივარ ჩემს ძმებს?

⁶შურს ვიძიებ ჩემი ხალხის, საწმიდარისა და თქვენი ცოლ-შვილისათვის, რადგანაც სიძულვილით შეკრულა ყველა ხალხი ჩვენს მოსასპობად.“

⁷სულით აღინთო ხალხი ამ სიტყვების გაგონებისას.

⁸მიუგეს და ხმამაღლა უთხრეს: „შენ ხარ ჩვენი წინამძღოლი იუდასა და იონათანის, შენი ძმის, ნაცვლად.

⁹იომე ჩვენს ომში და რასაც გვიბრძანებ, ყველაფერს შეგისრულებთ.“

¹⁰მაშინ შეკრიბა მოლაშქრენი, დააჩქარა იერუსალიმის გალავნის დასრულება და ყოველი მხრიდან გაამაგრა იგი.

¹¹შემდეგ საკმაო ჯარით იაფოში გაგზავნა იონათანი, ძე აბესალომისა, გამორეკა იქ მყოფნი და ჩადგა შიგ.

¹²ტრიფონი კი დიდძალი ლაშქრით დაიძრა პტოლემაისიდან, იუდას ქვეყანაში რომ შეჭრილიყო; თან იონათანი მოჰყავდა მცველთა თანხლებით.

¹³ხოლო სიმონი ადიდაში დაბლობის პირისპირ დაბანაკდა.

¹⁴მიხვდა ტრიფონი, რომ სიმონს დაეკავებინა თავისი ძმის — იონათანის ადგილი და მასთან შებმა გადაეწყვიტა; ამიტომაც ელჩები აახლა და შეუთვალა:

¹⁵„იმ ვერცხლის გამო შევიპყრეთ შენი ძმა — იონათანი, თავისი საჭიროებისათვის რომ ისესხა მეფის ხაზინიდან.

¹⁶მაშ, გამოგზავნე ასი ვერცხლის ტალანტი და მისი ორი ვაჟი მძევლებად, რომ თავდახსნილმა ხელი ვეღარ აღმართოს ჩვენზე და გავათავისუფლებთ.“

¹⁷მიხვდა სიმონი, რომ მზაკვრულად ელაპარაკებოდნენ, მაგრამ მაინც გაგზავნა ვერცხლი და ბავშვები, რომ ხალხის სიძულვილი არ გამოეწვია,

¹⁸რადგანაც იტყოდნენ, ვერცხლი და ბავშვები რომ არ გაგზავნა, იონათანი იმან დაღუპაო.

¹⁹ამიტომაც გაუგზავნა ბავშვები და ასი ტალანტი, მაგრამ ეცრუა ტრიფონი და არ გაათავისუფლა იონათანი.

²⁰შემდეგ დაიძრა ტრიფონი, რომ შესეოდა ქვეყანას და აეოხრებინა იგი; შემოვლით გაემართა ადორასაკენ, სიმონი კი თავისი ლაშქრით მიჰყვებოდა ყველგან, საითაც კი აიღებდა გეზს.

²¹მეციხოვნეებმა ელჩები გაუგზავნეს ტრიფონს, უდაბნოს გზით იარე ჩვენსკენ და სარჩოც გამოგვიგზავნეო.

²²ტრიფონმა ცხენოსნები გაამზადა წასასვლელად, მაგრამ იმ ღამეს უხვად მოთოვა და დიდთოვლობის გამო შეუძლებელი შეიქნა გამგზავრება. მაშინ ადგა და გილყადისაკენ გაემართა.

²³ბასკამას რომ მიუახლოვდა, მოკლა იონათანი და იქ დამარხა.

²⁴მერე კი მობრუნდა ტრიფონი და თავისი ქვეყნისაკენ გასწია.

²⁵მაშინ სიმონმა გაგზავნა ხალხი თავისი ძმის — იონათანის ძვლების წამოსაღებად და დამარხა ისინი მოდეინში, თავისი მამა-პაპის ქალაქში.

²⁶მწარედ დაიტირა იგი მთელმა ისრაელმა; და გოდებდნენ მრავალი დღის განმავლობაში.

²⁷აღმართა სიმონმა ძეგლი თავისი მამისა და ძმების საფლავებზე და თლილი ქვებით მოაპირკეთა, რომ მკაფიოდ გამოჩენილიყო როგორც წინა, ისე უკანა მხრიდან.

²⁸ერთმანეთის პირისპირ აღმართა შვიდი პირამიდა, დედ-მამისა და ოთხი ძმისა.

²⁹სამკაულებით შეამკო და გარს მაღალი სვეტები შემოავლო, ხოლო სვეტებზე საჭურველი ჩამოკიდა საუკუნო სახსოვრად, საჭურვლის გვერდით კი — ნაქანდაკარი ხომალდები, რომ შორიდანვე დაენახა ყველა ზღვაოსანს.

³⁰ის სამარხი, მოდეინში რომ გააკეთა, დღემდეა იქ.

³¹ტრიფონი კი მზაკვრული ზრახვით დაადგა გზას ყმაწვილ მეფესთან — ანტიოქოსთან ერთად, და მოკლა იგი.

³²მის ნაცვლად გამეფდა, აზიის გვირგვინი დაიდგა თავზე და დიდი უბედურება დაატეხა ქვეყანას.

³³ხოლო სიმონმა ააგო ციხე-სიმაგრენი იუდაში, მაღალი გოდოლებით, მტკიცე გალავნებითა და ურდულებიანი კარიბჭეებით შემოზღუდა და სურსათ-სანოვაგით მოამარაგა ისინი.

³⁴ამოარჩია სიმონმა კაცები და გაგზავნა მეფე დემეტრიოსთან, რომ შეღავათი ეთხოვა ტრიფონის გამუდმებული ძარცვა-გლეჯით გაწამებული ქვეყნისათვის.

³⁵ამის პასუხად მეფე დემეტრიოსმა შემდეგი შინაარსის წერილი გაუგზავნა და შეუთვალა:

³⁶„მეფე დემეტრიოსი მოკითხვას უთვლის სიმონ მღვდელმთავარს, უხუცესებსა და იუდაელ ხალხს.

³⁷მივიღე თქვენი გამოგზავნილი ოქროს გვირგვინი და პალმის რტო; მზად ვართ დიდი ხნით დაგიზავდეთ და მივწეროთ გადასახადთა ამკრეფებს, რომ ხარკისაგან გაგათავისუფლონ.

³⁸ყველაფერი, რაც დაადგინეთ, უცვლელი იყოს და ციხე-სიმაგრენი, რომელნიც ააგეთ, თქვენვე გეპყრათ.

³⁹მოგვიტევებია უნებლიე შეცოდებანი, რაც დღემდე ჩაგიდენიათ, ხოლო გვირგვინის გადასახადი, რომელიც გმართებთ, და სხვა რამ ხარკი, რომელიც იკრიფებოდა იერუსალიმში, მეტად აღარ აიკრიფება.

⁴⁰თუ რომელიმე თქვენგანი ჩვენში ჩაწერის ღირსი იქნება, ჩაიწეროს და იყოს მშვიდობა ჩვენს შორის.“

⁴¹ასსამოცდამეათე წელს აეხსნა წარმართთა უღელი ისრაელს.

⁴²და ხალხმა სიგელებსა და ხელშეკრულებებში ასე დაიწყო წერა: „სიმონის, დიდი მღვდელმთავრის, სარდლისა და იუდაელთა წინამძღოლის პირველ წელს“

⁴³იმ ხანად გაზარასთან დაბანაკდა სიმონი და გარს შემოადგა მას; გამართა საალყო მანქანები, ქალაქს მიაყენა, შელეწა ერთი გოდოლი და აიღო იგი.

⁴⁴მანქანაში მყოფნი შიგ შეიჭრნენ და ამტუტდა ქალაქი.

⁴⁵მოქალაქენი თავიანთი ცოლ-შვილითურთ გალავანზე გადმოდგნენ, ტანსაცმელი შემოიხიეს, ხმამაღლა ყვიროდნენ და შეწყალებას სთხოვდნენ სიმონს.

⁴⁶ევედრებოდნენ: ჩვენი ბოროტებისამებრ ნუკი მოგვაგებ სანაცვლოს, არამედ შენი მოწყალების მიხედვით განგვსაჯეო.

⁴⁷შეიბრალა ისინი სიმონმა და აღარ დაერია მათ, მაგრამ ქალაქიდან კი გამორეკა და გაწმინდა სახლები, რომლებშიც კერპები იყო. ასე შევიდა იქ საგალობლებითა და ლოცვა-კურთხევით.

⁴⁸ამოძირკვა ქალაქიდან ყოველგვარი უწმინდურება და სჯულის ერთგულნი ჩაასახლა შიგ, გაამაგრა და იქ დაიდო ბინა.

⁴⁹იერუსალიმის ციხეში მყოფთ კი ქვეყანაში შესვლისა თუ იქიდან გამოსვლისა და აღებ-მიცემობის ნებას არ რთავდნენ; ამიტომაც ერთთავად შიმშილობდნენ და ბევრი ამოწყდა შიმშილისგან.

⁵⁰მაშინ შეწყალება სთხოვეს სიმონს და მანაც შეიწყალა ისინი, თუმცა ციხიდან კი გამოყარა და სიბილწეთაგან გაწმინდა იგი.

⁵¹ასსამოცდამეთერთმეტე წლის მეორე თვის ოცდამესამე დღეს შევიდა შიგ დიდი ზარ-ზეიმითა და პალმის რტოებით, ქნარებით, ებნებით და წინწილებით, საგალობლებით და სადიდებლებით, რადგანაც ძლეულ იქნა დიდი მტერი ისრაელისა.

⁵²და დაადგინა, სიხარულით ეზეიმათ ეს დღე ყოველწლიურად. გაამაგრა ციხის გვერდით მდებარე ტაძრის ბორცვი და დასახლდა იქ თავის თანამდგომებთან ერთად.

⁵³დაინახა სიმონმა, რომ დავაჟკაცდა მისი ძე იოანე და ჩააბარა მას მთელი ლაშქრის წინამძღოლობა, თვითონ კი გაზარაში დასახლდა.