Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 3 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 3 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 3

¹და აღდგა მის ნაცვლად იუდა, მისი ვაჟი, მეტსახელად მაკაბელი.

²მხარში ამოუდგნენ მისი ძმები და ყველა, ვინც მიემხრო მამამისს, და სიხარულით იბრძოდნენ ისრაელისთვის.

³ფართოდ განავრცო თავისი ხალხის დიდება, თორი შეიმოსა, როგორც ბუმბერაზმა, საომარი საჭურველი შეისხა და მხნედ მებრძოლი მახვილით იცავდა ბანაკს.

⁴ლომს ჰგავდა თავისი საქმით და ლომის ბოკვერივით ბრდღვინავდა მსხვერპლზე.

⁵სდევნიდა უსჯულოებს, ეძებდა მათ და ცეცხლში ბუგავდა თავისი ხალხის მაშფოთართ.

⁶მისმა შიშმა გათანგა უსჯულონი, შეძრწუნდნენ მის წინაშე უსამართლობის მოქმედნი და კეთილად წარიმართა ხსნა მისი ხელით.

⁷შავი დღე აყარა ბევრ მეფეს და თავისი საქმით მოუფონა იაკობს. კურთხეულია მისი ხსოვნა უკუნისამდე.

⁸მოიარა იუდას ქალაქები, მუსრი გაავლო ღვთისმგმობთ და განარიდა რისხვა ისრაელს.

⁹სახელი გაითქვა ქვეყნის კიდემდე და თავი მოუყარა დასაღუპად განწირულთ.

¹⁰მაშინ აპოლონიოსმა შეკრიბა წარმართნი და დიდძალი ლაშქარი სირიაში ისრაელის წინააღმდეგ საომრად.

¹¹ეს რომ იუდამ გაიგო, მის შესახვედრად გაემართა, განგმირა და მოკლა იგი; ბევრი დაეცა მოწყლული, დანარჩენებმა კი გაქცევით უშველეს თავს.

¹²აკრიფეს ნადავლი, აპოლონიოსის მახვილი კი იუდამ აიღო და იმით იბრძოდა მთელი თავისი სიცოცხლე.

¹³როცა სერონმა, სირიის ლაშქრის სარდალმა, გაიგო, რომ იუდამ თავი მოუყარა ხალხსა და მორწმუნეთა მთელ კრებულს, და საომრად გამოემართა,

¹⁴თქვა: „სახელს გავითქვამ და დიდებას მოვიხვეჭ სამეფოში, შევერკინები იუდას და მის თანამდგომთ, მეფის სიტყვის შეურაცხმყოფელთ.“

¹⁵და საომრად გამზადებულს შეუერთდა ღვთისმგმობთა მძლავრი ლაშქარი, რათა მხარში ამოსდგომოდნენ მას და შური ეძიათ ისრაელზე.

¹⁶ბეთ-ხორონის აღმართს რომ მიუახლოვდნენ, გამოეგება იუდა მცირერიცხოვანი რაზმით.

¹⁷მათკენ მომავალ ლაშქარს რომ მოჰკრეს თვალი, იუდას უთხერს: „ეს ერთი მუჭა ხალხი როგორ შევებათ ამ ურიცხვ ლაშქარს? დაღლილებიც ვართ, მთელი დღის უჭმელ-უსმელნიც.“

¹⁸იუდამ მიუგო მათ: „მრავალნიც ხშირად ჩაცვივნილან მცირეთა ხელში; ზეცისთვის სულერთია, მრავალთა ხელით ვიხსნით თავს თუ მცირეთა ხელით.

¹⁹რადგანაც ომში ლაშქრის სიმრავლე კი არ იმარჯვებს, არამედ ზეცით გვეძლევა ძალა.

²⁰ისინი ჩვენზე მოიწევენ თავხედობისა და უსჯულოების სიმრავლით, რათა დედაბუდიანად ამოგვწყვიტონ და გაგვძარცვონ.

²¹ჩვენ კი ჩვენი სიცოცხლისა და სჯულისათვის ვიბრძვით.

²²თვითონ უფალი შემუსრავს მათ ჩვენს თვალწინ, თქვენ კი ნუ შეკრთებით.“

²³ამის თქმა იყო, და ანაზდად მიეჭრა მათ; მუსრი გაავლო სერონს და მის ლაშქარს.

²⁴უკან მისდიეს მათ ბეთ-ხორონის დაღმართზე, ვიდრე გაივაკებდნენ, და დაეცა მათგან რვაასამდე კაცი, დანარჩენებმა კი ფილისტიმელთა ქვეყნისაკენ მოუსვეს.

²⁵მაშინ ძრწოლამ მოიცვა ყველა იუდასა და მისი ძმების წინაშე და თავზარი დაეცა მათ ირგვლივ წარმართთ.

²⁶მეფის ყურამდეც მიაღწია მისმა სახელმა და იუდას ბრძოლებზე ალაპარაკდნენ წარმართნი.

²⁷ეს რომ მეფე ანტიოქოსმა შეიტყო, ძალზე განრისხდა და დაგზავნა ხალხი, რათა შეეკრიბათ მთელს სამეფოში ურიხცვი და მძლავრი ლაშქარი.

²⁸გახსნა თავისი საგანძური და მისცა წლიური ჯამაგირი ლაშქარს; ბრძანა — მზად ყოფილიყვნენ ყოველი შემთხვევისთვის.

²⁹მაგრამ როდესაც დაინახა, რომ ვერცხლი დალეოდა საგანძურში და ხაზინის შემოსავალსაც ეკლო განხეთქილებათა და ძნელბედობათა გამო, რაც თავს დაატეხა ქვეყანას ძველისძველ კანონთა გაუქმებით, —

³⁰შეშფოთდა, რადგანაც ორიოდეჯერ თუღა შეეძლო გაეცა საბოძვარი, რასაც უწინ თავის წინამორბედ მეფეებზე უფრო უხვად და უშურველად გასცემდა.

³¹ღრმად დამწუხრებულმა გადაწყვიტა სპარსეთს წასულიყო, ხარკი აეკრიფა სხვადასხვა მხარეს და რაც შეიძლება მეტი ვერცხლი შეეგროვებინა.

³²საქვეყნო საქმეები კი, მდინარე ევფრატიდან ეგვიპტის საზღვრებამდე, სამეფო გვარეულობის სახელოვან კაცს — ლისიასს მიანდო.

³³მასვე მიაბარა აღსაზრდელად თავისი ვაჟი — ანტიოქოსი, უკან მობრუნებამდე.

³⁴ლისიასსავე გადასცა ლაშქრისა და სპილოების ნახევარი, და უფლება — აღესრულებინა ყველაფერი, რასაც უპირებდა იუდასა და ისრაელის მკვიდრთ,

³⁵გაეგზავნა ლაშქარი ისრაელის ძლიერებისა და იერუსალიმის ნატამალის შესამუსრავად, რათა მათი სახსენებელიც კი მოესპო იქ,

³⁶უცხო ტომი დაესახლებინა მთელ მიწა-წყალზე და წილისყრით გაეყო მათი ქვეყანა.

³⁷მეფემ კი ლაშქრის მეორე ნახევარი იახლა და ასორმოცდამეშვიდე წელს ანტიოქიიდან — თავისი სატახტო ქალაქიდან — გაემგზავრა, გადაცურა მდინარე ევფრატი და ზემო ქვეყნები გადაიარა.

³⁸ლისიასმა გამოარჩია პტოლემეოსი, დორიმენოსის ძე, ნიკანორი და გორგიასი, მხნე ვაჟკაცნი მეფის მეგობართა შორის.

³⁹აახლა მათ ორმოცი ათასი ქვეითი და შვიდი ათასი მხედარი, რათა შეჭრილიყვნენ იუდას ქვეყანაში და მეფის ბრძანებისამებრ, აეოხრებინათ იგი.

⁴⁰და გაემართნენ მთელი თავიანთი ლაშქრითურთ, მივიდნენ და ემაუსის მახლობლად, ვაკეზე განეწყვნენ.

⁴¹მათი სახელი რომ მოესმათ, იქაურმა ვაჭრებმა აიღეს დიდძალი ოქრო-ვერცხლი, იახლეს მსახურნი და ბანაკისაკენ გაეშურნენ, რათა მონებად ეყიდათ ისრაელის ძენი; და შეუერთდა მათ სირიისა და უცხოთესლთა ლაშქარი.

⁴²იუდამ და მისმა ძმებმა დაინახეს, რომ იმრავლა უბედურებამ და ჯარი დგას მათ მიწა-წყალზე; შეიტყვეს მეფის ბრძანებაც, ხალხის გასანადგურებლად და გასაჟლეტად რომ გაეცა.

⁴³მაშინ თითოეულმა მათგანმა უთხრა თავის მოყვასს: „აღვადგინოთ ჩვენი დაცემული ხალხი და ვიბრძოლოთ ჩვენი ხალხისა და საწმიდრისათვის.“

⁴⁴და შეიყარა საკრებულო, რათა მზად ყოფილიყვნენ საომრად, ელოცათ და წყალობა და თანალმობა გამოეთხოვათ.

⁴⁵იერუსალიმი კი უდაბნოსავით გაუკაცრიელებულიყო; მის მკვიდრთაგან არსად ჩანდა არც მომსვლელი და არც წამსვლელი; საწმიდარი გაეთელათ, უცხოთესლი პარპაშებდა წარმართთა ბუნაგად ქცეულ ციხე-სიმაგრეში, სიხარული წართმეოდა იაკობს, დუმდა სტვირი და ებანი.

⁴⁶შეკრებილნი მიცფასკენ გაეშურნენ, იერუსალიმის პირდაპირ, რადგანაც უწინ მიცფა სალოცავი ადგილი იყო ისრაელიანთათვის.

⁴⁷იმ დღეს იმარხულეს, ჯვალო ჩაიცვეს, თავზე ნაცარი გადაიყარეს და შემოიგლიჯეს ტანსაცმელი.

⁴⁸გადაშალეს სჯულის წიგნი, ერთი იმ წიგნთაგანი, რომლებზედაც წარმართები ცდილობდნენ გამოესახათ თავიანთი კერპები.

⁴⁹მოიტანეს სამღვდელო შესამოსელნი, ნათავარნიც და მეათედნიც, და მოიხმეს ნაზორეველნი, რომელთაც გაესრულებინათ თავიანთი დღენი.

⁵⁰ცას შეჰღაღადეს და თქვეს: „რა ვუყოთ ამათ, ან სად წავიღოთ?

⁵¹სიწმიდე შენი გათელილია და წაბილწული, შენი მღვდლები — მგლოვიარენი და დამცირებულნი.

⁵²აჰა, წარმართნი შეყრილან ჩვენს გასაჟლეტად; ხომ იცი, რასაც განიზრახავენ ჩვენს წინააღმდეგ.

⁵³როგორ შევძლებთ მათ წინააღდგომას, თუკი შენ არ შეგვეწევი?“

⁵⁴საყვირებს ჩაჰბერეს და შეჰღაღადეს.

⁵⁵შემდგომ ამისა იუდამ დაადგინა ხალხის წინამძღოლნი — ათასისთავნი, ასისთავნი, ორმოცდაათისთავნი და ათისთავნი.

⁵⁶ხოლო იმათ, ვინც სახლს აშენებდა, ცოლი ჰყავდა ახალდანიშნული, ვაზი ჰქონდა ახალი ჩაყრილი ან ბრძოლას უფრთხოდა, შინ დაბრუნება უბრძანა, სჯულის თანახმად.

⁵⁷დაიძრა ლაშქარი და ემაუსის მახლობლად დაბანაკდა.

⁵⁸და თქვა იუდამ: „სარტყელი მოირტყით, გული გაიმაგრეთ და დილაადრიან მზად იყავით წარმართებთან საბრძოლველად, ჩვენს წინააღმდეგ რომ ამხედრებულან, რათა დაგვამხონ ჩვენს საწმიდართან ერთად.

⁵⁹გვიჯობს ბრძოლაში დავიხოცოთ, ვიდრე ვიხილოთ ჩვენი ხალხისა და საწმიდრის უბედურება.

⁶⁰რასაც ზეცა ინებებს, დაე, ის იყოს!“