Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 4 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 4 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 4

¹გორგიასმა წაიყვანა ხუთი ათასი ქყეითი და ათასი რჩეული მხედარი, და დაიძრა ლაშქარი ღამით,

²რათა მოულოდნელად თავს დასხმოდნენ ბანაკს და მუსრი გაევლოთ მათთვის, ხოლო მისი მეგზურები ციხე-სიმაგრიდან იყვნენ.

³შეიტყო ეს იუდამ და გამოვიდა მხნე მეომრებთან ერთად, რათა ემაუსში შებმოდა მეფის ლაშქარს,

⁵გორგიასი ღამით შევიდა იუდას ბანაკში, მაგრამ რაკი იქ არავინ დახვდა, მთებში დაუწყო მათ ძებნა, რადგანაც ეგონა, გაგვირბიანო.

⁶გამთენიისას გამოჩნდა იუდა ვაკეზე სამი ათასი კაცით, მაგრამ არ ჰქონდათ ისეთი ფარ-ხმალი, როგორიც სურდათ.

⁷დაინახეს წარმართთა ბანაკი, ძლიერი და გამაგრებული, ბრძოლებში ნაცადი მხედრობით გარშემორტყმული.

⁸და უთხრა იუდამ თავის თანმხლებთ: „ნუ შეგაშინებთ მათი სიმრავლე და მათ იერიშს ნუ შეუკრთებით.

⁹გაიხსენეთ, როგორ გადარჩნენ ჩვენი მამები მეწამულ ზღვაში, როცა ლაშქრით გამოუდგა მათ ფარაონი.

¹⁰ახლა კი ცას შევღაღადოთ; იქნებ შეგვიწყალოს ღმერთმა და გაიხსენოს მამათა აღთქმა, და შემუსროს ეს ლაშქარი დღეს ჩვენს წინაშე.

¹¹რათა იცოდეს ყველა ხალხმა, რომ არსებობს გამომსყიდველი და მხსნელი ისრაელისა.“

¹²როდესაც გადამთიელებმა აღაპყრეს თვალი, იხილეს ისინი, მათკენ მომავალნი.

¹³და გამოვიდნენ საომრად თავიანთი ბანაკიდან, ხოლო იუდას მხრიდან ბუკსა სცეს.

¹⁴შეიკრიბნენ, სძლიეს წარმართებს და დაბლობისაკენ გააქციეს.

¹⁵ჩამორჩენილები კი მახვილით განგმირეს; გეზარამდე და იდუმეის ხეობამდე, აშდოდამდე და იამნიამდე მისდიეს მათ, და დაეცა მათგან სამი ათასამდე კაცი.

¹⁶იუდამ მეტად აღარ მისდია მათ და თავისი ლაშქრითურთ გამობრუნდა.

¹⁷და უთხრა ხალხს: „ნუ დახარბდებით ნადავლს, რადგანაც ომი წინ გვიდევს.

¹⁸გორგიასი თავისი ლაშქრით ახლოა, მთაში; ჯერ მტრის წინააღმდეგ განეწყვეთ, სძლიეთ მას და მერე, რამდენიც გინდათ, იალაფეთ.“

¹⁹ამის თქმა იყო და მთიდან დაეშვა რაზმი.

²⁰მაშინ გორგიასმა დაინახა, რომ მისიანები უკუექციათ, ბანაკი კი გადაებუგათ; კვამლის სვეტი მოწმობდა, რაც მომხდარიყო.

²¹ამის დანახვამ თავზარი დასცათ, ხოლო ვაკეზე საომრად გამზადებული იუდას ლაშქარი რომ დაინახეს,

²²უცხოთესლთა ქვეყნისკენ იბრუნეს პირი.

²³მაშინ იუდა მიბრუნდა ბანაკის გასაძარცვად, და მოხვეტეს აურაცხელი ოქრო-ვერცხლი, იაკინთი, ზღვის პორფირი და უამრავი დოვლათი.

²⁴უკან გამობრუნებულნი გალობდნენ და ლოცულობდნენ ზეცის მიმართ, რადგანაც ის კეთილია და უკუნისამდეა წყალობა მისი.

²⁵და ეს იყო დღე ისრაელის დიადი ხსნისა.

²⁶ხოლო უცხოთესლთაგან გადარჩენილნი ლისიასს ეახლნენ და მოახსენეს, რაც მოხდა.

²⁷ეს რომ მოისმინა, დამწუხრდა და დადარდიანდა, რადგანაც ის როდი დაემართა ისრაელს, რაც თვითონ სურდა, და არც ის, რაც მეფემ უბრძანა.

²⁸მეორე წელს შეკრიბა სამოცი ათასი რჩეული მეომარი და ხუთი ათასი მხედარი, რათა ეძლიათ ისინი.

²⁹მივიდნენ იდუმეაში და ბეთ-ცურში დაიბანაკეს; და დაუხვდა მათ იუდა ათი ათასი კაცით.

³⁰ესოდენ ძლიერი ლაშქარი რომ დაინახა, ილოცა და თქვა: „კურთხეული ხარ, მხსნელო ისრაელისა, შენი მონა-მორჩილის დავითის ხელით რომ შემუსრე ძლიერი მტერი და უცხოთესლთა ლაშქარი საულის ძეს — იონათანს და მის საჭურველთმტვირთველს ჩაუგდე ხელში.

³¹ასევე მოაქციე ეს ლაშქარი შენი ერის — ისრაელის ხელში, რათა გაცუდდეს მათი ძალა და მხედრობა.

³²ჩაუნერგე მათ შიში და შემუსრე მათი ძალა, რათა შეძრწუნდნენ თავიანთი მარცხით.

³³განგმირე ისინი მათი მახვილით, ვისაც უყვარხარ, რათა საგალობლებით გადიდებდეს ყველა, ვისთვისაც ცნობილია შენი სახელი.“

³⁴შეებნენ ერთმანეთს და დაეცა ლისიასის ლაშქრიდან მათ წინაშე ხუთი ათასამდე კაცი.

³⁵როდესაც ლისიასმა დაინახა, როგორ უკუიქცა მისი ლაშქარი და რა მხნედ იბრძოდნენ იუდას მეომრები, რომლებიც მზად იყვნენ — ან ეცოცხლათ, ანდა ღირსეულად დაედოთ თავი, — ანტიოქიას მიაშურა და უცხოელი მოლაშქრენი დაიქირავა, რათა უფრო ძლიერი ჯარით თავს დასხმოდა იუდაელებს.

³⁶ხოლო იუდამ და მისმა ძმებმა თქვეს: აჰა, შევმუსრეთ ჩვენი მტერი; მაშ, ავიდეთ საწმიდრის განსაწმედად და გასაახლებლად.

³⁷შეიკრიბა მთელი ლაშქარი და სიონის მთაზე ავიდა.

³⁸და დაინახეს დარბეული საწმიდარი, წაბილწული სამსხვერპლო, დანახშირებული კარიბჭე. ეზოში კი ბუჩქები ამოსულიყო, როგორც ტყესა თუ მთაში; დაექციათ სიწმიდეთა საცავნი.

³⁹შემოიგლიჯეს ტანსაცმელი. მდუღარე ცრემლებს აფრქვევდნენ და ნაცარს იყრიდნენ თავზე.

⁴⁰პირქვე დაემხნენ მიწაზე, მაუწყებელი საყვირები აახმიანეს და მწუხარედ შეჰბღავლეს ზეცას.

⁴¹მაშინ იუდამ გაამზადა მოლაშქრენი მათთან საომრად, ვინც ციხე-სიმაგრეში იდგა, თვითონ კი საწმიდრის გაწმენდას შეუდგა.

⁴²ამოარჩია უბიწო მღვდლები, სჯულის ერთგულნი.

⁴³გაწმინდეს საწმიდარი და წაბილწული ქვები უწმინდურ ადგილას გადაიტანეს.

⁴⁴შემდეგ კი იმაზე დაიწყეს ბჭობა, თუ რა უნდა ექნათ სრულადდასაწველის შებღალული სამსხვერპლოსათვის.

⁴⁵და გონივრულად დაასკვნეს: დაენგრიათ, რათა წარმართთაგან წაბილწული სირცხვილად არ ქცეულიყო მათთვის; და დაანგრიეს კიდეც.

⁴⁶ქვები კი ტაძრის მთაზე დააწყვეს, სათანადო ადგილას, ვიდრე მოვიდოდა ვინმე წინასწარმეტყველი და თავის აზრს იტყოდა მათზე.

⁴⁷წესისამებრ, მოაგროვეს მთელ-მთელი ქვები და ააგეს ახალი სამსხვერპლო, პირველის მსგავსი.

⁴⁸აღადგინეს საწმიდარი და ტაძრის შიდა ნაწილი, და აკურთხეს ბჭე.

⁴⁹ხელახლა დაამზადეს წმიდა ჭურჭელი, ტაძარში შეიტანეს სასანთლე, საკმევლის საწირავი და ტრაპეზი.

⁵⁰გუნდრუკი აკმიეს საწირავზე, სასანთლეზე სანთლები აანთეს და გააჩირაღდნეს ტაძარი.

⁵¹ტრაპეზზე პურები დააწყვეს, ფარდები დაკიდეს და დაასრულეს ყველა საქმე, რაც წამოიწყეს.

⁵²ასორმოცდამერვე წლის მეცხრე თვის (ქისლევის თვის) ოცდამეხუთე დღეს დილაუთენია წამოიშალნენ

⁵³და სრულადდასაწველის ახლადაგებულ სამსხვერპლოზე სჯულისამებრ შესწირეს შესაწირავი,

⁵⁴სწორედ იმ დროს და იმ დღეს, როცა წაბილწეს წარმართებმა, განაახლეს იგი საგალობლებით, ჩანგებით, წინწილებითა და ებნებით.

⁵⁵პირქვე დაემხო მთელი ხალხი, თაყვანი სცეს და მადლი შესწირეს ზეცას, მოწყალება რომ მოიღო მათზე.

⁵⁶რვა დღე ზეიმობდნენ სამსხვერპლოს განახლებას, სიხარულით მოჰყავდათ სრულადდასაწველები და სწირავდნენ ხსნისა და ქება-დიდების მსხვერპლს.

⁵⁷ოქროს გვირგვინებითა და ფარებით შეამკეს ტაძრის შუბლი, განაახლეს ბჭენი, სიწმიდეთა საცავნი და კარი შეაბეს.

⁵⁸ენით უთქმელი სიხარულით ხარობდა ხალხი და განქარდა გმობა წარმართთაგან.

⁵⁹და დაადგინა იუდამ, თავის ძმებსა და ისრაელის მთელ კრებულთან ერთად, ყოველწლიურად რვა დღის მანძილზე დიდი ზარ-ზეიმით ედღესასწაულათ სამსხვერპლოს განახლება, ქისლევის თვის ოცდამეხუთე დღიდან მოყოლებული.

⁶⁰იმავე დროს მაღალი გალავნითა და მტკიცე კოშკებით შემოზღუდეს სიონის მთა, რათა ოდესმე მომხდურ წარმართებს უწინდებურად ვეღარ დაექციათ ისინი.

⁶¹და ჩააყენა იქ მეციხოვნენი მის დასაცავად და გაამაგრა ბეთ-ცურიც, რათა ხალხს იდუმეის მხარესაც ჰქონოდა ციხე-სიმაგრე.