Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 5 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 5 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 5

¹როცა მეზობელმა ხალხებმა გაიგეს, რომ უწინდებურად აღიმართა სამსხვერპლო და განახლდა საწმიდარი, საშინლად განრისხდნენ.

²და გადაწყვიტეს ამოეძირკვათ იაკობის მოდგმა, რომელიც იყო მათ შორის და ხოცვა-ჟლეტა დაუწყეს ხალხს.

³მაშინ იუდამ იდუმეასა და აკრაბეტაში გაილაშქრა ესავის ძეთა წინააღმდეგ, რადგანაც მათ ალყაში მოემწყვდიათ ისრაელი, სასტიკად დაამარცხა ისინი, ქედი მოახრევინა ძლეულთ და აკრიფა ნადავლი.

⁴მერე გაიხსენა ბეანის ძეთა ბოროტებანი, მახედ და ხაფანგად რომ ქცეულიყვნენ ხალხისთვის და გზებზე უსაფრდებოდნენ მათ.

⁵მტერმა ციხე-კოშკებს შეაფარა თავი, მაგრამ იუდა გარს შემოადგა და გაჩენის დღე აწყევლინა მათ — ცეცხლს მისცა ციხე-კოშკებიცა და შიგ მყოფი ხალხიც.

⁶მერე მიადგა ყამონის ძეთ, მაგრამ იქ დახვდა მძლავრი ხელი და ურიცხვი ხალხი ტიმოთეოსის წინამძღოლობით.

⁷მრავალი ომი გადაიხადა მათ წინააღმდეგ და ძლეულ იქნენ ისინი მის წინაშე; ასე შემუსრა მტერი.

⁸აიღო იაყზერი მისი სოფლებითურთ და იუდაში დაბრუნდა.

⁹მაშინ აღიძრნენ გილყადში მცხოვრები ხალხები ისრაელის წინააღმდეგ, რომელიც იყო მათ მიწა-წყალზე, რათა მოესპოთ ისინი, მაგრამ მათ დათემას ციხე-სიმაგრეში შეასწრეს.

¹⁰იუდას და მის ძმებს წერილები გაუგზავნეს და შეუთვალეს: „აღიძრნენ ჩვენს წინააღმდეგ მეზობელი წარმართები, რომ მოგვსპონ და გაგვანადგურონ.

¹¹მზად არიან თავს დაგვესხან და აიღონ ციხე-სიმაგრე, რომელსაც თავს ვაფარებთ; ტიმოთეოსი მოუძღვის მათ ჯარს.

¹²მაშ, მოდი და დაგვიხსენი მათი ხელიდან, რადგანაც დაეცა ბევრი ჩვენგანი.

¹³დაიღუპა ყველა ჩვენი ძმაც, ვინც იყო ტობში; მათი ცოლ-შვილი ტყვედ წაასხეს, ავლადიდება დაიტაცეს და ათასამდე კაცი გაწყვიტეს იქ.“

¹⁴ჯერ კიდევ წერილების კითხვაში იყვნენ, რომ აჰა, ტანსაცმელშემოგლეჯილი სხვა მაცნენიც მოვიდნენ გალილეიდან და ეს ამბავი მოიტანეს:

¹⁵„პტოლემაისიდან, ტვიროსიდან, ციდონიდან და მთელი გალილეიდან შეიკრიბნენ, რომ მუსრი გაგვავლონ.“

¹⁶იუდამ და ხალხმა ეს ამბავი რომ გაიგეს, შეიყარა დიდი კრებული, რათა გადაეწყვიტათ, რა ეღონათ გასაჭირში ჩაცვივნილი და მტერთაგან შევიწროებული მოძმეების გადასარჩენად.

¹⁷მაშინ იუდამ თავის ძმას — სიმონს უთხრა: „ამოარჩიე ხალხი და იხსენი შენი ძმები გალილეაში, მე და ჩემი ძმა იონათანი კი გილყადისაკენ გავემართებით.“

¹⁸ხალხის წინამძღოლებად იოსები, ზაქარიას ძე, და ყაზარია დატოვა ლაშქრის დანარჩენ ნაწილთან ერთად, რათა დაეცვათ იუდას ქვეყანა.

¹⁹და უბრძანა მათ: „განაგეთ ხალხი და ჩვენს დაბრუნებამდე წარმართებს ნუ შეებრძოლებით.“

²⁰სიმონს სამი ათასი კაცი აახლეს გალილეაში სალაშქროდ, ხოლო იუდას — რვა ათასი გილყადისათვის.

²¹და გაემართა სიმონი გალილეისაკენ, მრავალგზის შეება წარმართებს და ძლეულ იქნენ ისინი მის წინაშე.

²²პტოლემაისის კარიბჭემდე მისდია მათ და დაეცა წარმართთაგან სამი ათასამდე კაცი, და წამოიღო ნადავლი.

²³დედა-წულიანად წამოასხა გალილეასა და არბატაში მყოფი იუდაელნი, თავიანთი ავლადიდებით და დიდი სიხარულით მიიყვანა ისინი იუდაში.

²⁴ხოლო იუდა მაკაბელმა და მისმა ძმამ იონათანმა იორდანე გადალახეს და სამი დღის გზა განვლეს უდაბნოში.

²⁵წინ შემოხვდნენ ნაბატელნი, მშვიდობიანად შეეგებნენ მათ და უამბეს ყველაფერი, რაც გილყადში შემთხვეოდათ მათ თანამოძმეთ:

²⁶თურმე მრავალი მათგანი ბოცრასა და ბოსორში, ყალემაში, ხასფოში, მაკედსა და კარნაიმში — ამ დიდსა და კარგად გამაგრებულ ქალაქებში ჩაკეტილა,

²⁷სხვები კი — გილყადის დანარჩენ ქალაქებში, ხოლო მტერი სახვალიოდ აპირებს მათზე თავდასხმას, რათა ერთ დღეში აიღოს ისინი და მუსრი გაავლოს ყველას.

²⁸ამიტომაც იუდა თავისი ლაშქრით სასწაფოდ შემობრუნდა უდაბნოში და ბოცრასაკენ გაეშურა, აიღო ქალაქი, მახვილის პირით მუსრი გაავლო ყველა მამაკაცს და მოხვეტა უამრავი ნადავლი, თვით ქალაქი კი ცეცხლს მისცა.

²⁹ღამით გაემართა იქიდან და ციხე-სიმაგრეს მიადგა.

³⁰დილით, თვალი რომ გაახილეს, დაინახეს უთვალავი და ურიცხვი ხალხი, კიბეებსა და მანქანებს რომ მიათრევდა, რათა ციხე-სიმაგრე აეღო და მათ შებმოდა.

³¹დაინახა იუდამ, რომ ბრძოლა დაიწყო და ქალაქის გნიასი ცას მისწვდა, როგორც საყვირთა ხმა და ჟღრიალი.

³²და შეუძახა თავის მეომრებს: „დღეს თქვენი ძმებისათვის უნდა იომოთ!“

³³სამი რაზმით ზურგიდან მოუარა მტერს, საყვირებს ჩაჰბერეს და ხმამაღლა დაიწყეს ლოცვა.

³⁴ტიმოთეოსის ლაშქარი მიხვდა, მაკაბელი გვიტევსო, და უკუიქცა მის წინაშე; იუდამ განდევნა ისინი და დაეცა მათგან იმ დღეს რვა ათასამდე კაცი.

³⁵მერე ყალემას მიადგა, იერიშით აიღო და მუსრი გაავლო ყველა მამაკაცს; მოხვეტა ნადავლი და ცეცხლში დაწვა.

³⁶იქიდან წამოსულმა აიღო ხასფო, მაკედი, ბოსორი და გილყადის სხვა ქალაქები.

³⁷შემდეგ ტიმოთეოსმა ხელახლა შეკრიბა ლაშქარი და რაფონის წინ, ხევის გაღმა დაიბანაკა.

³⁸იუდამ ბანაკის დასაზვერად გაგზავნა ხალხი და უკან მობრუნებულებმა მოახსენეს: „მის ირგვლივ თავი მოუყრიათ ჩვენს მეზობელ წარმართებს; ესაა ურიცხვი ლაშქარი.

³⁹არაბებიც დაუქირავებიათ მაშველად, ხევს გაღმა დაბანაკებულან და მზად არიან ჩვენს წინააღმდეგ გამოილაშქრონ“. და გაემართა იუდა მათ შესახვედრად.

⁴⁰როცა იუდა თავისი ლაშქრით მიუახლოვდა ხევს, ტიმოთეოსმა თავის სარდლებს უთხრა: „თუ პირველმა გადმოლახა ხევი, ვეღარ გავუძლებთ, მარცხი გარდუვალია,

⁴¹ხოლო თუ შეშინდა და მდინარის გაღმა დაიბანაკა, ჩვენ თვითონ გადავალთ შეტევაზე და დავამარცხებთ.“

⁴²როგორც კი მიადგა მდინარეს, იუდამ ხევის პირას დააყენა ხალხის მწიგნობარნი და უბრძანა მათ: „არავინ დატოვოთ ბანაკში, ყველანი საომრად გამოიყვანეთ.“

⁴³პირველი გადაეშვა მდინარეში და უკან მიჰყვა მთელი ხალხი. წარმართები ძლეულ იქნენ მის წინაშე, იარაღი დაყარეს და კარნაიმში ბომონს შეაფარეს თავი.

⁴⁴მაგრამ ქალაქი აიღეს, ცეცხლს მისცეს ბომონიც და მასში მყოფნიც; ასე იძლია კარნაიმი და ვეღარ შეძლო წინააღმდეგობის გაწევა იუდასთვის.

⁴⁵იუდამ თავი მოუყარა გილყადში მოსახლე ყველა ისრაელიანს, დიდიან-პატარიანად, დედა-წულითა და საბადებლით, რათა იუდაში გაემგზავრებინა ეს უამრავი ხალხი.

⁴⁶ასე მიადგნენ ყეფრონს. ეს იყო დიდი და ძალზე ძლიერი ქალაქი გზაზე; ვერც მარჯვნივ გადაუხვევდნენ და ვერც მარცხნივ, შუა ქალაქზე უნდა გადაევლოთ.

⁴⁷მაგრამ მოქალაქენი შიგ ჩაიკეტნენ და ქვებით ჩახერგეს კარიბჭე.

⁴⁸იუდამ სამშვიდობო სიტყვა შეუთვალა მათ: „გაგვატარეთ თქვენს მიწა-წყალზე, რომ ჩვენს ქვეყანაში მივიდეთ. არას გერჩით, შეუჩერებლივ გავივლით ქალაქს.“ მაგრამ მათ არ ინებეს კარის გაღება.

⁴⁹იუდამ ბრძანა გამოეცხადებინათ ხალხში, რომ ყველა თავის ადგილას მზად ყოფილიყო სალაშქროდ.

⁵⁰მოლაშქენი გაემზადნენ, მთელი დღე-ღამე უტევდნენ ქალაქს, და ჩაბარდა ქალაქი მის ხელს.

⁵¹მახვილის პირით მუსრი გაავლო ყველა მამაკაცს, მიწასთან გაასწორა ქალაქი, ნადავლი აკრიფა და დახოცილთა გვამებზე გადაატარა ლაშქარი.

⁵²დიდი დაბლობის მხარეს გადალახეს იორდანე, ბეთ-შანის პირდაპირ.

⁵³იუდა თავს უყრიდა უკან დარჩენილთ და მთელ გზაზე ამხნევებდა ხალხს, ვიდრე იუდას მიადგებოდნენ.

⁵⁴მერე შვებით და სიხარულით ავიდნენ სიონის მთაზე და შესწირეს სრულადდასაწველი, ვინაიდან ერთი მათგანიც არ დაცემულა სამშვიდობოს მობრუნებამდე.

⁵⁵იმ ხანად, როცა იუდა და იონათანი გილყადში იმყოფებოდნენ, ხოლო მათი ძმა სიმონი გალილეაში პტოლემაისის პირისპირ იდგა,

⁵⁶იოსებმა, ზაქარიას ძემ, და ყაზარიამ, ჯარის სარდლებმა, შეიტყვეს მათი გმირობისა და გადახდილი ომების ამბავი.

⁵⁷და თქვეს: „მოდი, შევუტიოთ გარშემო მცხოვრებ წარმართებს და ჩვენც მოვიხვეჭოთ სახელი.“

⁵⁸ეს აუწყეს მათთან დარჩენილ ლაშქარს და იამნიასკენ დაიძრნენ.

⁵⁹გორგიასი და მისი მეომრები ქალაქიდან გამოვიდნენ, რათა ბრძოლით შეგებებოდნენ მათ.

⁶⁰უკუიქცნენ იოსები და ყაზარია, და მისდიეს მათ იუდას საზღვრამდე, და დაეცა იმ დღეს ისრაელის ხალხიდან ორი ათასამდე კაცი.

⁶¹და იყო დრტვინვა ხალხში, რადგანაც ყური არ ათხოვეს იუდასა და მის ძმებს, და გმირობით მოისურვეს თავის გამოჩენა,

⁶²თუმცა არ იყვნენ იმ კაცთა თესლისანი, ვის ხელშიც იყო ისრაელის ხსნა.

⁶³ხოლო ვაჟკაცმა იუდამ და მისმა ძმებმა დიდი პატივი მოიხვეჭეს ისრაელსა და ყველა სხვა ხალხში, ვისაც კი მისწვდა მათი სახელი.

⁶⁴და შემოკრბნენ მათ ირგვლივ მაქებარნი.

⁶⁵იუდა თავისი ძმებითურთ დაიძრა სამხრეთისაკენ, და იბრძოდა ესავის ძეთა წინააღმდეგ, სძლია ხებრონს და მის სოფლებს, დააქცია მისი ციხე-სიმაგრენი და დალეწა მათი გოდოლნი.

⁶⁶მერე უცხოთესლთა მხარისკენ აიღო გეზი და მარისაზე გადაიარა.

⁶⁷იმ დღეს ბრძოლის ველზე დაეცნენ მღვდლები, გმირობით თავის გამოჩენის მოსურნენი, რადგანაც წინდაუხედავად ჩაებნენ ბრძოლაში.

⁶⁸ხოლო იუდამ აშდოდისაკენ, უცხოთესლთა ქვეყნისაკენ, გადაუხვია, დაამხო მათი ბომონები, ცეცხლს მისცა მათი ღმერთების ქანდაკებები და ნადავლი მოხვეტა ქალაქებიდან. მერე კი იუდას ქვეყნისაკენ გაბრუნდა.