Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 7 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 7 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 7

¹ასორმოცდამეთერთმეტე წელს რომიდან გამოვიდა დემეტრიოსი, სელევკოსის ძე; მცირეოდენი ხალხით შევიდა ერთ ზღვისპირა ქალაქში და იქ გამეფდა.

²თავისი მამა-პაპის სამეფო სახლში შესვლისას, ჯარმა შეიპყრო ანტიოქოსი და ლისიასი, რომ მისთვის მიეგვარათ.

³ეს ამბავი რომ გაიგო, თქვა: „ნუ მიჩვენებთ მათ სახეებს.“

⁴ჯარისკაცებმა დახოცეს ისინი და დაბრძანდა დემეტრიოსი სამეფო ტახტზე.

⁵ყველა უსჯულო და უღვთო კაცმა ისრაელიდან მას მიაშურა; მათ მღვდელმთავრობის მოსურნე ალკიმოსი უძღოდათ წინ.

⁶ბრალი დასდეს ხალხს მის წინაშე და თქვეს: „იუდამ და მისმა ძმებმა ამოხოცეს ყველა შენი მეგობარი და ჩვენც გამოგვაძევეს ქვეყნიდან.

⁷მაშ, გაგზავნე ახლა კაცი, ვისაც ენდობი, მივიდეს და ნახოს, რა დღეში ჩაგვაგდეს ჩვენც და მეფის ქვეყანაც, რათა დასაჯოს ისინი მათს მომხრეებთან ერთად.“

⁸მეფემ თავისი მეგობრებიდან ამოარჩია ბაკქიდესი, მდინარის გაღმა მხარეს რომ განაგებდა, მთელს სამეფოში სახელგანთქმული და მეფის ერთგული.

⁹წარგზავნა იგი უღვთო ალკიმოსთან ერთად, მღვდელმთავრად რომ დაედგინა, და ისრაელის ძეთა დასჯა დაავალა.

¹⁰გაემართნენ და დიდძალი ლაშქრით მიადგნენ იუდას; იუდასა და მის ძმებს მოციქულები გაუგზავნეს სამშვიდობო სიტყვით, მაგრამ მზაკვრულად.

¹¹ხოლო ისინი არ ერწმუნნენ მათ სიტყვას, რადგანაც დაინახეს, რომ დიდძალი ლაშქრით იყვნენ მოსულნი.

¹²მაშინ ალკიმოსსა და ბაკქიდესს სამართლის საძებნად მიადგა მწიგნობართა კრებული.

¹³ისრაელის ძეთაგან პირველნი იყვნენ ხასიდები, მშვიდობას რომ ელოდნენ მათგან,

¹⁴რადგანაც ამბობდნენ: ლაშქრით მოსულა სამღვდელო კაცი, აარონის მოდგმისა, და უსამართლობას არ ჩაიდენსო.

¹⁵სამშვიდობო სიტყვით ეუბნა და შეჰფიცა მათ: არც თქვენ და არც თქვენს მეგობრებს ავს არ შეგამთხვევთო.

¹⁶და ერწმუნნენ მას; მაგრამ გამოიყვანა მათგან ექვსასი კაცი და ერთ დღეში დახოცა ისინი, თანახმად წერილისა:

¹⁷„დაღვარეს წმიდათა შენთა სისხლი იერუსალიმის ირგვლივ, და დამმარხავი არავინ იყო.“

¹⁸შიშმა და ძრწოლამ მოიცვა მთელი ხალხი და ამბობდნენ: „არ არის მათში ჭეშმარიტება და სამართალი, რადგანაც გვიშალეს პირობა და გატეხეს ფიცი, რომლითაც შემოგვფიცეს.“

¹⁹ბაკქიდესი კი აიყარა იერუსალიმიდან და ბეთსაიდაში დაბანაკდა. გაგზავნა მოლაშქრენი და შეაპყრობინა მისგან გაქცეულნი და ზოგიერთნი ხალხიდანაც. დახოცა ისინი და ერთ ღრმა ჭაში ჩაყარა.

²⁰მერე ალკიმოსს ჩააბარა ქვეყანა და ჯარი დაუტოვა დასახმარებლად, თვითონ კი მეფესთან დაბრუნდა.

²¹ალკიმოსი მღვდელმთავრობისთვის იბრძოდა.

²²თავი მოიყარეს მის ირგვლივ თავისი ხალხის ყველა მაოხარმა, ხელში ჩაიგდეს ქვეყანა და დიდი ხოცვა-ჟლეტა გამართეს ისრაელში.

²³და დაინახა იუდამ მთელი ბოროტება, ალკიმოსმა და მისმა თანამდგომებმა რომ დაატეხეს თავს ისრაელის ძეთ, — უფრო მეტი, ვიდრე წარმართებმა.

²⁴კიდით-კიდემდე შემოიარა იუდა, შური იძია განდგომილ ხალხზე და შეწყდა მათი შემოჭრა ქვეყანაში.

²⁵როცა ალკიმოსმა დაინახა, რარიგ გაძლიერდნენ იუდა და მისი თანამდგომნი, მიხვდა, რომ ვეღარ გაუძლებდა მათ, მეფესთან დაბრუნდა და ბოროტი ზრახვით დაადანაშაულა ისინი.

²⁶მაშინ მეფემ წარგზავნა ნიკანორი, თავისი ერთ-ერთი სახელოვანი სარდალი, ისრაელის მოძულე და მოსისხლე მტერი, და უბრძანა მუსრი გაევლო ხალხისთვის.

²⁷ნიკანორი დადძალი ლაშქრით მიადგა იერუსალიმს და სამშვიდობო სიტყვა შეუთვალა იუდასა და მის ძმებს მზაკვრული ზრახვით:

²⁸„ნუ შევებმებით ერთმანეთს, მცირედი ხალხით შემოვალ, რათა გიხილოთ მშვიდობით.“

²⁹მივიდა იუდასთან და მშვიდობით მიესალმნენ ერთმანეთს, თუმცა მეომრები კი მზად იყვნენ იუდას შესაპყრობად,

³⁰მაგრამ შეიტყო იუდამ, მზაკვრული ზრახვით რომ მოსულიყო მასთან და აღარ ისურვა პირისპირ ეხილა იგი.

³¹მიხვდა ნიკანორი, რომ გამჟღავნდა მისი განზრახვა, და გამოემართა, რათა ხაფარსალამასთან შებმოდა იუდას.

³²და დაეცა ნიკანორის მოლაშქრეთაგან ხუთი ათასამდე კაცი, დანარჩენები კი დავითის ქალაქისკენ უკუიქცნენ.

³³შემდგომ ამისა ავიდა ნიკანორი სიონის მთაზე; საწმიდარიდან გამოვიდნენ ზოგიერთნი მღვდელთაგან და ხალხის უხუცესთაგან, რათა მშვიდობიანად მისალმებოდნენ და მეფისათვის მორთმეული სრულადდასაწველი ეჩვენებინათ მისთვის.

³⁴მაგრამ მან არად ჩააგდო, აბუჩად აიგდო და თავხედური სიტყვით შეურაცხყო ისინი.

³⁵მერე კი განრისხებულმა დაიფიცა: „თუ ახლავე არ ჩამაბარებთ იუდასა და მის ლაშქარს, თუ მშვიდობით მოვბრუნდი, ცეცხლს მივცემ ამ სახლს.“ და გაემართა ბრაზმორეული.

³⁶მღვდლები შებრუნდნენ, სამსხვერპლოსა და ტაძრის წინ დადგნენ, ატირდნენ და თქვეს:

³⁷„უფალო, შენ აირჩიე ეს სახლი, რათა შენი სახელით წოდებულიყო, და ჰქონოდა თავის ერს სამლოცველოდ და სავედრებელ სახლად.

³⁸შური მიაგე ამ კაცს და მის ლაშქარს; დაე, მოისრნენ მახვილით; გაიხსენე მათი მკრეხელობანი და ნუღარ გააჭაჭანებ აქ.“

³⁹ხოლო ნიკანორი გამოვიდა იერუსალიმიდან, ბეთ-ხორონში დაბანაკდა და შეუერთდა მას სირიის ჯარი.

⁴⁰იუდამ კი სამი ათასი მეომრით ადასაში დაიბანაკა, ილოცა და თქვა:

⁴¹„უფალო, როცა მკრეხელობა იწყეს მეფის მოციქულებმა, გამოვიდა შენი ანგელოზი და მუსრი გაავლო ასოთხმოცდახუთი ათას კაცს.

⁴²ასევე შემუსრე ეს ლაშქარი დღეს ჩვენს წინაშე. დაე, გაიგონ დანარჩენებმა, რომ უგვანი სიტყვით ჰგმო შენი საწმიდარი და მსჯავრი მიაგე მისი ბოროტებისამებრ.“

⁴³ადარის თვის მეცამეტე დღეს შეებნენ ერთმანეთს და ძლეულ იქნა ნიკანორის ლაშქარი; პირველი თვითონ დაეცა ბრძოლის ველზე.

⁴⁴როცა დაინახეს მისმა მოლაშქრეებმა, რომ ნიკანორი დაეცა, იარაღი დაყარეს და უკუიქცნენ.

⁴⁵მთელი დღე მისდევდნენ უკუქცეულთ ადასადან გაზარამდე და ძლევის მაუწყებელი ბუკ-ნაღარით მისდევდნენ.

⁴⁶გარშემო მდებარე დაბებიდან გამორბოდნენ იუდაელნი და გაქცეულთ გარს ერტყმოდნენ. ხოლო როცა მტერმა მათკენ იბრუნა პირი, მახვილით მოსრეს ყველა; ერთიც არ გაუშვეს ცოცხალი.

⁴⁷მოხვეტეს ნადავლი და სურსათი, ნიკანორს კი თავი და მარჯვენა მოჰკვეთეს, ესოდენ ქედმაღლურად რომ იწვდიდა წინ; წაიღეს და იერუსალიმთან ჩამოჰკიდეს.

⁴⁸ხარობდა ხალხი და ეს დღე ისე გაატარეს, როგრც დღე დიდი სიხარულისა.

⁴⁹და დაადგინეს, ყოველწლიურად ზეიმით აღენიშნათ ეს დღე ადარის ოცდაათს.

⁵⁰და ცოტა ხნით დაწყნარდა იუდას ქვეყანა.