Read ბიბლია პირველი მაკაბელთა 9 Bible Online

პირველი მაკაბელთა 9 - ბიბლია bible

პირველი მაკაბელთა 9

¹როცა დემეტრიოსმა გაიგო, რომ ნიკანორი და მისი მოლაშქრენი ბრძოლაში დაეცნენ, გადაწყვიტა ხელახლა წარეგზავნა ბაკქიდესი და ალკიმოსი იუდას ქვეყანაში, მარჯვენა ფრთასთან ერთად.

²გილგალის გზით გაემართნენ და არბელაში, მესალოთთან, დაიბანაკეს; აიღეს ის და უამრავი ხალხი გაწყვიტეს.

³ასორმოცდამეთორმეტე წლის პირველ თვეში იერუსალიმთან დაიბანაკეს,

⁴მაგრამ მალე აიყარნენ და ოცი ათასი ქვეითითა და ორი ათასი ცხენოსნით ბეროასაკენ აიღეს გეზი.

⁵ხოლო იუდა სამი ათასი რჩეული მეომრით ელასაში იდგა.

⁶ლაშქრის სიმრავლე რომ დაინახეს, თავზარი დაეცათ და ბევრი გაიპარა ბანაკიდან; რვაას კაცზე მეტი აღარ დარჩენილა იქ.

⁷დაინახა იუდამ, რომ გაიფანტა მისი ლაშქარი და გული შეუკრთა, რადგანაც დრო აღარ ჰქონდა, რომ თავი მოეყარა მათთვის.

⁸დამწუხრებულმა უთხრა დარჩენილთ: „ავდგეთ და ვეკვეთოთ მტერს, იქნებ შევიძლოთ მათთან ბრძოლა.“

⁹მაგრამ მათ შორს დაიჭირეს და უთხრეს: „ვერა, ვერ შევძლებთ; იქნებ თავს მაინც ვუშველოთ; მერე ჩვენს ძმებთან ერთად მოვბრუნდებით და შევებმით მტერს; ახლა კი ძალზე ცოტანი ვართ.“

¹⁰მაშინ იუდამ თქვა: „ღმერთმა ნუ ქნას, რომ მტერს გავექცეთ; თუ ჩვენმა ჟამმა მოაწია, ვაჟკაცურად მაინც დავდოთ თავი ჩვენი ძმებისთვის და სააუგოდ ნურავის მივცემთ ჩვენს სახელს.“

¹¹დაიძრა ლაშქარი და მათ პირისპირ განეწყო; მხედრობა ორად განაწილდა, ხოლო ჯარს მეშურდულენი, მშვილდოსნები და რჩეული მეომრები უძღოდნენ წინ.

¹²ბაკქიდესი მარჯვენა ფრთაზე იდგა; ორივე მხრიდან ბუკ-ნაღარით ახლოვდებოდნენ რაზმები.

¹³იუდას მეომრებმაც ჩაჰბერეს საყვირს; მიწა შეაზანზარა ჯარების დგრიალმა და დილიდან საღამომდე გაგრძელდა გააფთრებული ბრძოლა.

¹⁴როცა დაინახა იუდამ, რომ ბაკქიდესი თავისი ლაშქრის რჩეული მეომრებით მარჯვენა ფრთაზე იბრძოდა, გარს შემოიკრიბა ყველაზე მხნე მებრძოლები,

¹⁵რომლებმაც დაამარცხეს მარჯვენა ფრთა და აშდოდის მთამდე მისდიეს უკუქცეულთ.

¹⁶მარცხენა ფრთაზე მყოფებმა რომ დაინახეს, მარჯვენა ფრთა დამარცხდაო, შემოტრიალდნენ და ზურგიდან გამოენთნენ იუდას და მის მეომრებს.

¹⁷გაიმართა ფიცხელი ბრძოლა და მრავალი დაჭრილი დაეცა ორივე მხრიდან.

¹⁸დაეცა იუდაც, დანარჩენები კი უკუიქცნენ.

¹⁹აიყვანეს იონათანმა და სიმონმა იუდა, მათი ძმა, და მოდეინში, მამა-პაპათა სამარხში დამარხეს.

²⁰დასტიროდა და მდუღარე ცრემლით გლოვობდა მთელი ისრაელი; დიდხანს მოსთქვამდნენ და ამბობდნენ:

²¹„როგორ დაეცა ძლიერი მხსნელი ისრაელისა?!“

²²ხოლო იუდას მიერ გადახდილი დანარჩენი ომები, მისი საგმირო საქმენი და სიდიადე კი, მათი სიმრავლის გამო აღუწერელი დარჩა.

²³იუდას სიკვდილის შემდეგ მთელს ისრაელში გამოჩნდნენ უსჯულონი და წამოიშალნენ უსამართლობის მოქმედნი.

²⁴სწორედ იმ ხანად ჩამოვარდა დიდი შიმშილობა და ქვეყანა მიემხრო მათ.

²⁵ბაკქიდესმა ამოარჩია უღვთონი და დაადგინა ისინი მხარეთა გამგებლებად.

²⁶ეძებდნენ და სდევნიდნენ იუდას მეგობრებს და ბაკქიდესთან მიჰყავდათ ისინი, შურისძიების მიზნით აბუჩად რომ იგდებდნენ მათ.

²⁷და დიდმა მწუხარებამ დაისადგურა ისრაელში, რომლის მსგავსიც აღარ ყოფილა მას შემდეგ, რაც ქვეყანას აღარ მოვლენია წინასწარმეტყველი.

²⁸მაშინ შეიკრიბა იუდას ყველა მოკეთე და უთხრეს იონათანს:

²⁹„მას შემდეგ, რაც დაიღუპა იუდა, შენი ძმა, აღარ გამოჩენილა მისებრი კაცი, რომ ადგეს და მტრების, ბაკქიდესსა და ჩვენი ხალხის მოძულეთა წინააღმდეგ გაილაშქროს.

³⁰ასე რომ, დღეიდან შენ აგვირჩევიხარ მის ნაცვლად, რათა გვსარდლობდე და წინ მიგვიძღოდე ბრძოლებში.

³¹მაშინ ჩაიბარა იონათანმა წინამძღოლობა და დადგა თავისი ძმის — იუდას ნაცვლად.

³²შეიტყო ეს ბაკქიდესმა და ცდილობდა მოეკლა იგი.

³³ეს რომ გაიგეს, იონათანი, მისი ძმა სიმონი და მათი თანამდგომნი თეკოაყის უდაბნოში გაიქცნენ და ასფარის ტბის წყალთან დაბანაკდნენ.

³⁴შეიტყო ეს ბაკქიდესმა შაბათ დღეს და თავისი ლაშქრითურთ იორდანეს გაღმა გავიდა.

³⁵იონათანმა კი თავისი ძმა, ხალხის წინამძღოლი, გაგზავნა და თავის მეგობარ ნაბატელებს სთხოვა, საომრად გადადებული დიდძალი მარაგი შეგვინახეთო.

³⁶მაგრამ გამოვიდნენ იამბრის ძენი, შეიპყრეს იოანე, ჩამოართვეს ყველაფერი, რაც ჰქონდა, და დატვირთულნი წავიდნენ.

³⁷ამ ამბის შემდეგ იონათანს და მის ძმას სიმონს აცნობეს, რომ იამბრის ძენი დიდებულ ქორწილს იხდიდნენ და ნადაბათიდან დიდი მაყრიონით მოჰყავდათ სასძლო, ერთი წარჩინებული ქანაანელი ასული.

³⁸მაშინ გაიხსენეს თავიანთი ძმის — იოანეს სისხლი, გამოვიდნენ და მთაში ჩასაფრდნენ.

³⁹გაიხედეს და დაინახეს: აჰა, ერთი აურზაური და უამრავი მზითევი; შესაგებებლად გამოვიდა სიძეც, თავის მეგობრებსა და ძმებთან ერთად, დაფდაფებით, საკრავებითა და დიდძალი საჭურვლით.

⁴⁰მაშინ გამოცვივდნენ საფარიდან, თავს დაესხნენ მათ და დახოცეს; ბევრი დაეცა განგმირული; დანარჩენებმა კი მთისკენ მოუსვეს, და მოხვეტეს მთელი ნადავლი.

⁴¹ქორწილი გლოვად იქცა და მუსიკის ხმა — გოდებად.

⁴²აიღეს თავიანთი ძმის სისხლი და იორდანეს ჭანჭრობებისაკენ გაბრუნდნენ.

⁴³ეს რომ ბაკქიდესმა გაიგო, შაბათ დღეს დიდძალი ლაშქრით მიადგა იორდანეს ნაპირს.

⁴⁴მაშინ იონათანმა მიმართა თავის თანამდგომთ: „ავდგეთ და ვიბრძოლოთ ჩვენი სიცოცხლისათვის, რადგანაც დღეს სხვა დროა, ვიდრე გუშინ ან გუშინწინ იყო.

⁴⁵აჰა, მტერი მოგვდგომია წინიდანაც და ზურგიდანაც, აქეთ-იქით იორდანეს წყალი გვაკრავს, ირგვლივ — ჭანჭრობი და ჭალა, ასე რომ, ვერც მოვბრუნდებით.

⁴⁶მაშ, ახლა ცას შეჰღაღადეთ, ვინძლო დაგვიხსნას მტრის ხელიდან.“

⁴⁷გაჩაღდა ბრძოლა და იონათანმა ბაკქიდესის მოსაკლავად შემართა ხელი, მაგრამ ის დაუსხლტა და უკან დაიხია.

⁴⁸შეტოპეს იონათანმა და მისმა თანამდგომებმა იორდანეში და გაღმა გავიდნენ, მტერს კი არ გადაულახავს იორდანე.

⁴⁹ბაკქიდესის მხრიდან დაეცა იმ დღეს ათასამდე კაცი.

⁵⁰დაბრუნდა იერუსალიმში ბაკქიდესი და ააშენა ციხე-ქალაქები იუდაში: ციხე-სიმაგრე იერიხოში, ემმაუსი და ბეთ-ხორონი, ბეთელი და თიმნათი ფარათონში და ტეფონი, მაღალი გალავნით, კარიბჭეებითა და ურდულებით.

⁵¹და ისრაელის სამტროდ ჩააყენა მათში მეციხოვნეები.

⁵²გაამაგრა ქალაქები ბეთ-ცური, გაზარა და ციხე-სიმაგრე; დატოვა მათში ჯარები და აღალის მარაგი.

⁵³მძევლებად წაიყვანა ქვეყნის მთავართა ვაჟები და იერუსალიმის ციხეში გამოამწყვდია ისინი.

⁵⁴ასორმოცდამეცამეტე წლის მეორე თვეს ალკიმოსმა ბრძანა დაენგრიათ სამსხვერპლოს შიდა ეზოს გალავანი და იავარეყოთ წინასწარმეტყველთა ნამოქმედარი. მაგრამ როგორც კი დაიწყო ნგრევა,

⁵⁵ალკიმოსს დამბლა დაეცა და მისი საქმეც შეჩერდა; ენა წაერთვა, დამუნჯდა და ხმის ამოღებაც ვეღარ შეძლო, რომ სიტყვა დაებარებინა თავისი სახლეულისათვის;

⁵⁶საშინელი ტანჯვით დალია სული.

⁵⁷ბაკქიდესმა რომ დაინახა, ალკიმოსი მოკვდაო, მეფესთან დაბრუნდა. და მოისვენა იუდას ქვეყანამ ორიოდე წლით.

⁵⁸მაშინ სათათბიროდ შეიყარნენ უსჯულონი და თქვეს: „აჰა, იონათანი და მისი თანამდგომნი უდარდელად და გულარხეინად არიან. მაშ, მოვიყვანოთ ბაკქიდესი, რომ ერთ ღამეში შეიპყროს ყველა.“

⁵⁹ეახლნენ და თავიანთი რჩევა მოახსენეს.

⁶⁰ბაკქიდესმა გადაწყვიტა დიდძალი ლაშქრით დაძრულიყო და საიდუმლოდ დაუგზავნა წერილები ყველა თავის იუდაელ მოკავშირეს, რომ შეეპყროთ იონათანი და მისი თანამდგომნი; მაგრამ ეს ვერ შეძლეს, რადგანაც გამჟღავნდა მათი განზრახვა.

⁶¹იონათანმა კი შეაპყრობინა იქაურთაგან ორმოცდაათამდე კაცი, ბოროტმოქმედთა მოთავენი, და დახოცეს ისინი.

⁶²თვით იონათანმა, სიმონმა და მათმა თანამდგომებმა ბეთბასისკენ იჩქარეს უდაბნოში, აღადგინეს დანგრეული და გაამაგრეს იგი.

⁶³შეიტყო ეს ბაკქიდესმა, შეკრიბა მთელი თავისი ლაშქარი და აცნობა მათაც, ვინც იყვნენ იუდაში.

⁶⁴გავიდა და გარს შემოადგა ბეთბასისს; დიდხანს უტევდა და საომარი მანქანებიც აღმართა.

⁶⁵იონათანმა ქალაქში დატოვა თავისი ძმა სიმონი, თვითონ კი ქვეყნისკენ გაემართა მცირეოდენი ხალხით.

⁶⁶ჩახოცა ოდომერა, მისი ძმები და ფასირონის ძენი მათსავ კარვებში; ძალმოცემული მუსრს ავლებდა მტერს.

⁶⁷ხოლო სიმონი და მისი თანამდგომნი ქალაქიდან გამოვიდნენ და ცეცხლი წაუკიდეს მანქანებს.

⁶⁸შეებნენ და სძლიეს ბაკქიდესს, რამაც დიდად დაამწუხრა იგი, რადგანაც მისი განზრახვაცა და ლაშქრობაც ფუჭი გამოდგა.

⁶⁹ძლიერ განრისხდა უსჯულოებზე, რომლებმაც ურჩიეს მათ ქვეყანაზე გამოლაშქრება; ბევრი მათგანი დახოცა და გადაწყვიტა თავის ქვეყანაში დაბრუნებულიყო.

⁷⁰ეს რომ გაიგო, იონათანმა უხუცესები მიუგზავნა, რათა ზავი დაედოთ მასთან და ტყვეების დაბრუნება ეთხოვათ.

⁷¹ბაკქიდესი დაყაბულდა და მისი სიტყვისამებრ მოიქცა; თანაც შეჰფიცა, რომ თავის დღეში აღარ შეამთხვევდა ბოროტს.

⁷²დაუბრუნა ტყვეები, რომლებიც ადრე იუდას ქვეყნიდან წაესხა; მერე თავის ქვეყანაში დაბრუნდა და აღარასოდეს გამოულაშქრია მათზე.

⁷³და დაცხრა მახვილი ისრაელში. დასახლდა იონათანი მიხმაშში, დაიწყო ხალხის განსჯა და ამოძირკვა უღმერთონი ისრაელიდან.