Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 10 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 10 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 10

¹ხოლო მაკაბელმა და მისმა თანამდგომებმა უფლის წინამძღოლობით კვლავ დაიკავეს ტაძარი და ქალაქი.

²უცხო ტომთა მიერ მოედანზე აგებული სამსხვერპლონი და საკერპონი კი მიწასთან გაასწორეს.

³ტაძარი რომ განწმიდეს, ახალი სამსხვერპლო ააგეს, მერე კაჟებიდან ცეცხლი დააკვესეს, ორწლიანი შუალედის შემდეგ მსხვერპლი შესწირეს, საკმეველი აკმიეს, სასანთლეები აანთეს და საწინაშეო პურები მოიტანეს.

⁴ყოველივე ეს რომ აღასრულეს, პირქვე დამხობილნი ევედრებოდნენ უფალს, რომ თავს აღარ დასტეხოდათ ამნაირი უბედურება, ხოლო თუ კვლავაც შესცოდავდნენ, დაე, მოწყალედ განესწავლა ისინი და აღარ ჩაეგდო ღვთისმგმობ და ბარბაროს წარმართთა ხელში.

⁵ტაძარი სწორედ იმ დღეს განწმიდეს, რა დღესაც ის შეგინებულ იქნა უცხო ტომთა მიერ, და ეს მოხდა ქისლევის თვის ოცდამეხუთე დღეს.

⁶რვა დღეს ზეიმობდნენ კარვობის დღესასწაულის მსგავსად და იხსენებდნენ ცოტა ხნის წინათ, კარვობის დღესასწაულზე, მთებსა და მღვიმეებში რომ დაძრწოდნენ მხეცების მსგავსად.

⁷ამიტომაც ხელთ ეპყრათ სუროშემოხვეული კვერთხები, აყვავებული მცენარეებისა და პალმის რტოები, და მადლს სწირავდნენ იმას, ვისი წყალობითაც განწმედილ იქნა ეს ადგილი.

⁸საერთო დადგენილებითა და კენჭისყრით დააწესეს, რომ იუდაელთა მთელ მოდგმას ყოველწლიურად აღენიშნა ეს დღეები.

⁹ასე აღესრულა ანტიოქოსი, ეპიფანედ წოდებული.

¹⁰ახლა კი იმ ამბებს მოგახსენებთ, რაც ანტიოქოს ევპატორის, ღვთისმგმობის ძის, მმართველობისას მოხდა, და მხოლოდ ომიანობისას დატრიალებულ უბედურებათა აღწერით შემოვიფარგლები.

¹¹ტახტზე რომ ავიდა, სახელმწიფო საქმეები ვინმე ლისიასს, კოილე-სირიისა და ფინიკიის სარდალს, ჩააბარა.

¹²რადგანაც პტოლემეოსმა, მეტსახელად მაკრონმა, უმჯობესად მიიჩნია სამართლიანობა გამოეჩინა იუდაელთა მიმართ მათ წინააღმდეგ ჩადენილ უსამართლობათა სანაცვლოდ, და ცდილობდა მშვიდობიანი ურთიერთობა დაემყარებინა მათთან.

¹³ამიტომ მეფის მეგობრებმა ცილი დასწამეს ევპატორის წინაშე და ყველამ მოღალატედ მიიჩნია, რადგანაც ფილომეტორის მიერ მინდობილი კვიპროსი მიატოვა და ანტიოქოს ეპიფანესთან გადაბარგდა; მაგრამ რაკი საპატიო თანამდებობას ვერ ეღირსა, თავი მოიწამლა და ასე დაასრულა სიცოცხლე.

¹⁴ხოლო გორგიასი, რომელიც იმ ადგილთა მთავარსარდალი გახდა, დაქირავებულ ლაშქარს ინახავდა და მუდამ მზად იყო იუდაელებთან საომრად.

¹⁵მასთან ერთად ხელსაყრელ ადგილას მდებარე ციხე-სიმაგრეთა მპყრობელი იდუმეელებიც ავიწროებდნენ იუდაელებს, თავშესაფარს სთავაზობდნენ იერუსალიმიდან განდევნილთ და საომრად ემზადებოდნენ.

¹⁶ხოლო მაკაბელის თანამდგომებმა, მას შემდეგ, რაც ილოცეს და ბრძოლაში შემწეობა შესთხოვეს ღმერთს, იდუმეელთა ციხე-სიმაგრეებს შეუტიეს.

¹⁷რისხვით დაატყდნენ თავს და ხელთ იგდეს ისინი, მუსრი გაავლეს ყველას, ვინც გალავანზე იბრძოდა, დაუნდობლად ხოცავდნენ ყველას, ვისაც კი მოიხელთებდნენ, და გაწყვიტეს ოცი ათასამდე კაცი.

¹⁸როდესაც ცხრა ათასამდე კაცმა თავი შეაფარა ორ მტკიცე გოდოლს, რომლებსაც შეეძლოთ ალყისათვის გაეძლოთ,

¹⁹მაკაბელმა დატოვა სიმონი და იოსები, და მათთან ერთად ზაკქეოსიც, საკმაოდ მრავალრიცხოვანი მეომრებითურთ, რათა ალყა შემოერტყათ ორივე გოდოლისათვის, თვითონ კი იქით გაეშურა, სადაც უფრო საჭირო იყო.

²⁰მაგრამ სიმონის მოლაშქრეებმა, ვერცხლზე რომ ელეოდათ სული, თავი მოასყიდვინეს გოდოლში მყოფთ და სამოცდაათი ათას დრაქმად გაქცევის საშუალება მისცეს ზოგიერთს.

²¹ეს რომ მაკაბელმა გაიგო, შეკრიბა ხალხის წინამძღოლნი და ბრალი დასდო იმ მოლაშქრეებს, ფულზე რომ გაყიდეს მოძმენი და მალულად გააპარეს მათი მტრები.

²²მოღალატეები სიკვდილით დასაჯა და სწრაფი იერიშით აიღო ორივე გოდოლი.

²³სვიანად ხმარებული იარაღით გაანადგურა გოდოლში გამაგრებული ოცი ათასზე მეტი კაცი.

²⁴მაშინ იუდაელების მიერ ადრე ძლეულმა ტიმოთემ მრავალრიცხოვანი ლაშქარი შეკრიბა უცხო ტომთაგან, აზიიდან მრავალ ცხენოსანს მოუყარა თავი და იუდას დასალაშქრავად გამოემართა.

²⁵მისი მოახლოებისას მაკაბელის ხალხმა თავზე ნაცარი გადაიყარა, ჯვალო შემოირტყა წელზე და ლოცვა აღავლინა ღვთისადმი.

²⁶სამსხვერპლოს კვარცხლბეკთან დამხობილნი ევედრებოდნენ მას, წყალობის თვალით გადმოეხედა მათთვის, მტრად ქცეოდა მათ მტრებს და წინააღმდგომად — წინააღმდგომთ, როგორც ბრძანებს სჯული.

²⁷ლოცვის შემდეგ იარაღი აისხეს და გვარიან მანძილზე გასცილდნენ ქალაქს, ხოლო მტერთან მიახლოებისას შედგნენ.

²⁸მზის ამოსვლისას ორი ლაშქარი შეება ერთმანეთს: ერთს მარტო თავისი სიმამაცის კი არა, უფლის შეწევნის იმედიც ჰქონდა, ხოლო მეორეს ბრძოლაში მძვინვარება უძღოდა წინ.

²⁹ხელჩართულ ბრძოლაში მოწინააღმდეგეს ზეცით მოევლინა ოქროს მოსართავიან ცხენებზე ამხედრებული ხუთი დიდებული ვაჟკაცი, რომლებიც წინ წაუძღვნენ იუდაელებს.

³⁰შუაში მოიქციეს მაკაბელი, თავიანთი ხმლით იფარავდნენ და უვნებლად იცავდნენ, მტერს კი ისრებსა და მეხს სტყორცნიდნენ და ისინიც, თვალდავსილნი და თავგზააბნეულნი, ერთმანეთს მუსრავდნენ.

³¹ორი ათას ხუთასი ქვეითი და ექვსასი მხედარი დაეცა ბრძოლის ველზე.

³²თავად ტიმოთემ კი გაზარად წოდებულ ციხე-სიმაგრეს შეაფარა თავი, ქერეასს რომ ჰქონდა ჩაბარებული და კარგად იყო გამაგრებული.

³³გამარჯვებით გალაღებული მაკაბელის მოლაშქრენი ოთხი დღის განმავლობაში გარს ადგნენ ციხეს.

³⁴ციხეში მყოფნი კი, მისი შეუვალობის იმედით, ღმერთს გმობდნენ და უშვერი სიტყვებით იგინებოდნენ.

³⁵მეხუთე დღეს, გამთენიისას, მაკაბელის მოლაშქრეთაგან ამ ღვთისგმობით გააფთრებული ოცი ყმაწვილი კაცი მამაცურად მიეჭრა გალავანს და გაცოფებით დაუწყო მუსვრა დამხვდურთ.

³⁶ამ არეულ-დარეულობაში სხვებმაც მიიტანეს იერიში ციხეზე, ცეცხლი წაუკიდეს გოდლებს, კოცონები დაანთეს და ღვთისმგმობელთ ცოცხლად წვავდნენ ცეცხლში. დანარჩენებმა კარიბჭე შელეწეს და მთელ ლაშქარს ციხეში შესასვლელი გზა გაუხსნეს. ასე აიღეს ქალაქი.

³⁷თხრილში ჩამალული ტიმოთე მოკლეს, მისი ძმა ქერეასი და აპოლოფანესიც ზედ მიაყოლეს.

³⁸შემდეგ სამადლობლებითა და სადიდებლებით მადლი შესწირეს უფალს, ესოდენ დიდი სიკეთე რომ მიჰმადლა და გაამარჯვებინა ისრაელს.