Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 11 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 11 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 11

¹სულ ცოტა ხნის შემდეგ, ლისიასმა, მეფის კარისკაცმა და ნათესავმა, მომხდარი ამბებით ძლიერ დამწუხრებულმა,

²შეკრიბა ოთხმოცი ათასი ქვეითი და მთელი მხედრობა და იუდაელების წინააღმდეგ დაიძრა; უნდოდა მათი ქალაქი ბერძენთა სამკვიდრებლად ექცია,

³ტაძრისთვის ხარკი დაედო, წარმართთა სხვა საკერპოების მსგავსად, მღვდელმთავრის ხარისხი კი ყოველწლიურად გაეყიდა.

⁴არად ჩააგდო ღვთის ძალმოსილება, ათი ათასობით ქვეითის, ათასობით მხედრობისა და ოთხმოცი სპილოს მოიმედემ.

⁵იუდაში რომ მივიდა და ბეთ-ცურს მიადგა, ამ გამაგრებულ ადგილს, რომელიც იერუსალიმიდან ხუთი სტადიონითაა დაშორებული, ალყაში მოაქცია იგი.

⁶როდესაც მაკაბელმა და მისმა თანამდგომებმა გაიგეს, სიმაგრეს ალყა შემოარტყაო, გოდებითა და ცრემლის ღვრით შესთხოვეს უფალს, კეთილი ანგელოზი მოევლინა ისრაელის სახსნელად.

⁷თვით მაკაბელმა კი პირველმა აისხა იარაღი და სხვებსაც მოუწოდებდა, არ გარიდებოდნენ საფრთხეს და მოძმეთათვის ეშველათ. ისინიც ხალისით დაეთანხმნენ და ერთად გაილაშქრეს მტერზე.

⁸როდესაც იერუსალიმს მიუახლოვდნენ, ანაზდეულად მოევლინათ წინამძღოლად თეთრი სამოსით მოსილი მხედარი, მრისხანედ რომ იქნევდა ოქროს იარაღს.

⁹მაშინ ერთსულოვნად შესწირეს მადლი მოწყალე ღმერთს, გული გაიმაგრეს და მზად იყვნენ არამც თუ მტერი, თვით მძვინვარე მხეცები და რკინის კედლებიც კი შეემუსრათ.

¹⁰ასე დაიძრნენ ზეციური თანამებრძოლის მფარველობით, უფლის გულმოწყალებამ რომ მოუვლინათ.

¹¹ლომებივით ეკვეთნენ მტერს და შემუსრეს იგი — თერთმეტი ათასი ქვეითი და ათას ექვსასი მხედარი, დანარჩენები კი უკუაქციეს.

¹²ბევრი მათგანი დაჭრილი და უიარაღოდ გაიქცა; თვით ლისიასმაც სამარცხვინო გაქცევით უშველა თავს.

¹³უგუნური არ ყოფილა და გულდასმით რომ აწონ-დაწონა მის მიერ ნაწვნევი მარცხი, მიხვდა, რომ ებრაელები უძლეველნი არიან, რადგანაც თვით ყოვლადძლიერი ღმერთია მათი მფარველი.

¹⁴ამიტომაც მოციქულები აახლა მათ და არწმუნებდა, რომ ყველა კანონიერ მოთხოვნაზე დათანხმდებოდა და ეცდებოდა მეფეც დაეყოლიებინა, რომ მეგობრული ურთიერთობა დაემყარებინა იუდაელებთან.

¹⁵რაკიღა მაკაბელს მშვიდობა სურდა, ყველაფერზე დათანხმდა, რასაც ლისიასი სთავაზობდა, რადგანაც მეფემაც მოიწონა ყველაფერი, რაც მაკაბელმა მისწერა ლისიასს იუდაელებთან დაკავშირებით.

¹⁶ხოლო ლისიასის წერილში, რომელიც მან გაუგზავნა იუდაელებს ეწერა: „ლისიასი მოკითხვას უთვლის იუდაელ ხალხს.

¹⁷თქვენს მიერ წარმოგზავნილმა იოანემ და აბესალომმა საპასუხო წერილი გადმომცეს და იმაზედაც იზრუნეს, რომ შესრულებულიყო ყველაფერი, რაც შიგ ეწერა.

¹⁸მე ყველაფერი მოვახსენე მეფეს, რაც უნდა მომეხსენებინა და რაზედაც შეიძლებოდა დათანხმება, მეფეც დათანხმდა.

¹⁹თუ კვლავაც კეთილგანწყობილნი იქნებით ხელისუფლების მიმართ, ვეცდები მომავალშიაც სასიკეთოდ შეგეწიოთ.

²⁰რაც შეეხება კერძო საკითხებს, როგორც თქვენს, ისე ჩვენს მოციქულებსაც მოველაპარაკე, თქვენთან ერთად მოითათბირონ.

²¹მხნედ იყავით! ას ორმოცდარვა წელი, დიოს კორინთიოსის ოცდაოთხი.“

²²მეფის წერილი კი ასეთი შინაარსისა იყო: „მეფე ანტიოქოსი მოკითხვას უთვლის ლისიასს — თავის ძმას.

²³მას შემდეგ, რაც მამაჩვენი ღმერთების ხომლს შეუერთდა, ჩვენი სურვილი ისაა, რომ სამეფოს ქვეშევრდომნი უშფოთველად იყვნენ და მშვიდად ასრულებდნენ თავიანთ საქმეს.

²⁴როცა გავიგეთ, რომ იუდაელებისთვის მიუღებელია მამაჩვენის მიერ ახლად დანერგილი ბერძნული წეს-ჩვეულებები, რადგანაც თავიანთ ჩვეულებებს ანიჭებენ უპირატესობას და მოითხოვენ, რომ ნება მიეცეთ თავიანთი სჯულის დაცვისა,

²⁵გადავწყვიტეთ, რომ ამ ხალხმა უდრტვინველად უნდა იცხოვროს; ამიტომაც საჭიროა აღდგეს მათი ტაძარი და კვლავაც თავიანთ მამა-პაპისეულ წეს-ჩვეულებებს მიჰყვებოდნენ.

²⁶ასე რომ, კარგს იზამ, თუ მოციქულებს გაუგზავნი და დაუზავდები მათ, რათა დარწმუნდნენ ჩვენს კეთილმოსურნეობაში და ხალისით აკეთონ თავიანთი საქმე.“

²⁷მეფის მიერ იუდაელებისთვის გაგზავნილი წერილი კი იუწყებოდა: „მეფე ანტიოქოსი მოკითხვას უთვლის იუდაელ უხუცესებსა და ყველა იუდაელს.

²⁸თუ კარგად ხართ, ჩვენი სურვილიც ესაა; ჩვენც კარგად ვართ.

²⁹მენელაოსმა გვაუწყა, რომ გინდათ ჩვენში მყოფი თქვენიანები მოინახულოთ.

³⁰ვინც ქსანთიკოსის თვის ოცდაათამდე ჩამოვა, სამეგობროდ გავუწვდით ხელს და ყოველგვარ ხიფათს ავაცილებთ თავიდან.

³¹იუდაელებს უფლება ექნებათ კვლავინდებურად ჭამონ თავიანთი საჭმელი და მამა-პაპური სჯული აღასრულონ. არც ერთს არ მოეთხოვება უმეცრების შედეგად გამოჩენილი დაუდევრობის პასუხი.

³²თქვენთან მოსალაპარაკებლად ვგზავნი მენელაოსს.

³³კარგად იყავით. ას ორმოცდარვა წელი, ქსანთიკოსის თხუთმეტი.“

³⁴რომაელებმაც გამოგზავნეს წერილი, რომელშიაც ეწერა: „კვინტუს მემიუსი, ტიტუს მანიუსი, რომაელთა უხუცესნი, მოკითხვას უთვლიან იუდაელ ხალხს.

³⁵რაც ლისიასმა, მეფის ნათესავმა, დაგითმოთ, ჩვენც ვამტკიცებთ.

³⁶ხოლო ის, რაც საჭიროდ მიიჩნია მოეხსენებინა მეფისთვის, თქვენც კარგად აწონ-დაწონეთ და დაუყოვნებლივ გვაცნობეთ, რათა თქვენთვის საჭირო საქმეში შეგეწიოთ, რადგანაც ანტიოქიას მივემგზავრებით.

³⁷ამიტომ სასწრაფოდ გამოგვიგზავნეთ ვინმე, რომ ვიცოდეთ, რა აზრს ადგახართ.

³⁸კარგად იყავით. ას ორმოცდარვა წელი, ქსანთიკოსის თხუთმეტი.“