Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 13 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 13 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 13

¹ასორმოცდამეცხრე წელს ლისიასს ეუწყა, რომ ანტიოქოს ევპატორი მრავალრიცხოვანი ლაშქრით დაიძრაო იუდასკენ,

²და რომ მას თან ახლდა ლისიასიც, მეფის კარისკაცი და სახელმწიფო საქმეთა გამრიგე. ისინი წინ უძღოდნენ ბერძენთა ლაშქარს — ას ათი ათას ქვეითსა და ხუთი ათას სამას ცხენოსანს, ოცდაორ სპილოს და ცელებით აღჭურვილ სამას საომარ ეტლს.

³მათვე შეერთებოდა მენელაოსიც, მზაკვრულად რომ აქეზებდა ანტიოქოსს, სამშობლოს სახსნელად კი არა, ძალაუფლების ხელში ჩაგდების მიზნით.

⁴მაგრამ მეუფეთა მეუფემ ანტიოქოსს რისხვა აღუძრა ამ უკეთურის მიმართ, და როცა ლისიასმაც დაუსაბუთა, რომ მენელაოსი იყო ყოველი უბედურების მიზეზი, ბრძანა ბეროეას წაეყვანათ იგი და იქაური ჩვეულებისამებრ მოეკლათ.

⁵იმ ადგილას აღმართულია ორმოცდაათი წყრთის სიმაღლის გოდოლი, რომელიც ნაცრითაა სავსე, იქვეა მბრუნავი იარაღიც, ირიბად რომ ეშვება ნაცრისაკენ.

⁶აქ მოჰყავთ დასასჯელად სიკვდილმისჯილნი, ტაძრის მძარცველნი ან სხვა რაიმე წრესგადასულ ბოროტებათა ჩამდენნი.

⁷სწორედ ამნაირი სიკვდილით მოკვდა უკეთური მენელაოსი; მიწაც კი არ ღირსებია; და ახიც იყო მასზე,

⁸რადგანაც მრავალგზის სცოდა უფლის სამსხვერპლოს წინაშე, რომლის ცეცხლიცა და ნაცარიც წმიდაა; ამიტომაც უწია სიკვდილმა სწორედ ნაცარში.

⁹რისხვით ცნობამიხდილი მეფე კი წინ მიიწევდა: განზრახული ჰქონდა იუდაელებისათვის უფრო დიდი უბედურება დაეტეხა თავს, ვიდრე ეს შეძლო მამამისმა.

¹⁰ეს რომ გაიგო იუდამ, თავის ხალხს უბრძანა დღედაღამ ელოცათ უფლის მიმართ, რათა ამჯერადაც, ისევე როგორც ყოველთვის, მწედ მოვლენოდა სჯულის, მამულისა და წმიდა ტაძრის დაცვის მოსურნეთ.

¹¹და ხალხი, რომელმაც ის იყო სული მოითქვა, კვლავ არ ჩაეგდო უღვთო წარმართთა ხელში.

¹²ყველამ ერთსულოვნად აღასრულა ეს ბრძანება, სამი დღის განმავლობაში განუწყვეტლივ გოდებდნენ, მარხულობდნენ და მუხლმოდრეკილნი ლოცულობდნენ უფლის მიმართ; მერე იუდამ მოუხმო ხალხს და უბრძანა, მზად ყოფილიყვნენ.

¹³მას შემდეგ, რაც განმარტოებით მოითათბირა უხუცესებთან, გადაწყვიტა, ვიდრე მეფის ლაშქარი იუდაში შემოვიდოდა, ქალაქიდან გასულიყვნენ და ღვთის შეწევნით წარემართათ საქმე.

¹⁴სამყაროს შემოქმედის მფარველობას მინდობილმა მოუწოდა თავის თანამდგომთ წარბშეუხრელად, სამკვდრო-სასიცოცხლოდ ებრძოლათ სჯულის, ტაძრის, ქალაქის, მამულისა და მოქალაქეობისათვის, და მოდეინის მახლობლად დასცა ბანაკი.

¹⁵პირობით ნიშნად „საღვთო ძლევა“ დათქვა და ლომგულ ჭაბუკთა რაზმითურთ ღამით დაეცა მეფის კარავს, ორიათასამდე კაცს გაავლო მუსრი და, გარდა ამისა, მოკლა ყველაზე ზორბა სპილო ზედ მსხდომი ხალხითურთ.

¹⁶ბოლოს, თავზარი რომ დასცეს მტერს და არივ-დარიეს მისი რიგები, უვნებლად დაბრუნდნენ უკან.

¹⁷და ეს ამბავი, ღვთის შეწევნით, განთიადისას მოხდა.

¹⁸ხოლო მეფემ, თავის თავზე რომ იწვნია იუდაელთა გამბედაობის რისხვა, სცადა მზაკვრობით და ცბიერებით დაუფლებოდა მათ მიწა-წყალს.

¹⁹ბეთ-ცურს, იუდაელთა ციხე-სიმაგრეს, მიადგა, მაგრამ მარცხი აგემეს, ხალხი დაუხოცეს და უკუაქციეს.

²⁰იუდამ კი, რაც საჭირო იყო, ყველაფერი შეუგზავნა მეციხოვნეებს.

²¹ვინმე როდოკოსმა, იუდაელთა ერთ-ერთმა მოლაშქრემ, ეს ამბავი ფარულად შეატყობინა მტერს, მაგრამ გაუგეს, შეიპყრეს და დილეგში ჩააგდეს.

²²მეფემ მეორედაც გაუმართა მოლაპარაკება ბეთ-ცურში გამაგრებულთ; ერთმანეთს დაუზავდნენ; მაშინ იქაურობას გაეცალა და იუდას წინააღმდეგ დაიძრა, მაგრამ ძლეულ იქნა.

²³ხოლო როდესაც გაიგო, რომ ანტიოქიაში სახელმწიფოს მმართველად დატოვებული ფილიპე აჯანყებულიყო, თავგზა აებნა და თხოვნით მიადგა იუდაელებს, ქედი მოიდრიკა მათ წინაშე და ფიცით აღუთქვა, ყველა სამართლიან მოთხოვნას შეგისრულებთო, კიდევაც დაუზავდა მათ, მსხვერპლიც შესწირა, პატივი მიაგო ტაძარს და წყალობა გაიღო ქალაქისათვის.

²⁴მაკაბელიც მიიღო და სარდლად დანიშნა პტოლემაისიდან მოყოლებული, ვიდრე გერარამდე.

²⁵მერე კი პტოლემაისისაკენ გასწია, რადგანაც იქაურები მოლაპარაკების შედეგით უკმაყოფილონი იყვნენ და მისი გაუქმება სურდათ.

²⁶ლისიასი ხალხის წინაშე წარსდგა და შეძლებისდაგვარად დაიცვა თავი, შეკრებილნი დააშოშმინა, კეთილად განაწყო და ანტიოქიას მიაშურა. ასე დასრულდა მეფის შემოსევა და უკან დახევა.