Read ბიბლია მეორე მაკაბელთა 3 Bible Online

მეორე მაკაბელთა 3 - ბიბლია bible

მეორე მაკაბელთა 3

¹როდესაც წმიდა ქალაქში სრული სიმშვიდე სუფევდა და მღვდელმთავარ ონიასის ღვთისმოსაობისა და ბოროტმოძულეობის წყალობით სჯულსაც მტკიცედ იცავდა ხალხი,

²მაშინ თვით მეფენიც კი პატივს მიაგებდნენ ამ ადგილს და საწმიდარსაც საგანგებო ძღვნით განადიდებდნენ,

³ასე რომ, თვით სელევკოსიც, აზიის მეფე, არ იშურებდა სახსრებს თავისი შემოსავლიდან მსხვერპლშეწირვისა და ღვთისმსახურებისათვის.

⁴მაგრამ ვინმე სიმონმა, ბენიამინის ტომიდან, ქალაქის კანონმდებლობის თაობაზე დავა დაუწყო მღვდელმთავარს,

⁵მაგრამ რაკი ონიასს ვერაფერი დააკლო, აპოლონიოს ტარსუსელს ეახლა, კოილე-სირიისა და ფინიკიის მაშინდელ სარდალს,

⁶და მოახსენა, რომ იერუსალიმის საგანძური სავსეა ფულითა და სხვა ურიცხვი განძეულობით, რომ მთელი ეს სიმდიდრე მსხვერპლშეწირვისთვისაა განკუთვნილი და მეფეს სულ ადვილად შეუძლია ჩაიგდოსო ხელში.

⁷აპოლონიოსი მეფეს შეხვდა და მოახსენა დაფარული განძის ამბავი, ხოლო მეფემ თავისი კარისკაცი ჰელიოდოროსი დაიბარა და განძის წამოსაღებად გაგზავნა.

⁸ჰელიოდოროსი დაუყოვნებლივ გაუდგა გზას, ვითომცდა კოილე-სიირისა და ფინიკიის ქალაქების მოსანახულებლად; სინამდვილეში კი მხოლოდ მეფის ბრძანების შესრულება სურდა.

⁹იერუსალიმში ჩასული გულთბილად მიიღო ქალაქის მღვდელმთავარმა, რომელსაც მეფის დანაბარები აუწყა და განუცხადა, რისთვისაც იყო გამოგზავნილი; თანაც ეკითხებოდა, მართალი იყო თუ არა განძის ამბავი.

¹⁰მღვდელმთავარმა აუხსნა: ეს ქონება ქვრივ-ობლებისაგან მაქვს მობარებული,

¹¹ხოლო ნაწილი ერთი წარჩინებული კაცის — ჰირკანოსის, ტობიას ძის, საკუთრებააო; ჩვენთან სულ ოთხასი ტალანტი ვერცხლი და ორასი ტალანტი ოქრო ინახება, ასე რომ, უკეთურმა სიმონმა ცილი დაგვწამაო;

¹²ხოლო იმათი დაჩაგვრა, ვინც ამ წმიდა ადგილსა და თავისი სიწმიდითა და შეუვალობით მთელი დედამიწის ზურგზე პატივდებულ ტაძარს მიენდო, ყოვლად დაუშვებელიაო.

¹³მაგრამ ჰელიოდოროსი დაჟინებით მოითხოვდა მეფის ბრძანების ასრულებას და ამბობდა, მთელი ეს სიმდიდრე მეფის საგანძურს უნდა გადაეცესო.

¹⁴დათქმულ დღეს შევიდა ტაძარში საგანძურის დასათვალიერებლად, რამაც ქალაქში დიდი მღელვარება გამოიწვია.

¹⁵სამღვდელო სამოსით მოსილი მღვდლები სამსხვერპლოს წინ დაემხნენ და ზეცას შეჰღაღადებდნენ, რომ მას, ვინც ტაძრისათვის მიბარებული განძის ხელშეუხებლობა დადო წესად, უვნებლად დაეცვა იგი.

¹⁶გული მოგიკვდებოდა მღვდელმთავრის სახის შემყურეს: სულიერ ტანჯვას მთელი მისი იერი და კანის ფერიც კი შეეცვალა.

¹⁷საშინელებით შეძრწუნებულს მთელი სხეული უცახცახებდა, რაც თვალნათლივ უმჟღავნებდა ყველას, რა ტკივილსაც მოეწყლა მისი გული.

¹⁸სახლებიდან ჯგროდ გამორბოდა ხალხი და ყველა ერთხმად შესთხოვდა ღმერთს, წაბილწვისგან დაეფარა წმიდა ადგილი.

¹⁹ქუჩები ვეღარ იტევდნენ ქალებს, ჯვალო რომ აეკრათ მკერდზე; სახლებში გამოკეტილ ქალწულთაგან კი ზოგი კარისკენ გარბოდა, ზოგი გალავანზე ამძვრალიყო, ზოგიც სარკმლებიდან იყურებოდა.

²⁰და ყველა ლოცულობდა ცისკენ ხელაპყრობილი

²¹გულსაკლავი სანახავი იყო პირქვე დამხობილი ხალხი და საშინელების მოლოდინში გახევებული მღვდელმთავარი.

²²გულმხურვალედ შესთხოვდნენ უფალს, ხელუხლებლად დაეცვა და დაეფარა მათგან მიბარებული განძი.

²³ჰელიოდოროსი კი განზრახვის შესრულებას შეუდგა.

²⁴ის იყო შუბოსნების თანხლებით საგანძურში უნდა შესულიყო, რომ სულთა და ყოველთა ძალთა მპყრობელმა დიადი ხილვა მოუვლინა მათ: ყველას, ვინც მასთან ერთად გაბედა შესვლა, თავზარი დასცა ღვთის ძალამ და შიშისაგან ცნობა წაართვა,

²⁵რადგანაც ეჩვენა მათ საუცხოოდ შეკაზმული ცხენი საშინელი მხედრითურთ, ფიცხლად მიეჭრა ჰელიოდოროსს და წინა ფლოქვები ატაკა მას, ხოლო მხედარს, როგორც ჩანდა, თხემით ტერფამდე ოქროს საჭურველი ესხა.

²⁶ორი სხვა ჭაბუკიც ეჩვენა ჰელიოდოროსს, ორივე ძალგულოვანი, პირმშვენიერი და სალუქად მოსილი, აქეთ-იქიდან ამოუდგნენ, შოლტებით მისდგნენ და წყლულებით აუფორეჯეს მთელი სხეული.

²⁷ანაზდეულად გაიშხლართა მიწაზე და წყვდიადმა მოიცვა იგი; აიტაცეს და საკაცეზე დადეს.

²⁸ის, ვინც სულ ცოტა ხნის წინ დიდი ამალითა და შუბოსანთა თანხლებით შევიდა საგანძურში, ახლა უმწეოდ მდებარე გამოასვენეს, აშკარად რომ ეწვნია ღვთის ყოვლისმძლეობა.

²⁹ღვთაებრივი ძალით დამხობილს და უხმოდ მდებარეს ხსნის ყოველგვარი იმედი გადასწყვეტოდა.

³⁰ხალხი კი ქება-დიდებას ასხამდა უფალს, თავისი სახლი რომ განადიდა, და ცოტა ხნის წინ შიშითა და ძრწოლით სავსე ტაძარი ახლა, ყოვლისმძლის გამოცხადებით, სიხარულითა და შვებით აღივსო.

³¹მაშინ ჰელიოდოროსის რამდენიმე ახლობელი ეახლა ონიასს და სთხოვა, უზენაესს შევედრებოდა, რომ სიცოცხლე ეჩუქებინა სულთმობრძავისთვის.

³²მღვდელმთავარიც შეკრთა, ვაითუ მეფემ იფიქროს, იუდაელები ბოროტს განიზრახავენ ჰელიოდოროსის წინააღმდეგო და მსხვერპლი შესწირა მის გადასარჩენად.

³³გამოსასყიდ მსხვერპლს რომ სწირავდა, ის ორი ჭაბუკი, იმავე სამოსით მოსილი, კვლავ მოევლინა ჰელიოდოროსს; მის წინაშე წარსდგნენ და უთხრეს: „მადლი მიაგე მღვდელმთავარ ონიასს, რადგანაც მისი წყალობით გაჩუქა სიცოცხლე უფალმა.

³⁴შენ კი, ღვთის მიერ დასჯილო, ყველას აუწყე მისი ძალმოსილება.“ ეს თქვეს და გაუჩინარდნენ.

³⁵ჰელიოდოროსმა კი მსხვერპლი შესწირა უფალს, მრავალი რამ აღუთქვა მის მხსნელს, მადლი მიაგო ონიასს და თავისი მეომრებითურთ მეფესთან დაბრუნდა.

³⁶და მოწმობდა ყველას წინაშე, რომ თავისი თვალით იხილა უზენაესი ღმერთის ქმედება.

³⁷ხოლო მეფეს კითხვაზე, ვინ შეიძლება ერთხელ კიდევ გავგზავნო იერუსალიმშიო, ამნაირ პასუხს აძლევდა:

³⁸„თუ მტერი გყავს, ან შენი მეუფების ურჩი, გაგზავნე და ნახავ, რა გაუბედურებულიც დაგიბრუნდება, თუკი საერთოდ ცოცხალი დარჩა, რადგანაც იმ ადგილას ჭეშმარიტად ღვთის ძალა სუფევს.

³⁹თვით ცის მკვიდრია იმ ადგილის მფარველი, და ვინც უკეთური ზრახვით მივა, დაამხობს და მზეს დაუბნელებს.“

⁴⁰აი, რა შეემთხვა ჰელიოდოროსს და როგორ გადარჩა საგანძური.